تبیان، دستیار زندگی

از حضرت على علیه السلام روایت شده است كه فرمود: «خداوند متعال بر اثر علاقه‌اى كه به برخى بندگانش دارد، دنیا را بر آنها تنگ گرفته و محبّت دنیا را از دل آنها برداشته است. از این ‌رو آنان بر تنگى خوردنى‌ها و آشامیدنى‌ها و سختى‌هاى دنیا شكیبایى ورزیده و به جهان آخرت و آنچه از كرامت ابدى كه نزد خداست مشتاق و راغب‌اند و جان خود را در راه رضاى خدایشان بر كف گرفته و سرانجام به شهادت مى‌رسند و هنگام كوچیدن به جهان دیگر، خداوند از آنان خشنود است. چنین بندگانى نیك مى‌دانند كه مرگ دامنگیر همه مى‌شود (و باید دنیا و هر آنچه را در آن است بگذارند و بگذرند)؛ به همین علّت، به فكر تهیّه زاد و توشه براى جهان دیگرند. آنها به فكر گردآورى طلا و نقره نیستند، لباس‌هاى ساده مى‌پوشند و بیش از ضرورت و نیاز غذا نمى‌خورند و اضافه بر آن را در راه خدا هزینه مى‌كنند، تا توشه آخرتشان باشد. آنان براى جلب رضاى خدا، با انسان‌هاى خوب دست دوستى داده و با دشمنان خدا قطع رابطه مى‌كنند. این بندگان خوب خدا، چراغ‌هاى هدایت و غرق در نعمت‌هاى جهان آخرتند»
معانى الأخبار، ص 199؛ امالى طوسى، ج 2، ص 51.

١ ـ معراج پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و اله)
٢ - غزوه‌ بدر
٣ ـ صدور فرمان بنای مسجد مقدس جمکران توسط حضرت ولی عصر (عج)
٤ ـ مرگ عایشه

۱ـ معراج پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و اله)
بنا بر روایت معتبر، در شب هفدهم ماه رمضان سال دوازدهم بعثت پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و اله) به امر خدا از مکه به بیت المقدس سیر کردند و از آنجا به آسمان‌ها تا سدره المنتهی و عرش اعلی عروج نمودند. حق تعالی در قرآن مجید می‌فرماید: «سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ البَصِیرُ ؛ پاک و منزه است خدایی که بنده‌اش را در یک شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصی که گرداگردش را پر برکت ساخته‌ایم، برد، تا برخی آیات خود را به او نشان دهیم؛ چرا که او شنوا و بیناست».
احادیث متواتر از خاصه و عامه دلالت بر آن دارد که عروج پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و اله) جسمانی بوده نه روحی و معنوی و نیز در بیداری بوده است نه در خواب. در این معراج عجایب آفرینش آسمانها را به آن حضرت نشان دادند؛ رازهای نهانی و معارف نامتناهی را به پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله) القا کردند. ایشان در بیت المعمور تحت عرش به عبادت حق تعالی پرداختند و نیز با انبیای الهی ملاقات و بهشت و جهنم و منازل آنها را مشاهده نمودند. مرکب پیامبر (علیه السلام) در این سفر آسمانی « بُراق» نام داشت و جبرئیل، فرشته بزرگ خداوند، با آن حضرت همسفر بود و خلاصه، دیدنی‌های عالم بالا و ملکوت را به ایشان نشاند دادند . این حادثه از معجزات بزرگ رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و اله) به شمار می‌رود و حاکی از جایگاه رفیع ایشان است.
در مورد مکانی که حرکت پیامبر (صلی الله علیه و اله) به سوی معراج آغاز شده سه قول است: منزل حضرت خدیجه کبری(سلام الله علیها)، منزل امّ هانی خواهر امیرالمؤمنین (علیه السلام) و شعب ابیطالب.
در روایتی از امام صادق (علیه السلام) چنین آمده است: «حق تعالی رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و اله) را صد و بیست و چهار مرتبه به آسمان برد و در هر مرتبه به آن حضرت درباره ولایت و امامت امیرمؤمنان و دیگر ائمه طاهرین(علیهم السلام) بیشتر از فرایض دیگر تاکید و توصیه نمود» .
۲ـ وقوع غزوه‌ بدر
در روز جمعه هفدهم رمضان سال دوم هـ .ق. غزوه بدر به وقوع پیوست . این غزوه‌ نخستین نبرد مسلمانان با مشرکان بود. جریان جنگ از آنجا آغاز شد که بزرگان کفار قریش مانند ابوجهل، ولید بن عتبه، شیبه و نوفل بن خویلد، به همراه جمع کثیری از مردمان جنگی که بالغ بر ۹۵۰ تن بودند، به همراه صد اسب و هفتصد شتر به منظور از بین بردن مسلمانان از مکه به جانب مدینه حرکت کردند.
پیامبر پس از اطلاع از این خبر، دستور دادند تا مسلمانان آماده نبرد شوند؛ از این روی سپاهی با ۳۱۳ نفر از مسلمانان به همراه سرداران بزرگی همچون: امیرمؤمنان علی(علیه السلام)، حمزه بن عبدالمطلب، عبیده بن الحارث بن عبدالمطلب به سرعت آماده جنگ شدند.
سپاه اسلام و لشکر کفار در اراضی بدر روبه روی هم قرار گرفتند و مسلمانان که با اعتقادی راسخ مبارزه میکردند، توانستند به آسانی سپاه دشمن را که تعداد آنها سه برابر مسلمانان بود، شکست دهند. در این جنگ سران کفار از جمله: ابوجهل، ولید بن عتبه، حنظله بن ابوسفیان، عتبه و شیبه و نیز هفتاد تن از کفار قریش به هلاکت رسیدند و همچنین هفتاد نفر اسیر گشتند. ۳۵ نفر از کفار قریش به خصوص سران آنها به دست توانمند بزرگ پرچمدار اسلام حضرت علی(علیه السلام) به قتل رسیدند.
بعد از جنگ، پیامبر خدا(صلی الله علیه و اله) فرمود: «کسی خبر از ابوجهل بیاورد». عبدالله بن مسعود رفت و پا روی سینه او گذاشت. ابوجهل به هوش آمد و گفت: « برجای بلند پاگذاشته‌ای، کاش قاتل من دهقان نبود». عبدالله بن مسعود سر او را از بدن جدا کرد و نزد پیامبر خدا(صلی الله علیه و اله) آورد و جلوی پای آن حضرت انداخت. آن حضرت با دیدن سر ابوجهل سجده شکر به جای آورد. بدین ترتیب خداوند نصرت خود را بر پیامبر و مسلمانان نازل نمود که آن حضرت در این باره فرمودند : «امروز، روز عید است و باید شکر خدا را بر نعمتی که به اهل ایمان عطا فرموده به جای آورد».
۳ـ صدور فرمان بنای مسجد مقدس جمکران توسط حضرت ولی عصر (عج)
در هفـدهم رمضـان سال ۳۹۳ هـ .ق. دسـتور بنـای مسـجد مقدس جمکران توسط حضرت ولی عصر (عج) به شیخ حسن بن مثله جمکرانی صادر گردید. وی در این باره‌ می‌گوید: « شب سه‌شنبه، هفدهم ماه مبارک رمضان سال ۳۹۳ هـ .ق. در خانه خود خوابیده بودم که ناگاه جماعتی از مردم به خانه من آمدند و مرا از خواب بیدار کردند و گفتند: "برخیز که حضرت مهدی (عج) تو را طلب نموده است". پس برخاستم و آنها مرا به محلی که اکنون مسجد مقدس جمکران است آوردند. چون نیک نگاه کردم، تختی دیدم که فرش نیکو بر آن گسترده شده و جوانی سی ساله بر آن تخت، بر بالش تکیه کرده و پیری هم پیش او نشسته است. گویی آن پیر حضرت خضر(علیه السلام) بود. آن گاه امام زمان (عج) مرا به نام خود خواند و فرمود: "برو به حسن بن مسلم، که در این زمین کشاورزی می‌کند، بگو که این زمین شریفی است و حق تعالی آن را از زمینهای دیگر برگزیده است و دیگر نباید در آن کشاورزی کند". گفتم: "ای سید و مولای من! لازم است که من دلیل و نشانه‌ای داشته باشم وگرنه مردم حرف مرا قبول نمی‌کنند." حضرت فرمودند: "برو و آن رسالت را انجام بده، ما خودمان نشانه‌هایی برای آن قرار می‌دهیم و پیش سید ابوالحسن برو و به او بگو حسن بن مسلم را احضار کند و سود چند ساله را که از این زمین به دست آورده وصول کند و با آن پول، مسجد را بنا کند"».
شیخ حسن می‌گوید: "آن گاه امام زمان (عج) طریقه خواندن نماز در آن مسجد را بیان و سپس فرمودند: "من صلیهما فکانما صلی فی البیت العتیق؛ هر کسی که این دو رکعت نماز را بگزارد، گویی دو رکعت نماز در کعبه گزارده است"».
بدین شکل بنای مسجد مقدس جمکران آغاز شد که هم اکنون پناهگاه عاشقان و ارادتمندان حضرت ولی عصر(عج) است و از دورترین نقاط کشور و حتی کشورهای دیگر مشتاقانه به این مسجد می‌آیند و لحظاتی چند در فراق مولایشان اشک می‌ریزند و برای تعجیل ظهور آن عزیز زهرا دست به دعا برمی‌دارند.

وی بیان‌ کرد: گل سرخ یا رز یا محمدی، گیاه بومی ایران و خاستگاه و موطن اصلی آن ایران است که تا حدود 350 سال پیش غیر از ایران در جایی دیگر رویش نداشته‌ است.

عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی ساری ادامه داد: مواد اصلی تشکیل دهنده اسانس گل محمدی شامل 33 درصد سیترنلول، 28 درصد گرانتول، 20 درصد استاروپنین و چهار درصد فنیل اتانول است.

اکبرزاده با بیان اینکه اسانس گل محمدی دارای اثرات ضد ویروسی و باکتری، ضد اسپاسم، آنتی سپتیک و آرام‌بخش است، افزود: گلاب حاصل جهت شستشوی اماکن متبرکه، شیرینی‌سازی، مرباجات و از اسانس آن در صنایع داروسازی و غذایی استفاده می‌شود.

وی درباره کاربردهای دیگر گلاب تصریح کرد: از گلاب برای رفع عوارض حادث از زکام، قطع خونریزی از سینه، خشونت صدا، ضد سرفه، خفقان گرم، درد معده و روده، دل پیچه سرد و گرم، درد کبد و طحال، علاج نزله سرد، سردردهای گرم، درد چشم، تقویت حواس، ایجاد نشاط، تقویت دل، رفع خماری، بی‌هوشی و خفقان استفاده می‌شود.

عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی ساری خاطرنشان کرد: به دلیل خاصیت ضد عفونی کنندگی، یکی از پاک کننده‌های قوی برای پوست‌های خشک است.

اکبرزاده با اشاره به اینکه گلاب بهترین نوشیدنی برای کسانی است که دچار خونریزی و مشکلات سینه و گلو هستند، گفت: گلاب ناراحتی سینه را از بین می‌برد و از بیهوشی جلوگیری می‌کند، همچنین گلاب سرد، گرمی درون را از بین مى برد و بدن را تقویت می‌کند.

عضو هیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی ساری اظهار کرد: بوییدن گلاب براى تقویت قلب، جلوگیری از بیهوشى و تقویت حواس مفید است.

اکبرزاده بیان کرد: نوشیدن و بوییدن گلاب سردرد را برطرف می‌کند، به‌ویژه سردردى که در اثر هواى آلوده یا آلودگی صوتی باشد.