تبیان، دستیار زندگی

دکتر علی شریعتی : خدایا ؛ کسی را که قسمت کس دیگریست، سر راهمان قرار نده ! تا شبهای دلتنگیش برای ما باشد ، و روزهای خوشش برای دیگری  .

ليوان آب

صداي زيباي آبشار نقره اي را با همين گوشهاي تيزم مي شنوم0 گويي که قطره قطره اش برايم حکم يک دريا دارند،صدايشان کردم آمدند وبرايم يک جام از آب گوارا آوردند،گفتم:مگر خودتان تشنه نيستيد گفتند ما سيرابيم،اما تو هنوز رودخانه دلت کوير است،ليوان را گرفتم،نوشيدم آن را،گوارا بود وبه دلم نشست ودر همان لحظه ديدم صدايي دگر نمي شنوم،هر چه نگاه کردم آن همان قطرات آب را نديدم، گفتم خدايا جرا اينگونه مرا تنها گذاردند0 چرا اينگونه سيراب شدم،اما مرا خواب کردند ورفتند،صدايي شنيدم0 به سويش دويدم ورسيدم،آريٍ،آري،اين همان آبشار است ورفتم يک ليوان را در کنار سنگ ريزه هاي آبشار ديدم،دويدم،دويدم،آنقدر که دوباره تشنه شدم اما ديدم نوري کنارم ايستاده ،گفتم که هستي!:

آموزگار زندگی به من آموخت كه هیچ گاه كسی را چون خود دوست نداشته باشم ، اما

چه بگویمت که در دل چه حقایقی عیان است

دل زنده ای بباید به اشارتی بیابد

که دل عشیق زاری دل زنده ای چه سان است

همه آن آن نگارم همه را نگارم آن است

همه جا فروغ رویش همه عاشقان کویش

همه رخت بسته سویش همه جای کاروان است

همه مات ذات خویش و همه کس به گفت و گویش

همه دل به جست و جویش همه در ژیش روان است

حسن دل آگه او شده خاک درگه او

به هماره همره او برود که جان جان است 

                                                  هزار و یک کلمه جلد هفت کلمه۶۷۹

زمان بادی است كه می وزد، هم هست و هم نیست . آنان را كه ریشه در خاك استوار دارند از طوفان هراسی نیست...

گنجینه آسمانی ص269