گردش   لیل و النهاران  دست  توست

جوشش این چشمه ساران دست توست

شور " تنها "  را  به عشقت  بیش كن

وسعت این  غنچه باران  دست تو

        بر مدرسه ی عشق  یكی در می زد

 

        ازهجر رخت  به سینه و سر می زد

 

       " تنها " بد و مستانه  به  در می كوبید

 

        درسینه ی او عشق  تو  پرپر می زد

 آن کس که ز هجر من  به سر می کوبد 

            گویید  مزن به  سر   دمی  چشم گشا 

            من   پیش   توام   کجا  روی   در کوبی

            این من من و صد  آرزو ی  خویش گشا

ساقی  بده  آن باده  که  تا   مست شوم

 

چون مست شوم  به کلی از دست شوم

 

بگذار  که  تا  مست شوم - مست شوم

 

در سایه ی  نور  رخ تو    هست شوم

 

                          هرگز  ره  عقل  و  زهد   را  طی نکنم

                          نالم  چو  نی   و گوش  به  هر نی  نکنم

                          یک جرعه ای  از شهد لبت  می خواهم

                         خواهم  می  و از خلق  طلب  می   نکنم

وان وقت خدا چیزی به انسان داد

چیزی که هستی را مبهوت کرد و کائنات را به غبطه واداشت

 .انسان دستهایش را گشود و خدا به او اختیار داد

 خدا گفت :حال انتخاب کن ،زیرا که تو برای انتخاب کردن آفریده شدی

برو و بهترین را برگزین که بهشت پاداش به گزیدن توست ....

و انگاه انسان زمین را انتخاب کرد

رنج و نبرد و صبوری را

( و این آغاز انسان بود .(

لوح اول

گیل گمش، خداوندگار زمین، همه چیزی را می دید.

گیل گمش، خداوندگار زمین، همه چیزی را می دید. با همه كسان آشنایی می جست و كار و توان همگان باز می شناخت. همه چیزی را درمی یافت. از درون زندگی آدمیان و به رفتار ایشان آگاه بود. رازها را و نهفته ها را باز می نمود. دانش هایی به ژرفای بی پایان بر او آشكاره می شد. از روزگاران پیش تر از توفان بزرگ، آگاهی می گرفت. تا دور دست ها، راهی بس دراز پیمود. سرگردانی طولانی وی سرشار از رنج ها، سفرش انباشته از سختی ها بود.

سختی ها را همه، رنجور، به نیش آهنین قلم برنبشت. آثار سترگ و سختی های گرانش، بر سنگ سخت نبشته شد.

گیل گمش( پهلوان پیروز) گرداگرد اوروك را به حصار برمی آورد. در شهر محصور، پرستشگاه مقدس به كوهی سربلند می مانست. بنیادش، سخت و پای درجا، چنان است كه گوئی همه از سربش بكرده اند. انبار گندم شهر، در پس خانهئی شكوهمند كه از آن خدای آسمان است، زمینی پهنهور را فرا گرفته.

كاخ پادشا، با سنگ های نمای خویش در روشنی می درخشد. همه روز را پاسداران بر دیوارها ایستاده اند؛ نیز سراسر شب را نگهبانان پاس می دارند.

یك سوم گیل گمش آدمی، دو دیگر بخش وی خداست.

شهریان به هراس و شگفتی در نقش پیكرش می نگرند. در زیبائی و نیرومندی، هرگز چون اوئی به جهان نیامده است: شیر را از كنامش به در می كشد، چنگ بر یال می افكند، و به زخم دشنه می كشد. نر گاو وحشی را به زخم كمان تند و زورمند شكار می كند. در همه شهر، سخنش قانون است...

اراده او، پسران را، از فرمان پدر برتر است.

هر پسر، از آن بیشتر كه به مردی رسد، به خدمت شبان بزرگ شهر درمی آید: از برای شكار یا سپاهیگری، نگهبانی رمه ها یا پاسداشتن بناها، به دبیری یا به خدمت در پرستشگاه مقدس.

گیل گمش خستگی نمی داند، سختی ها شادترش می دارند. زورمندان، بزرگان و دانایان، سالدیدگان و برنایان، ناتوانایان و توانایان همه می باید تا از برای او به كار برخیزند. جلال اوروك می باید تا از دیگر شهرها، از هر دیاری و سرزمینی تابنده تر باشد.

گیل گمش معشوقه را به نزدیك معشوق راه نمی دهد. دختر مرد توانا را به نزد پهلوان وی نمی گذارد... آنان به درگاه خدایان بزرگ- به درگاه خدایان آسمان و خداوندان اوروك مقدس فغان برداشتند:

«- شما نر گاو وحشی. آفریدید و شیر یالدار آفریدید؛ خداوندگار ما گیل گمش، از آن همه نیرومندتر است. او جفت خود را نمی یابد. قدرت او بر سرما زیاده است: معشوقه را به نزد معشوق وی راه نمی دهد و دختر پهلوان را به نزدیك مرد خود نمی گذارد.»

تئو- خدای آسمان- ناله های ایشان بشنید. ارورو الهه پیكر پرداز را فرا خواند و با او چنین گفت:

«- ای ارورو! تو به یاری مردوخ پهلوان، آدمیان را و جانوران را آفریدی. اكنون نقشی بساز برابر گیل گمش؛ آفرینهئی نیرومند چون او، كه با این همه از جانداران صحرا نباشد... چون زمان فرا رسد، باید كه این نیرومند به شهر اوروك درآید. باید كه با گیل گمش همچشمی كند. و بدینگونه، آرامش به اوروك باز خواهد آمد!»

ارورو این همه می شنید. پس در خیال خویش آفرینهئی كرد بدان گونه كه خدای آسمان درخواسته بود.

دست های خود را بشست. گل به دست گرفت، با آب دهان مادر خدائی خویش تر كرد و انكیدو را بسرشت. و او را پهلوانی آفرید با دم و خون نی نیب، خدای پرخاشگر جنگ. اینك انكیدوست. موی بر همه اندامش رسته. تنها در میان دست ایستاده است... موی سرش چنان چون موی زنان، چین بر چین فرو ریخته است. موی سرش به سان گندم رسته است. از سرزمین و آدمیان آگاه نیست، و پیكرش از پوست جانوران صحرا پوشیده است- چنان چون سوموكن، خدای رمه ها و كشتزاران.

انكیدو با غزالان علف مرغزار می خورد. با جانوران بزرگ از یك آبدان می آشامد. با چین و شكنج آب، در نهر، دست و پائی می زند.
هم در آن آبشخور، نخجیربازی تور بگسترده بود. انكیدو رو در روی آن مرد می ایستد.

انكیدو را شگفتی فرا گرفت، و بی جنبشی برجای ایستاد؛ گوئی به بندش كشیده اند. به جانب زن باز می آید، پیش پای او بر زمین می نشیند، در چشمان او نگاه می كند و چندانكه كنیزك به زبان می آورد، او به گوش می شنود:

«- انكیدو! تو زیبائی، تو به خدایان ماننده ای. با جانوران وحشی چرا می خواهی كه در صحراها بتازی؟ با من به اوروك بیا، به شهری كه حصار دارد. با من به پرستشگاه مقدس، به خانه ئنو و ایشتر بیا! به نزدیك كاخ درخشانی بیا كه گیلگمش- پهلوان كامل در آنجاست. گیلگمش زورمند، چونان نرگاو وحشی با قدرتی تمام فرمان می راند. در میان تمامی مردم، همتای او كس نیست.» زن چنین می گفت. و او از شنیدن آواز دهان وی بهره بود.

انكیدو با او، با كنیزك ایشتر، می گوید:

«- ای جفت من، برخیز! مرا به خانه مقدس ئنو و ایشتر ببر؛ آنجا كه گیل گمش- پهلوان كامل- مسكن دارد؛ آنجا كه او آن نر گاو وحشی- به نیرومندی بر آدمیان فرمان می راند... می خواهم او را به همآوردی طلب كنم.
می خواهم آن زورمند را به آواز بلند بخوانم. در میان حصارهای اوروك می خواهم كه فریاد برآورم:

«من خود به زورمندی از همه كسان برترم!»... این چنین به شهر درمی آیم و سرنوشت او باز می گردانم. من زاده دشتم و نیرو در قعر اندام های من است.
می باید به چشمان خود ببینی تا چه می كنم. من از پیش بر آنچه خواهد شد آگاهم!»

زن و انكیدو از حصار شهر به درون می آیند و گام زنان از دروازه می گذرند.

در معبرها فرش های رنگین گسترده است. مردمان با جامه های سپید و نوارها كه به گرد سر بسته اند، در گردشند. چنگ ها به مانند روز، جشنی هست. دختركان رقصان و پایكوبان می گذرند، و نعمت زندگی در قعر اندام آنان است. با غریو و هلهله، پهلوانان خود را از خلوتگاهشان بیرون می كنند.

زن پیشاپیش به جانب پرستشگاه ایشتر گام برمی دارد. از لباسخانه مقدس جامه بزمی می ستاند. انكیدو را به جامه مجلل می آراید. از نان و شراب محراب پرستشگاه، نیرویش می دهد. زن پارسائی به نزدیك او می آید و باوی از سرنوشت وی چنین می گوید:

«- ای انكیدو! باشد كه ترا خدایان بزرگ عمری زیاده بخشند! می خواهم تا گیل گمش را به تو باز نمایم: مردی كه از هر سختی شادتر می شود... تو می باید تا در او، در چهره او، نظر كنی. چشمان او به مانند خورشید می درخشد. بالای بلندش را عضلانی از آهن برافراشته است. جسمش قدرت های گران را در بند می دارد. نه به شب خستگی می شناسد، نه به روز. به مانند ادد- خدای تندرو و آذرخش- هراس می آورد. شه مش- خدای آفتاب- دوستار اوست.

ئه آ- خدای لجه های ژرف- دانایش می كند. خدایان سه گانه، او را به پادشایی برگزیده، خردش را تیزتر ساخته اند... از آن پیش تر كه از كوهستان فرود آیی و به صحرا آشكاره شوی، گیل گمش در خیال خویش ترا باز دانسته بود:

در اوروك، نقش رویائی بر او نمایان شد. برخاست و با مادر خویش چنین حكایت كرد:«مادر! شبهنگام خوابی بس شگفت دیده ام: ستارگان را دیدم كه در آسمان بودند، و آنگاه چون جنگاوران درخشانی بر من فرو ریختند. پس دیدم آن سپاه، یكی مرد بیش نیست. و چندان كه به بركندن وی كوشیده ام، از سنگینی كه داشت، بر او برنیامدم. بسیار كوشیدم تا از زمینش بركنم، اما به جنباندن او پیروز نمی بودم. و مردم اوروك بر این ماجرا می نگریستند. و نفوس اوروك در برابر او فرو می آمدند و بر پایش بوسه می زدند...

پس تو او را به فرزندی پذیره شدی و به برادری در كنار من جای دادی.»... پس ری شت- خاتون مادر- كه خوابگزاری می داند، با پسر- با پادشاه اوروك- چنین گفت:

«این كه ستارگان را دیدی كه در آسمان بود؛ این كه سپاه ئنو به هیات یكی مرد جنگی بر تو فرو ریخت و تو به بركندن او كوشا شدی و از سنگینی كه داشت بر او برنیامدی و بسیار كوشیدی تا از زمینش بركنی و به جنباندن او پیروز نبودی، و خود را بدانگونه كه برزنی بفشاری بر او می فشردی و او را به پای من افكندی و من او را به فرزندی پذیره شدم تعبیری و او را به پای من افكندی و من او را به فرزندی پذیره شدم تعبیری بدینگونه دارد:

- زورمندی خواهد آمد كه قوت او برابر با سپاهی از جنگاوران است. و تو را به پیكار طلب می كند. دست تو بالای دست اوست.- پس به پای من خواهد اوفتاد، و من او را به فرزندی پذیره می شوم. او با تو برادر می شود. او در معركه یاور تو، یار تو می شود.».

- ای انكیدو، نگاه كن! رویای گیل گمش پادشاه اوروك- بدینگونه است. خوابگزاری خاتون مادر بدینگونه است.»

زن پارسا، زن پیشگو چنین گفت:

و انكیدو،از پرستشگاه محتشم ایشتر بیرون شد.

آن قتیل الله فی سبیل الله، آن شیر بیشه ی تحقیق، آن غرقه ی دریای مواج، حسین بن منصور حلاج، کار او کاری عجب بود،... که هم در غایت سوز و اشتیاق بود و هم در شدت لهب فراق، مست و بی قرار و شوریده روزگار بود و عاشق صادق و پاکباز... و عالی همت و عظیم قدر بود و او را تصانیف بسیار است ... و صحبتی و فصاحتی و بلاغتی داشت که کس نداشت و نظری و فراستی داشت که کس را نبود ... بعضی او را به سحر نسبت کردند و بعضی اصحاب ظاهر او را به کفر منسوب کردند و ... مرا عجب آید از کسی که روا دارد که از درختی آواز انالله بر آید، چرا روا نبود که از حسین اناالحق برآید؟

بالا بردن سرعت بوت ( روش اول )
این ترفند کارش این است که یك دسته فایل را از پوشه temp پاک می کند و history هر زمان که شما کامپیوترتان را خاموش می کنید. با این کار کامپیوتر شما وقت بیهوده ای را برای چک کردن این پوشه ها تلف نمی کند. با این کار سرعت بالا آمدن ویندوز افزایش می آید.
برای انجام این کار مراحل زیر را طی کنید :
1- Notepad را باز کنید و سه جمله زیر را در آن بنویسید :

كد:
/S /q "C:/Documents and Settings/"UserName without quotes"/Local Settings/History"
"RD /S /q "C:/Documents and Settings/Default User/Local Settings/History
"RD /S /q "D:/Temp/" <--"Deletes temp folder, type in the location of your temp folder
2- حالا این فایل را با هر نامی که می خواهید ذخیره کنید ، البته با پسوند " .bat " برای مثال " fastboot.bat " یا " deltemp.bat "
3- از منوی Start گزینه Run را انتخاب کنید .
4- در Run بنویسید : " gpedit.msc " و روی ok کلیک کنید .
5- از پنجره باز شده در سمت چپ روی گزینه " Computer Configuration " کلیک کنید و سپس " Windows Settings " را انتخاب کنید .
6- بر روی گزینه " Scripts " دو بار کلیک کنید سپس " Shutdown " را انتخاب کنید تا پنجره ای جدید باز شود.
7- روی " Add " کلیک کنید و در پنجره باز شده آدرس فایلی که درست کرده اید را بدهید و سپس روی " ok " کلیک کنید.
بالا بردن سرعت بوت ( روش دوم )
وقتی کامپیوترتان را روشن می کنید معمولا قبل از اینکه سیستم بخواهد بالا بیاید درایور های فلاپی و سی دی رام و ... را چک می کند ! به نظر من این یه کار بیهوده است که هر بار سیستم این موارد را چک کند . حالا برای از بین بردن این قسمت باید تغییراتی را در بایوس سیستمتان انجام دهید . مراحل زیر را به دقت انجام دهید:
1- معمولا برای ورود به bios باید کلید F2 یا Delete را فشار داد ، زمانی که کامپیوتر در حال بالا آمدن است.
2- به منوی " Boot " بروید .
3- " Boot Sequence " را انتخاب کنید .
4- سپس هر دو گزینه ای که از روی هارد بوت می شوند را به گزینه " First Device " تغییر دهید .
5- دکمه " Escape " را فشار دهید و از بایوس خارج شوید . فراموش نکنید که این تغییرات را قبل از خارج شدن ذخیره کنید .
توجه : وقتی که شما این تغییرات را انجام می دهید ، نمی توانید سیستمتان را از طریق فلاپی یا سی دی رام بوت کنید . اگر روزی لازم شد که این کار را انجام دهید ، کافیست برگردید به عقب ، یعنی به بایوس خود بروید ، مرحله بالا را تکرار کنید و گزینه "First Device " را برای فلاپی و سی دی رام بردارید .

بالا بردن سرعت بوت ( روش سوم )
زمانی که کامپیوتر شما در حال بالا آمدن هست معمولا شبکه را چک می کند تا ببیند آدرس IP آزاد هست یا نه . با استفاده از پیکربندی یک ip آدرس دستی برای سیستم تعریف می کنیم . این کار سرعت بوت شما را افزایش می دهد . پس طبق مراحل زیر عمل کنید :
1- روی منوی Start کلیک کنید و " Connect To/Show All Connections " را انتخاب کنید .
2- روی Connection شبکه خود راست کلیک کنید و " Properties " را انتخاب کنید .
3- در تب " General " ، در لیست سرویس ها " TCP/IP " را انتخاب کنید و روی دکمه " Properties " کلیک کنید .
4- در پنجره باز شده روی " Use the following address " کلیک کنید و آدرس ip کامپیوترتان را بنویسید . اگر شما از یک روتر استفاده می کنید معمولا آدرس ip شما 192.168.0.xx یا 192.168.1.xx است . اگر آدرس IP خود را بخاطر نمی آورید و یا در آن شک دارید به منوی Start بروید و Run را انتخاب کنید و در آن cmd را تایپ کنید و روی ok کلیک کنید . در پنجره باز شده " ipconfig/all " را تایپ کنید . با اینکار ip شما نمایش داده می شود و شما می توانید آدرس مورد نظر را در بخش مورد نظر بنویسید .
5- همچنین در پنجره " TCP/IP properties " شما باید آدرس های " Subnet mask " ، " Default gateway " و " DNS Server " را هم پر کنید . اگر عدد های این گزینه ها را هم نمی دانید می توانید با استفاده از دستور " ipconfig/all " در مرحله 4 این اعداد را پیدا کنید .

نود و دومین سوره‏ی قرآن مجید، سوره‏ی «لیل» است. این سوره 21 آیه و 71 کلمه دارد و نهمین سوره است که در شهر مکه بر پیامبر اسلام (ص) نازل شده است. در این سوره سه آیه‏ی سوگند‏دار وجود دارد. در آغاز سوره، خداوند بزرگ به «شب» سوگند می‏خورد. نام این سوره از همین آیه گرفته شده است.

عجیب ترین جانوران 

نوعی موش کرک دار که در زمان پیدا شدن هیچ هراسی از انسان ندارد.

سوسک رنگین کمانی که در جنگل های انبوه زندگی می کند.

نوع خاصی خفاش که به دلیل مجاری تنفسی اش مورد توجه قرار گرفته است.

صاریغ راه راه(حیوان کیسه دار گوشت خوار) که از پراکندن بوی بسیار قوی به عنوان مکانیزم دفاعی استفاده می کند.

نوعی کرم سیاه و زرد؛ که برای امنیت مقابل دشمنان، در کنار هم به شکل یک مار کوچک نشسته اند.

پرنده بهشتی توسط یک پژوهشگر در مورد بیماری ها در جنگل کشف شد.

هزارپای مودار که در جنگل های پرباران یافت می شود.

لیتوریا نوعی قورباغه درختی با صدایی بسیار بم، که در معرض انقراض قرار دارد.

cuscus، نوعی حیوان پستاندار.

نوعی فاخته زیبای میوه ای.

عنکبوت جنگلی که خود را با گلسنگ مخفی می سازد.