تبیان، دستیار زندگی

منبع : خبر آن لاین

تشنة نگاه

محققان انگلیسی فضاهایی از مغز را کشف کردند که وقتی فرد خواب مصنوعی (هیپنوتیزم) را تجربه می کند، فعال می شوند و به همین علت فرد هیپنوتیزم شده برخلاف تصور از بیشترین میزان توجه برخوردار است.

به گزارش مهر، پژوهشگران دانشگاه هال در انگلیس برای انجام این بررسیها از 17 داوطلب استفاده کردند که از این تعداد 10 نفر برای انجام تجربه خواب مصنوعی بسیار مضطرب بودند و 7 فرد دیگر اضطراب کمتری داشتند اما بیشتر نسبت به این تجربه شکاک بودند.

سپس این محققان فعالیت مغزی بیماران را زمانی که تحت هیپنوتیزم قرار گرفتند با کمک روزنانس مغناطیسی کنترل کردند.

با بررسی اطلاعات جمع آوری شده از طریق رزونانس مغناطیسی، این دانشمندان نشان دادند که با قرار گرفتن بیمار در وضعیت خواب مصنوعی، تغییراتی در فعالیت کورتکس جلوپیشانی و آهیانه مشاهده شد این دو ناحیه مغز در فعالیتهای مربوط به "توجه" مشارکت دارند.

نسبت به گروه افراد "با اضطراب کم"، در گروه افراد "با اضطراب زیاد" حداقل فعالیت مغزی در کورتکس جلوپیشانی و آهیانه مشاهده شد.
براساس گزارش بی. بی. سی نیوز، به گفته این محققان، نتایج این مطالعات فرضیه ای را تقویت می کند که براساس آن هیپنوتیزم قدرت توجه ذهن را افزایش می دهد زمانی که یک فرد هیپنوتیزم می شود به نظر می رسد که بی اختیار شده است، این درحالی است که در حقیقت برای درک بهتر اطلاعاتی که گوینده به وی می دهد در بیشترین حالت توجه قرار دارد.

منبع : بازیاب

قزوین درب ورودی مسجد جامع

"سینا شیری"

 یا جواد الائمه ...

کجاست زنده‌دلی، کاملی، مسیح دمی

که فیض صحبتش از دل برد غبار غمی

خلیل بت‌شکنی کو که نفس دون‌ شکند

که نیست در حرم دل به غیر از صنمی

زکید چرخ در آن دور گشت نوبت ما

که نیست ساقی ایام را سر کرمی

زمانه خرمن دانش نمی‌خرد به جوی

بهای گنج هنر را نمی‌دهد درمی

مباد آنکه شود سفله‌ خوی کامروا

که هر زمان کند آغاز فتنه و ستمی

گذشت عمر و دریغا نداد ما را دست

حضور نیم‌شبی و صفای صبحدمی

قسم به جان عزیزان به وصل دوست رسی

اگر از این تن خاکی برون‌نهی قدمی

خلاف گوشه‌نشینان دلشکسته مجوی

که نیست جز دل این قوم دوست را حرمی

غم زمانه نخور ای رفیق، باده‌ بنوش

که دور چرخ نه جامی گذاشته نه جمی

ز بی‌نوایی و دولت، غمین و شاد مباش

که در زمانه نماند گدا و محتشمی

ز اشتیاق بلند آستان شه، هر شب

فراز عرش فرازم زه آه خود علمی

به خلق آنچه رسد فیضی ز آشکار و نهان

زبحر جود شه دین، جواد، هست نمی

محمدبن‌علی تاسع ائمه، تقی

که بحر همت او هست بی‌کرانه یمی

بدان خدای که باشد زکلک قدرت او

نقوش دفتر هستی ماسوا رقمی

که با ولای شفیعان حشر، احمد و آل

«محیط» را نبود از گناه خویش غمی

شهان کشور نظمیم ما ثناگویان

اساس سلطنت ماست دفتر و قلمی

محیط قمی

چشم انتظار

از شهر وعده های تو آرام می رود

آن که تو را ندیده و ناکام می رود

دارد ازین سه شنبه و این جمکران سرد

چشم انتظارِ خسته و گمنام می رود

شاید هم آمدی، منِ غافل ندیدمت...

(از حال – این دچار به اوهام – می رود)

یک روز روشنایی چشمان عاشقم

با گریه مدام، سرانجام می رود...

"سیاوش سندگل"

تصاویر "احمد فاضلی یکتا"

این روزها
مرحوم دکتر قیصر امین پور