تا آئینه رفتم که بگیرم خبر از خویش
دیدم که در آن آئینه هم جز تو کسی نیست
ای که نسیم رحمتت درد مرا دوا کند
آیینه ی دل مرا عکس تو پر جلا کند
.
شادی من رضای تو راحت من بلای تو
مرحمتت مگر مرا با غمت آشنا کند
صبح، نصیر من تویی
شام،منیر من تویی
باز به شب زبان من
ذکر خدا خدا کند
صفای زندگی را در رخ عشاق حق بنگر
که جان بر اهل عالم میدمد جانانه ی ایشان
شــتاب عــمر بـین ؛ در عشق بشتاب
رهــــا كــن عـــقل را دیــوانه شو
چــو مـستــان بــر در مـیـخانه بنگر
بـساط از خـانه بـیرون نه؛ كه وقت است
قــدم بــرطرف هامون نه كه وقت است
غـــم هــر بـــوده و نـا بوده تا چند
حــكـایـت گــفـتن بیــهوده تا چند وقت است ....
وقت است ....
گر ز دل برآرم آهی
آتش از دلم خیزد
چون ستاره از مژگانم
اشک آتشین ریزد
چو کاروان رود فغانم از زمین بر آسمان رود
دور از یارم خون می بارم
نه حریفی تا با او غم دل گویم
نه امیدی در خاطر که تو را جویم
زحد بگذشت مشتاقی و صبر اندر غمت یارا
به وصل خود دوایی کن دل دیوانه ما را
علاج درد مشتاقان طبیب عام نشناسد
مگر لیلی کند درمان غم مجنون شیدا را گرت پروای غمگینان نخواهد بود و مسکینان
نبایستی نمود اول به ما آن روی زیبا را
چو بنمودی و بربودی ثبات از عقل و صبر از دل
بباید چاره ای کردن کنون این ناشکیبا را
چنان مشتاقم ای دلبر به دیدارت که گر روزی
بر آید از دلم آهی بسوزد هفت دریا را
مراد ما وصال توست از دنیا و از عقبی
وگر نه بی شما قدری نباشد دین و دنیا را
هر که خود داند و خدای دلش
که چه دردی ست ، در کجای دلش
آه ، چه پهناور و ژرف است عشق
آی شگفتا،چه شگرف ست عشق
هر کجا اوست ، همانجاست بهشت
چه کلیسا و چه مسجد ،چه کنشت
هر که بی بهره از او شد ،خوشبخت
نیست ،ور شاه بود بر سر تخت
او کلید همه خوشبختی هاست
عمر بی او، صور سختیهاست .
اخوان ثالث .
یا هو
چنـدیـن که برشمردم از ماجرای عشقت
انــدوه دل نـگـفتم الا یــک از هــزاران
