تبیان، دستیار زندگی

گفته بودي كه چرا محو تماشاي مني؟/ آنچنان مات كه يكدم مژه بر هم نزني

/ مژه بر هم نزنم تا ز دستم نرود/ ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدني

آنقدر ندارم كه سزاوار تو باشم

آن به كه گرفتار گرفتار تو باشم

اي الهه ي عشق! اي ستاره ي شب من! هر شب كنار پنجره ي تنهايي ام مي نشينم و آرزوي ديدنت را در سر مي پرورانم و خسته تر از صداي كوچ پرستوها صدايت مي زنم.

ياد تو برون نمي رود از سينه ي پر درد من

مگر آن روز كه در خاك شود منزل من

پاييز را دوست دارم چون اشك و فصل غم است/ غم را دوست دارم چون اشك چشم است/ اشك را دوست دارم چون گواه دل است/ دل را دوست دارم چون جايگاه محبت است/ محبت را دوست دارم چون تو را به من داد/ تو را دوست دارم بدون آن كه بدانم چرا؟؟؟؟؟؟؟........!!!!!!!!

به كودكي گفتند عشق چيست؟ گفت: بازي.

به نوجواني گفتند عشق چيست؟ گفت: رفيق بازي.

به جواني گفتند عشق چيست؟ گفت: پول وثروت.

به پيري گفتند عشق چيست؟ گفت: عمر.

به عاشقي گفتند عشق چيست؟ چيزي نگفت، آهي كشيد و سخت گريست.

چشم را خيره كند پرتو زيبايي تو/ منو از دور تماشاي تماشايي تو/ هرگز از شرم در آيينه نديدي/ خود را يوسفي نيست در اين مصر به تنهايي تو/

چه غم از كار فرو بسته ي ما دارد عشق

چو فلك در دل خود آبله ها دارد عشق

از دل سنگين ليلي كعبه ي جان ساختند

از غبار خاطر مجنون بيابان ساختند

تپه ها ي شني با باد از هم مي پاشند،‌ولي صحرا هميشه صحرا مي ماند. اين است افسانه ي عشق.