عشق واقعی را می توان در چشمهای انسان عاشق دید. عشق نمی تواند حسد، غرور یا تشویق و نگرانی باشد؛ عشق همان چیزی است که در اعماق قلب تو یافت می شود و اشتیاق کسی را دارد که قلب او نیزمشتاق توست.
البته برای کسانی که معنای واقعی عشق را درک کرده باشند.
اگر واقعا عشق رو یافتی، به آن پر پرواز بده و رهایش کن، اگر خودش ماندن را انتخاب کرد، به این معناست که عشق واقعی تو همان است. فقط یکم از خود گذشتگی می خواهد.
خوش به حال آسمون كه هر وقت دلش بگیره بی بهونه می باره ... به كسی توجه نمی كنه ... از كسی خجالت نمی كشه ... می باره و می باره و ... اینقدر می باره تا آبی شه ... آفتابی شه ...!!! کاش ... کاش می شد مثل آسمون بود ... كاش می شد وقتی دلت گرفت اونقدر بباری تا بالاخره آفتابی شی ... بعدش هم انگار نه انگار كه بارشی بوده
دوری با عشق همان می کند که باد با زبانه های آتش:
عشق کم مایه را خاموش و عشق قویتر را شعله ورتر
با من بگوتا کیستی؟مهری؟بگو،ماهی؟بگو
خوابی؟ خیالی؟ چیستی؟ اشکی بگو،آهی،بگو
راندم چو از مهرت سخن، گفتی: بسوز و دم مزن
دیگر بگو از جان من، جانا چه می خواهی ؟ بگو
من عاشق تنهایی ام، سرگشته ی شیدایی ام
دیوانه ی رسوایی ام، تو هرچه می خواهی بگو
