11. «کوچکترين چيزي که انسان را از مرز ايمان خارج مي سازد اين است که انسان خطاها و لغزشهاي برادر دينيش را بشمرد تا روزي آ ن را با ذکر آن لغزشها سرزنش نمايد»
قال جعفرالصادق (ع) اَدْني ما يَخْرُجُ بِهِ الْرَجُلُ مِنَ اْلايمان أَنْ يُواخّي الْرَجُلِ عَلي دِينِهِ فَيُحْصِي عَلَيْهِ عَثَراتِهِ و َزَلاتِهِ لِيُعَنِّفِهُ بِهِ يَوْماً. (معاني الاخبار ص394)
12. «کسي که در دنيا زاهد باشد خدواند حکمت و معرفت را در قلب او استوار کرده و همان را بر زبانش جاري سازد و او را به عيوب دنيا و از درد و درمان دنيا آشنا کند و پاک و پاکيزه از دنيا به خانه سلام (آخرت ) منتقل نمايد»
قال جعفرالصادق (ع) مَنْ زَهَدَ في الدُّنْيا اَثبَتَ اللهُ الْحُكْمِهِ فِي قَلْبِهِ وَ اَنْطَقَ بِها لِسانَهِ وَ بَصَّرَهُ عُيوبَ الدُنيا داءَها ودواءَها وَ أَخْرَجَهُ مِنَ الْدُنيا سالِماً اِلي دارِالسَّلامِ. (بحار الانوار ج73 ص48)
13. «عبور انسانها روي پل صراط گوناگون است پل صراط باريکتر از مو و تيزتر از شمشير مي باشد پس بعضي از انسانها بر روي شکم و دستها بر آن راه مي روند و بعضي روي پا راه مي روند و بعضي خميده هستند و آتش دوزخ قسمتي از پيکر آنها را فراگرفته و قسمت ديگر را رها نموده است »
قال جعفرالصادق (ع) اَلناسُ يَمُرُونَ عَلي الْصِراطِ طَبَقاتٍ وَالصِّراطُ اَدَقُّ مِنْ الشَّعْرِ وَ أَحَدُّ مِنْ الْسَيْفِ … فَمِنْهُمْ مِنْ يَمُرُ حَبْواً وَمِنْهُمْ مِنْ يَمُرُ مَشِياً وَ مِنْهُمْ مِنْ يَمُرُ مُتُعَلِقاً قَدْ تَاخُذُ الْنارُ مِنْهُ شَيْئاً وَ تَتْرُكُ مِنْهُ شَيْئاً. (روضة الواعظين ص 499)
14. «از خوي نادان اين است که: قبل از آنکه (دعوت کسي را) بشنود اجابت مي کند و قبل از آنکه بفهمد ستيز مي نمايد و به چيزي که نمي داند قضاوت مي نمايد »
قال جعفرالصادق (ع) مِنْ اَخْلاقِ الْجاهِلِ اْلاجابَةُ قَبْلَ اَنْ يَسْمَعَ وَ الْمُعارِضِهِ قَبْلَ اَنْ يَفْهَمُ وَ الْحُكْمُ بِما لا يَعْلَمُ. (بحار الانوار ج 78 ص278)
15. «بنده اي که کورکورانه بدون بصيرت و شناخت عمل کند همانند کسي است که بيراهه مي رود هر چه سرعت گيرد دورتر شود»
قال جعفرالصادق (ع) اَلْعامِلُ عَلي غَيْرِ بَصيرَةٍ كَالسّائِرِ عَلَي غَيْرِ الطَريقِ فَلا تَزيدُهُ سُرْعَةُ السِّيْرِ اِلا بُعْداً. (تحف العقول ص362)
16. «محبوبترين برادرم کسي است که عيبهايم را به من هديه کند»
قال جعفرالصادق (ع) اَحبُ اِخْوانِي اِلي مِنْ اَهْدي اِلَي عُيُوبي. (تحف العقول ص366)
17. «مردم را به غير زبان ( بلکه با کردار خود ) به نيکو کاري دعوت کنيد آنها بايد کوشش و راستي و پرهيزکاري شما را ببينند »
قال جعفرالصادق (ع) كُونُوا دُعاةً لِلنّاسِ بِالْخَيْرِ بِغَيْرِ اَلْسِنَتِكُمْ لِيَرَوا مِنْكُمْ اْلاْجْتِهادَ وَ الصِّدْقَ وَ الْوَرَعَ. (اصول كافي ج2 باب الصدق واداء الامانة ص105)
18. «هرکس از عايدات شغل خود بهره نگيرد ، براي ديگران جمع مي کند و هرکس از هوي و هوس پيروي کند از دشمن اطاعت کرده است و هر کس به خدا اعتماد کند خداوند کار دنيا و آخرت او را سامان دهد و حيثيت او را در غيابش حفظ فرمايد و هر کس در برابر بلاها خصلت صبر را پيشه خود نساخته باشد و در برابر نعمت شکر نکند و در برابر هر مشکل راه حلي نيابد چنين کسي درمانده و عاجز است در هر مصيبتي در اولاد يا مال يا جان صبر را بر خود تحميل کن خداوند امانتي که داده دريافت مي کند و بخشش خود را باز پس مي گيرد تا صبر و استقامت و سپاس تو را امتحان کند به خدا اميدوار باش ، ولي نه آنگونه که تو را از رحمت الهي نااميد سازد به گفتار و تعريف افراد جاهل هرگز مغرور نشو که موجب غرور و گردنکشي تو گردد و کردارت در نظرت جلوه کند چرا که بهترين عمل و عبادت با تواضع و خشوع است مبادا مال خود را تباه سازي و مال ورثه را ( که برايش جمع کني) اصلاح کني به آنچه خدا براي تو قسمت کرده قانع باش و جز به آنچه داري مينديش و آنچه را که نمي تواني بدست آوري آرزو مکن که انسان قانع سير است و هر که قناعت ندارد سير نمي شود و بهره خود از آخرت را برگير »
قال جعفرالصادق (ع) مَنْ حَرََمَ نَفْسَهُ كَسَبَهُ فإِنَما يَجْمَعُ لِغَيْرِهِ وَمَنْ اَطاعَ هَواهُ فَقَدْ اَطاعَ عَدُوَهُ مَنْ يَثِقْ بِاللهِ يَكْفِهِ ما اَهَمَهُ مِنْ اَمْرِ دُنياهُ وَ آخَرَتُهُ وَ يَحْفِظُ لَهُ ما غابَ عَنْهُ وَ قَدْ عَجْزُ مَنْ لَمْ يَعِدُ لِكُلِ بَلاءِ صَبْراً وَ لِكُلِ نِعْمَةِ شُكْراً وَ لِكُلِ عُسْرِ يُسْرا صَبِّرْ نَفْسَكَ عِنْدَ كُلِ بَلِيَةٍ فِي وَلَدٍ اَوْ مالِ اَوْ رَزِيَةِ فَاِنَما يَقْبِضُ عارِيَتَهُ وَ يَأْْخِذُ هَبَتَهُ لِيَبْلُو فِيها صَبْرُكَ وَ شُكْرُكَ وَاَرْجِ اللهَ رَجاءً لايَجِرِيكَ عَلي مَعْصِيَتِهِ وَ خَفْهُ خَوْفَاً لا يُؤَيسُكَ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ لا تَغْتَرُ بِقُولٍ الْجاهِلِ وَ لا بِمَدْحِهِ فَتَكَبَرُ وَ تَجَبَرُ وَ تَعَجُبِ بِعِلْمِكَ فَإِنَ اَفْضَلَ الْعِمْلِ الْعِبادِةُ وَالْتَواضُعِ فََلا تَضيعُ مالَكَ وَ تَصْلِحُ مالَ غَيْرِ ماخَلَقْتَهُ وَراءَ ظَهْرَكَ وَاقْنَعْ بِما قَسَمَهُ اللهُ لَكَ وَ لا تَنْظُرُ اِلا اِلي ما عِنْدَكَ وَ لا تَتِّمَنَّ مالَسّتَ تَنالُهُ فَاّنَ مَْن قَنَعَ شَبعَ وَ مَنْ لَمْ يَقْنَعُ لَمْ يَشْبَعُ وَخُذْ حَظَّكَ مَنْ آخِرَتِكَ. (تحف العقول ص304)
19. «سزاوار است که مومن داراي هشت خصلت باشد:1- هنگام سختيها با وقار باشد.2- در گرفتاريها صبر و استقامت ورزد.3- هنگام آسايش سپاسگزار باشد.4- به آنچه خدواند به او عطا کرده قانع باشد.5- به دشمنانش ستم نکند.6- بارش را بر دوش دوستانش نيفکند( با به خاطر دوستانش گناه نکند).7- بدنش ( بر اثرعبادت ) از او در رنج باشد.8- مردم از ناحيه او در آسايش باشند»
قال جعفرالصادق (ع) يَنْبَغي لِلْمُؤمنِ ِاَنْ يَكُونَ فِيهِ ثَمانِي خِصالٍ وَ قَوراً عِنْدَ الْهَزاهِزّ صَبوُراً عِنْدَ الْبَلاءِ شُكُوراً عِنْدَ الْرَخاءِ قانِعاً بِما رَزَقَهُ اللهُ لا يَظْلِمُ اْلاَعْداءِ و َلا يَتَحامِلُ لِلإَصْدِقاء بَدَنُهُ مِنْهُ فِي تَعَبٍ وَالنّاسُ مِنْهُ فِي راحَةٍ... (اصول كافي باب خصال المومن ج2 ص47)
20. «قبل از آنکه براي عالم يک گناه بخشيده شود از جاهل هفتاد گناه بخشوده مي شود.»
قال جعفرالصادق (ع) يُغْفَرُ لِلْجاهِلِ سَبْعوُنَ ذَنْباً قَبْلَ اَنْ يَغْفِرُ لِلْعالِمِ ذَنْبٌ واحِدٌ. (اصول كافي ج1 ص47)
