تبیان، دستیار زندگی

ذیقعده شد و بهار ایران امد  

 در مشهد و قم دو گنج پنهان آمد

در روز یکم کریمه آل رسول (ص) 

در یازدهم  شاه  خراسان آمد

وقتی دستم رو از دست لطف و توجهت بیرون کشیدم ، گم شدم ؛

 وحشت کردم .

 خیلی شلوغ و درهم بود ، نمی تونستم راه رو پیدا کنم ،

 نمی تونستم ببینمت !

 گذاشتی یه کم سرگردون بمونم ؛ اما ،

خورشید نگاهت ، از دور مراقبم بود .

یه مدت رهام کردی وحشت زده گریه کنم تا وقتی پیدات کردم ، نه !

 وقتی پیدام کردی ، قدر لحظه های امن با تو بودن رو بفهمم . 

 دستان کوچکم را در دست لطفت محکم فشار بده ؛

 محکم نگهدار تا دیگر گم نشوم ؛

خودم رو گم نکنم ؛

 آخه از گم شدن م یترسم ؛

 ای مهربان تر از مادر !

بسم الله النور

این بنده به درگاه تو آورده پناه

یافاطمه اشفعی لنا عندالله

آسمان چشم گشاده تا از انوار الهی معصومه اهل‌بیت نورانی شود و ظرف دلش را پر از پرواز فرشتگان سازد

زمین دل گشوده تا همه عطشش را با كرامت كریمه اهل‌بیت سیراب سازد...

زمان، هروله می‌كند تا هلال ذیقعده را در آغوش كشد و از خبر ولادت نوری از انوار ولایت در مهد امامت و وصایت، سرشار شور و مستی شود

سلام بر دیدگان معصومی كه عصمت، ناخدای دریای نگاهش بود

به جان پاك تو ای دختر امام،‌ سلام

به هر زمان و مكان و به هر مقام، سلام

تویی كه شاه خراسان بُود برادر تو

بر آن مقام رفیع و بر این مقام،‌ سلام

میلادت نور به چشم‌ها می‌پاشد و سرور به دل‌ها؛ و رایحه بهشتی‌ات مشام دل را با عطر خوش حضور می‌نوازد

خداواندا اگر داری بنای دادن عیدی

منور كن جهانی را به نور حضرت مهدی(عج)

به یمن مقدم این خجسته بانوی نور                                

 گرفته خانه دل صفا و شوق و سرور

به موسی جعفر عطا شد این دختر                                     

چه دختری؟ والا، چه آیتی؟ كوثر

 جلوه گرشدن ستاره پر نوربهشت را بر اهل ایمان تبریك می گویم. 

هر شب از شهر خدا چشم تری می گذرد 

جمعه ها باز پُر از بی خبری می گذرد 

پای این پنجره بنشین و ببین ، می بینی  

که از این کوچه دل ، در به دری می گذرد

شعری از درد نوشتم که به نامت باشد 

خواب دیدم که شبی نامه بَری می گذرد

هیچ کس نیست که از گریه ی ما گریه کند  

جمعه ها غرق همین بی ثمری می گذرد   

زخم ها کهنه تر از قبل به ما می خندند 

اشک ها تازه تر از تازه تری می گذرد 

باید این کوچه ی پر همهمه را آب زنم  

حتما از کوچه ی ما رهگذری می گذرد

مردی انصاری وضو ساخت و به سمت حیاط رفت.

هنوز گام به درون مسجد نگذاشته بود که مردی ناآشنا نزدیکش شد و کیسه ای پول در دستش گذاشت .

مرد انصاری متحیر ماند و از مرد پرسید : این پول برای چیست؟

مرد گفت : مدتی پیش ، پارچه ای از تو خریدم . آن روز تو با این که مرا نشناختی ، لطف کردی و برای پرداخت آن به من مهلت دادی ! یادت می آید؟

این پول ، بهای همان پارچه ها است .

پلک های مرد انصاری از شوق لرزید و لب هایش به صلوات بر پیامبر و آلش باز شد .

گفت : خدا تو را بیامرزد مرد ! من امروز نزد پیامبر خدا(ص) بودم و شکایت احوالم را به ایشان کردم .

حضرت فرمود : همیشه با وضو و با طهارت باش تا روزی ات همواره برسد و به خدا قسم این طهارتم بود که مرا نجات داد !

تو را به گرمی یک سیب دوست می دارم!

 ...قسم به تارهای کشنده اصوات که رخت شبانه الفبا را درهم می کوبند و قامت کلمات را به کش و قوس و رقص می کشانند؛

تا شاید ،

حرفی را که از دل بر می آید ،

 بر دل و یاد و خاطر تو بنشانند.

 تو به من می آموزی که یادم نرود:

« تمام زندگی ، چیزی ، جز همین پروانه پاییزی نیست که از ترس باد ، به آن بوته بی دلیل ، پناه برده است.»

 آرام ،

 در گوش جان های این اهالی ،

نجوا می کنی که دل به گذرگاه و دار غرور نبندیم و منتظر صیادی باشیم که روزی ،

از پشت همان بوته بی دلیل بیرون می جهد و دل ناماندگار بی درمان ما را درمان می کند!  

تو را به پاکی و صداقت محض!

به طراوت کوچه باغ های گل های داوودی!

به پیچش رمزآلود گیاهان ،

 به گرد شاخ و برگ های پر رمز و راز درختان!

« بام اندیشه ما را بالا بلند گردان!»

به خود می بالم که بعد از مدتی غیبت توانستم بار دیگر در جمع دوستانم باشم، از همراهانی که در این مدت برایم پیغام گذاشتند سپاسگزارم .

امیدوارم بتوانم مانند گذشته مطالب مفیدی برایتان ثبت کنم .

طی کن ای باران!تمام کوچه های شهر را      

 تا ببینی ازدحام کوچه های شهر را    

غربتت یک سو ، دلت یک سو ، به غیر از تو کسی   

می دهد پاسخ سلام کوچه های شهر را ؟

 ولادت امام محمد باقر علیه السلام و حلول ماه مبارك رجب بر شما مبارك

از روشنی طلعت رخشنده «باقر»

اتل متل راحله

اخموی بی حوصله

مامان چرا گفت بگیر

از پدرت فاصله

دلش هزار تا راه رفت

سروده مرحوم ابوالفضل سپهر