تبیان، دستیار زندگی

یکی از بزرگان حکایت کند                            اگر یک نفر نیمه شب چت کند

وبا فرد بیگانه صحبت کند                             و کم کم به چت کردن عادت کند

و یک ساعتش را سه ساعت کند                      و هر شب به فردی محیت کند

و این قصه را پر حرارت کند                           برای رفیقش روایت کند

چنانچه رفیقش حسادت کند                               و او هم رود نیمه شب چت کند

وبا فرد بیگانه صحبت کند                             و کم کم به چت کردن عادت کند

و یک ساعتش را سه ساعت کند                      و هر شب به فردی محیت کند

و این قصه را پر حرارت کند                           برای رفیقش روایت کند

چنانچه رفیقش حسادت کند                               و او هم رود نیمه شب چت کند

و با فرد بیگانه صحبت کند........................................

وقتی تو نیستی من هر کجا باشم دلم تنگ است

چه فرقی می کند بی تو زمین یا آسمان امشب

من و یک روح سرگردان و اقیانوسی از غربت

کجایم می کشد این کشتی بی بادبان امشب

من همین یک نفس از جرعه ی جانم باقی است

آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش!

من گمان می کردم

دوستی همچون سروی سرسبز

چهار فصلش همه آراستگی است

من چه می دانستم

هیبت باد زمستانی هست

من چه می دانستم

سبزه می پژمرد از بی آبی

من چه می دانستم

دل هر کس دل نیست

قلب ها از آهن و سنگ

قلب ها بی خبر از عاطفه اند.

سلام

پیش پیش ولنتاینو به همه ی دوستای گلم تبریک میگم

یه روز ماهی به آب گفت : تو نمی تونی اشکهای منو ببینی چون من توی آبم

آب جواب داد: اما من می تونم اشک های تو رو حس كنم  چون تو توی قلب منی

 وقتی تو نیستی من هر کجا باشم دلم تنگ است

چه فرقی می کندبی تو زمین یا آسمان امشب

من و یک روح سرگردان و اقیانوسی از غربت

                                           کجایم می کشد این کشتی بی بادبان امشب

من اشک هایم را

در حلقه ی چشمم به اسارت می گیرم

نطفه ی کوچک عشق را

درون سینه به زنجیر می کشم

منتظر

منتظر

باز هم منتظر می نشینم

تا در امتداد این خیابان سوت و کور

صدای قدم های تو

در بطن خاطرم

طنین انداز شود

قوی سیاه

شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد

فریبنده زاد و فریبا بمیرد

شب مرگ تنها نشیند به مو جی

رود گوشه ای دور و تنها بمیرد

در آن گوشه چندان غزل خواند ان شب

که خود در میان غزلها بمیرد

گروهی بر آنند که این مرغ شیدا

کجا عاشقی کرد آنجا بمیرد

شب مرگ از بیم انجا شتابد

که از مرگ غافل شود تا بمیرد

من این نکته  گیرم که باور نکردم

ندیدم که قویی به صحرا بمیرد

چو روزی ز آغوش دریا بر آم

شبی هم در آغوش دریا بمیرد

تو دریای من بودی آغوش باز کن

                                که می خواهد این قوی زیبا بمیرد