حضرت مجتبی - علیه الاسلام -
بهترین جامه های خود را در موقع نماز میپوشید ، كسانی از آن حضرت سبب این كار را سؤال كردند ، در جواب فرمود : خداوند جمیل است و جمال و زیبایی را دوست دارد به این جهت خود را در پیشگاه الهی زینت میكنم ،خداوند امر فرموده كه با زینتهای خود در مساجد حاضر شوید .
ای قوم به حج رفته کجایید کجایید
معشوق همینجاست بیایید بیایید...
معشوق تو همسایه و دیوار به دیوار
در بادیه سرگشته شما در چه هوایید ؟!
به همان كس كه محرم زهراست
دل من غرق ماتم زهراست
گر محرم عزای زینب بود
فاطمیه محرم زهراست
******
اللهم عجل لولیك الفرج
رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله العظمی خامنه ای دامه بركاته نقل می فرماید : امام امت (ره) به من فرمودند : .. آن طوری كه من فهمیدم از اول انقلاب تا حالا مثل اینكه یك دست غیبی ما را درهمه كارها هدایت می كند .
آیت الله حاج سید مهدی روحانی می فرمود : امام كارهایی می كند كه در وهله اول به عقل ما عقلا جور در نمی آید ولی بعدا معلوم میشود كه حق با ایشان بوده است
احترام به نام محمد و علی
امام در پاریس می خواستند كفش بپوشند، پایشان را كه بلند كردند تا روی روزنامه بگذارند، سئوال كردند : مثل اینكه این روزنامه های ایرانی هستند؟ عرض كردند: بله آقای ، ولی این صفحه آگهی هاست. با این حال پایشان را روی روزنامه نگذاشتند و برگشتند و فرمودند: شاید یك اسم محمد یا علی در اینها باشد.
شیعه هر جا پاگذارد با علیست
اول و آخر کلامش یا علیست
شیعه یعنی گنج پنهان همه
مثل قبر بی نشان فاطمه
الهام
مرحوم آیت الله سید محمود طالقانی می گفت: بعضی فكر می كنند گاهی اوقات كه من به قم مسافرت می كنم فقط به خاطر مذاكرات سیاسی است، روزنامه ها جنجال می كنند و سر و صدا (راه می اندازند) و حرفهایی درشت می نویسند ولی من هر وقت احساس ضعف می كنم، گاهی یاس برایم پیش می آید ، می روم پیش چنین رهبری قاطع و از توكل و ایمام و خلوص او الهام می گیرم .
توجه به مستحبات
امام امت (ره ) وقتی كه می خواستند برای تدریس بالای منبر بروند ابتدا پای راست را روی پله منبر نهاده با مكثی كوتاه بالا می رفتند، هنگامی كه وارد خانه، مدرسه و یا مسجد می شدند ابتدا قدم راست را به داخل می گذاشتند، در خیابان همیشه از دست راست حركت می كردند، گامهای خود را سنگین برداشته و با سر و گردن افراخته و راست و استوار راه می رفتند. یكی از همراهان امام در پاریس می گوید: روز جمعه بود در پاریس خدمت امام عرض كردم: خبرنگاران آمده اند مصاحبه كنند. امام فرمود: حالا وقت انجام مستحبات است وقت مصاحبه نیست، وقتی مستحبات روز جمعه را به جا آوردند فرمودند: من برای مصاحبه آماده ام.
فاطمه! اى كوثر حیات!
حیات تو، شهادت تو، قبر تو، همه و همه، افشاگری است.
اى مقتداى ما! خط سرخ شهادت را ملت ما، كه امامشان آنان رافرزندان معنوى كوثر تو خواند، از تو و گلهاى دامنت گرفتهاند. نیكمىدانیم كه حضور تو در صحنه محشر، محشر دیگر است. آنگاه كهقایمه عرش را به دست مىگیرى و داورى خون گل كربلایت راخواهانى.
به خداى كعبه سوگند كه حق از آن تو است، و بهشت در انتظارت.آنك دلمان به حضور تو خوش است; ما را دریاب.
فاطمه! اى راز سر به مهر!
تو مگر یگانه یادگار اشرف كاینات نبودى؟ چرا كسى نباید از درد توآگاه باشد؟ گویا تو با این سكوت، با عالمى سخن دارى; سخن از ظلمنفاقپیشگان; سخنى در سكوت; سكوت شبهاى على(ع) كه پرستاریتمىكرد; سكوت غسل شب و دفن شب و پنهانى قبر. تو با على(ع) كهسرور سینهاش بودى، چه رازى، چه سرى، چه عهدى داشتى كه باگونههاى تر، مقابل قبر مصطفى(ص) از قلتشكیبایى خود، در غمفراقتسخن مىگوید؟
راستى اى جلوهگاه صبر و رضا! مگر آن روز كه نشان قهرمانى را بهبازویت گرفتى، به على(ع) نگفتى كه چه گذشت؟ مگر به او نگفته بودىكه استخوان پهلو، ضربه دیده است؟ هاى! خلایقى كه در قیامت، درمعبر عبور فاطمه(ع) سر به زیر و چشم بر هم مىنهید، آیا مىنگرید كهسامرىمسلكان، بر بازوى فرزند «و ما رمیت اذ رمیت، ولكن اللهرمى» چه فرود مىآورند؟ آیا مىشنوید ناله جانسوز فرزند «و ماینطق عن الهوى، ان هو الا وحی یوحى» را كه چه سان میان در ودیوار كمك مىطلبد؟
