تبیان، دستیار زندگی

در زمان گرفتاری به خدا نگو من مشکل بزرگی دارم

به مشکل بگو من خدای بزرگی دارم.

دریا خودش را با موج تعریف میکند.

جنگل خودش را با درخت تعریف میکند.

آسمان خودش را با ستاره تعریف میکند.

و من خودم را با تو تعریف میکنم.

روز محشر وقت پرسیدم زمن رب جلی

گفت تو غرق گناهی ؟ گفتمش یا رب بلی

گفت پس آتش نمگیرد چرا جسم و تنت؟

گفتمش چون حک نمودم روی قلبم یا علی

میدونی چرا دروغ جز گناهان کبیره است؟

چون دروغ کتمان حقه و حق ذات مقدس خداست

هر کس آرزو و رویایی داره و میدونم که باورت نمیشه که من چقدر رویا و خیال و آرزو دارم.

هر کس یه طوری به آرزو هاش فکر میکنه بعضی ها میخوابن،بعضی ها به نقطه ای خیره میشن و بعضی ها تو فضای خلوت و سر سبزی قدم میزنن.

یعنی تموم این ثانیه هایی که صرف غرق شدن تو خیال و وهم میشه ،دارن هدر میرن؟

وقتی به دریا نگاه میکنم تموم خشمم خالی میشه . تو چطور؟

وقتی آسمون میباره دلم از غم آزاد میشه . تو چطور؟

وقتی به چشمهای یه ماهی نگاه میکنم روحم تازه میشه. تو چطور؟

تو که مثل سبزه ، مثل آب ، مثل گل پاک و تازه ای .

وقت مردن به چشام رنگی از نور بزنید

دستامو به سقف ابر، گره کور بزنید

لحظه ی دفن صدام بلبلی صدا کنید

واسه آزادی من مرغ عشق هوا کنید

واسه رخت مردنم برف آبی بیارید

روی سنگ قبر من گل سرخی بذارید

من وصیت میکنم که تموم گریه هام

از بلور یخ بشه بمونه رو ی چشام

و وصیت میکنم وسط دشت بلور

منو خاکم بکنید کنار عشق صبور

باز سفارش میکنم فکر ماهیا باشین

توی قحطی بهار روی گل آب بپاشین

کی باید پنچره رو باز کنم؟ چون میخوام فقط تو رو ببینم .

کی باید شعر بگم؟ چون میخوام قافیه ی تک تک بیتام باشی.

کی باید ببارم؟ چون میخوام بلور اشکام زیر پات بریزه.

کی باید بمیرم؟ چون دوست دارم تموم عمرم مال تو باشه