تبیان، دستیار زندگی

سلام

 نجس ترين چيز چیست؟!

 گویند روزی پادشاهی این سوال برایش پیش می آید و می خواهد بداند که نجس ترین چیزها در دنیای خاکی چیست؟ برای همین کار وزیرش را مامور می کند که برود و این نجس ترین نجس ترینها را پیدا کند و در صورتی که آنرا پیدا کند و یا هر کسی که بداند، تمام تخت و تاجش را به او بدهد. وزیر هم عازم سفر می شود و پس از یکسال جستجو و پرس و جو از افراد مختلف به این نتیجه رسید که با توجه به حرفها و صحبتهای مردم باید پاسخ همین مدفوع آدمیزاد اشرف باشد و عازم دیار خود می شود. در نزدیکی های شهر چوپانی را می بیند و به خود می گوید بگذار از او هم سوال کنم شاید جواب تازه ای داشت بعد از صحبت با چوپان او به وزیر می گوید من جواب را می دانم اما یک شرط دارد و وزیر نشنیده شرط را می پذیرد. چوپان هم می گوید تو باید مدفوع خودت را بخوری وزیر آنچنان عصبانی می شود که می خواهد چوپان را بکشد ولی چوپان به او می گوید تو می توانی من را بکشی اما مطمئن باش پاسخی که پیدا کرده ای غلط است، تو اینکار را بکن اگر جواب قانع کننده ای نشنیدی من را بکش.

خلاصه وزیر به خاطر رسیدن به تاج و تخت هم که شده قبول می کند و آن کار را (اسمشو نبر را) انجام می دهد سپس چوپان به او می گوید:

کثیف ترین و نجس ترین چیزها طمع است که تو به خاطرش حاضر شدی آنچه را فکر می کردی نجس ترین است بخوری.

با چشم شهر آشوب خود ما را ذليخا مي كني
يعقوب  چشمان  مرا   تنها  تو  بينا   مي كني

 ديگر  نمي داند  كسي  فرق ترنج و دست را
يوسف! تمام شهر را جمله ذليخا  مي كني

دروازه هاي  نور  را   بستند  و   ما   و   تيرگي
كي مي رسي وناگهان دروازه راوا مي كني ؟

باغ زمستان ديده ام با شاخه هايي  يخ زده
...و تو  بهار  ناگهان!  ما  را  شكوفا   مي كني

آه   اي   قيام   قامتت  آشوب   روز    واپسين
چه محشري باقامتت يكشب تو بر پامي كني؟

فرداي من امروز شد . امروز من  ديروز  شد
تا كي بگو اي نازنين امروز  و فردا مي كني ؟

بي تو گذشت اين جمعه هم اي صاحب عصر و زمان
عصر كدامين جمعه را صبح تماشا مي كني ؟

ترسم كه مشتي استخوان باقي بماند از  ((احد))
روزي كه مي آيي ولي يادي هم از ما مي كني ؟

شعر از احد چگیینی