تبیان، دستیار زندگی

آدینه آمد از راه یاران در انتظارند

با آرزوی دیدار      در انتظار یارند

جاری  به روی لبها   در جمعه های  زیبا

در    انتظار    مهدی   عجل فرج     خدایا

یا هو

یارا ن نظری

یاران نظری که نیک اندیش شوم

بیگانه زقید هستی  خویش شوم

تکبیر زنان رو سوی محبوب کنم

از خرقه برون آیم و درویش شوم

هستىِ دوست

جز هستی دوست در جهان نتوان یافت

در نیست نشانه ای ز جان نتوان یافت

تشنه پاسخ 

   ای دوست هر آنچه هست ،در رخ تو است

فریاد رس  دل نظر فرخ تو است

 طی شد شب هجر ،مطلع فجر نشد 

یارا دل مرده، تشنه پاسخ توست

اى دوست، ببین حال دل زار مرا 

وین جان بلا دیده بیمار مرا 

تا كى درِ وصلِ خود به رویم بندى؟  

جانا مپسند دیگر آزار مرا 

یا هو

گاه تنهایی، صورتش را پس پنجره

میچسباند

شوق می آمد ،دست در گردن

حس می انداخت.

نا گهان پرده بر انداخته ای یعنی چه ؟

مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه؟

نه سر زلف  خود اول تو بدستم دادی

بازم از پای در انداخته ای یعنی چه؟

حا فظا در دل تنگت چو فرود آمد یار

 خانه از غیر نپرداخته ای یعنی چه؟

گر نکنی بر دل من رحمتی

وای دل و وای دل و وا دلم

    باران که می بارد تو می آیی

 باران گل   ،   باران نیلوفر