تبیان، دستیار زندگی

با توام ای لنگر تسکین.ای تکان های دل. ای آرامش ساحل.

با توام ای نور. ای منشور.ای تمام طیف های آفتابی.ای کبود ارغوانی.ای بنفش آبی.

با توام ای شور.ای دل شوره ی شیرین.ای شادی غمگین.

با توام ای غم،ای غم مبهم.ای نمی دانم؛هرچه هستی باش اما کاش ....نه ...نه...

جز این هم آرزویی نیست. هرچه هستی باش ،اما باش.

از مهر نبرده ای نسیبی ای شب

داری به گلو بغض عجیبی ای شب

وقـتی که تو می رسی،همه می خوابند

بدجور میان ما غریبی ای شب!!!

باز ستاره قشنگم پشت ابرای زخیمی

دل من هوا تو کرده ای طلعت قدیمی

تو شبای بی کسی هام تو شدی فانوس راهم

تو منو نگاه کردی چشم آسمون ماهم

حالا آسمون گرفته من پر از رنج و عذابم

تو نمی تونی بتابی من نمی تونم بخوابم

به تو احتیاج دارم تو ولی نیستی در کنارم

 دل من داره می میره طاقت دوری ندارم

اومدی پیشم دوباره با یه حس بی قراری

اومدی که تازه باشم مثل بارون بهاری

چشم بی تاب ستاره تا سحر خواب تو دیده

پا به پای هر ترانه عشق تو از راه رسیده، پر گرفته پر کشیده

می تابی برگردون ،من با تو همسفرم

از داغ دل مجنون می سوزم،باخبرم

پاییزم که پریشون،رگباری رهگذرم

می خونم زیر بارون ،تنها تو می مونی در باورم

هر لحظه ای که یاد توام ،در اوج غمها شاد توام

تو بهترین همراه منی،من نیمه همزاد توام

ای شب مهتابی روشن،بی کسی هامو بگیر از من

می تابی برگردون ،من با تو همسفرم

از داغ دل مجنون می سوزم،باخبرم

پاییزم که پریشون،رگباری رهگذرم

می خونم زیر بارون ،تنها تو می مونی در باورم

چند گاهی است که بسیار خسته ام و از حال خود خارج،اما باز به امید دیدن یار ساعت ها را در سبد تنهایی ام با خود می برم و باز امیدوارم، امیدوار.

چند گاهی ست که بسیار خسته ام ،خسته ام.خسته....

خسته ات نکنم .آری خسته ات نکنم ،باور کن روزگارم خوش نیست. روزگارم سرد است.دیگران می گویند که درد درد خاطرست و تو همنشین آرزو.

وای چه گویم بر این همه دیر باور بی بنیاد.ای خانه هایتان آباد کجا بودید وقتی من پشت هرچه حرف و حدیث امروزی عاشقانه در غم پروانه گریستم.کجا بودید ببینید.

گوش کنید به ندای من گوش کنید . سر از لاک خود در آورید و به من گوش کنید.

خواهم با تو چیزی از حوالی پریشانی بگویم .چیزی از حوالی دیگر نتوانستن شبیه رفتن اما نرسیدن .می خواهم با تو از عطر سیب و آب و آینه حرفی بزنم ؛می خواهم بخوابم و شبم را با کابوس این روزها تمام کنم.

خیره بر کره کوچک

دوباره حساب کرد

جایی برای جنگل بی انتها نبود

جایی برای دریایی که هر چه می روی به پایانش نمی رسی

...................چشم های تو را آفرید!!!

اگر خدا نخواهد.....

در میان گردباد زندگی،شمع بی سر پناه امیدت خاموش نخواهد شد!!! ایمان دارم، باور کن