تبیان، دستیار زندگی

حضرت امام حسین (ع)

«ان ارید الا الاصلاح ماستطعت و ما توفیقى الا بالله علیه توكلت والیه انیب‏»  ; من قصدى جز اصلاح (جامعه) تا آنجا كه بتوانم، ندارم و توفیق من جز به (یارى) خدا نیست . بر او توكل كرده‏ام و به سوى او بازمى‏گردم .

امام حسین (ع) :

 به درستی كه من بیهوده ، گردنكش ، ستمگر و ظالم حركت نكردم ، بلكه برای اصلاح در امت جدم محمد (ص ) حركت كردم و می خواهم امر به معروف و نهی از منكر كنم و به روش جدم محمد (ص ) و پدرم علی بن ابی طالب (ع ) رفتار كنم .

و أنی لم أخرج أشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما و إنما خرجت لطلب الإصلاح فی أمة جدی صلی الله علیه و آله ، أرید أن آمر بالمعروف و أنهی عن المنكر و أسیر بسیرة جدی و أبی علی بن أبی طالب علیه السلام .

بحار الانوار، ج 44، ص 329

امام حسین (ع) :

آگاه باشید كه یكی از نعمتهای الهی بر شما حاجات و نیازهای مردم به شما است ، پس از این نعمتها بیزار نشوید كه برمی گردند و به جای دیگر می روند.

واعلموا أن حوائج الناس إلیكم من نعم الله علیكم فلا تملوا النعم فتحور نقما.

بحار الانوار، ج 78، ص 121

امام حسین (ع) :

 وای بر شما ای پیروان آل ابی سفیان ، اگر دینی ندارید و از معاد و روز قیامت نمی ترسید، پس لااقل در دنیا آزاده و جوانمرد باشید.

ویحكم یا شیعة آل أبی سفیان إن لم یكن لكم دین و كنتم لا تخافون المعاد فكونوا أحرارا فی دنیاكم .

بحار الانوار، ج 45، ص 51

امام حسین (ع) :

 عده ای از روی طمع عبادت خدا می كنند، این عبادت سوداگران است ، و جمعی از ترس بندگی خدا می كنند، این عبادت بردگان است ، و برخی به انگیزه شكر خدا را عبادت می كنند، این عبادت آزادمردان و بهترین عبادتهاست .

إن قوما عبدوا الله رغبة فتلك عبادة التجار، و إن قوما عبدوا الله رهبة فتلك عبادة العبید، و إن قوما عبدوا الله شكرا فتلك عبادة الأحرار و هی أفضل العبادة.

بحار الانوار، ج 78، ص 117

امام حسین (ع) :

 یكی از نشانه های جهل و نادانی ، نزاع و جدال با غیر اهل فكر است .

من علامات أسباب الجهل المماراة لغیر أهل الفكر.

بحار الانوار، ج 78، ص 119

امام حسین (ع) :

كسی كه تو را دوست دارد، از تو انتقاد می كند و كسی كه با تو دشمنی دارد، از تو تعریف و تمجید می كند.

من أحبك نهاك و من أبغضك أغراك .

بحار الانوار، ج 78، ص 128

امام حسین (ع) :

 عقل كامل نمی شود مگر با پیروی از حق .

لا یكمل العقل إلا باتباع الحق .

بحار الانوار، ج 78، ص 127