پاستور از نخستین آزمایش خود نتیجه گرفت :
هوا میكروب های فراوان دارد .
آزمایش دوم :
پاستور مقداری آبگوشت كه در آن گوشت بدون چربی پخته و آب وجود داشت و محیط غذایی مناسبی برای میكروب ها به شمار می رفت را در شیشه ی دهانه بازی ریخت و آن را در مجاورت هوا قرار داد .
پس از چند روز آبگوشت گندیده شد . او آبگوشت گندیده را زیر میكروسكوپ ساده ی خود نگاه كرد و آن را پر از میكروب یافت .
پاستور برای اینكه اطمینان حاصل كند كه میكروب های هوا سبب گندیدگی آبگوشت شده اند ، مقداری از آبگوشت تازه را در شیشه ی دهانه باریكی ریخت و پس از جوشاندن ، دهانه ی شیشه را گرما داد تا گداخته شد و با این كار دهانه ی آن را بست .
این آبگوشت مدت ها بدون آنكه گندیده شود ، همچنان سالم باقی ماند . پاستور از این آزمایش نتیجه گرفت :
جوشاندن آبگوشت ، میكروبهای هوا را كه عامل گندیدن آبگوشت هستند ،
از بین می برد .
آزمایش سوم :
پاستور برای یافتن اطمینان بیشتر از اینكه میكروب های هوا سبب آلوده شدن آبگوشت شده اند ، یك بالون انتخاب كرد و در آن آبگوشت ریخت و جوشاند . سپس ظرف و آبگوشت جوشیده ی درون آن را توسط یك لوله ی خمیده ، در معرض هوا قرار داد .مدت ها گذشت و فسادی حاصل نشد . در این آزمایش ، لوله ی خمیده ، مانع ورود میكروب های زنده ی هوا به درون آبگوشت شده بود .
سپس پاستور با خم كردن ظرف ، مقداری از آبگوشت را وارد لوله ی خمیده ی متصل به ظرف آبگوشت كرد . سپس این آبگوشت موجود در لوله را با خم كردن مجدد ظرف ، به ظرف آبگوشت برگرداند . پس از مدتی آثار فساد و گندیدگی در آبگوشت ظاهر شد .
پاستور نتیجه گرفت :
آبگوشت خودبخود گندیده نمی شود ، بلكه میكروبهایی كه در ناحیه خمیده لوله قرار داشته اند باعث گندیدن آبگوشت شده اند .
مقاومت مخالفان پاستور :
معتقدین به خلق الساعه به آزمایشهای پاستور این ایراد را وارد كردند كه :
گرما دادن آبگوشت شرایط محیطی لازم برای خلق الساعه را از بین می برد . و اگر گرما وجود نداشته باشد ، حتما همه ی میكروب ها به وجود خواهند آمد .
پاستور برای رفع این ایراد آزمایشی دیگر انجام داد كه به آزمایش چهارم پاستور مشهور است . با این آزمایش دیگر شكی باقی نماند كه نظریه خلق الساعه باطل است .
آزمایش چهارم :
پاستور ظرفی شیشه ای مطابق شكل تهیه كرد . این ظرف را قبلا گرما داد تا بدون میكروب شود . سپس دهانه ی بالایی آن را از پنبه ی استریل (بدون میكروب) پر كرد . نوك تیز لوله و پهلوی شیشه را با الكل پاك كرد و پوست گردن اسبی را هم با الكل پاك كرد . سپس نوك تیز شیشه را به سیاهرگ گردن اسب فرو كرد و كاری كرد كه سر آن بشكند . (كاری شبیه تولید سوزن سرنگ) .
پاستور از بالای پنبه هوای درون شیشه را با تلمبه بیرون كشید .در نتیجه ی بیرون كشیده شدن هوای شیشه و ایجاد خلاء نسبی ، خون سیاهرگ گردن اسب به درون شیشه سرازیر شد . هنگامی كه مقدار كافی خون اسب درون شیشه جمع شد ، پاستور با احتیاط لوله ی نوك تیز را از گردن اسب بیرون آورد و بلافاصله نوك لوله را یست .
خون درون شیشه مدت ها بدون آنكه گندیده شود بلقی ماند و حال آنكه اگر خون در مجاورت هوا قرار می گرفت فوراً فاسد می شد .
پاستور در آزمایش چهارم بدون گرما دادن خون مانع آلوده شدن آن به میكروب شد و ثابت كرد :
خون خودبخود میكروب (موجود زنده) تولید نمی كند .
رد شدن نظریه خلق الساعه (پیدایش خودبخودی ماده زنده از ماده ی غیر زنده)
توسط لویی پاستور
مختصری در رابطه با پاستور :
لویی پاستور دانشمند ، پزشك ، شیمیدان ، زیست شناس و باكتری شناس بزرگ فرانسوی در دهكده ی دل (Dole) ناحیه ی ژورا زاده شد .
او در دوران كودكی هیچگونه هوش زیادی از خود نشان نمی داد ولی بسیار كوشا و بردبار بود. به خاطر اینكه از استادان خود پرسش های شگفت آوری می كرد ، از گروه شاگردان نخبه و ارزنده به شمار می رفت .
پاستور در جهان به پدر میكروبیولوژی (میكروب شناسی) مشهور است . نام او در میان اندیشمندان و نیكوكاران جهان ،همیشه به یادگار خواهد ماند .
آزمایشهای مشهور پاستور كه منجر به باطل شدن نظریه خلق الساعه شدند :
آزمایش اول :
پاستور لوله ای شیشه ای برگزید و درون آن مقداری پنبه قرار داد . سپس با كمك تلمبه ای ، مقداری هوا به درون لوله كشید . سطحی از پنبه كه هوا از آنجا وارد لوله می شد ، رفته رفته رو به تیرگی گذاشت تا اینكه به كلی سیاه شد .
پاستور این پنبه را در مخلوطی از اتر و الكل وارد ساخت و آنچه را كه در ته محلول رسوب كرده بود زیر میكروسكوپ ساده ی خود بررسی كرد .
در این بررسی مشاهده كرد كه ذره های گوناگون گرد و غبار ،گرده های گل ها ، باكتری ها ی فراوان ، هاگهای گوناگون و حتی تارهای پشم در رسوب وجود دارد .
پاستور از نخستین آزمایش خود نتیجه گرفت :
هوا میكروب های فراوان دارد .
آزمایش دوم :
پاستور مقداری آبگوشت كه در آن گوشت بدون چربی پخته و آب وجود داشت و محیط غذایی مناسبی برای میكروب ها به شمار می رفت را در شیشه ی دهانه بازی ریخت و آن را در مجاورت هوا قرار داد .
پس از چند روز آبگوشت گندیده شد . او آبگوشت گندیده را زیر میكروسكوپ ساده ی خود نگاه كرد و آن را پر از میكروب یافت .
پاستور برای اینكه اطمینان حاصل كند كه میكروب های هوا سبب گندیدگی آبگوشت شده اند ، مقداری از آبگوشت تازه را در شیشه ی دهانه باریكی ریخت و پس از جوشاندن ، دهانه ی شیشه را گرما داد تا گداخته شد و با این كار دهانه ی آن را بست .
این آبگوشت مدت ها بدون آنكه گندیده شود ، همچنان سالم باقی ماند . پاستور از این آزمایش نتیجه گرفت :
جوشاندن آبگوشت ، میكروبهای هوا را كه عامل گندیدن آبگوشت هستند ،
از بین می برد .
آزمایش سوم :
پاستور برای یافتن اطمینان بیشتر از اینكه میكروب های هوا سبب آلوده شدن آبگوشت شده اند ، یك بالون انتخاب كرد و در آن آبگوشت ریخت و جوشاند . سپس ظرف و آبگوشت جوشیده ی درون آن را توسط یك لوله ی خمیده ، در معرض هوا قرار داد .مدت ها گذشت و فسادی حاصل نشد . در این آزمایش ، لوله ی خمیده ، مانع ورود میكروب های زنده ی هوا به درون آبگوشت شده بود .
سپس پاستور با خم كردن ظرف ، مقداری از آبگوشت را وارد لوله ی خمیده ی متصل به ظرف آبگوشت كرد . سپس این آبگوشت موجود در لوله را با خم كردن مجدد ظرف ، به ظرف آبگوشت برگرداند . پس از مدتی آثار فساد و گندیدگی در آبگوشت ظاهر شد .
پاستور نتیجه گرفت :
آبگوشت خودبخود گندیده نمی شود ، بلكه میكروبهایی كه در ناحیه خمیده لوله قرار داشته اند باعث گندیدن آبگوشت شده اند .
مقاومت مخالفان پاستور :
معتقدین به خلق الساعه به آزمایشهای پاستور این ایراد را وارد كردند كه :
گرما دادن آبگوشت شرایط محیطی لازم برای خلق الساعه را از بین می برد . و اگر گرما وجود نداشته باشد ، حتما همه ی میكروب ها به وجود خواهند آمد .
پاستور برای رفع این ایراد آزمایشی دیگر انجام داد كه به آزمایش چهارم پاستور مشهور است . با این آزمایش دیگر شكی باقی نماند كه نظریه خلق الساعه باطل است .
آزمایش چهارم :
پاستور ظرفی شیشه ای مطابق شكل تهیه كرد . این ظرف را قبلا گرما داد تا بدون میكروب شود . سپس دهانه ی بالایی آن را از پنبه ی استریل (بدون میكروب) پر كرد . نوك تیز لوله و پهلوی شیشه را با الكل پاك كرد و پوست گردن اسبی را هم با الكل پاك كرد . سپس نوك تیز شیشه را به سیاهرگ گردن اسب فرو كرد و كاری كرد كه سر آن بشكند . (كاری شبیه تولید سوزن سرنگ) .
پاستور از بالای پنبه هوای درون شیشه را با تلمبه بیرون كشید .در نتیجه ی بیرون كشیده شدن هوای شیشه و ایجاد خلاء نسبی ، خون سیاهرگ گردن اسب به درون شیشه سرازیر شد . هنگامی كه مقدار كافی خون اسب درون شیشه جمع شد ، پاستور با احتیاط لوله ی نوك تیز را از گردن اسب بیرون آورد و بلافاصله نوك لوله را یست .
خون درون شیشه مدت ها بدون آنكه گندیده شود بلقی ماند و حال آنكه اگر خون در مجاورت هوا قرار می گرفت فوراً فاسد می شد .
پاستور در آزمایش چهارم بدون گرما دادن خون مانع آلوده شدن آن به میكروب شد و ثابت كرد :
خون خودبخود میكروب (موجود زنده) تولید نمی كند .