تبیان، دستیار زندگی

آیا در قرآن، دلیلى براى شركت در راهپیمایى و تظاهرات داریم؟

خداوند در قرآن مى‏فرماید: «ولایَطؤون مَوطئاً یَغیظُ الكفّار... الاّ كُتب لهم به عَملٌ صالح»(سوره توبه، آیه 120) هیچ حركت دسته جمعى كه كفّار را عصبانى كند، صورت نمى‏گیرد مگر این كه براى آن، پاداش عمل صالح ثبت مى‏شود. 
آرى، راهپیمایى‏هایى كه دشمنان اسلام و مسلمین را عصبانى كند، عمل صالح است. 
این راهپیمایى‏ها (بخصوص آنگاه كه از طریق وسایل ارتباطى و ماهواره‏ها منعكس مى‏شود) اگر براى اهداف مقدسى صورت گیرد، نوعى حضور در صحنه، عبادت دسته جمعى و امر به معروف و نهى از منكر عملى و عامل تقویت روحیّه مردم و تهدید دشمن است.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

آیا شعارهایى از قبیل «مرگ بر آمریكا» و«مرگ بر اسرائیل» در مسجد و مكان‏هاى مقدّس صحیح است؟

قرآن در آخرین آیه سوره فتح در معرفى مسلمانان واقعى مى‏فرماید: «اشدّاء على الكفّار رُحماء بینهم تَراهم رُكِّعاً سُجِّداً»(سوره فتح، آیه 29) آنان نسبت به كفّار سخت و نسبت به مؤمنان مهربان هستند، آنان را در حال ركوع و سجود مى‏یابى كه در صدد كسب رضاى خداوند هستند. 
در این آیه، قبل از ركوع و سجود، «اشدّاء على الكفار و رحماء بینهم» مطرح شده است. شعار «مرگ بر آمریكا» و «مرگ بر اسرائیل» مصداق و نمونه‏اى براى عمل به آیه «اشدّاءُ على الكفّار» است كه در متن قرآن آمده است. البتّه نباید تنها به سر دادن شعار اكتفا كرد كه بالاتر و بهتر از شعار، شدّت عمل است كه در سایه تحصیل، وحدت، ابتكار، خودكفایى، عزّت نفس، نفوذناپذیرى و دورى از هر نوع سازش و نرمشى كه سبب طمع بدخواهان شود، به دست مى‏آید. 
قرآن به زنان پیامبر مى‏فرماید: اگر تقوا دارید، با نرمى سخن نگویید، تا كسى كه بیمار دل و هوسباز است، در شما طمع نكند. «اِن اتَّقیتُنّ فلا تَخضعنَ بِالقَول فیَطمع الّذى فى قلبه مَرَض»(سوره احزاب، آیه 32) 
امروز كه زنان پیامبر نیستند، این آیه براى ما پیام مهم سیاسى دارد و آن این كه اگر مسلمانان تقوا دارند نباید در هیچ برخورد و قرارداد و جهت‏گیرى سیاسى، از خود نرمشى نشان دهند كه بدخواهان در ما و منافع ما طمع كنند. مهم آن است كه ما خود را نبازیم و چراغ سبزى به بدخواهان نشان ندهیم.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

آیا یك گناه، سرنوشت كسى را دگرگون مى‏كند؟

گاهى یك ویروس وارد بدن مى‏شود و تمام بدنرا فلج مى‏كند. گاهى یك جرقه زده مى‏شود و منطقه‏اى به آتش كشیده مى‏شود. گاهى یك حسادت سبب توطئه قتل یوسف مى‏شود. گاهى لقمه حرام یا طمع رسیدن به حكومت، انسان را تا كشتن امام حسین علیه السلام پیش مى‏برد. 
معمولا هر گناهى، زمینه‏ساز گناه بزرگ‏ترى است. قرآن در این زمینه مى‏فرماید: «بَلى‏ مَن كَسب سیّئةً و أحاطت به خَطیئتُه فاولئك أصحابُ النّار هم فیها خالدون»(سوره بقره، آیه 8) كسى كه به سراغ خلافى رود و آثار شوم آن خلاف او را احاطه كند، براى همیشه در دوزخ خواهد بود. 
اگر پرده حیا پاره شود، گناه براى انسان راحت مى‏شود. به همین دلیل در دعاى كمیل مى‏خوانیم: «الّلهم اغفِر لى الذّنوب الّتى تَهتك العِصَم» یعنى خداوندا! آن گناهانى كه پرده عصمت و پاكى را هتك و پاره مى‏كند، بر من ببخش.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

چگونه در قیامت اجزاى پراكنده مردگان جمع شده و از خاك برمى‏خیزند؟

به چند مثال توجه كنید: 
1- شما مقدارى ماست و دوغ را در مشك مى‏ریزید و آن را تكان مى‏دهید. ذرات چربى كه در تمام دوغ پخش بود، همه یك جا جمع مى‏شود. خداوند هم زمین را تكان مى‏دهد: «اذا زُلزلَت الارضُ زلزالها»(سوره زلزال، آیه 1.) و اجزاى هر كس كنار هم قرار مى‏گیرد. 
2- انسان از نطفه و نطفه از غذا و غذا از ذرّات خاك پخش شده است. یعنى مواد غذایى زمین در قالب گندم و برنج و میوه و سبزى به صورت نطفه و سپس انسان درمى‏آید، پس هم اكنون نیز ما از ذرات خاك پخش شده هستیم. 
3- مگر شیر حیوانات از علف‏هایى كه مى‏خورند تولید و خارج نمى‏شود؟ خدایى كه شیر را از درون علف خارج مى‏كند، ما را هم پس از مردن از درون زمین خارج مى‏كند.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

مراد از سنّت‏هاى الهى در قرآن چیست؟

مجلس شوراى اسلامى دو رقم قانون وضع مى‏كند: 
قانونى براى اداره خود مثل آن كه هیئت رئیسه و رئیس مجلس چگونه انتخاب شود، تعداد كمیسیون‏ها و تعداد نفرات هر كمیسیون، مقدار حقوق، مقدار تعطیلات، شرایط مجلس علنى و غیر علنى، رأى مخفى و رأى غیر مخفى، شرایط استیضاح وزیر و... چگونه باشد كه اینها قوانینى است كه مجلس براى خودش مى‏گذارد. 
نوع دوم قوانینى است كه مجلس براى مردم و دولت وضع مى‏كند. 
خداوند (جل شأنه) نیز قوانین و برنامه‏هایى را براى خود معیّن كرده و قوانینى را براى مردم، كه از طریق انبیا اعلام كرده است. به قوانینى كه خدواند براى خودش تعیین كرده است، سنّت الهى «سنّة اللّه»(سوره احزاب، آیه 138.) مى‏گویند. مثلاً: 
قانون هدایت: «اِنّ علینا لَلهُدى‏»(سوره لیل، آیه 12.) 
قانون حسابرسى: «انّ علینا حسابهم»(سوره غاشیه، آیه 21.) 
قانون رزق رسانى: «على اللّه رزقها»( سوره هود، آیه 6.) 
قانون حمایت: «انّا لَنَنصر رُسلنا»(سوره غافر، آیه 51 .) 
قانون رحمت: «كَتب ربّكم على نفسه الرّحمة»(سوره انعام، آیه 54 .) 
امّا به قوانینى كه براى مردم تعیین كرده است، احكام و تكالیف شرعیّه گفته مى‏شود.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

عبادت به چه معناست؟ آیا فقط نماز و روزه عبادت است؟

هر كارى كه براى رضاى خداوند انجام گیرد، عبادت است گرچه كار عادّى باشد. 
گوشواره‏اى را كه براى دخترمان مى‏خریم، اگر به خاطر تشویق كارهاى خوب باشد، عبادت است وگرنه یك كار عاطفى است. 
استادى كه در كتابخانه مطالعه مى‏كند، اگر هدفش دریافت حقوق و امتیاز و رسیدن به مادّیات و رفاه باشد، آن تحقیق و علم رنگ مادى دارد و اگر آشپزى كه براى او غذا درست مى‏كند به تصور آنكه این استاد كار خدایى مى‏كند غذا تهیّه كرد، كار آن آشپز عبادت است. 
آرى، انسان مى‏تواند از آشپزخانه و از لابلاى عدس و لپه و سبزى به بهشت رود و از كتابخانه و از لابلاى كتاب و جزوه و مقاله از جاى دیگرى سر درآورد.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

دستوراتِ دینى به هم وابسته‏اند، یا هر كدام برنامه‏اى مستقل هستند؟

از آیات و روایات استفاده مى‏شود كه برنامه‏هاى اسلام به هم وابسته است، مثلاً در بیش از 20 آیه قرآن نماز و زكات با هم مطرح شده‏اند: «یُقیمون الصّلوة و یؤتون الزّكاة»، «أقاموا الصّلوة و آتوا الزّكاة» و در روایات مى‏خوانیم: نماز بى‏زكات، قبول نیست. همچون قطار كه روى یك ریل حركت نمى‏كند. 
آرى، رابطه با خدا (نماز) و رابطه با خلق (زكات)، همچون دو بال براى پرواز معنوى هستند و با یك بال پروازى صورت نمى‏گیرد. 
پیامبرصلى الله علیه وآله افرادى را كه براى نماز به مسجد مى‏آمدند ولى زكات نمى‏پرداختند، از مسجد اخراج كردند. 
بسیارى از دستورات به شرطى در درگاه خداوند قبول مى‏شوند كه آن را به اتمام برسانیم و ناقص آن پذیرفته نیست. در قرآن مى‏خوانیم: «أتمّوا الحج»(سوره بقره، آیه 196.) یعنى باید اعمال حج را به اتمام برسانید و انجام بعضى از اعمال آن كافى نیست. در جاى دیگر مى‏خوانیم: «أتمّوا الصّیام الى اللیل»(سوره بقره، آیه 187.) روزه خود را تا شب به پایان برسانید. حتى یك دقیقه قبل از افطار، حقّ افطار كردن ندارید. همان‏گونه كه حق شكستن نماز را (جز در موارد استثنایى) ندارید.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

چگونه خداوند صاحب فضل و رحمت، بندگانش را به قهر و كیفر مى‏گیرد؟

اقیانوس، آب فراوانى دارد امّا اگر شما بطرى دربسته‏اى را در آن بیندازید، قطره‏اى از آب، در بطرى داخل نمى‏شود. مشكل از آب است یا بطرى؟! 
انسان‏هایى هستند كه تمام راههاى هدایت را به روى خود بسته‏اند؛ راه فكر و تعقّل، راه عبرت و اندیشه، راه شنیدن حق و اطاعت از آن، راه ارشاد و هدایت و پندپذیرى، راه كمك به دیگران و... این انسان‏ها از خود جمادى ساخته‏اند كه به قول قرآن، آنها سنگ و سخت‏تر از سنگ هستند: «ثمّ قَسَت قلوبكم من بعد ذلك كالحجارة أو أشدّ قَسوة»( سوره بقره، آیه 74.) محروم شدن این گروه از فضل الهى، به خاطر بسته بودن خودشان است، نه به خاطر كم بودن فضل و رحمت الهى.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی 

چرا گنهكاران، از قرآن بهره نمى‏گیرند؟

اگر در استخر آبى، لاشه مردارى بیفتد، هر چه در آن استخر، آب وارد شود یا باران ببارد، بوى بد آن بیشتر مى‏شود. 
قرآن، مایه رحمت است، امّا در دلِ ناپاكِ كافران كه وارد مى‏شود، مایه خسارت آنان مى‏گردد. «ولایزید الظّالمین الاّ خساراً»( سوره اسراء، آیه 82 .) زیرا لجاجت در قلب انسان، مثل مردار در استخر است. هر آیه‏اى كه نازل مى‏شود، افراد لجوج در برابر آن جبهه گرفته و از راه حق بیشتر منحرف مى‏شوند و این بالاترین خسارت براى انسان است.

 برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی

قرآن، میزان كمك به دیگران را چه مقدار مى‏داند؟

قرآن مى‏فرماید: «ما أنفقتُم من شى‏ء فهو یُخلِفُه»(سوره سبأآیه 39.) یعنى هرچیزى را انفاق كنید پاداش دارد؛ چه كم باشد چه زیاد. 
كمك ناچیز هم مى‏تواند در جاى خود نقش داشته باشد، گاهى یك برگ زرد در یك حوض آب كشتى چندین مورچه مى‏شود. 
علاوه بر آنكه گاهى كمكِ اندك مورد نیاز است و بیش از آن لزومى ندارد، چنانكه براى تلفن عمومى پول خرد نیاز است و اسكناس قیمتى نقشى ندارد. اگر خراشى به پوست دست وارد شود یك قطعه پارچه نازك كارساز است و لحاف و پتو نقشى ندارد. 
سوزنِ بسیار نازكِ آمپول، موادّى را به بدن بیمار منتقل و او را نجات مى‏دهد، در حالى كه تیرآهن ساختمانى این نقش را ندارد. 
در حدیث مى‏خوانیم: هیچ كار خوبى را كوچك نشمرید، شاید همان شما را نجات داد و هیچ گناهى را سبك نشمرید، شاید همان سبب سقوط شما شد، چنانكه فرو رفتن میخ یا سوزن به توپى، كلّ بازى فوتبال را بهم مى‏زند و پوست خیارى مى‏تواند پهلوان وزنه‏بردارى را چنان سرنگون كند كه نخاع او قطع و خانه‏نشین شود.

برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی