تبیان، دستیار زندگی

 

  عمری گذشت ، عاشق ِ تو  پیر می شود  

  تا کی در انتظار  ، بدوزم به راه ، چَشم

  کم کم ،  دو قاب ِ پنجره ،  دلگیر می شود ...

  اشک است و آه ، همدم ِ خلوتسرای من

  تا آسمان ، بلند ، ناله ی شبگیر می شود  

  گلواژه های عشق  که سرخ است وماندگار

  تنها  برای  توست که  تقریر  می شود  

    هر چند  همچو  سراب  است   وصل ِ تو

    یک روز، خواب ِ وصل ِ تو تعبیر می شود؟

بسمه تعالی 

سلام دوستان عزیز من برگشتم 

در انـــــتــظار دیــــدن روی دلارام تو
مانده به ره دیده این واله ی شیدای تو

ای به سفر رفته كه چشمم به رهت شد سپید
كی ز در آیی كه شوم محو تماشای تو

أَعجَزالنّاسٍ مَن عَجَزَ عَنِ الدُّعاء
عاجزترین مردم کسی است که نتواند دعا کند

امام حسین (ع)

مَن رَضى عن الله تعالى بالقَلیل مِن الرّزق رضَى الله منه بالقَلیل مِنَ العَمل
هر کـس به رزق و روزى کم از خدا راضى باشد، خداوند از عمل کم او راضى خواهد بود.

امام رضا(ع) 

 تزاوَرُوا تحـابـوا و تصـافحُـوا و لا تحـاشمـوا
به دیدن یکدیگر روید تا یکدیگر را دوست داشته باشید و دست یکدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید.

امامرضا(ع)

سلام دوستان عزیز

نوروزهمه تون مبارک.

رسیدن بهار شادی رو هم خدمت تون تبریک می گم.

امیدوارم ایام به کامتون باشه .

این تصاویر بهاری هم تقدیم به همه ی شما عزیزان.  

در واژه های تـو

  خاصیـتـــی بود :

  از جنـس ِ نـاب ِ صـداقـت ؛

  صـاف و زُلال چــو شـبـنـم ؛

  پـاک و نجـیـب چـو مـریـم .

  وقـتی که آمـدی

  من ، می شِناختـمـت اِنـگــار !

  چـون سـایـه ای که سـالـهـا

  هـمـراه بـا مـن است .

  وقتی تو آمـدی

  بــر آسـمـان ِ مــِه گرفـتـه ی تـنـهـایـی م

  نـقـش ِ سـتــاره کـشـیــدم ،

  خـود ، نیــز بـاور نـداشـتـم ؛

  ایـنـگـونـه پــُر شـتـاب

  انبوه ِ بیقراری ِ خود را !

  شـاید  حضور ِ دل انگیزَت

  کـهـنـه حدیـث ِ نـیـم ِ گـمـشـده ام بود .

             ...

  ای از ســُلالــه ی بــاران !

  نام ِ تو را هـمـاره

  با  نم نم  ِ مطـهـر ِ بـاران

  بر بـرگهـای ِ خوش نـگـاره ی پــاییـزی

  خواهـم نـوشــت .

           ...

  بـا یــاد ِ تـو

  سـرشــارم از بهــانــه ی پــرواز ؛

  لـبـریــزم از لـطـافـت ِ حـسـی خوب ؛

  حـسـی غـریـب و پـــر از راز ؛

  حـسـی که از کـلام ِ نـخسـتـیـن

  بـی قصـد و بـی اراده

  بـا بــاوری لطـیـف ، عـجـیـن بود .

  زودآشـنـــای ِ خوب و صمـیـمـی !

  بس ، دیــر آمدی ... امّــــا ؛

  پـیــدایـش ِ تـو :

  پـاداش ِ ســال هــــای درازی ؛

  ازِ تـلـخـکـامـی ِ تـنـهـایـی بود

  احساس می کنم

  تـو هـدیـه ی بزرگ ِ خـدایــی . 

     کـلــبـــه

   یه زمانی

   توی  ِ کلبـه مون  بــرو  بیـــایی بود

  توش   پـــُر  از  نور و امید  و  

  عطـش  ِ  رهـایـی بود ...

  یه  زمانی

  یه کسی پـیـدا  می شد ؛

  کلبه  را   آبی و جاروبـــی   می کرد ،

  آواز  ِ بلبلا  و    کبـــــوتـــرا

  نزدیک  ِ پـنـجـــره  ،  آشــوبـی می کرد ...

  یه  زمان ،  نـســیـــم  ِ عشق ،

  پنجـره ها را  باز  می کرد

  گلای  ِ شمعدونی  را  ،

  با مهــربونی   نــاز  می کرد

       .....

  حالا  یه قفـــل  ِ بــزرگ

  خوابیده  روی  در ِ ش

  کم کــَمــــَـک     عنکـبــوتــا

  می ریزن   دور  و  برش ...

  عزیزم ! رفتی سفــر

  سفـــرت  خوش  نازنین

  یه  روزی  شــــاید  بـیــای

  که  دیگه نیستم ... 

  همیـــن !  

       ــــــــــــــــــــ

    آنگاه که محتاج ِ سایه بانی  بودم ،

  در برهوت ِ  سوزان ِ تنهایی

  رهایم  کردی !

  گمان  کردم

  به جستجوی تکه ابری در آنسوی آسمان ، رفته ای 

   ... تو رفتی و

   تکه ابری نیز نیامد

   و من

  اینک ، ایستاده  مُرده ام  ؛

   در شمایل ِ مترسکی محزون 

   که بر شانه های سایه اش ، به خواب رفته است ...

   بگذار در این وادی ِ آتش و عطش

   سایه ای بـمــانـَـد ؛

    شاید ،  روزی

   " تو "  بیایی 

گمگشته

وقتی زمین

سراسر ، برفی است

و من

سراپای ، سپید پوش ؛

چه فرقی است ،

میان ِ جست و خیز و فریاد

 و آرامش و قرار؟

تو ، از آن اوج

این گمگشته ، در جزیره ی تنهایی را

 نمی بینی ...