تبیان، دستیار زندگی

چهار چیز به چهار چیز می خندد:

تقدیر   به    تدبیر

مرگ   به    ارزو

قضا وقدر  به  احتیاط

رزق     به     ادم حریص

به خدا پروانه ها پیش از انکه پیر شوند

             می میرند.

ما همیشه

 صداهای بلند را می شنویم

 پر رنگها را می بینیم

سختها را می خواهیم

غافل از اینکه

خوبها اسان می ایند

                    بی رنگ می مانند و

                                             بی صدا می روند.

دل را ز علی اگر بگیرم چه کنم؟

                              بی یاد علی اگر بمیرم چه کنم؟

فردا که کسی را به کسی کاری نیست

                              دامان علی اگر نگیرم چه کنم؟

* عید ولایت مبارک*

بین هزاران دیروز و میلیونها فردا

                                     فقط یه دونه امروزه

پس از دستش ندیم و ازش لذت ببریم.

دیگر به خدا نمی گویم

                                                                  مشکل بزرگی دارم

به مشکلم می گویم

                   خدای بزرگی دارم

برگ درانتهای زوال می افتد ومیوه درابتدای کمال.

بنگرچگونه می افتی؟

همچون برگی زرد یاسیبی سرخ؟!