تبیان، دستیار زندگی

محبت ره به دل دادن صفاي سينه مي خواهد

به ياد ديگران بودن دل بي كينه مي خواهد

عشق جزبخشش خدايي نيست

اين به سلطان و گدايي نيست

هركه او برنخيزد ازسرسر

عشق را با وي اشنايي نيست

عشق وقف است بر دل پردرد

وقف در شرع ما بهايي نيست

هركه را بازعشق صيد كند

بازش ازچنگ اورهايي نيست

كاران كس كه عاشقي ورزد

بجزازعين بينوايي نيست

هرچه عطار گويد ازسرعشق

به يقين دادن كه جز عطايي نيست

ن ظ ر...............

شقايق زيباست مانند دريا

دريا زيباست مانند موجش

الا يا ايها الساقي ادركاسا و نا و لها

كه عشق آسان نمود اول ولي افتاد مشكل ها

دلدار من از آن زمان كه توبا «عشق » خويش مرا شاعري

 آموختي ديگر  حسد  نبرم زيرا هم اكنون

خود طبعي چون :

طبع او و ياري چون يار او دارم

*******************

مرا تا عشق تعليم سخن كرد

حديثم نكته در هر محفلي بود

تو مرا شور آن دادي كه در اين همه غزل نغز وصف شوريدگي دل

 كنم همچنان كه نگاه به نگاه و شعر به شعر پاسخ مي گويد :

سخن من نيز انعكاس لطف تو بود

دلنشين شد سخنم تا تو قبولش كردي

كاش ترانه هاي من از اين پس همچنان به گوش تو رسند

آري ، آري سخن عشق نشاني دارد

زيرا كه سخن «عشق» اگر هم بر زبان نيايد بر دل مي نشيند

در درون خويش آرامش بجوي

 آن گاه مي تواني

دنياي پيرامون خود را دريابي

روزگار را با خويشان و ياران بگذراني

در طلب دوستان تازه باشي

در هر روز نو خدا را سپاس گويي

و براي هر فردايت رويايي داشته باشي

كه هر فردايي ماجرايي تازه است ......

« دبي آوري »