تبیان، دستیار زندگی

مخصوصا وقتی می بینی که گناه کردی و در لحظه ای بعد اتفاقی برات می افته که با تمام وجود خدا رو حس می کنی و درک می کنی که خدا چقدر تو رو دوستت داره ولی تو....
یا حتی وقتی از زمین و زمان دلت گرفته و می خوای بشینی زار زار گریه کنی در یک لحظه نام خدا در دور دست های ذهنت می چرخه و ناگهان قلبت نور امید پیدا می کنه چون می فهمی که با همه ی سختی ها و مشقت های منجلاب زندگی آخر باید پیش خدا برگردیم. و او مهربان ترین مهربانان است.
سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد        وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد
بی دلی در  همه  احوال  خدا  با  او بود        او  نمی دیدش و  از دور  خدایا  می کرد
با ور کنید این اتفاق چندیدن و چند بار برای خودم افتاده و بهم ثابت شده که خداوند متعال در همه حال یار و یاور ماست ولی حیف که ما نه خدا رو بلکه خدمون رو فراموش می کنیم.
دوست نزدیکتر از من به من است              وین عجبتر که من از وی دورم

یا علی

قصه درخت بلوط و کدو تنبل نشانگر نظم خداوند در خلقت است. اما برخی از ما انسانها با سلایق و خواسته های شخصی تلاش میکنیم این نظم خداوندی به نفع ما تغییر یابد. و تا زمانی که عمر کوتاه اجازه دهد بر این سیاق زندگی میکنیم. غافل از اینکه نظام خلقت به سوی رشد و کمال در حرکت است. یه سوال خنده آور از شما دارم. به نظرتون اگه جای چرخ های جلویی و عقبی یک دستگاه تراکتور را تغییر بدیم چه اتفاقی می افتد!؟

یک مربی حیوانات سیرک می تواند با نیرنگی بسیار ساده بر فیل هل غلبه کند. وقتی فیل هنوز کودک است یک پایش را به تنه درختی می بندد بچه فیل هر چه تقلا می کند نمی تواند خودش را آزاد کند.. اندک اندک به این تصور عادت می کند که تنه درخت از او نیرومند تر است. هنگامی که بزرگ می شود و قدرت شگرفی می یابد تنها کافی است یک نفر طنابی دور پای فیل گره بزند و او را به یک نهال ببندد. فیل هیچ تلاشی برای آزاد کردن خودش نمی کند. همچون فیل ها پاهای ما نیز اغلب اسیر بندهای شکننده اند. اما از آنجا که هنگام کودکی به قدرت تنه درخت عادت کرده ایم شهامت مبارزه را نداریم. بی آنکه بفهمیم تنها یک عمل متهورانه ساده برای دست یافتن ما به آزادی کافی است.

زندگي با همه ي خوبي ها و بدي هايش، با همه ي سختي ها و دشواري هايش مي خواهد روح ما را در گهواره ي جسم بپروراند. تا به حال فكر كرده ايد كه تولد، زندگي و مرگ هر كدام مر حله اي از رشد و نمو ماست. مانند اينكه اگر خانه ي ما پنج پله داشته باشد، بايد از اين پنج پله بالا رفت تا بتوان به خانه رسيد. زندگي هم طي كردن همين پله هاست. فقط مواظب باشيد زانوهايتان موقع بالا رفتن از پله ها مانند دوران كودكي به لبه ي پله ي بالايي برخورد نكند و يا پايتان را در هر قدم محكم و استوار قرار بديد كه مبادا بلغزد. تا به حال فكر كرده ايد كه اگر مرگ نبود، زندگي چيزي كم داشت. لذت زندگي از بين مي رفت. تا به حال به عريان بودن خود نگريسته ايد؟ عريان بودن از آن جهت كه ما صاحب هيچ چيز نيستيم. البته در اين دنيا. هرچه كه بدست مي آوريم و فكر مي كنيم كه مال ماست مانند زن و فرزند و پدر و مادر و دارايي و نداري و ... اينها هيچ كدام از ما نيست. همه از آن خداست كه مالكيت موقت آن را به ما سپرده است. در اين دنيا تنها ما داراي اختيار هستيم. ولي در سراي باقي و آخرت هرچه كه بدست آوريم مالكيتش براي خودمان است چون ديگر آن سراي ابديست. لحظه هايتان را هميشه با شادي و آرامش سپري كنيد چون ما چيزي را براي از دست دادن نداريم، به غير از وقت و زمان. در خاتمه تقاضا دارم بر اين سه بيت كمي تامل كنيد فرياد كه در رهگذر آدم خاكي ...... بسي دانه فشاندند بسي دام تنيدند تجلي گه خود كرد خدا ديده ي ما را......در اين ديده در آييد و ببينيد خدا را گر عارف حق بيني چشم از همه بر هم زن .....

با تشكر از حسن نظر شما