شعر و قطعات ادبی
علم اگر از دست علمدار زمین نمیخورد
دگر كسی به زیر تازیانه ها نمیمرد
پنج شنبه 3/10/1388 - 22:53
دعا و زیارت
اكنون كه نیاز به دین روشن شد، مناسب است به طور خلاصه ، امتیازات دین را ذكر كنیم :
1- دین قداست دارد. زیرا دین ، قانون خداست و قانون خدا مقدّس است .
2- دین با فطرت همراه و هماهنگ است . چنانكه توضیح دادیم .
3- دین با عقل سازگار است . چنانكه توضیح دادیم .
4- دین جامعیّت دارد. دین براى تمامى مسایل زندگى انسان ، برنامه و دستور دارد. از قبل از ولادت تا پس از مرگ ، وظایف ، مسئولیّت ها و كارهایى را كه باید انجام و یا ترك شود، همه را متذكّر گردیده است .
صدها آیه قرآن و هزاران حدیث از پیشوایان ، تكالیف و وظایف ما را در رابطه با خدا، جامعه ، خانواده ، دوستان و همسایگان و حتّى حیوانات و محیط زیست روشن و مشخّص نموده است . همچون آداب انتخاب همسر، مراسم عقد و ازدواج ، دوران باردارى ، تغذیه مادر، زایمان ، نامگذارى ، عقیقه ، لباس و تغذیه كودك ، خواب و گریه كودك ، مسئولیّت پدر و مادر، صمیمیّت با كودك ، آموزش و تریبت كودك ، و دوران جوانى ، پیرى ، بیمارى و مرگ .
على علیه السلام در نامه بیست وپنج نهج البلاغه به مسئول دریافت زكات دستور مى دهد: هنگام مراجعت در سوارشدن بر شترانى كه از بابت زكات دریافت نموده ، عدالت را مراعات كند! آرى دین جامع ، حتّى در سوار شدن بر مركب ، به عدالت سفارش مى كند.
روایات مى گوید: هنگام دوشیدن شیر از پستان گاو، حقّ گوساله را مراعات كنید و شیر مورد نیازش را در پستان مادر باقى بگذارید.
فقط در مورد لباس ، ده ها دستور وجود دارد. از نوع لباس ، رنگ وجنس آن ، بهداشت لباس ، بافت و دوخت آن و ... .
5 - دین از سرچشمه وحى است . در دین ، هواها و هوس ها، غرائز، محدودیّت ها، باند بازى ها و حزب گرایى ها راهى ندارد و تمامى دستورهاى دین از وحى الهى سرچشمه مى گیرد.
پنج شنبه 3/10/1388 - 22:49
دعا و زیارت
|
در مقابلِ عواملى كه فطرت آدمى را تحت الشّعاع قرار مى دهند، عواملى هستند كه فطرت را شكوفا كرده ، آن را جلا بخشیده ، و درخشنده مى سازند. اكنون به بیان برخى از آنها مى پردازیم .
1- احساس خطر. بسیارى از انسان ها تا هنگامى كه به رفیق و پول و زور، یا پست و پارتى وابسته اند، به فطرت و امور فطرى - از جمله خدا - توجّهى ندارند، امّا همین كه دستشان از ابزار و وسایل ظاهرى قطع شد و یا از كمك آنها ناامید شده و احساس خطر نمودند، به فطرت خود باز مى گردند.
2- مشكلات . درگیرى با گرفتارى ها، انسان را متوجّه امور فطرى مى كند.
3- یاد نعمت هاى الهى . توجّه و تدبّر و تفكّر در نعمت هاى الهى ، فطرت را شكوفا مى كند |
پنج شنبه 3/10/1388 - 22:48
دانستنی های علمی
سرهنگى پسرى داشت ، كه در كاخ برادر سلطان ، مشغول خدمت بود. با او ملاقات كردم ، دیدن هوش و عقل نیرومند و سرشارى دارد، و در همان زمان خردسالى ، آثار بزرگى در چهره اش دیده مى شود:
این پسر هوشمند مورد توجه سلطان قرار گرفت ، زیرا داراى جمال و كمال بود كه خردمندان گفته اند: ((توانگرى به هنر است نه به مال ، بزرگى به عقل است نه به سال .))
مقام او در نزد شاه ، موجب شد، آشنایان و اطرافیان ، نسبت به او حسادت ورزیدند، و او را به خیانتكارى تهمت زدند، و در كشتن او تلاش بى فایده نمودند، ولى آنجا كه یار، مهربان است ، سخن چینى دشمن چه اثرى دارد؟
شاه از آن سرهنگ زاده پرسید: ((چرا با تو آن همه دشمنى مى كنند؟))
سرهنگ زاده گفت : زیرا من در سایه دولت تو همه را خشنود كردن مگر حسودان را كه راضى نمى شوند مگر اینكه نعمتى كه در من است نابود گردد:
| توانم آن كه نیازارم اندرون كسى حسود را چه كنم كو ز خود به رنج در است
|
| بمیر تا برهى اى حسود كین رنجى است كه از مشقت آن جز به مرگ نتوان رست
|
| شوربختان به آرزو خواهند مقبلان را زوال نعمت و جاه
|
گر نبیند به روز شب پره چشم
|
پنج شنبه 3/10/1388 - 8:29
دعا و زیارت
رسول خدا (ص) :
شما نمی توانید با بذل مال و ثروت محبت همه مردم را به سوی خود جلب نمائید ولی با روی بشاش و چهره گشاده و اخلاق خوب با آنان برخورد کنید تا همه مردم شما را دوست بدارند.
الحدیث جلد 2 صفحه 29
پنج شنبه 3/10/1388 - 8:21
دعا و زیارت
رسول اکرم (ص) :
وجود پیران سالخورده بین شما باعث افزایش رحمت و لطف پروردگار و گسترش نعمتهای الهی بر شماست.
نهج الفصاحه صفحه 222
پنج شنبه 3/10/1388 - 8:8
دعا و زیارت
رسول اکرم (ص) :
یاد کنید در مجالس و صحبت های خود فضایل علی ابن ابی طالب (ع) را زیرا یاد کردن از علی بن ابی طالب (ع) یاد از من است و یاد کردن من یاد کردن از خداست.
عین الحیوة صفحه 548
پنج شنبه 3/10/1388 - 8:4
دعا و زیارت
فطرت ، گاهى كاملاً آشكار و گاهى غبار آلود است . در اینجا مناسب است از چیزهایى كه مانع درخشش فطرت است و چون تكّه اى ابر و یا توده اى غبار روى امور فطرى را مى پوشاند نام ببریم .
1- تقلید كوركورانه از دیگران .
2- رفاه گرایى و غوطه ور شدن در مادّیات .
3- تاءثیرپذیرى از محیط. حضرت موسى علیه السلام به اتّفاق قوم خود كه خداپرست بودند، وارد منطقه اى شد كه مردم آن بت مى پرستیدند، همین كه نگاه قوم موسى به آنها و بت هایشان افتاد، به حضرت گفتند: براى ما نیز خدایى از بت قرار ده ، (اجعل لنا الها كما لهم آلهَة )
4- رفیق بد. چه بسا فردى خودش ، خوب و بد را مى فهمد و مى داند، امّا رفیق بد، او را منحرف مى سازد. قرآن مى فرماید: انسان گمراه در روز قیامت مى گوید: (یا ویلتى لیتنى لم اءتّخذ فلانا خلیلا . لقد اضلّنى عن الذّكر)
(اى كاش فلانى را دوست نگرفته بودم ، او مرا از یاد خدا غافل و منحرف ساخت ).
5 - تبلیغات سوء. ممكن است با تبلیغات مسموم ، كارهاى پسندیده ، ناپسند و امور ناپسند، پسندیده جلوه داده شود. مانند تبلیغات فرعون مبنى بر خدایى خویش ، (اءنا ربّكم الاعلى ) كه مورد پذیرش قوم او قرار گرفت .
6- تهدید و ایجاد ترس و دلهره از سوى مخالفان دین .
7- خود باختگى در برابر افكار و عقاید دیگر مكاتب .
8 - پیروى از هنرمندان منحرف . هنگامى كه حضرت موسى علیه السلام براى مناجات و دریافت وحى به كوه طور عزیمت فرمود، سامرى كه یك هنرمند بود از این فرصت استفاده كرد و با ساخت گوساله اى ، مردم را گوساله پرست نمود. (فاخرج لهم عِجلاً جسداً له خُوار)
9- اكثریّت گرایى . گاهى انسان خود مى داند مطلبى باطل و نارواست ، امّا به خاطر اینكه اكثریّت آن را مى پسندند، بر اساسِ ((خواهى نشوى رسوا، همرنگ جماعت شو)) از جامعه پیروى و تبعیّت مى كند.
10- وسوسه هاى شیطانى .
11- تمسخر شنیدن . گاهى انسان به خاطر احتراز از تمسخر دیگران ، از بیانِ دریافت هاى صحیح خود دست بر مى دارد.
12- هوا و هوس . تمایلات نفسانى و پیروى از غرائز، از بروز امور فطرى جلوگیرى مى كند.
چهارشنبه 2/10/1388 - 7:25
دعا و زیارت
فطرت ، بر وزن خلقت و به معناى آن است . هر نوع احساسى در انسان كه در پدید آمدن آن ، استاد و مربّى و تمرین نقش نداشته ، و امرى دائمى و همیشگى ، در همه مردم ، همه مكان ها و همه زمان ها باشد، از آن احساس ، گاه به فطرت و زمانى به غریزه تعبیر مى شود. البتّه معمولا غریزه به آن سرى از احساسات و تمایلات گفته مى شود كه در حیوان و انسان ، هر دو باشد، مانند احساس گرسنگى و تشنگى . آرى ، نشانه فطرى بودن یك موضوع همان عمومیّت آن است . مثلا علاقه مادر به فرزند، فطرى است ، یعنى احساسى است كه بدون معلّم و مربّى و تلقین ، در آفرینش او نهفته شده و عمومیّت دارد، یعنى در هر زمان و مكان و در هر رژیم و نظامى ، این علاقه را در مادران خواهید یافت .
البتّه ممكن است عواملى سبب شدّت و ضعف آن احساس شود، زیرا گاهى یكى از احساسات درونى بر دیگرى پیروز مى شود. در انسان ، هم علاقه به مال هست و هم علاقه به خوشى و سلامتى ، ولى این علاقه ها در همه افراد یكسان نیست ، بعضى مال را فداى جان و بعضى جان را فداى مال مى كنند. همان گونه كه در میان اعراب جاهلى ، علاقه به آبرو و خیال اینكه داشتن دختر ننگ است ، سبب مى شد كه پدر از علاقه به فرزند دست كشیده ، با دست خود، دخترش را زنده به گور كند. بنابراین ، معناى فطرى بودن ، آن نیست كه انسان در عمل نیز دائما دنبال آن برود زیرا چه بسا فطرتى روى مساءله فطرى دیگر را بپوشاند.
یكى از آثار مساءله فطرت ، احساس افتخار است . كسى كه روى مرز فطرت گام بر مى دارد در خود احساس آرامش مى كند، مادرى كه فرزند خود را در آغوش گیرد، احساس غرور مى كند و حتّى به مادرى كه به فرزند خود بى مهرى كرده انتقاد مى كند، آرى ، آن افتخار و این انتقاد همه از آثار فطرت است
چهارشنبه 2/10/1388 - 7:23
دعا و زیارت
|
علاوه بر مطالب فوق ، انتخاب راه دین ، امرى كاملا عقلانى ومنطقى است ؛ زیرا انسان عاقل همیشه احتمال خطر را خصوصا اگر مهم باشد، جدّى مى گیرد.
در جمعى كه به مسافرت مى روند، آن كسى بر مبناى عقل و خرد گام برمى دارد كه هنگام سفر و احتمال خطر، چیزهایى با خود برمى دارد، طنابى براى بكسل كردن ، زنجیر چرخى براى یخبندان ، جك و زاپاسى براى پنچرى ، چراغ قوّه اى براى تاریكى و چوب و چماقى براى حمله دزدى مسلح .
انسان عاقل همواره به پیش آمدهاى احتمالى سفر فكر مى كند و این وسایل را همراه خود مى برد، در مقابل ، افرادى كه از عقل خود بهره اى نمى گیرند، سفر را آغاز كرده ، هیچ یك از وسایل مورد نیاز را برنمى دارند. در طول سفر چنانچه مشكلى پیش نیاید و خطرى اتّفاق نیفتد. كسانى كه این گونه امكانات را همراه خود برداشته اند ضررى نكرده اند؛ بلكه در طول سفر از احساس آرامش و اطمینان برخوردار بوده اند، امّا اگر نیازى به این وسایل پیش آمد، كسانى كه همراه خود هیچ وسیله اى ندارند چه كنند؟ مانند همین ماجرا براى كسانى كه در این دنیا، دین را برگزیده ، دستورهاى آن را اجرا مى كنند با كسانى كه دین را رها نموده و به آداب و اعمال دینى پایبند نیستند، اتّفاق مى افتد.
انسان عاقل ، بر اثر گفتار انبیا و بندگان صالح و صادق ، راه پر مخاطره اى را پیش روى خود مى بیند، آنان به او گفته اند: روزى فرا مى رسد كه باید پاسخگوى اعمال خود باشد، پاداش كارهاى نیكش را مى بیند و به خاطر كارهاى زشت و ناپسندش مجازات مى شود. پیامبران الهى او را از ارتكاب گناهان باز داشته و انجام اعمال نیك را به او سفارش كرده اند.
به او گفته اند: سالى یك ماه رمضان ، روزه بگیرد. به جاى آنكه شراب بنوشد از خودِ انگور استفاده كند و روزى چند دقیقه در برابر خالق خویش نماز گزارد و به جاى بى حرمتى به ناموس دیگران ، ازدواج كند و عفّت خود را حفظ نماید.
حال اگر این وعده و وعیدها راست نبود و قیامتى به وجود نیامد و سؤ ال و جواب و پاداش و مجازاتى در كار نبود، كسى كه در دنیا دیندار بوده ، مقرّرات و دستورات دین را مراعات نموده ، هیچ ضررى نكرده است . بلكه حداكثر به اندازه اى كه فرد بى دین ، اوقات خود را صرف كارهاى بى ارزش نموده است ، فرد دیندار نماز خوانده ، یا دستورى دینى را انجام داده است ، امّا اگر قیامتى در بین بود، - كه به هزار و یك دلیل هست - آن وقت افراد بى دین ، و غیر مذهبى و لاابالى چه خواهند كرد!؟ بنابراین مذهبى ها به هر حال برنده اند و افراد لاابالى و غیرمذهبى ، در معرض خطر و ضرر قرار دارند.
البتّه روشن است كه انجام اعمال دینى و پایبند بودن به آداب آن ، صبر و استقامت مى خواهد، فرد دیندار براى انجام تكالیف دینى خود باید متلك هاى افراد لاابالى را تحمّل كند، بویژه افرادى كه در میان خانواده ها و دوستان غیر مذهبى به سر مى برند باید تحمّل بیشترى داشته باشند.
قرآن كریم مى فرماید: روش مجرمان و خلافكاران ، این است كه به مؤ منان مى خندند. و هرگاه از كنار دینداران مى گذرند (آنها را مورد تمسخر قرار داده و) به یكدیگر چشمك مى زنند. و زمانى كه به نزد حزب و باند و گروهشان برمى گردند، مسرورند. (به اصطلاح پشت سر مؤ منان صفحه مى گذارند.) و هنگامى كه آنها را مى بینند مى گویند: اینها گمراهند
|
چهارشنبه 2/10/1388 - 7:19
