تبیان، دستیار زندگی

امام صادق(علیه‌السلام): 

«إِذَا مَرَرْتَ بِآیَةٍ فِیهَا ذِكْرُ الْجَنَّةِ فَقِفْ عِنْدَهَا وَ اسَئلِ اللَّهَ الْجَنَّةَ وَ إِذَا مَرَرْتَ بِآیَةٍ فِیهَا ذِكْرُ النَّارِ فَقِفْ عِنْدَهَا وَ تَعَوَّذْ بِاللَّهِ مِنَ النَّارِ»

ترجمه:
هرگاه به آیه‌ای كه در آن نام بهشت آمده است گذشتی، درنگ كن و از خدای تعالی بهشت را مسئلت كن و زمانی كه به آیه‌ای رسیدی كه نام دوزخ برده شده در آن تأمل كن و از آتش جهنم به خدا پناه ببر.

(وسائل‌الشیعه/ج6/ص216)

حضرت رسول(صل الله علیه و آله):
«مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ وَ تَفَقُّهاً فِی الدِّینِ كَانَ لَهُ مِنَ الثَّوَابِ مِثْلُ جَمِیعِ مَا أُعْطِیَ الْمَلَائِكَةُ وَ الْأَنْبِیَاءُ وَ الْمُرْسَلُون‏»

ترجمه:
كسی كه قرآن را قرائت كند، برای خدا و برای یاد گرفتن معالم دین، ثواب او مانند ثوابی است كه به همه ملائكه و انبیاء و مرسلین دهند.

(وسائل‏الشیعة، ج6، ص183)

قال الصادق (علیه السلام) :

مَنْ حَجَّ یُرِیدُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لا یُرِیدُ بِهِ رِیَاءً وَ لا سُمْعَةً غَفَرَ اللَّهُ لَهُ الْبَتَّةَ
ترجمه:
كسى كه حجّ انجام دهد و خدا را اراده كند و قصد ریا و شهرت طلبى نداشته باشد قطعاً خداوند او را خواهد بخشید 

وسائل الشیعة: 11/109

قال رسول الله(صلى الله علیه وآله):

مَنْ حجَّ أوِ اعْتَمَرَ فَلَمْ یَرْفَثْ وَلَمْ یَفسُقْ یَرْجِع كَهَیئَةِ یَوْم وَلَدَتْهُ اُمُّهُ.

كسى كه حج یا عمره انجام دهد و در آن گناه و فسقى مرتكب نگردد، برمى گردد، همانند روزى كه از مادر متولد شده است. 

سنن دارقطنى: 2 / 284

قال ابی عبدالله (علیه السلام):

مَنْ نَظَرَ إِلَى الْكَعْبَةِ لَمْ یَزَلْ تُكْتَبُ لَهُ حَسَنَةٌ، وَتُمْحَى عَنْهُ سَیِّئَةٌ، حَتَّى یَنْصَرِفَ بِبَصَرِهِ عَنْهَا.
ترجمه:
هركس به كعبه نگاه كند پیوسته براى او حسنه نوشته و گناهى از او پاك مى شود تا آن كه چشم خود را از كعبه بگرداند. 

كافى: 4/240/4

امیرالمؤمنین علی(علیه السلام): 

«وَ فُرْقَاناً لَا یُخْمَدُ بُرْهَانُهُ وَ تِبْیَاناً لَا تُهْدَمُ أَرْكَانُهُ وَ شِفَاءً لَا تُخْشَى أَسْقَامُه‏»

ترجمه:
قرآن فرقانی است كه نور برهانش خاموش نشود و تبیانی است كه اركانش ویرانی نپذیرد و دارویی است كه در آن بیم بیماری نباشد.

(نهج‌البلاغه/خطبه 191)

قال علی (علیه السلام):

اَلْحَاجُّ وَالْمُعْتَمِرُ وَفْدُ اللَّهِ، وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ یُكْرِمَ وَفْدَهُ وَ یَحْبُوَهُ بِالْمَغْفِرَةِ.

حج گزار و عمره گزار، واردشدگان بر خداوند مى باشند و بر خدا است كه وارد شده بر خود را گرامى داشته، او را مشمول مغفرت و آمرزش خویش قرار دهد. 

وسائل الشیعه: 4/116

در غم هجر تو در سوز و گدازیم

     تا به کی زین غم جانکاه بسوزیم و بسازیم

قال‌ علی‌ّ (علیه السلام) :

«ان‌ّ الله جَمیل‌ٌ و یُحِب‌ُّ الجَمال‌َ» 

«خداوند زیباست‌ و زیبایی‌ را دوست‌می‌دارد.»