کلام مولا علی علیه السلام در نهج البلاغه
پروردگار از نادانان پیمان نگرفت که دانا شوند ؛ مگر پس از اینکه از دانایان پیمان گرفت که به نادانان ؛ دانش بیاموزند
کلام مولا علی علیه السلام
چه بسیار باشند کسانی که به دلیل گفتار نیک مردم ؛ در فتنه و فساد افتند.
نهج البلاغه
قمر در عقرب پدیده‌ای نجومی است كه معمولا هر سال سه یا چهار بار وابسته به وضع گردش ماه در آسمان رخ میدهد. صورت فلكی عقرب هر سال از اواخر بهار تا اوایل پاییز در آسمان مشخص است و زمانی كه ماه در مدار این صورت فلكی قرار گیرد اصطلاحا پدیدهء قمر در عقرب رخ میدهد. این واقعه كه در تاریخ واقعه‌ای شوم محسوب می‌شده در تفكرات عامیانه با خرافهء مردم همراه بوده. رضا مرادی غیاث‌آبادی، باستان- ستاره‌شناس دربارهء این پدیده می‌گوید: «در گذشته مردم سرچشمهء بسیاری از نیروهای نیك و بد را در آسمان جست‌وجو می‌كردند و خاستگاه اتفاقات زمینی را آسمان می‌دانستند. این اعتقادات كه ریشه در باورهای مردم داشت تنها تا حدی خرافه بود.» غیاث‌آبادی توضیح میدهد: «مثلا در گذشته ستاره «تشتل» یا همان شباهنگ را كه در فصل پاییز و آغاز بارندگی‌ها در آسمان دیده می‌شود، نشانهء بارندگی می‌دانستند; با آنكه این دو پدیده از نظر علمی ارتباطی با یكدیگر ندارند، اما از نظر زمانی دچار توالی‌اند و در باور عامیانه علت یكدیگر محسوب می‌شوند.» صورت فلكی عقرب به واسطهء ستارهء سرخ رنگ مشهورش كه سرتاسر تابستان در آسمان می‌درخشد و شكل قرار گرفتن این مجموعه از ستارگان كه شبیه دم عقرب است، به این نام خوانده می‌شود و غیاث آبادی معتقد است: «شاید نام این صورت فلكی به‌خاطر حضور عقرب در طبیعت ایران در زمان حضور این مجموعه ستاره در آسمان تابستان است.» صورت فلكی عقرب به دلیل حضور ستارهء آتشین سرخ در افكار پیشینیان خوش‌یمن نبوده و زمان عبور ماه از میان این صورت فلكی معمولا از انجام كارهای مهم و اثرگذار پرهیز می‌كردند. همان‌طور كه عبور خورشید از میان صورت فلكی اسد یا شیر را نیك و خوش‌یمن می‌دانستند. عبور ماه از صورت فلكی عقرب حدودا یك ماه طول می‌كشد، عبور خورشید از اسد نیز همین‌طور اما عبور ماه از عقرب برخلاف خورشید پیوسته نیست، به همین دلیل این واقظهببه ندرت از طریق دید ناظر زمینی مشخص است. شهاب محمدی عضو انجمن منجمان آماتور نیز دربارهء این واقعه می‌گوید: «پدیدهء قمر در عقرب نه تنها در تمام ایران بلكه در همهء جهان قابل مشاهده است اما ناظر در هر نقطه‌ای از زمین با اختلاف درجه و ساعت این واقعه را مشاهده می‌كند.
روزگاری شهر ما ویران نبود...دین فروشی اینقدر ارزان نبود صحبت از موسیقی عرفان نبود...هیچ صوتی بهتر از قرآن نبود دختران را بی حیایی ننگ بود...رنگ چادر خوش تر از هر رنگ بود دختر حجب و حیا ، قرتی نبود...خانه ی فرهنگ ، كنسرتی نبود صحبت از بوق صداوسیما نبود...این همه آهنگ رقص آسا نبود مرجعیت مظهر تكریم بود...حكم او را عالَمی تسلیم بود یك سخن بود و هزاران مشتری...آن همه از لوث قرائتها بری هدیه بر رقّاصه ها واجب نبود...قدرعالِم كمتر از مطرب نبود آدمیت كو، دگر آدم كی است؟...آدم قرن تمدن، برفی است ! وه كه در سال سیاه دو هزار...كارفرهنگی شده پخش نوار! ذهن صاف نوجوانان محل...پُرشده از فیلم های مبتذل هر كه حرف حق بگوید ساده است...آنكه بی شرمی كند آزاده است پشت پا بر دین زدن ، آزادگی است...حرف حق گفتن عقب افتادگی است مادر پیرم عقب افتاده است...چون كه چادر دارد و افتاده است العجل پرده نشین فاطمه...ثلمه ها آمد به دین فاطمه بی تو دلهامان به جان آمد بیا...كاردها بر استخوان آمد بیا بی تو منكر ها همه معروف شد...كینه دوزی با ولی مكشوف شد در به روی فتنه جویی باز شد...دشمنی با نائبت آغاز شد
١- امام على علیه السلام : ایثار ، برترین صفت عـالى انسانى است . ٢- امام على علیه السلام : ایثار ، خوى نیكوكاران است . ٣- امام على علیه السلام : ایثار ، نكوترین نیكوكارى و بالاترین مرتبه ایمان است . ٤- امام على علیه السلام : ایثار ، برترین عبادت و بزرگترین سرورى است . ٥- امام على علیه السلام : برترین بخشندگى ، ایثار است . ٦- امام على علیه السلام : با دیگر مردمان به انصاف رفتار كن و با مؤمنان به ایثار . ٧- امام على علیه السلام : اوج مكارم اخلاق ، ایثار است . ٨- امام على علیه السلام : با ایثار ، آزادگان به بندگى كشیده مى شوند .
به نام خدا «انّ لکلّ شیءٍ قلب و قلب القرآن یس».(ثواب الاعمال) در روایات شریفی که همه‌ی مفسرین از کتاب‌های معتبر اخبار نقل کرده‌اند می‌فرماید: «برای هر چیزی قلبی است و قلب قرآن سوره‌ی «یس» است». قلب عالم وجود، محمد(ص) است و سوره‌ای هم که ویژه‌ی محمد (ص)باشد، نسبت به همه‌ی قرآن، قلب قرآن است؛ چرا که خداوند فرموده است«لولاک لما خلقت الافلاک» ؛ اگر به خاطر تو(حضرت محمد(ص)،نبود افلاک را نمی‌آفریدم. پس،همه‌ی موجودات به طفیل محمد (ص) موجود گردیدند. مطالب اصلی قرآن که مربوط به مبدأ و معاد و دعوت به آن است،در سوره‌ی یس، جای دارد. هر که،در روز این سوره را بخواند تا شب،از جمله‌ی حفظ شدگان و روزی داده شدگان است، و هر که در شب بخواند،تا روز،از جمله‌ی حفظ شدگان و روزی داده شدگان است. هر که در قبرستان،این سوره را بخواند، عذاب «اهل قبر»آن، کم می‌شود، و به تعداد مردگان،ثواب،برای قاری آن نوشته شود و بلاهای دنیا و عذاب‌های آخرت از او دفع گردد و به همین جهت این سوره را «دافعه» می‌نامند، همچنین،به آن«قاضیه» می‌گویند؛چون که همه‌ی حاجت‌های خواننده‌ی آن روا گردد. امام صادق(ع) فرموده‌اند:«در قرآن، برای رسول خدا، پنج نام،وجود دارد:محمد، احمد، عبداللّه،یس و نون» و رسول خدا(ص)نیز،فرموده‌اند:«سوره ی یس در تورات،«معمّه» نامیده شده است؛ یعنی نیکی هر دو جهان،شامل حال صاحب او است و از او بلاهای دنیا و عذاب‌های آخرت را دور می‌کند ». در مورد اهمیت تعلیم قرآن،از امام صادق(ع) روایت شده: «سوره‌ی یس را به فرزندان خودبیاموزید؛«فانها ریحانة القرآن؛ زیرا که آن گل خوشبوی قرآن است». سفیان بن سعید ثوری می‌گوید: از حضرت امام صادق(ع) سؤال کردم: ای رسول خدا(ص)،معنای این گفته‌ی خداوند که می‌فرماید:«یس»،چیست؟ فرمود:نامی از نام‌های پیغمبر است و معنای آن،این است:ای شنونده‌ی وحی من، «و القرآن الحکیم؛قسم به قرآن حکیم».«انـّک لمن المرسلین.علی صراط مستقیم؛تو [ای حبیب من] از رسولانی و بر راه راست؛یعنی راه آشکار می‌باشی». همچنین از رسول خدا (ص) نقل شده است: «قرآن برتر از همه چیزـ غیر از خدا ـ می‌باشد. پس،کسی که به قرآن احترام گذارد،هر آینه،خداوند متعال را احترام و عزّت گذارده و کسی که به قرآن بی حرمتی کند، البته حق او را ناچیز شمرده است. حرمت قرآن [بر گردنت]مانند حرمت پدر،بر گردن فرزند است. خداوند ابتلاهای دنیا را از کسی که قرآن را بشنودو بلاهای آخرت را از قاری قرآن دور می‌کند و به درستی که،در کتاب خدا سوره‌ای است که «عزیز» نامیده می‌شودو قاری آن سوره «شریف» نامیده می‌شود، این سوره، در نزد خدا، مصاحبش را ـ به تعداد [افراد قبیله‌های] «ربیع» و «مضر» ـ شفاعت می‌کند. پس رسول خدا(ص) فرمودند: آن سوره «یس» است؛ بعد از آن فرمودند: ای علی،سوره‌ی «یس» را بخوان؛ که در سوره‌ی«یس» ده برکت است،
۱) گرسنه‌ای نمی‌خوابد،مگر اینکه سیر می‌شود. ۲) و نه تشنه‌ای،مگر اینکه سیراب می‌شود. ۳) و نه برهنه‌ای،مگر اینکه پوشانده می‌شود. ۴) و نه مجردی، مگر اینکه ازدواج می‌کند. ۵) و نه ترسانی، مگر اینکه ایمن می‌شود. ۶) و نه در بندی،مگر اینکه نجات پیدا می‌کند. ۷) و نه مریضی،مگر اینکه بهبودی می‌یابد. ۸) و نه مسافری،مگر اینکه در سفر یاری می‌شود. ۹) و نمی‌خوانید این سوره را،در نزد مرده‌ای، مگر اینکه [گناهان او را] کم می‌کند(و بر مقداری از گناهانش چشم پوشی می‌نماید). ۱۰) و کسی که گم کرده‌ای دارد،این سوره را نمی‌خواند،مگر این که [گم شده‌اش را] پیدا خواهد کرد. سیوطی از رسول اکرم(ص) روایت کرده است: «کسی که در شبی، برای طلب خشنودی خدا،سوره‌ی یس را بخواند، آمرزیده خواهد شد». همچنین،در حدیثی دیگر از رسول خدا(ص)روایت شده است: «من دوست می‌داشتم که سوره‌ی «یس»،در قلب هر انسانی از امّت من بود، کسی که به خاطر کم بودن غذا و کافی نبودن آن، این سوره را بخواند،[در غذای او] برکت پیدا شود، و هر گاه، بر زن سخت‌زا، آن را بخوانند، زاییدن برای او آسان خواهد شد، و هر کس این سوره را بخواند، مثل این است که قرآن را یازده مرتبه،ختم کرده است ». ابوبکر گفت:رسول خدا(ص) فرمودند: «کسی که قبر والدینش،یا یکی از آنها را،در هر جمعه زیارت کند، سپس سوره‌ی «یس» را نزد قبر آنها بخواند، خداوند به عدد هر حرفی از آن سوره،یعنی سوره «یس»، گناهانش را می‌آمرزد. مشرکین،بر در خانه‌ی پیغمبر(ص)اجتماع کرده بودند و بیرون آمدن آن حضرت را انتظار می‌کشیدند. بر حضرت ناگوار آمد که ناگهان جبرئیل ـ امین علیه السلام ـ نزول کرده و سوره‌ی«یس» را قرائت کرد و به حضرت، امر کرد که بیرون بیاید، پس، حضرت مشتی از خاک را برداشته، و بیرون آمدند و در حالی که سوره‌ی «یس» را قرائت می‌نمودند، خاک را بر سر آنها پاشیدند. آنها حضرت را ندیدند تا ایشان گذشتند،بعضی از آنها دست،بر سر خود،بردند، دیدند خاک آلود است، شخصی، به آنها، گفت:دیگر چرا نشسته‌اید؟ گفتند:انتظار محمد(ص) را می‌کشیم، گفت:دیدم او را داخل مسجد شد، گفتندحرکت کنید، محمد(ص) شما را سحر کرد. رسول الله صلّی الله علیه و آله فرمودند: «کسی که سوره «یس» و «الصافات» را ،در روز جمعه،بخواند، سپس،چیزی را از خداوند طلب کند، خدا، به او حاجت‌هایش را عطا می‌فرماید». برگرفته از کتاب شریفه‌ی «فضائل القرآن و العترة»، تألیف مرحوم آیت اللّه حاج میرزا ابوالفضل نجفی قدسی اصفهانی(ره)
امام صادق علیه السلام :
شیعیان ما را در سـه چـیـز بـیازمایید :
در مواظبت بر اوقات نمازها ،
در نگهدارى اسرارشان از دشمنان ما
و در همدردى و کمک مالى به برادرانشان .
امام کاظم علیه السلام :
شما هرگز مؤمن نباشید مگر آن که بلا را نعمت شمارید و آسایش و رفاه را مصیبت ؛ زیرا صبر بر بلا و گرفتارى ارزشمندتر است از غفلت در هنگام آسایش و خوشى .
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :
شجاعترین مردم ، کسى است که بر هوس خود چیره آید .
بشارت باد این امّت را به ارجمندى ، دیندارى ، سربلندى ، پیروزى و قدرت یافتن در روى زمین .
