که خیالم میگفت : تا ابد مال تو بود ... !
برو ...برو تا راحت تر تکه های دل خود را سر هم بند زنم !!!

نیلوفر تنها گلی است که برای زنده موندن باید دور یه گل دیگه بپیچه ، اجازه میدی نیلوفر زندگیت باشم ؟

«ماذا وَجَدَ مَنْ فَقَدَكَ وَ مَاالَّذی فَقَدَ مَنْ وَجَدَكَ :

آن كه تو را باخت، چه دارد؟! و آن كه تو را یافت، چه ندارد؟!»

انسان در طول زندگى مراحلى را از رشد مى پیماید و به تناسب هر مرحله و ویژگى هاى آن، تربیت خاصى را مى طلبد.

روان شناسان، كارشناسان تعلیم و تربیت، دانشمندان علوم اجتماعى، فیزیولوژیست ها با نگرش هاى متفاوت به تقسیمِ دوران رشد و تكامل انسان از كودكى تا كهولت پرداخته اند. برخى كارشناسان تعلیم و تربیت این مراحل را بدین گونه ذكر كرده اند:

1- مرحله شیرخوارگى از تولد تا تقریباً 2 سالگى

2- مرحله دایگى یا پرستارى میان 2 تا 5 سالگى

3- مرحله كودكستانى میان 5 تا 7 سالگى

4- مرحله دبستانى میان 7 تا 12 سالگى (پایان كودكى)

5- مرحله دبیرستانى (دوره اوّل) از 12 تا 15 سالگى (آغاز نوجوانى)

6- مرحله دبیرستانى (دوره دوم) از 15 تا 18 سالگى

7- مرحله دانشگاهى از 18 تا 22 سالگى (جوانى)

8- مرحله بعد از تحصیل، دوران تشكیل خانواده. (1)

در منابع اسلامى نیز مراحل رشد و تربیت انسان در ابعاد مختلف جسمانى و روحانى و مادى و معنوى مورد توجه قرار گرفته است. قرآن كریم مراحل آفرینش انسان را از نقطه آغازین خلقت او یعنى هنگامى كه خاك به صورت گیاه درآید و به مواد غذایى و سپس خون و نطفه مبدل گردد تا هنگامى كه در عالم جنین به صورت علقه و مضغه و... درآید و آماده افاضه روح شود، متذكر مى گردد كه طى این مراحل، تربیت تكوینى الهى او را همراهى مى كند و پس از ولادت به بیان سه مرحله رشد یعنى «كودكى، جوانى و بزرگ سالى» مى پردازد كه در این جا پاى مسئولیت تربیت انسان به میان مى آید:

«هُوَالَّذى خَلَقَكُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ یُخرِجُكُمْ طِفْلاً ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ثُمَّ لِتَكُونُوا شُیوُخاً...؛ (2)

«اوست خداوندى كه شما را از خاك آفرید، سپس از نطفه و آن گاه از علقه تا آن كه به صورت كودكى درآورد تا به مرحله رشد برسید و رهسپار دوران پیرى شوید.»

با اسنفاده از سایت تبیان بخش کتابخانه

الهى نامه استاد حسن زاده آملى

بسم الله الرحمن الرحیم

الهى بحق خودت حضورم ده و از جمال آفتاب آفرینت نورم ده.

الهى راز دل را نهفتن دشوار است و گفتن دشوارتر.

الهى یا من یعفو عن الكثیر و یعطى الكثیر بالقلیل از زحمت كثرتم وارهان و رحمت وحدتم ده.

الهى سالیانى مى پنداشتم كه ما حافظ دین توایم استغفرك اللهم در این لیلة الرغائب هزار و سیصد و نود فهمیدم كه دین تو حافظ ما است احمدك اللهم.

الهى چگونه خاموش باشم كه دل در جوش و خروش است و چگونه سخن گویم كه خرد مدهوش و بیهوش است.

الهى ما همه بیچاره ایم و تنها تو چاره اى و ما همه هیچكاره ایم و تنها تو كاره اى.

الهى از پاى تا فرقم در نور تو غرقم یا نور السموات و الارض انعمت فزد.

الهى شان این كلمه كوچك كه به این علو و عظمت است پس یا على یا عظیم شان متكلم اینهمه كلمات شگفت لا تتناهى چون خواهد بود.

آری تو که از پدر و مادر بر من مهربانتری!

ای عزیز ماندنی!    ای ناب سخت یاب!

تو یگانه شاهد شریفی بر لحظه لحظه های رنج من!

ای خوب خواستنی!

اکنون دستان دردمند و نیازمند خویش را بر آستان نیلوفریت می گشایم و از تو برای همسایه مان که نان ما را ربود, نان!

برای یارانی که دل ما را شکستند, مهربانی !

برای عزیزانی که روح ما را آزردند, بخشش!

و برای خویشتن خویش, آگاهی,

                                         عشق, عشق و عشق

                                                                       مطلبیم!

   آمین!

خداوندا تو می‌دانی‌ که انسان بودن و ماندن
در این دنیا چه دشوار است،
چه رنجی ‌می‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار است…

دکتر شریعتی

  دکتر علی شریعتی

درگذرگاه زمانه خیمه شب بازی دهر   با همه تلخی وشیرینی خود میگذرد

  وتازه فهمیدم چه شکوهی دارد ایستادن بروی  دو پا

آن لحظه که به زمین خوردم.