به گزارش خبرگزاری مهر، داغترین نقطه در جهان را نمی توان در دره مرگ کالیفرنیا و یا هسته زمین پیدا کرد زیرا این عنوان به یک تونل در عمق 3 متری و پوشیده از برف اختصاص یافته است که در لانگ آیلند نیویورک واقع بوده و تعدادی انفجارهای کوچک و روزانه را در خود نهفته است که شدت این انفجارها از بمب اتم نیز بیشتر است.
این انفجارهای آتشین توسط برخورد دهنده اتمی "لابراتورا ملی بروکاون" رخ داده و موفق به ثبت رکوردی جدید در تولید بالاترین درجه حرارت در جهان شده است به شکلی حرارت انفجارها به چهار تریلیون درجه سلسیوس حرارتی داغتر از هسته خورشید دست پیدا کرده است.
به گفته استیون ویگدور یکی از فیزیکدانان این پروژه حرارت ناشی از این انفجارها بیشتر از همه آن چیزی است که ما درباره جهان هستی می دانیم. محققان قصد ندارند با استفاده از دستاورد جدید خود اسلحه های مخرب تولید کنند زیرا انفجارها در سطح یک اتم بوده و بسیار کوچکتر از چیزی هستند که بتوانند خرابی به بار آورند.
آنها قصد دارند با کمک این انرژی در زمان سفر کرده و اولین میکروثانیه پس از وقوع انفجار بزرگ را شبیه سازی کنند، زمانی که حرارت جهان تازه متولد شده چندین تریلیون درجه بوده است. بر اساس نظریه ها قبل از تولد اولین سیاره، کهکشان و یا حتی اولین اتم فضا مملو از سوپی از ذرات کوچک به نام کوارکها و گلونها بوده است.
اکنون این نظریه ها برای اولین بار به صورت قطعی اثبات شده اند زیرا حرارت بسیار زیاد انفجارهای اتمی که توسط دانشمندان ساخته شده است تایید می کند آنها با موفقیت توانسته اند قطراتی از این سوپ کهنسال و قدیمی را بسازند، ماده ای به نام پلاسمای کوارک- گلون که از حدود 14 میلیارد سال پیش تا کنون در جهان وجود نداشته است.
طرز تهیه سوپ درون اتمی
به گزارش مهر، تهیه چنین ماده ای نیازمند تریلیونها ذره یون طلا است این یونها توسط شتاب دهنده و برخورد دهنده به سرعتی برابر سرعت نور دست پیدا می کنند. دو تابش مملو از این یونهای طلا در دو مسیر متضاد پرتاب می شوند و برخورد ذرات آنها با یکدیگر انفجارهای متعددی را به وجود می آورد. مشاهدات دانشمندان نشان داده است این آزمایش در ثانیه هزاران برخورد و انفجار را به وجود می آورد.
در حرارت ناشی از این برخوردها یونهای طلا از هم پاشیده شده و قطرات پلاسمای بسیار داغ کوارک-گالون را به وجود می آورد که ابعاد این قطرات از یک اتم بزرگتر نخواهد بود. به گفته ویگدور این آزمایش انباشتن مقادیر عظیمی انرژی در ابعادی بسیار کوچک است.
پلاسمای ایجاد شده تنها برای بخشی از ثانیه باقی خواهد ماند. به بیانی دیگر در صورتی که مدت ثانیه به اندازه تمامی سواحل سیاره زمین بود، مدت بقای این پلاسما به اندازه یک دانه شن از تمامی این سواحل خواهد بود.
برخورد دهنده نسبیتی یون سنگین لابراتوار ملی بروکاون یا RHIC در واقع قادر به مشاهده مستقیم این پلاسما نیست بلکه با کمک شواهد به جا مانده از برخورد یونهای طلا از حضور این ماده آگاه می شود. برخورد یونهای طلا تابشهای نورانی بسیار سریعی از خود به جا می گذارند که این تابشها توسط ردیابها به ثبت می رسند با کنار هم قرار گرفتن تعداد مشخصی از این تابشها قادر به ایجاد شدت نوری قابل ردیابی خواهند بود تا بتوان حرارت آنها را اندازه گیری کرد.
بر اساس گزارش فاکس نیوز، این آزمایشها در لابراتوار لانگ آیلند و برخورد دهنده بزرگ هادرون در سوئیس ادامه پیدا خواهد کرد تا دانشمندان به گونه ای بتوانند راز نهفته در پس انفجار بزرگ را کشف کنند.
