چشم مخصوص تماشاست اگربگذارند  

  خنده پنجره زیباست اگربگذارند 

من ز اظهار  نظرهای  دلم   فهمیدم       عشق صاحب فتواست اگربگذارند 

سندعقل مشاعی است همه می دانند 

 عشق اما فقط از ماست اگربگذارند 

دل دریایی من این همه بیهوده مگرد 

    خانه دوست همین جاست اگربگذارند 

روستازاده ام سبزتر از برگ  درخت     

  دل من وسعت صحراست اگربگذارند 

غضب   آلوده   نگاهم     نکنید               دل من پیش شماهاست اگربگذارند...

-----------

mahtab 

وقتی که نیستی عبور قرن ها را احساس میکنم

دلم برای تمام کوه های نهان دنیا میسوزد

و هر لحظه دلم تو را فریاد می کند

وقتی که نیستی هیچ کس نیست

و من تنها و دلگیر منتظر پایان دنیا هستم

و

مینشینم

.............

mahtab

باشد که همدلی و همدردی مرا پذیرا باشد:

ایکاش آشنایی ها نبود

دلبستگی ها نبود

تاریکی شب ،همیشه مهمان خانه ای نبود

آمدنی درکار نبود

ایکاش و هزاران ایکاش

گرهی بسته میان نگاه منو تو نبود

دستی به تمنای نوازش محتاج نبود

کلیدی برای گشودن قفل دل ها نبود

مهری بین شمع و پروانه نبود

ایکاش و هزاران کاش

درمیان من وتو فاصله هاست

گاه می اندیشم

می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری

تو توانایی بخشش را داری

دست های تو توانایی آن را دارد

که مرا 

 زندگانی بخشد

چشمهای تو به من می بخشد

شورعشق ومستی

و تو چون مصرع شعری زیبا ،

سطر برجسته ای از زندگی من هستی

......................................

mahtab

آرزویم این است

آرزویم این است ؛ نتراود اشك در چشم تو هرگز ؛

مگر از شوق زیاد

نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز ؛

وبه اندازه ی هر روز تو عاشق باشی

عاشق آنكه تو را می خواهد . . .

و به لبخند تو از خویش رها می گردد

و تو را دوست بدارد به همان اندازه ؛

كه دلت می خواهد

------------------------------

mahtab

سیاه سیاهم

با زرد هماهنگم کن استاد!

گاه حجم یک کلاغ

در رهگذار باد...

بعد از تو در شبان تیره و تار من
دیگر چگونه ماه
آوازهای طرح جاری نورش را
تکرار می کند
بعد از تو من چگونه
این آتش نهفته به جان را
خاموش میکنم ؟
این سینه سوز درد نهان را
بعد از تو من چگونه فراموش میکنم ؟
من با امید مهر تو پیوسته زیستم
بعد از تو ؟
این مباد
که بعد از تو نیستم
بعد از تو آفتاب سیاه است
دیگر مرا به خلوت خاص تو راه نیست
بعد از تو
درآسمان زندگیم مهر و ماه نیست
 بعد از من آسمان آبی است
آبی مثل همیشه
آبی

آنها که بیشتر می‌ارزند غریب ترند