تبیان، دستیار زندگی

روي تـو كس نديد و هزارت رقيب هست
در پـرده‌اي هنـوز و صـدت عندليـب هسـت

مُـرديـم از فـراق تـو اي عيـسـيِ زمـان
آيا زخـوانِ وصـل تو ما را نصيب هست؟

هرجا روم از توكه ـ دور از تو كس مباد ـ
ليكــن اميـدِ وصل توأم عنقريب هسـت

دوري زخدمت تو زنقصانِ شوق ماست
دردا كه درد نيست وگرنه طبيب‌هست

اظهارشوق‌اين‌همه‌از«فيض» هرزه‌نيست
هم قصة غريب و حديث عجيب هست

آيا کسي هست که آواي غم را از چشمان من بخواند؟

آيا کسي هست تا درد کهنه ام را با او بگويم؟

آيا کسي هست تا ذره اي از بار سنگين غصه را از دوشم بگيرد و مرهمي بر اين دل زخمي ام

بگذارد؟

آه من خسته ام ،سر گردانم، زخمي ام!

چشم به راه دارم تا شايد قاصدکها خبري برايم بياورند.

گوش به زنگ دارم تا شايد صدايي آشنا بيايد.

ساعتها برايم تکرار خستگي است و ثانيه ها،تنهايي ام را به باد تمسخر ميگيرند من

تنهايم،تنها !

چه کسي جز تو مي تواند صداي مرا از اعماق سياه چالهاي روحم بشنود و التماسهاي محزونم

را پاسخ دهد؟

چه کسي جز تو ميتواند بغض ساليان خاکستري را در گلويم فرو بنشاند؟

چه کسي ميتواند نگاه درد آلودم را التيام و دستهاي سردم را گرماي اميد بخشد؟آيا کسي

جز تو ميتواند،معشوق هزار ساله من!؟

با تو از گذر زمان حرف ميزنم زماني که در انتظار براي آمدن تو ميگذرد.با تو از

دلتنگيهايم ميگويم. از اينکه دلم ميسوزد برا ي سر زمين زيتونها که حتي نقشه ها نيز او را

از ياد برده اند و براي نخلها که غريبترين درختان زمين اند و براي مظلوميت منتظرانت که

تنها دلخوشيشان جمعه است و تنها ترانه اميد بخششان (اللهم کن لوليک ...) هرگاه مشتاق

نگاهت ميشوم به جوانه هاي گل نرگس نگاه ميکنم. کاش ميدانستم بادهايي که از کوي تو

عبور ميکنند از کدام سو مي وزند تا در مسيرشان بايستم و از آنها عطر خوش تو را طلب

کنم.

پس چرا نمي آ يي؟

اين جمعه نيز از تو پرسيدم.ميدانم سوال بيهود ه اي است. ميدانم تو  از من مشتاق تري

براي آمدن و از من بي تاب تري براي ظهور. باز هم (شب است و سکوت است و ماه است و

من) سجاده ام را به سمت روشنايي مي گشايم . دستهايم را لبريز از نياز مي نمايم و مثل هميشه

دعايت ميکنم :

یا رب المهدی بحق المهدی اشف صدر المهدی به ظهورحجه

خداوند متعال می فرماید:

هنگامی که بنده ي من خواهش های نفسانی خویش را بر طاعت من ترجیح دهد کمترین کاری که در حق او روا می دارم آن است که او را از لذت مناجات خودم محروم می سازم ....

ای یوسف خوش نام ما خوش می​روی بر بام ما //

 ای درشکسته جام ما ای بردریده دام ما //

 اي نور ما ای سور ما ای دولت منصور ما //

 جوشی بنه در شور ما تا می​شود انگور ما //

 ای دلبر و مقصود ما ای قبله و معبود ما //

 آتش زدی در عود ما نظاره کن در دود ما //

ای یار ما عیار ما دام دل خمار ما //

 پا وامکش از کار ما بستان گرو دستار ما //

 در گل بمانده پای دل جان می​دهم چه جای دل //

 وز آتش سودای دل ای وای دل ای وای ما

امام صادق علیه سلام میفرمایند.

دوست ندارم جوان شما راجز در دو حال ببینم،دانشمند یا دانش آموز،زیرا اگر چنین نباشد

کوتاهی کرده وچون کوتاهی کند ضایع گشته وچون ضایع گردد،گنهکار باشدوچون گنهکار،

سوگند به آن که محمد(ص) به حق برانگیخت در آتش جای گیرد.منتخب میزان الحکمه3202

قاتل من زهر شرر بار شد            قاتل مادر در و دیوار شد

سالروز شهادت رئیس مذهب شیعه امام صادق(ع) تسلیت وتعزیت باد

حضرت امام جعفر صادق (ع)

 كه اولين دانشمند واقعي فيزيكي و شيميائي در دنياي اسلامي بوده ، به قاعده ، نبايستي علاقه به عرفان داشته باشد. ولي طوري علاقمند به عرفان بوده كه ( ز مخشري ) دانشمند معروف در كتاب مشهورش ( ربيع الابرار ) بعد از يك تجليل فوق العاده از پايه علمي حضرت امام جعفر صادق (ع) او را پيش قدم ميداند.

به نام یگانه 

عرفان همان غایت دین است.دین به معنای عام خود اما الهی و از جانب حضرت حق.چرا كه اوست كه دریچه معرفت را رو به تو می گشاید.رهرو گر صد هنر دارد  توكل بایدش.عرفان همان نتیجه ای است كه هر راه الهی در پی ان است.یعنی رسیدن به یقین.یقین همان شهود است كه در درجه بالاتر از ایمان است.راه عرفان از انجا اغاز میشود كه خدا بشر را ندا داد.در دستورات انبیا.چرا كه علم به فطرت انسان و راه رهایی دارد.عرفان را در خود بجویید به قول بودا.ای عزیز به تو میگویم در این جسم بلند یا كوتاه قامت همه چیز است رنج خواستگاه رنج.راه رهایی از رنج.جهان و خواستگاه حهان و رستگاری.اگر سعی بر گشودن دری دارید كه خدا آن را نهی كرده این همان تولید عدم است و موثر همان اثر است.و انچه شما را به انجام ان فرمان داده ایجاد هستیست.ایجاد كننده خداست اما واسطه ماییم.عرفان یعنی مظهر نور بودند و ایینه شدن. از خود باید تهی شد همچون اینه با  كدری  نور را منعكس نمیكند.اگر دنبال عرفان هستید راه صحیح را بجویید و ان را جز در راه خدا انجام ندهید.وراه را جز در دستورات خدا نجویید.خود را عاقل تر از خدا ندانید تا به دنبال اصولی تازه باشید ولی انها را با شرایط زندگی مطابقت دهید.در این راه از مصاحبت با انهایی كه راه را به كمال و سلامت پیمودند استفاده كنید.كتابهای این بزرگان موجود است.عرفان همان نماز است اگر خود نماز شوید همان صدقه است اگر خود صدقه شوید همان ذكر است اگر وجودت همان ذكر باشد ... 

انشاالله.............یاعلی مدد

امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمودند: ...

هر گاه زمان غيبت را درك كردي و در آن زمان قرار گرفتي پس اين دعا را بخوان: خداوندا شناخت خودت را به من عطا كن چرا كه اگر تو خود را، به من نشناساني، نبيت را نخواهم شناخت، خداوندا رسولت را به من بشناسان چرا كه اگر شناخت رسولت را به من عطا نكني حجت تو (كه امام زمان است) را نخواهم شناخت، خداوندا حجتت را به من بشناسان چرا كه اگر شناخت او را به من ندهي از دينم گمراه مي شوم

چند سخن از امام حسین (ع)

اگر سه چیز نبود، فرزند آدم هرگز سر تسلیم فرو نمی آورد.

 فقر، بیماری و مرگ.

جز به یكى از سه نفر حاجت مبر:

 به دیندار،

 یا صاحب مروت،

 یا كسى كه اصالت خانوادگى داشته باشد.

احتیاج و مراجعه مردم به شما از نعمتهای خداست. پس از این روزی و نعمت خسته نشوید.

عاجزترین مردم کسی است که نتواند دعا کند.

بخشنده ترین مردم کسی است که در هنگام قدرت می بخشد.