یار مفروش

   دوش می آمد و رخساره برافروخته بود      تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود

   رسم عاشق کشی و شیوه شهرآشوبی      جامه ای بود که برقامت او دوخته بود

   جان عشاق سپند رخ خود می دانست      وآتش چهره براین کار برافروخته بود

   گرچه می گفت که زارت بکشم میدیدم      که نهانش نظری بامن دلسوخته بود

   کفر زلفش ره دین میزد و آن سنگین دل    در پیش مشعلی از چهره بر افروخته بود

   دل بسی خون به کف آورد ولی دیده بریخت   الله الله که تلف کرد که اندوخته بود

   یارمفروش بدنیا که بسی سود نکرد         آن که یوسف به زر ناسره بفروخته بود

                        گفت و خوش گفت برو خرقه بسوزان حافظ

                              یا رب این قلب شناسی ز که آموخته بود

                                     شب یلدایتان پرستاره و پرخاطره. مبارک  باد

خانمی با لباس کتان راه راه وشوهرش با کت وشلوار دست دوز و کهنه در شهر بوستن از قطار پایین آمدند و بدون هیچ قرار قبلی راهی دفتر رییس دانشگاه هاروارد شدند.

منشی فوراً متوجه شد این زوج روستایی هیچ کاری در هاروارد ندارند و احتمالاً اشتباهی وارد دانشگاه شده اند. مرد به آرامی گفت:

«مایل هستیم رییس را ببینیم.»

منشی با بی حوصلگی گفت: «ایشان امروز گرفتارند.»

خانم جواب داد: « ما منتظر خواهیم شد.»

منشی ساعتها آنها را نادیده گرفت و به این امید بود که بالاخره دلسرد شوند و پی کارشان بروند. اما این طور نشد. منشی که دید زوج روستایی پی کارشان نمی روند سرانجام تصمیم گرفت برای ملاقات با رییس از او اجازه بگیرد و رییس نیز بالاجبار پذیرفت. رییس با اوقات تلخی آهی کشید و از دل رضایت نداشت که با آنها ملاقات کند. به علاوه از اینکه اشخاصی با لباس کتان و راه راه وکت وشلواری دست دوز و کهنه وارد دفترش شده، خوشش نمی آمد.

خانم به او گفت: «ما پسری داشتیم که یک سال در هاروارد درس خواند. وی اینجا راضی بود. اما حدود یک سال پیش در حادثه ای کشته شد. شوهرم و من دوست داریم بنایی به یادبود او در دانشگاه بنا کنیم.»

رییس با غیظ گفت :« خانم محترم ما نمی توانیم برای هرکسی که به هاروارد می آید و می میرد، بنایی برپا کنیم. اگر این کار را بکنیم، اینجا مثل قبرستان می شود.»

خانم به سرعت توضیح داد: «آه… نه…. نمی خواهیم مجسمه بسازیم. فکر کردیم بهتر باشد ساختمانی به هاروارد بدهیم.»

رییس لباس کتان راه راه و کت و شلوار دست دوز و کهنه آن دو را برانداز کرد و گفت: «یک ساختمان! می دانید هزینه ی یک ساختمان چقدر است؟ ارزش ساختمان های موجود در هاروارد هفت و نیم میلیون دلار است.»

خانم یک لحظه سکوت کرد. رییس خشنود بود. شاید حالا می توانست از شرشان خلاص شود. زن رو به شوهرش کرد و آرام گفت: «آیا هزینه راه اندازی دانشگاه همین قدر است؟ پس چرا خودمان دانشگاه راه نیندازیم؟»

شوهرش سر تکان داد. رییس سردرگم بود. آقا و خانمِ “لیلاند استنفورد” بلند شدند و راهی کالیفرنیا شدند، یعنی جایی که دانشگاهی ساختند که تا ابد نام آنها را برخود دارد:

دانشگاه استنفورد از بزرگترین دانشگاههای جهان، یادبود پسری که هاروارد به او اهمیت نداد.

*

تن آدمی شریف است به جان آدمیت

نه همین لباس زیباست نشان آدمیت

ومن احیاءها فکانما احیاء الناس جمیعا ( سوره مبارک مائده آیه 32)

هر کس کسی را زنده بدارد؛ چنان است که گویی تمام مردم را زنده داشته است.

اداره کل انتقال خون تهران اعلام کرد به دلیل سرمای هوا و شرایط جوی، حضور مردم برای اهدای خون، کمتر شده و کمبود در ذخایر خونی، احساس می شود. مسئولان این اداره کل همچنین اظهار می کنند مردم ، می توانند خون خود را برای درمان بیماران، اهدا کنند.
دکتر مریم صادقی، سرپرست روابط عمومی این اداره در گفتگو با خبرآنلاین تاکید کرد: "در حال حاضر اداره کل انتقال خون استان تهران، به 160 بیمارستان و مرکز درمانی، خونرسانی می کند و در صورتی که سطح مراجعات مردم، کاهش داشته باشد، به زودی دچار بحران می شویم."
وی از مردم خواست مانند گذشته در 22 پایگاه انتقال خون این استان حاضر شوند و برای بیماران، خون اهدا کنند. به گفته این مقام مسئول، در حال حاضر به تمام گروه های خونی، به خصوص A+ نیاز است و مردم می توانند نشانی نزدیکترین مرکز انتقال خون را از طریق شماره تلفن 88952096 دریافت نموده و برای اهدای خون مراجعه کنند. 
صادقی همچنین اعلام کرد هنوز ذخایر خونی بحرانی، به مصرف نرسیده، ولی در صورتی که مراجعات اهدا کنندگان افزایش نیابد، ذخایر بحرانی خون به خصوص "ذخایر پلاکت" که قابل نگهداری بیش از 5 روز نیستند، به مصرف خواهد رسید..

خداوند گفت:سوگند به اسبان دونده ای که نفس نفس می زنند؛

سوگند به اسبانی که به سم از سنگ آتش می جهانند؛

اسبان شنیدند

و چنین شد که بی تاب شدند

و چنین شد که دویدند،

چنان که از سنگ آتش جهید.

اسبان تا همیشه خواهند دوید از اشتیاق آن که خدانام شان را برده است؛

***

خداوند گفت: سوگند به انجیر و سوگند به زیتون.

و زیتون , انجیر شنیدند

و چنین شد که رسم روییدن پا گرفت و سبزی آغاز شد

و چنین شد که دانه شکفتن آموخت و خاک رویاندن

و چنین شد که انجیر جوانه زدو زیتون میوه داد؛

***

خداوند گفت: سوگند به آفتاب و روشنی اش. سوگند به ماه چون از پی آن بر آید

سوگند به روز چون گیتی را روشن کند و سوگند به شب چون فرو پوشد

وسوگند به آسمان و سوگند به زمین؛

آن ها شنیدند

و چنین شد که آفتاب بالا آمد و ماه از پی اش.

و چنین شد که روز روشن شد و شب فرو پوشید.

و چنین شد که آسمان بالا بلند شد وزمین فروتن؛

***
و انسان بود و می دید که خداوند به اسب و به انجیر قسم می خورد،

به ماه و به خورشید و به هر چیز بزرگ و کوچک؛

و آن گاه دانست که جهان معبدی مقدس است

و هر چه در آن است متبرک و مبارک است؛

***
پس انسان مومنانه رو به خدا ایستاد

و تقدیس کرد اسب و زیتون وماه را،

آفتاب را و انجیر و آسمان را…

ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار

ببر اندوه دل و مژده دلدار بیار

*

نکته​ای روح فزا از دهن دوست بگو

نامه​ای خوش خبر از عالم اسرار بیار

*

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام

شمه‌ای از نفحات نفس یار بیار

*

به وفای تو که خاک ره آن یار عزیز

بی غباری که پدید آید از اغیار بیار

*

گردی از رهگذر دوست به کوری رقیب

بهر آسایش این دیده خونبار بیار

*

خامی و ساده دلی شیوه جانبازان نیست

خبری از بر آن دلبر عیار بیار

*

شکر آن را که تو در عشرتی ای مرغ چمن

به اسیران قفس مژده گلزار بیار

*

کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست

عشوه‌ای زان لب شیرین شکربار بیار

*

روزگاریست که دل چهره مقصود ندید

ساقیا آن قدح آینه کردار بیار

*

لق حافظ به چه ارزد به می‌اش رنگین کن

وان گهش مست و خراب از سر بازار بیار