پیاز خام دارای ویتامینC فراوان و یتامین های A,B و املاح معدنی از قبیل گوگرد، آهن ، آهك ، فسفر، پتاسیم، سدیم ، ید، سیلیس ، كلسیم ، استات دوشو، سیترات ، اینولین، صمغ وموم است. فسفر قدرت فكر را بالا می برد. گوگرد موجود در پیاز جهت ضد عفونی كردن خون، ششها و برطرف كردن آسم، ورم گلو، برونشیت و گریپ (به خاطر وجود ماده آلیسین) موثر است.

پیاز دارای ید است. و دردرمان گواتر، اسكوربوت و بیماریهای لنفاوی مانند ورم غده، آبسه و جوشهای زیرپوست تاثیر فراوان دارد. سیلیس موجود در پیاز در نگهداری استخوانها و رگها ضروری است.

پیاز حاوی مقداری هورمون و دیاستاز است كه موجب تقویت غده اشكی و گوارشی و غده جنسی میشود و دارای آنتی بیوتیك است كه خون و مجاری تنفسی را ضد عفونی میكند.

پیاز از بیماریهای قندی ، كلیوی ، مثانه ، ورم ساقها ، پروستات و رماتیسم مفصلی جلوگیری می كند.

خلاصه ای از اثرات درمانی پیاز

• سیستم اعصاب مركزی:
   آرامبخش

• سیستم گردش خون:
   پایین آورنده فشار خون ، كاهش چربی خون پیشگیری و درمان تصلب شرائین
   

• سیستم گوارشی(داخلی):
  پائین آورنده قند خون (دیابت) ، اشتهاآور ، ضد اسپاسم (انقباض ، تشنج انقباضی) ، رفع سنگهای مجاری صفراوی ، درمان اختلالات روده ، رفع مسمومیت
   

• سیسم مجاری اداری:
  ادرارآور (مدر) ، كاهش اوره خون ،دفع سنگهای مجاری اداری، رفع آندوم پروستات ، رفع احتباس ادارا ، درمان التهاب مجاری ادراری ، درمان عفونت مثانه
  سیسم مجاری تنفسی : مسكن سرفه ، سرماخوردگی
   

• سیستم محافظ بدن (پوست و مو):
  ترمیم سوختگی، پسوریازیس (داءالصدف) ، درمان برص (ویتیلیگو) ، جلوگیری از ریزش مو ، مسكن درد و التیام زخم ، ضد قارچ ، درمان آبسه و تاول
   

• موارد مختلف:
  ضد باكتری ، درمان همورویید ، تقویت قوه باء ، ضد عفونی كننده ( گندزدا) ، رفع گزیدگی ، پیشگیری و درمان بیماری سرطان ، ضدآسكوربوت

سویا طعم شیرین و خواص درمانی بی نظیری دارد، به همراه سبزیجات در سوپ، سالاد و خورش استفاده می شود. تنها دانه گیاهی است كه

دارای 9 آمینو اسید ضروری و یك پروتئین كامل می باشد. دارای میزان بالایی از اسیدهای چرب امگا تری " Omega-3" می باشد كه خطر سكته مغزی و حمله قلبی را كاهش می دهد.

تنها دانه گیاهی است كه حاوی میزان بالایی چربی اشباع نشده و اندكی كلسترول می باشد. سویا را با تمر هندی نیز می توان صرف نمود.

خواص غذایی
تقویت كننده طحال و لوزالمعده، مؤثر در فعالیت های روده، تمیز كننده رگهای خونی و قلب، تسریع كننده گردش خون، عملكرد لوزالمعده را تقویت می كند (بخصوص در بیماری دیابت)، بینایی و دید را تقویت می كند مْدِر است و سموم بدن را دفع می كند. سویا یك منبع طبیعی از  "Lecithin"  ،  غذای مغز می باشد.

تركیبات غذایی
150 كالری، 14 گرم پروتئین، 8 گرم چربی، 9 گرم كربوهیدرات، 2 میلی گرم سدیم و 5 گرم فیبر.
 

روغن سویا برای سرخ كردن غذا مناسب نیست

سویا از عمده‌ترین روغن‌های مصرفی داخل كشور است كه به علت دارا بودن درصد زیادی از اسیدهای چرب با چند باند دوگانه، مقاومت بسیار پایینی دارد كه نباید آن را برای فرآیند سرخ كردنی استفاده كرد. سرخ كردن به معنای پختن غذا در چربی مایع و داغ می‌باشد كه شبیه پختن

غذا در آب است كه انتقال گرما توسط یك واسطه مایع داغ اعمال می‌شود. براساس نتایج این پژوهش،‌ سرخ كردن عمیق در فشار اتمسفر و رطوبت محیط در دمای 160 تا 180 درجه سانتیگراد انجام می‌شود و به علت تماس مستقیم روغن با اكسیژن و رطوبت موجود در ماده سرخ شونده در چنین دمای بالا واكنش‌هایی نظیر پلیمریزاسیون، هیدرولیز، ایزومریزاسیون و سیكلیزاسیون رخ می‌دهد كه حاصل آنها هزاران ماده شیمیایی با تركیبات متفاوت است كه رابطه تنگاتنگی با سلامتی مصرف كننده دارد.

برای حفظ سلامتی مصرف كنندگان تعیین معیاری در خصوص كنترل روغن‌ها و چربی های مخصوص سرخ كردنی عمیق امری لازم به نظر می‌رسد.

فقط روغن‌ها و چربی‌هایی كه در معرض حرارت اضافی هستند اثرات مضر دارند و آنهایی كه تحت حرارت ملایم و معمولی مورد استفاده قرار می‌گیرند تغییرات مهمی را در حیواناتی كه با آنها تغدیه شده‌اند نشان نمی‌دهند.

بنابراین توسعه روش‌هایی جهت كنترل چربی‌ها و روغن‌های سرخ كردنی در نقطه‌ای كه روغن غیر قابل مصرف بوده و باید تعویض شود، بسیار مهم به نظر می‌رسد. ارزیابی حسی،‌ تنها یك اطلاعات تقریبی و ذهنی راجع به كیفیت روغن به ما می‌دهد، لكن آزمایشات كیفی و روش‌های كمی بسیاری منتشر و پیشنهاد شده است.

در این تحقیق، جهت مقایسه دو نوع روغن سویا و آفتابگردان، چهار نمونه با اندیس یدی متفاوت انتخاب و عملیات سرخ كردن در مقدار ثابتی از روغن انجام پذیرفت. بر اساس این مطالعه، در این فرآیند عملیات بر روی تكه‌های یكسانی از سیب زمینی انجام گرفت و در طی فرآیند نمونه برداری شده و تست‌های مختلفی ازقبیل رنگ، اسیدتیه، پراكسید و مقاومت در مقابل اكسیداسیون بر روی نمونه‌ها صورت گرفت.

روغن سویا مقاومت كمتری نسبت به روغن آفتابگردان در فرآیند سرخ كردنی عمیق دارد و از این رو برای فرآیند سرخ كردن عمیق توصیه نمی‌شود. همچنین افزایش رنگ قرمز از این روغن نمایانگر افزایش فساد روغن می‌باشد.

نتایج مقایسه بین نمونه‌ها كه براساس قانون انجمن چربی آلمان صورت گرفته است نشان می‌دهد:

اگر غلظت اسیدهای چرب اكسیدشده بیشتر از 1 درصد باشد وضعیت روغن در مرحله ای است كه باید تعویض شود. بنابراین توصیه می‌شود از روغن نیمه هیدروژنه آفتابگردان جهت فرآیند سرخ كردن عمیق استفاده شود.

پسته گرم و خشك و بـــرای افـــراد گرم مـــزاج مضر است. مصلح آن سكنجبین می باشد. پسته بسیار مقوی و دارای ویتامین های ب یك و ب دو و ویتامین pp و ویتامین E می باشد. املاح معدنی هم دارد و در تقویت قوای جسمی وجنسی و سلولهای مغزی موثر است.

در پسته مقدار قابل توجهی آهن وجود دارد و با داشتن مواد دیگری چون پتاسیم ، منیزیوم تامین كننده احتیاجات بدن و خون است.

البته مصرف زیاد پسته باعث میشود كه مقدار ازت در خون و بدن بالا رود و شاید به همین علت است كه عده ای معتقدند پسته باعث كثیف شدن خون می شود، البته اشخاصی كه دچار ضعف و نارسائی كبد هستند و مبتلایان به بیماریهای نقرس و دیابت و ناراحتی كلیه باید از خوردن پسته خودداری كنند.

منبع : iranmania

پیشینه قهوه:  درخت قهوه كه برگ هایی همیشه سبز و زیبا دارد، گیاهی است از تیره Coffee كه دانه های آن را به صورت های مختلف همچون پودر و خرده های ریز ودرشت به فروش می رسانند. بیش از یك سوم مردم جهان قهوه را دوست دارند و مصرف می كنند. واژه قهوه ، برگرفته از زبان عربی و به معنای تحریك كننده و زایل كننده  اشتها است . و برخی از مورخان ،

پیشینه این واژه را به كشور اتیوپی نسبت می دهند.  درخت قهوه بین 7 تا 10 متر بلندی دارد و درهوای گرم و مرطوب رشد می كند. این درخت گل هایی كوچك و سپید دارد كه بوی آن بی شباهت به بوی یاسمن نیست.

همچنین اندازه دانه های قهوه ، بین 15 تا 18 میلی متر است كه در آغاز، رنگ سبز و پس از رسیدن، رنگ گیلاس به خود می گیرد. از این رو در بعضی كشورها به درخت گیلاس هم شهرت دارد. دانه های قهوه دو به دو به یكدیگر چسبیده اند و پرده نازكی میان دانه ها وجود دارد كه آن ها را از هم جدا می كند.

تهیه قهوه در كشورهای جهان متفاوت است، اما اغلب آن را با آب جوش ، بخار آب و یا از طریق گذراندن آب جوش از پودر آن تهیه می كنند.  بهترین قهوه جهان از نظر بو و طعم ، از بوته ای به نام Arabica به دست می آید كه در برزیل به خوبی رشد می كند و از آن جا به سراسرجهان صادر می شود .

بعد از برزیل ، بهترین قهوه كه طعم و بویی مطبوع دارد متعلق به كشور تانزانیا و اتیوپی است. همچنین در آمریكا اغلب، قهوه را با بخار آب درست می كنند كه به آن اسپرسو( Espresso) می گویند.

در ایران نیز شایع ترین نوع قهوه ، نسكافه است كه با ریختن آب جوش بر روی یك قاشق قهوه فراهم می شود.درقرن شانزدهم مصرف قهوه در مصر بسیار شایع بود و بیشتر، افراد مذهبی آن را به كار می بردند تا بتوانند بیدار بمانند و به عبادت پروردگاربپردازند.

اما بعدها هنگامی كه دریافتند این ماده ضربان قلب را افزایش می دهد و موجب اعتیاد می شود، خرید و فروش و مصرف آن را ممنوع ساختند وافراد متخلف را به شدت مجازات كردند، ولی چون مردم آن را دوست داشتند ، در این راه موفقیتی كسب نكردند.

ابوعلی سینا حكیم بزرگ ایران، حدود هزار سال قبل در كتاب خود شرح جامعی در مورد قهوه آورده كه البته ایرانیان در آن عصر بر آن نام بونو( Buno) نهاده بودند و بوعلی نیز همین واژه را به كار بسته است . این واژه ای است كه هنوز در اتیوپی آن را به كار می برند. بوعلی سینا قهوه را به منظور تحریك بیماران افسرده ، مورد استفاده قرار داده است.

بر اساس آمارهای به دست آمده، 89 درصد مردم جهان ، قهوه، چای و یا هر دوی آنها رامصرف می كنند. 40 درصد آن ها ترجیح می دهند چای بنوشند و در صورت عدم دسترسی به چای، قهوه می نوشند و حدود 30 درصد مردم دنیا نیز، قهوه را ترجیح می دهند و درنبودن قهوه به نوشیدن چای رضایت می دهند و برای 15 درصد نیز میان چای و قهوه تفاوتی وجود ندارد و هر كدام را كه در دسترس باشد مصرف می كنند. ناگفته نماند كه 15 درصد مردم جهان نیز چای و قهوه را دوست ندارند و هیچیك را نمی نوشند.

مقدار مصرف صحیح قهوه چقدر است؟

دكتر Varro E.Tyler استاد دانشكده داروسازی در West Lafayette Indiana می گوید:" من به شما توصیه می كنم كه نوشیدن قهوه را به 2 فنجان قهوه دم كرده یا سه فنجان قهوه فوری در روز محدود كنید."

لازم است كمی هم در مورد كافئین موجود در قهوه توضیح داده شود. كافئین خالص ، شبیه به پودری سفید و ابریشمی است و حالت سوزنی دارد و دارای طعمی تلخ وبی بو است، همچنین به سهولت در آب گرم حل می شود و در حرارتی معادل 460 درجه فارنهایت ، ذوب شده، و به حالت مایع درمی آید.

این ماده در صنعت داروسازی بسیار پر مصرف است و به میزان اندك، دربیش از60 نوع داروی مختلف ، به ویژه داروهای ضد حساسیت به كار گرفته می شود. كافئین نیز همچون مواد مخدر درصورت مصرف بلند مدت، موجب اعتیاد می شود، اما چون این اعتیاد زیان چندانی به انسان وارد نمی سازد، مصرف آن در میان مردم جهان رواج یافته است. حتی بسیاری از مردم نسبت به اعتیاد آور بودن آن بی اطلاع هستند.

كافئین در طول روز به شكل های گوناگون مانند قهوه، برخی از نوشابه های گازدار وبسیاری از انواع شكلات مورد مصرف قرار می گیرد و در كودكان بیشتر ایجاد ناآرامی وبی خوابی می كند. خردسالانی كه مواد كافئین دار مصرف می كنند چنانچه روزی از مصرف آن خودداری كنند ، امكان دارد بعضی از علائم ترك اعتیاد مانند بیخوابی، ناآرامی، احساس خستگی، كم اشتهایی و گریه زیاد بر آن ها عارض شود.

* كافئین موجود در یك فنجان قهوه ، برابر 150 سی سی است.

* قهوه ای كه با آب جوش قطره ای تهیه شود(Brewed Drip Method)  دارای 60 تا 180 میلی گرم كافئین و میانگین كافئین 120 میلی گرم است .

* قهوه بدون كافئین كه به طریقه بالا تهیه می شود، دارای 3 تا 5 میلی گرم كافئین ، و میانگین كافئین 4 میلی گرم است .

* قهوه ترك دارای 40 تا 170 میلی گرم كافئین و میانگین كافئین 100 میلی گرم است .

* نسكافه فرانسوی( قهوه آماده = Instant) دارای 30 تا 120 میلی گرم كافئین و میانگین كافئین 75 میلی گرم است .

* نسكافه فرانسوی بدون كافئین دارای 1 تا 5 میلی گرم كافئین و میانگین كافئین 3 میلی گرم است .
كافئین را نمی توان به صورت صد درصد از قهوه خارج نمود . از این رو حتی قهوه های بدون كافئین نیز مقدار اندكی از این ماده را دارند.
 

در نیمه قرن شانزدهم میلادی درانگلستان، مصرف قهوه به طور كامل رواج یافته بود، به گونه ای كه در روزنامه تایمز، بارها این آگهی به چاپ رسید:« قهوه ، شما را سالم نگه می دارد ، به هضم غذا كمك می كند ، چشم درد، سردرد، سرما خوردگی، سرفه و آب ریزش بینی را برطرف می كند و در درمان بیماری هایی مانند سل، نقرس و خون ریزی لثه، دارویی مؤثر به شمار می آید.» درج این آگهی گویای آن است كه در آن زمان ، مردم باور داشته اند كه قهوه بسیاری از دردها را تسكین می دهد و بعضی بیماری ها را نیز

درمان می كند.  بررسی و پژوهش های علمی در عصر ما، افزون بر موارد یاد شده ثابت كرده است كه مصرف قهوه باعث هوشیاری مغز و اعصاب می شود،خستگی عضلات و ماهیچه ها را برطرف می كند ، اشتها را كاهش می دهد ( كه این خود مانع از بروز چاقی می شود )، یبوست را از میان می برد، ماهیچه های شش را شل می كند( كه باعث سهولت در امر تنفس می شود) ، به دلیل رفع خستگی، زمان و میزان فعالیت را افزایش می دهد، برهمكاری عضلات چشم می افزاید( مهارت و دقت در كارها را افزایش می دهد)، مركز تفكر را تحریك می كند( لذا بر قدرت قضاوت و نیروی حافظه می افزاید)، به انسان تیزهوشی همراه با آرامش می دهد ، و گاهی در بعضی افراد عامل تحریك قوای شهوانی می شود.

با این همه مصرف نامناسب قهوه ، زیان هایی را نیز در پی دارد كه وقوع اتفاقات و رویدادهای زیر را می توان ناشی از آن دانست: گروهی از پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند كه قهوه موجب پیدایش سرطان در انسان می شود و گروهی نیزمعتقدند كه كافئین ، باعث تحریك بیماران روانی می شود.

اما واقعیت این است كه هیچیك از این پژوهش ها را نباید به عنوان یك اصل اثبات شده علمی پذیرفت، زیرا گستره این تحقیقات اغلب محدود است و در مقابل، فرضیه های مخالف نیز توانایی اثبات را دارند، چنان كه در سال 1998 میلادی یك نشریه پزشكی مدعی شد كه بر اساس آزمون های صورت گرفته ، این نتیجه به دست آمده است كه قهوه، برخی از سلول های سرطانی را تحت تأثیر قرار می دهد و آن ها را از رشد باز می دارد یا كوچك می كند، اما بر روی سلول های معمولی تأثیری ندارد.

بعضی از افراد نسبت به كافئین به شدت حساسیت دارند، به طوری كه مقدار اندكی از آن ، اشخاص را گرفتار هیجان می كند، ضربان قلبشان را افزایش می دهد و دچار بی خوابی می كند.

تأثیر كافئین بر اندام بدن
واكنش های متفاوت بدن در برابر كافئین ، به آستانه تحمل افراد بستگی دارد اما به طور كلی تأثیر آن ها را می توان چنین بیان كرد:

1- فشار خون: كافئین ، فشار خون را افزایش می دهد. اگر كسی 250 میلی گرم قهوه مصرف كند، فشار خونش در یك ساعت ، 10 میلی متر بالا می رود.

2- قلب: پس از مصرف قهوه، ضربان قلب كاهش می یابد اما پس از مدتی بر تعداد آن افزوده می شود و تا هنگامی كه كافئین از بدن خارج نشده باشد به همان صورت باقی می ماند.

چنانچه میزان كافئین مصرفی ، بالا باشد نه فقط تپش قلب ایجاد می كند بلكه حالت ( Fibrilation) یعنی حركت نامنظم ماهیچه های قلب نیز پدید می آید كه گاه ممكن است منجر به مرگ شود.

بر اساس آمارهای به دست آمده، نوشیدن بیش از 5 فنجان قهوه در روز ، احتمال سكته قلبی را افزایش می دهد.

3- هورمون ها: كافئین بر تولید برخی از هورمون های بدن می افزاید، مانند : اپی نفرین( Epinephrine) كه منقبض كننده عروق است ، نوراپی نفرین ( Norepinephrine) كه بر میزان فشار خون می افزاید، رنین ( Renin) كه به علت كم خونی كلیه ها و بر اثر كاهش فشار نبض در سرخرگ كلیوی ، از كلیه ها ترشح می شود و پس از فعل و انفعالاتی ، باعث فشار خون می گردد و كاتكولامین ( Catecholamine) كه باعث تحریك اعصاب قلب شده و حرارت بدن را افزایش می دهد.

4- معده: كافئین بر ترشح اسید معده و میزان پپسین ( Pepsin) كه نوعی آنزیم معدی است می افزاید.

5- خانم های باردار: اداره نظارت بر غذا و دارو در آمریكا ( FDR) در سال 1980 میلادی اعلام كرده است كه كافئین باعث زایمان زودرس می شود و ممكن است در نوزدان ناراحتی ایجاد كند.

اگر چه از آن تاریخ ، پژوهش ها و مطالعات بسیاری در این زمینه صورت گرفت اما تا كنون مشخص نشده است كه چه مقدار كافئین می تواند عامل زایمان زودرس شود.

كافئین برای نوزادان دو عارضه ایجاد می كند:

1- از طریق شیر مادر وارد دستگاه گوارش كودك می شود و او را در وضعیت استفراغ قرار می دهد.

2- مدت زیادی در بدن نوزاد می ماند تا متابولیزه شود، زیرا كبد نوزاد به اندازه كافی آنزیم ندارد.
 

در صورتی كه مادری دو فنجان قهوه تند بنوشد و سپس به نوزاد خود شیر بدهد چون بخشی از كافئین ، همراه شیر مادر وارد بدن نوزاد می شود ، امكان دارد عوارض زیر در نوزاد به وجود آید: ناآرامی، لرزش دست ها، پاها و لب ها، سفت یا شل شدن عضلات و ماهیچه های بدن، بی خوابی، جیغ زدن، حساسیت نشان دادن به صدا، به گونه ای كه با كمترین صدایی كودك از خواب می پرد. از این رو به مادرانی كه فرزند خود را شیر می دهند توصیه می شود كه از مصرف قهوه یا مواد كافئین دار پرهیز كنند.
 

6- مغز و اعصاب: تأثیر كافئین بر مغز و اعصاب، می تواند به پیدایش عوارض زیر منجر شود:

1- اضطراب2- هیجان 3- ناآرامی 4- فراموشی و افسردگی .

كسانی كه گرفتار عارضه افسردگی هستند ، نباید بیش از یك گرم كافئین در روز مصرف كنند ؛ زیرا سبب شدت یافتن افسردگی آن ها می شود.

7- خون: كافئین باعث می شود كه مقدار قابل ملاحظه ای از سدیم و پتاسیم بدن از طریق كلیه ها دفع شود، همچنین مقدار مصرف قند را نیز كاهش می دهد كه نتیجه آن ، افزایش قند خون خواهد بود.

از این رو به كسانی كه مبتلا به بیماری قند ( دیابت) هستند توصیه می شود از مصرف مواد كافئین دار، اجتناب ورزند. كافئین ، جذب آهن را در روده ها كم می كند و لذا با توجه به نیاز ضروری بدن به آهن، كه كار خون سازی را بر عهده دارد، توصیه می شود كه از مصرف كافئین همراه با غذا و تا یك ساعت پس از آن، به طور جدی پرهیز شود.

8- لاغری: كافئین میزان سوخت و ساز بدن را بالا می برد و در نتیجه مصرف كالری نیز افزایش پیدا می كند. برای مثال ، چنان چه كسی یك فنجان قهوه حاوی 100 میلی گرم كافئین بنوشد میزان متابولیسم بدن وی تا 4 درصد افزوده شده و درنتیجه باعث لاغری او می شود.

9- فیبروكیستیك ( Fibrocystic) : زنانی كه در سینه خود غده فیبروكیستیك دارند ، نباید به میزان زیاد كافئین مصرف كنند، زیرا به بزرگ شدن این غده كمك می كند.