• مشکی
  • سفید
  • سبز
  • آبی
  • قرمز
  • نارنجی
  • بنفش
  • طلایی
تعداد مطالب : 78
تعداد نظرات : 11
زمان آخرین مطلب : 4025روز قبل
ریزه کاری های خانه داری


 

با آن که گوش‌ماهی‌ها به طور طبیعی زیبایی خاص خود را دارند، اما اگر با دکوراسیون شما هماهنگ نیستند، می‌توانید آن‌ها را به دلخواه رنگ و از شکل‌های زیبای آن‌ها در طرح و تکمیل دکور خود استفاده کنید.

وسایل مورد نیاز:

مایع ظرفشویی

کاسه بزرگ

چند حوله‌ ضخیم

1- گوش‌ماهی‌ها را داخل کاسه دارای مایع ظرفشویی و آب ولرم قرار دهید. با آرام ساییدن، شن و ماسه و جلبک‌های چسبیده به گوش‌ماهی را جدا کنید. این مواد مانع رنگ شدن و تمیزی کار می‌شوند.

2- گوش‌ماهی را با آب شسته و بگذارید روی حوله ضخیم در طول شب کاملا خشک شود چون گوش‌ماهی‌ها پرمنفذ بوده، به زمان زیادی برای خشک شدن نیاز دارند. بودن آب داخل منفذ، مانع خوب رنگ شدن آن‌ها می‌شود.

3- سعی کنید گوش‌ماهی‌های بزرگ و زبر را انتخاب کنید تا سطح کار بیش‌تر بوده و راحت‌تر رنگ را به خود بگیرند.

4- با استفاده از مداد طرح خود را به صورت راه‌راه یا نقطه‌نقطه با توجه به طرح گوش ماهی روی آن پیاده کنید.

5- به‌آرامی با یک قلم موی نرم طرح‌های خود را با استفاده از رنگ تمپرا پیاده کنید. ابتدا از یک رنگ استفاده کنید و بعد از یک ساعت خشک شدن رنگ دیگر را به کار ببرید.

شنبه 13/8/1391 - 16:38
مد و لباس

جام جم آنلاین: پایتخت‌ جوراب ‌جهان‌ كجاست: شاید شما اسم شهر «فورت ‌پین» را به عنوان یكی از شهرهای ایالت آلابامای آمریكا بشناسید، اما اطلاعات زیادی در مورد این شهر نداشته باشید و باور نكنید ازهر هفت‌جوراب‌بافته‌شده جهان یك جفت آن در این شهر تولید می‌شود.

شهری كوچك كه بیشتر شبیه یك روستاست. اگر به «فورت ‌پین» سفر كنید، در بدو ورود روی یك مجسمه فلزی با جورابی بزرگ مواجه خواهید شد كه روی آن «پایتخت جوراب جهان» حك شده است و در فاصله‌ای كمتر از این مجسمه، در یكی از خیابان‌های اصلی، موزه جوراب‌بافی توسط تاریخ‌نویسی به نام جان چنبرز تاسیس شده است.ژ

شاید جالب باشد ‌‌بدانید از اواخر سال 1800 میلادی با ورود ماشین‌آلات جوراب‌بافی، كارخانه‌های زیادی در این شهر شكل گرفتند و اكنون نیز پس از گذشت دو قرن می‌توانیم صدای كلیك كلیك دستگاه‌های جوراب‌بافی را در این شهر بشنویم كه افرادی در آن حال مشغول بافتن پاشنه یا پنجه جورابی هستند.

اولین جوراب‌‌پوشان بافتنی چه كسانی هستند؟

قدیمی‌ترین جوراب كشف شده كه اینك در موزه ویكتوریا و آلبرت لندن وجود دارد، جوراب كشباف متعلق به قرن سوم تا پنجم میلادی است كه در پایان قرن 19 توسط كاوشگران در مقبره‌های مصر باستان كشف شد.

طبق این كاوش‌ها، مصریان مسیحی اولین كسانی بودند كه از جوراب‌های بافتنی استفاده می‌كردند. در طراحی این جوراب انگشتان پا به دو قسمت تقسیم شده‌اند تا با صندل استفاده شوند.

همچنین طبق اسناد این موزه، در این روش باستانی برای كوك یا بخیه جوراب‌های ساق‌بلند كشی از سه لایه نخ پشمی با یك سوزن كوتاه استفاده می‌شد.

كار بافت این جوراب از پنجه شروع و پس از آن، ساق پا بافته می‌شد. در حین بافت جوراب، پاشنه پا نیز از حلقه‌هایی تشكیل می‌شد.

این عمل مبتكرانه، پاشنه پا را مجاز می‌كرد تا وقتی‌ آن را می‌پوشیدند، بدون نیاز به ساخت جوراب‌های جدید، جایگزین جوراب‌های قبلی شوند.

اولین ماشین جوراب‌بافی چه زمانی وارد ایران شد؟

اولین ماشین كشبافی سال ۱۵۸۹ در انگلستان ساخته شد. نكته جالب توجه این است كه سازنده آن یك ‌ كشیش‌ انگلیسی، به نام ویلیام لی‌ بود.

از ساخت اولین ماشین جوراب‌بافی تاكنون 423 سال می‌گذرد و اینك ماشین‌های ریسندگی مختلفی، جوراب‌هایی در مدل‌های متفاوت و در چند مدل عرضه می‌كنند، اما جالب است بدانید ‌ طبق منابع در دسترس، نخستین كارخانه جوراب‌بافی در ایران سال 1333 به همت فردی به نام خلیل رحیمی بنیان نهاده شده است.

قبل از آن جوراب‌بافی دستی رایج بوده است كه كدبانوی هر خانه‌ای برای اهالی منزل جوراب پشمی می‌بافت. سال 1345 ماشین‌های جوراب‌بافی ایتالیایی و چینی وارد ایران شدند كه در سال 1350 از آنها كپی‌برداری و واردات آنها قطع شد.

ماشین‌های جوراب‌بافی كامپیوتری هم سال 1364 به ایران رسید‌ كه ابتدا فقط جوراب‌های زنانه می‌بافت‌، ولی از سال 70 به بعد ماشین‌های كامپیوتری كامل‌تری به بازار ایران آمد كه همه نوع جورابی اعم از زنانه، مردانه و بچگانه تولید می‌كند.

نخستین جوراب‌پوشان ایرانی چه كسانی بودند؟

اولین بار جوراب در سال 1306، زمانی كه ناصرالدین‌شاه به كشور انگلستان سفر كرد، به عنوان سوغاتی همسران شاه از شهر براد فورد، وارد ایران شد و پس از آن كم‌كم به طبقات پایین رسید و متداول شد.

پس از آن جوراب البسه گران‌قیمتی محسوب شد كه فقط در مهمانی‌های سنگین می‌پوشیدند و چون ‌مستهلك می‌شد، كف آن را می‌بریدند و پارچه‌ای دیگر به كف آن می‌دوختند و هنگامی كه رویه آن نیز از بین می‌رفت و دیگر مناسب‌ نبود، آن را از مچ می‌بریدند و به ساقه‌اش ركابی می‌دوختند و به آن جوراب ركابی می‌گفتند.

قبل از راه‌اندازی نخستین كارخانه جوراب‌بافی ایران، اصولا جوراب‌ها به صورت دستبافت در بین عموم مردم رواج داشت.

عمدتا جنس این پاپوش‌ها از پشم گوسفند و شتر یا خیلی نادر از الیاف دیگر مانند ابریشم بود، معمولا مناطق كویری و بیابانی از پشم شتر و سایر مناطق از پشم گوسفند برای درست‌كردن پاپوش استفاده می‌كردند.

بزرگ‌ترین جوراب جهان چه زمانی درست شد؟

شاید برایتان جالب باشد‌ بدانید، بزرگ‌ترین جوراب جهان كی ساخته شده یا چه زمانی در ركوردهای رسمی جهانی گینس به ثبت رسیده است. پس بهتراست ‌ بدانید اولین بار ایتالیایی‌ها بلندترین جوراب جهان را با بیش از 50 متر طول به مناسبت عید كلیسای كاتولیك تولید و در سراسر شهر پیتربوی این كشور به نمایش گذاشتند، اما بعد از آن ركورد ساخت بزرگ‌ترین جوراب جهانی از آن ایالات متحده آمریكا شد.

یك شركت آمریكایی این جوراب كرم ـ قهوه‌ای را به 93.9 متر (32 فوت در هفت) و 68.6 (22فوت در شش) ساخته است.

طبق ركورد ثبت شده رسمی جهانی گینس، در این جوراب حدود 183‌متر (حدود 600 فوت) مواد پنبه و همچنین نزدیك به 802.12 متر (42 هزار فوت) از نخ پنبه استفاده و با چرخ خیاطی صنعتی دوخته شده است.

محكم‌ترین جوراب ساخته شده جهان متعلق به چه كشوری است؟

یك شركت سوئیسی برای اولین‌بار اقدام به طراحی جورابی بزرگ، زمخت و زبركرده كه مناسب انواع فعالیت‌هایی مانند دویدن، صخره‌نوردی و ورزش‌های آبی است.

این جوراب‌ موسوم بهProtection Sock است كه به جای كفش مورد استفاده قرار می‌گیرد، درست مانند انگشتان دست در دستكش دارای فضای لازم برای هر یك از انگشتان است.

این جوراب به گونه‌ای طراحی شده است كه دیگر نیاز به پوشیدن كفش نیست و با پوشیدن آن می‌توان بدون خطر آسیب‌دیدگی از اشیای تیز، احساس پابرهنگی را تجربه كرد.

این جوراب به علت داشتن 50 درصد كولار (جلیقه ضدگلوله از این ماده ساخته می‌شود)، 32 درصد پلی‌استر، 10 درصد پنبه و هشت درصد ساندكس و به علت پوشیده شدن با پرز «پی. وی. سی» (پوشش ضدپارگی)، عنوان محكم‌ترین جوراب جهان را به خود اختصاص داده است. شاید جالب باشد بدانید‌ مدل كوتاه این جوراب در بازار 55 یورو و مدل بلند آن 59 یورو قیمت دارد.

دوشنبه 8/8/1391 - 0:34
مد و لباس

جام جم آنلاین: امروزه تولید جوراب هم به یك صنعت بزرگ تبدیل شده است به طوری كه ماشین‌های ریسندگی مختلف، جوراب‌های زنانه و بچگانه مختلفی كه فقط تا مچ پا بلندی دارند تا جوراب‌های فوتبالی كه تا زیر زانو بلندی دارند، عرضه می‌كنند.
 

بسیاری از شركت‌های سرآمد برای كسب درآمد بیشتر و تولید جوراب‌های باكیفیت، صنعت جوراب‌بافی را با فناوری‌های نوین پیوند داده‌اند، اما در این بین تولید غیرحرفه‌ای جوراب نیازی به درد سر ندارد و یك كارگر ساده هم بعد از چند روز آموزش می‌تواند با یك ماشین جوراب‌بافی ساده و قدیمی كه به اندازه یك بخاری گازی است، روزانه چند صد جوراب ببافد و روانه بازار كند، اما براستی در دنیای كنونی كه پیشرفت علم و دانش روزافزون باعث شده است بسیاری از كارخانه‌های جوراب‌سازی جهان به سمت ساخت و تولید جوراب‌های هوشمند و نانو بروند، سهم ایران در به كارگیری از این تكنولوژی‌ها به چه میزان است؟ برای پاسخ یافتن به این سوال گفت‌و‌گویی با دكتر علی‌اكبر مراتی دكتری مهندسی مكانیك، كارشناس ارشد نساجی، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیركبیر و رئیس پژوهشكده مواد و فناوری پیشرفته در نساجی دانشگاه صنعتی امیركبیر ترتیب دادیم كه در ادامه می‌آید.

یك جوراب خوب باید چه خصوصیت‌هایی داشته باشد؟

جوراب مناسب، جورابی است كه پا را تحت فشار قرار ندهد تا گردش خون مختل نشود. گاهی اوقات افراد در خرید یا پوشیدن جوراب چندان دقت نمی‌كنند، در صورتی كه كوچك یا بزرگ‌بودن جوراب بسیار اهمیت دارد. مثلا جوراب‌های سایز كوچك و تنگ به پا فشار وارد می‌آورد و باعث خستگی زودرس پا‌ها می‌شود. جوراب‌های بزرگ نیز با جابه‌جایی در پا علاوه بر این‌كه فرم زیبای خود را از دست می‌دهد باعث ایجاد اصطكاك پا می‌شود. یكی از موارد بسیار مهم دیگری كه در سلامت پا نقش دارد، جنس مورد استفاده جوراب است. نخ جوراب باید از الیافی تهیه‌شده باشد كه رطوبت مناسب را به پا برساند، نه آنقدر رطوبت را نگه دارد كه پا خیس شود و نه الیافی كه تمام رطوبت را از دست بدهد و پا خشك شود. معمولا جوراب‌های نخی به دلیل خاصیت جذب رطوبت و ایجاد حساسیت كمتر، از جوراب‌های نایلونی بهتر است. جوراب‌های پشمی نیز مناسب‌ترین برای فصل زمستان است، اما باید از پوشاندن جوراب‌های پشمی و نایلونی به كودكان امتناع كرد، زیرا پوست بدن این افراد بسیارظریف‌تر از بزرگ‌ترهاست. جوراب‌های نخی ظریف، بهترین گزینه برای كودكان است.

اصولا جوراب‌ به چه منظوری طراحی می‌شود؟

اصولا جوراب‌ به منظور ایجاد احساس راحتی در پوشیدن كفش، محافظت در برابر خراشیدگی و ساییدگی، گرم و تمیز نگهداشتن پاها، پیشگیری از ابتلای به بیماری‌ها، زیبایی و مد طراحی و دوخته می‌شود. مطابق این طرح‌ها جنس الیاف طبیعی (پنبه، پشم و...) یا مصنوعی (نایلونی، پلی‌استر و...) جوراب‌ها تعیین می‌شود. پزشكان معتقدند چون پا بسیار تعرق می‌كند باید از الیافی استفاده شود كه عرق پا را جذب كند، ولی در حال حاضر حدود 90 درصد جوراب‌های زنانه بازار از جنس نایلون است. در حال حاضر جوراب‌هایی كه از نخ‌های استپل (الیاف كوتاه یا نخ‌های رسیده شده) یا از نخ اكریلیك تهیه می‌شود، سطح بازار را اشباع كرده‌ است. جوراب‌های پشمی و پنبه‌ای به‌صورت دستی در برخی مناطق عشایرنشین مورد استفاده قرار می‌گیرد. این جوراب‌ها با جذب عرق، مانع تجمع باكتری‌ها روی پا و بخصوص لای انگشتان می‌شود و در نتیجه از بدبو شدن پا جلوگیری می‌كند. امروزه برای این‌كه از بوی بد جوراب‌های نایلونی یا سایر الیاف مصنوعی جلوگیری كنند و مانع تجمع باكتری‌ها روی پاها باشند، از تكنولوژی نانو استفاده و جوراب‌های ضدباكتری یا نانو وارد بازار كرده‌اند. این جوراب‌ها بوی نامطبوع پا را كاهش می‌دهد. این به این معنی نیست كه اگر پای فردی بو می‌دهد با پوشیدن این جوراب‌ها بوی پا از بین برود، بلكه به این معناست كه این جوراب‌ها زمینه‌ای ایجاد می‌كند تا مانع رشد باكتری‌ها و بوی بد پا شود.

از كی سر و كله این محصولات پیدا شد؟

هر چند این فناوری بتازگی مورد توجه زیادی قرار گرفته و محققان نانوتكنولوژی با نانو ذراتی آشنا شده‌اند كه ممكن است نقش زیادی در آینده علوم مختلف ایفا كند، اما این ذرات در گذشته نیز در علم پزشكی مورد استفاده قرار می‌گرفت و امروزه در راستای تحولات اخیر زندگی انسان، علم نانو تكنولوژی توسعه یافته و تقریبا می‌توان در همه رشته‌های علمی، نشانه‌هایی از آن یافت. به عنوان مثال این فناوری صنعت پارچه را بهبود بخشیده و باعث بادوام‌شدن پارچه و افزایش مقاومت در برابر آب، آلودگی‌ها و سایر مواد شیمیایی شده است، چراكه ذرات نانو نقره به ما امكان می‌دهد با كمترین غلظت خاصیت ضدمیكروبی بسیار قوی را از فلز نقره شاهد باشیم. ضرورت به كارگیری از این فناوری باعث شده كشورهای زیادی به این امر توجه ویژه‌ای داشته باشند، اما كشورهای آلمان، آمریكا و ژاپن بیش از سایر كشورها در این زمینه پیشرو بوده و از سال 2004 تجاری سازی محصولات خود را در صنایع نساجی و پوشاك آغاز كرده‌اند.

در كشور ما چطور؟ آیا از این فناوری استفاده می‌شود؟

بله، حفظ خاصیت ضدباكتری پارچه‌های نایلونی پس از چند بار شست و شو هم از طرح‌های ملی كشور ماست كه با همكاری وزارت صنایع و این دانشگاه در حال اجراست. تولید جوراب‌های نایلونی نانو هم بخشی از این طرح است كه تا حال اجرا شدن است.

نحوه بافت یا نوع الیاف این جوراب‌ها با جوراب‌های معمولی چه فرقی می‌كند؟

نحوه بافت این نوع جوراب‌ها با جوراب‌های معمولی تفاوتی ندارد و الیاف به‌كارگیری شده نیز همان است. خاصیت مواد نانو سیلور است كه این نوع جوراب‌ها را از هم متمایز كرده است. اصولا جوراب‌های معمولی بعد از بافته‌شدن، اتو زده و بسته‌بندی شده و وارد بازار می‌شود، اما این جوراب‌ها در فرآیندهای تكمیلی‌تری با به‌كارگیری مواد نانو سیلور به جوراب‌های نانو تبدیل می‌شود. چند روش برای به‌كارگیری این خاصیت وجود دارد. ممكن است خاصیت نانو پس از بافته‌شدن جوراب یا پس از ریسیده شدن نخ ایجاد شود، حتی می‌توان براحتی دیگر لباس‌ها را نیز با افزودن مقدار اندكی نانو سیلور در لباسشویی، ضدباكتری كرد. زیرا به محض تماس ماده با آب، نقره فعال‌شده و خاصیت آنتی‌باكتریال (ضد قارچ) پیدا می‌كند، اما خواص آنتی‌باكتریالی یك خاصیت موقتی است و احتمال دارد پس ازیك‌بار شستن یا تعریق بدن، خاصیت خود را از دست بدهد و استفاده از آن مقرون به صرفه نباشد.

گاهی اوقات برخی افراد اظهار می‌كنند با پوشیدن این نوع جوراب‌ها دچار حساسیت می‌شوند. آیا واقعا این جوراب‌ها حساسیت‌زا هستند؟

شاید یكی از دلایل‌های ایجاد حساسیت این جوراب‌ها، ذرات ریزنانو باشد. نانو یك میلیاردم متر و ذرات آن بسیار ریز است. ذرات نانویی جوراب كه در آن از خاصیت آنتی‌باكتریال (ضد قارچ) استفاده می‌شود، حدود 10 تا 20 نانومتر است. بنابر نوع روش آنتی‌باكتری‌كردن این جوراب‌ها این احتمال وجود دارد كه ذرات به كاربرده شده (نانو سیلور یا نانو نقره) از روی پارچه آزاد شده و در تماس با بدن گریز پیدا كنند و به درون پوست نفوذ یابند و باعث ایجاد حساسیت فرد شوند. در بعضی روش‌ها امكان دارد لباس یا جوراب نانویی پس از یكی دوبار شست‌وشو یا تعرق بدن خاصیت خود را از دست بدهد، اما ممكن است در برخی لباس‌ها حتی پس از 50 بار شستن آن خاصیت از بین نرود. هنوز به طور رسمی در هیچ كجای دنیا اثبات نشده است نوع ذراتی كه استفاده می‌شود به بدن ضرر می‌رساند. این ذرات در علم پزشكی بسیار كاربرد دارد و اگر ضرری متوجه افراد می‌شد از این ذرات استفاده نمی‌كردند. به همین دلیل تا وقتی از نظر بهداشتی تائید نشود این ذرات حساسیت‌زا هستند یا نه، استفاده‌كردن آنها ممنوع است. در مجموع شاید بتوانیم بگوییم در حال حاضر تنها ایراد پارچه‌های نانو، گرانی آنها در مقایسه با پارچه‌های مشابه است كه احتمالا در آینده با مصرف زیاد، قیمت آن كاهش خواهد یافت.

صحبت از تكنولوژی‌های نوین شد. آیا كشور ایران به جایگاهی رسیده است كه بتواند مانند سایر كشورهای پیشرفته با به‌كارگیری از این تكنولوژی‌ها، جوراب‌های خاص یا هوشمندی طراحی كند؟

در حال حاضر یكی از مباحثی كه در پژوهشگاه نساجی ایران برای تولید منسوجات صنعتی یا هوشمند به آن توجه شده، بحث تولید برق یا الكتریسیته از جوراب یا یك پوشش است، چراكه از لحاظ علمی بر اثر راه رفتن یا تغییر شكل پوششی از اعضای بدن امكان تولید برق وجود دارد. به عنوان مثال با كش‌آمدن یك پارچه و بازگشتن به حالت اولیه‌اش می‌توان برق تولید كرد. این طرح هم‌اكنون در مرحله آزمایشگاهی بوده و هنوز به مرحله تجاری و تولید انبوه نرسیده است. همچنین این طرح در حال بررسی است كه اگر برق تولید شد برای چه مصارفی به كار برده شود.

پس چرا با وجود دستیابی به این تكنولوژی‌های نوین، تولید جوراب‌های نانویی و معمولی، همچنان واردات جوراب در كشورمان صورت می‌گیرد؟ به نظر می‌رسد ما حتی در ساخت كوچك‌ترین صنعت هم با مشكل مواجه هستیم. شما علت اصلی را در چه می‌دانید؟

در حال حاضر یكی از بزرگ‌ترین چالش‌های این صنعت، قاچاق محصولات نساجی یا بافتنی است. متاسفانه امروزه محصولات بافتنی چینی و تركیه‌ای به طور غیرقانونی وارد كشور شده و سطح بازار ایران را اشباع كرده‌اند، زیرا این محصولات به دلیل نپرداختن عوارض، با قیمت خیلی ارزانی وارد كشور شده و به فروش می‌رسند. به همین دلیل قدرت رقابت تولیدكنندگان داخلی تنگ شده است، در صورتی كه از نظر سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مواد اولیه امكان تولید جوراب خوب در كشور بسیار فراوان است. درست است تكنولوژی این صنعت در كشور بومی نیست، اما به اندازه كافی سخت‌افزار این صنعت اعم از ماشین‌آلات مكانیكی و الكترونیكی در كشور وجود دارد، اما این كارخانه‌ها با 30 تا 50 درصد بازده ‌كار می‌كنند، چراكه بازار كشش بیش از حد محصولات تولید داخلی را ندارد. در این میان جوراب‌هایی با بافت ساده كه در هر كارگاه زیرزمینی یا زیرپله‌ای هم قابل بافت است، بیش از جوراب‌های طرحدار یا ساق‌بلند در معرض آسیب‌پذیری هستند، چون امروزه جوراب‌های طرحدار با ماشین‌های الكترونیكی بافته می‌شوند یعنی طرحی به ماشین الكترونیكی یا كامپیوتری داده و طبق آن، طرحی روی جوراب انداخته می‌شود. در مقابل جوراب‌هایی كه توسط دستگاه مكانیكی ساخته می‌شوند از بازده كمتری برخوردار هستند، چون این دستگاه‌ها قدیمی‌تر بوده و سرعت بافتنشان نیز كمتر از ماشین‌های الكترونیكی است. هرچند هزینه نگهداری و تعمیر این دستگاه‌ها به دلیل كمتر بودن تعداد قطعاتش كمتر است، اما در مقابل دستگاه‌های جدید‌تر مقرون به صرفه نیست. همچنین با وجود این‌كه اغلب دستگاه‌های ایرانی مكانیكی هستند و بازده كمتری دارند، اما به نظر می‌رسد اگر همه چند هزار كیلومتر مرزهای ایران را ببندند ما در زمینه تولید جوراب خود كفا شویم.

فرزانه صدقی - جام جم

دوشنبه 8/8/1391 - 0:1
ریزه کاری های خانه داری

 

همشهری آنلاین- ندا شریف:
حتی از پوست تخم‌مرغ‌ هم می‌توان برای سبز کردن گندم استفاده کرد. 

از این روش آسان، ارزان و سریع به عنوان تجربه‌ای جالب برای کودکان استفاده کنید.

10 روز قبل از زمان مورد نظر شروع به سبز کردن گندم‌ها کنید.

وسایل مورد نیاز:

پوسته تخم‌مرغ که با دقت از وسط نصف شده باشد.
گندم دانه
خاک گلدان
سنجاق یا سوزن
توری، کاغذ یا سنگ کوچک
یا چمن پلاستیکی خزه اسپانیایی
گلدان، کاسه کوچک یا جاتخم‌مرغی
قاشق
اسپری آب

- جاتخم‌مرغی‌ها را روی یک سطح صاف بگذارید. با یک سوزن ته تخم‌مرغ را سوراخ و با چند بار زدن سوزن،آن را بازتر کنید.

- به آرامی ناصافی‌های لبه تخم‌مرغ را با دست بکنید تا صاف شده و شکل دلخواه‌تان ایجاد شود. لبه‌ها می‌تواند صاف یا کنگره‌دار باشد‌. اگر ازچند عدد تخم‌مرغ استفاده می‌کنید، اندازه و شکل لبه‌ها مانند هم باشد.

- یک صفحه کوچک پلاستیکی مشبک یا یک عدد سنگ ریز یا یک تکه روزنامه را روی سوراخ قرار دهید تا مانع خروج خاک شوند.

- با یک قاشق، مقدار کمی خاک گلدان را داخل پوست تخم‌مرغ‌ها بریزید. در صورتی که مقدار خاک زیاد باشد، با رشد سبزه به بیرون می‌ریزد.

- با انگشت یا یک قاشق، روی خاک را صاف کنید.

- با استفاده از اسپری، خاک را مرطوب سپس دانه‌های گندم را روی خاک پخش نمایید. از کافی بودن دانه‌ها اطمینان پیدا کنید تا سبزه‌هایی پرپشت داشته باشید.

- یک لایه خاک روی دانه‌ها بریزید تا آن‌ها را کاملا بپوشاند. خاک را با اسپری مرطوب کنید. بعد از دو روز دانه‌ها جوانه زده و بعد از سه یا چهار روز سبز می‌شوند.

- بهتر است از جا تخم‌مرغی پلاستیکی استفاده کنید. اما در صورتی که نوع مقوایی را انتخاب کردید لازم است هر روز تخم‌مرغ‌ها را از جای خود یک بار بلند کرده سر جای خود بگذارید چون ریشه‌‌ها رشد کرده، به مقوا می‌چسبند. در صورت چسبیدن تخم‌مرغ‌ها به مقوا، چاره‌ای جز آهسته کندن آن نیست.

- تخم‌مرغ‌ها را داخل جاتخم مرغی چینی یا کاسه‌های کوچک دارای خزه قرار دهید.












 

يکشنبه 7/8/1391 - 23:34
ریزه کاری های خانه داری



خشک کردن ‌گل‌ها داخل مایکروفر، روشی جدید و سریع برای ساخت کارهای هنری و داشتن کلکسیون گل‌های خشک است.

با کمک مایکروفر دیگر نیازی به یک تا دو هفته زمان برای پرس و خشک کردن گل‌ها به صورت طبیعی نیست. فقط کافیست هنگام کار دقت لازم را داشته باشید.

وسایل مورد نیاز:

دستمال کاغذی

کاغذ خشک کن

گل‌ها و برگ‌های مورد علاقه

ظرف سنگین و پهن مایکروفر

1- سه یا چهار لایه دستمال کاغذی را روی سینی مشبک مایکروفر بگذارید.

در صورت نبود این سینی از صفحه صاف مایکروفر استفاده کنید. روی دستمال‌ها کاغذ خشک‌کن بگذارید. در صورت بزرگ و آبدار بودن گل‌ها، از دستمال‌های بیش‌تری استفاده نمایید.

2- با دقت گل‌ها را روی کاغذ خشک‌کن قرار دهید. توجه کنید گل‌ها با هم تماس پیدا نکنند.

3- روی گل‌ها را با یک لایه دیگر از کاغذ خشک کن بپوشانید و روی آن چندین لایه دستمال کاغذی قرار دهید. در این جا نیز اگر فکر می‌کنید گل‌ها بزرگ یا پرآب هستند، از تعداد بیش‌تری دستمال کاغذی استفاده نمایید.

4- گل‌ها و کاغذها را داخل مایکروفر قرار دهید. ظرف یا یک در را روی گل‌ها بگذارید تا صاف شوند.

5- مایکروفر را 4-3 دقیقه روی درجه حرارت متوسط بگذارید. در صورت تیره بودن گل‌ها از حرارت کم‌تر استفاده کنید.

هر یک دقیقه گل‌ها را چک کنید. برگ‌ها و گل‌هایی که حرکت کرده‌اند را در جای خود قرار دهید. میزان رطوبت آن‌ها را نیز بررسی کنید. گل‌ها باید خشک شده باشند. ممکن است دستمال کاغذی هنوز کمی مرطوب باشد. سه یا چهار دقیقه زمان برای خشک شدن کافیست. با این حال این زمان به نوع گل‌ها نیز بستگی دارد. گل‌های بزرگ‌تر و پرآب‌تر به دقایق بیش‌تری برای خشک شدن نیاز دارند.

6- گل‌ها را مدت زیاد داخل مایکروفر روشن قرار ندهید. بعد از خشک شدن بگذارید گل‌ها چند دقیقه داخل دستگاه خاموش باقی بمانند.

نکته:

• در صورتی که گل‌ها با سرعت زیاد خشک شوند، شکننده خواهند بود.

• مایکروفر پس از استفاده مکرر و پشت سر هم هر بار داغ‌تر خواهد شد. در صورتی که می‌خواهید چند دسته گل را خشک کنید، از درجه کم‌تر شروع کنید.

همشهری آنلاین

جمعه 5/8/1391 - 20:3
دانستنی های علمی



یک دفتر کار تمیز و مرتب، کمیت کار را افزایش می‌دهد. هر چند وقت یک بار زمانی را برای سروسامان دادن به دفتر خود اختصاص دهید. در غیر این صورت مجبور خواهید شد برای خلاص شدن از انبوه اوراق و وسایل اضافه روزها وقت بگذارید.

از کاغذها و برگه‌ها شروع کنید.


برای تمیز کردن کاغذها و پوشه‌های اضافه:

1- سطل یا سبد بزرگی را پیدا کنید و برگه‌های اضافی را که نیاز به بررسی دارند، به طور موقت داخل آن بریزید. 

2- در طول دفتر کار حرکت کنید و تمام ورق‌های بی‌استفاده را داخل سبد بریزید.

3- فایل و کمدها را نیز با دور ریختن برگه‌های اضافی خلوت کنید. این کار را در مورد میز تحریر و کشوها ادامه دهید.

4- روزنامه‌ها و مجلات قدیمی، آگهی‌ها و مطالب تاریخ گذشته را با یک بند به هم گره زده، برای بازیافت کنار بگذارید.

5- یادداشت‌ها، پیغام‌ها و سایر اطلاعات نوشته شده روی تکه‌های کاغذ را در یک دفترچه یادداشت وارد کنید.

6- پوشه‌ها و مدارک را در جای درست خود قرار دهید. روی آن‌ها درست برچسب بزنید.


تمیز کردن وسایل:

برای این مرحله می‌توانید از شرکت‌های خدماتی کمک بگیرید. در غیر این صورت:

7- از یک دستمال مرطوب آغشته به شوینده ملایم برای تمیز کردن کامپیوتر، پد ماوس، کیبورد، پرینتر، دستگاه کپی، اسکنر و روی میزها استفاده کنید.

برای تمیز کردن درزها و شکاف‌هایی مانند کلیدها و کیبورد که دسترسی به آن‌ها سخت است، از گوش پاک‌کن آغشته به الکل یا مواد شوینده ملایم استفاده کنید.

8- صندلی‌ها و پارتیشن‌ها را تمیز کنید. بیرون و داخل کابینت‌ها را با دستمال و مواد شوینده پاک کنید.

9- از ماده ضدعفونی‌کننده برای تمیز کردن گوشی تلفن، هدفون و ماوس استفاده کنید.

10- لکه‌های چای، قهوه و نوشابه را با دستمال و آب گرم برطرف کنید.

11- لکه‌های جوهر، مارکر یا شبرنگ روی سطوح سخت مانند میز را با ریختن چند قطره الکل سفید روی آن‌ها و بعد از چند دقیقه صبر کردن با یک دستمال نرم پاک کنید.


در آخر:

12- قاب‌عکس‌ها و کتابخانه را با دستمال مرطوب گردگیری کنید.

13- جاروبرقی بزنید و کف دفتر را با یک طی آغشته به وایتکس تمیز کنید.

14- وسایل بازیافتی (مانند کاغذ، شیشه، مقوا، قوطی‌های آلومینیومی، پلاستیک، مبلمان اداری بی‌استفاده) را به مراکز بازیافت داده و بقیه را دور بریزید.


نکته:

- بهتر است از یک تقویم رومیزی بزرگ استفاده کنید و پیغام و یادداشت‌های خود را به جای استفاده از یادداشت‌های پشت چسب‌دار، روی آن بنویسید.

- هنگام مرتب کردن فایل‌ها دقت کنید مطالب مهم را به اشتباه دور نیندازید.

- از به هم پیچیدن سیم وسایل برقی جلوگیری کنید.

 

همشهری آنلاین

جمعه 5/8/1391 - 19:50
ریزه کاری های خانه داری


پاکیزگی حمام و در نتیجه استفاده از کاشی‌های بادوامی که راحت تمیز شوند، از اهمیت خاصی برخوردار است.

کاشی‌ها اگر مدتی به حال خود رها ‌شوند، مرکز تجمع مواد معدنی، سفیدک‌های صابون، قارچ و کپک به خصوص در قسمت‌های بندکشی خواهند شد. برای رفع این مشکل:

1- با توجه به مقدار کثیفی و کپک، از اسپری مخصوص حمام و اسفنج استفاده کنید. کاشی‌ها را ابتدا خیس کنید. بهتر است ابتدا دوش را باز کنید تا بخار آب کاشی‌ها را بپوشاند.

2- تمیز کردن را از بالا به پایین و به صورت سایشی انجام دهید. سعی کنید سایش به صورت دورانی و با کمی فشار باشد.

کاشی‌‌ها را به صورت خطی یا چپ و راست نیز تمیز کنید سپس با آب گرم بشویید.


3- در صورتی که سطح کاشی‌ها هنوز کدر است، باید نوع لکه را تشخیص دهید. آهن؛ لکه قهوه‌ای، آب سخت؛ لکه سبز و صابون؛ لکه شیری به جا می‌گذارد.

4- دستکش دست کنید و سرکه سفید را با فشار روی سطح مورد نظر بمالید. با براق شدن کاشی‌ها، کار به اتمام می‌رسد. از پاک‌کننده‌های مخصوص حمام برای پاک کردن زنگار استفاده نمایید. در صورت مقاومت لکه، از شوینده مخصوص سرویس بهداشتی استفاده کنید. آن‌ها معمولا سوزاننده بوده و نباید مدت زمان طولانی باقی بمانند.

5- تمیز کردن بندکشی‌ها در صورت لک بودن ضروریست.

در صورت سفید بودن بندها، از اسپری رقیق وایتکس استفاده نمایید. چند دقیقه صبر کنید سپس آبکشی نمایید. بندکشی‌های تیره با خمیر جوش‌شیرین پاک می‌شوند. آن‌ها را به صورت دورانی تمیز کنید. در صورت تمیز نشدن، از شوینده‌های آماده و مخصوص استفاده کنید و طبق دستورالعمل کار کنید. راز تمیز ماندن بند‌ها، خوب ساییدن آن‌ها به طور منظم و خشک کردنشان است.

نکته:

- هنگام استفاده از شوینده‌های شیمیایی حتما از دستکش استفاده کنید.
- هنگام استفاده از اسپری‌های شوینده، به صورت خود ماسک بزنید.

همشهری آنلاین

جمعه 5/8/1391 - 19:44
موفقیت و مدیریت



آیا بیشتر اوقات احساس می‌کنید که انگیزه‌‌ای ندارید؟ همه ما گاهی دچار چنین حالتی می‌شویم؛ روز‌هایی که دلمان می‌خواهد فقط تنبلی کنیم و هیچ انگیزه‌ای برای کارهای عادی و ساده هم نداریم. آیا می‌خواهید با این حالت مبارزه کنید؟

باخود قرار بگذارید:

هنگامی که احساس می‌کنید علاقه‌ای به انجام کاری یا کارها‌یی ندارید، به خود بگویید که اگر این بخش کتاب را خواندم یا این گزارش‌ها را تمام کردم، می‌روم بیرون قدم می‌زنم و یک بستنی (یا هر چیز دیگری که به آن علاقه دارید) می‌خورم.

مانند یک انسان با انگیزه رفتار کنید:

اگر بی‌حوصله‌اید و انگیزه کاری را ندارید، تصور کنید که سرشار از انگیزه‌اید. حسن این کار در این است که به محض شروع، آرام آرام احساس می‌کنید که شور و علاقه، حقیقتا در وجود شما زنده شده است.

هنگام صبح چند سؤال مثبت و روحیه‌بخش از خود بپرسید:

هر روز صبح از خود چند سؤال سه بخشی امید‌وار‌کننده بپرسید:
• در حال حاضر در زندگی از چه چیزی راضی هستم؟
• چه ویژگی‌ای مرا خوشحال می‌کند؟
• چگونه در من این حالت را به‌وجود می‌آورد؟

بسیار مهم است که شما واقعا بدانید که چگونه و چرا این شرایط به شما احساس خوبی را منتقل کرده است. این پرسش‌های صبحگاهی فوق‌العاده‌ هستند، زیرا نحوه قرارگرفتن آنان، به شما امکان درک عمیق از شرایط موجود را می‌دهد و سپس آن احساس مثبت را به شما منتقل می‌کند.

زمان و مکان هدف‌های خود را تغییر دهید:

هدف‌های بزرگ و ویژه برای خود در نظر بگیرید. اهداف بزرگ‌تر نسبت به هدف‌های کوچک‌تر، انگیزه بیشتری در فرد به‌وجود می‌آورند. هدف بزرگ اثر بیشتر و عمیق‌تری دارد و می‌تواند منشأ تولید انگیزه‌های قوی شود.

یک کار کوچک انجام دهید و برای انجام آن برنامه‌ریزی کنید:

یک کار کوچک را آغاز و به پایان برسانید؛ مثلا میز کارتان را تمیز کنید، یک قبض یا رسید را بپردازید و یا ظرف‌ها را بشویید. فقط نیاز به این دارید که کاری را آغاز کنید. وقتی این کار را تمام کردید احساس می‌کنید که آمادگی انجام کار‌های بعدی را هم پیدا کرده‌اید. بنابراین وقتی حال و حوصله انجام هیچ کاری را ندارید یک کار کوچک را شروع کنید تا خاتمه یافتن آن شما را بر سر شوق آورد.

کار سخت‌تر را اول شروع کنید:

اغلب هنگامی که به کارهای روزمره خود فکر می‌کنیم به‌نوعی دچار نگرانی می‌شویم که کی و چگونه این همه کار را انجام بدهیم. از سخت‌ترین کار شروع کنید. هنگامی که سخت‌ترین کار موجود در فهرست را شروع کرده و به پایان برسانید، احساس می‌کنید که بار سنگینی را از دوش‌تان برداشته‌اید. در این هنگام است که احساس آرامش بیشتری در وجود‌تان پدیدار می‌شود و بقیه روز اعتماد به‌نفس بیشتری خواهید داشت و نگرانی‌های روز‌مره‌تان. کاهش پیدا می‌کند.

کارتان را آهسته آغاز کنید:

به جای آنکه کارتان را سریع آغاز کنید، نخستین گام‌ها را آهسته بردارید. هنگامی که کاری را با آرامش و طمأنینه شروع می‌کنید، مغز شما این فرمان را دریافت نمی‌کند که این کار باید باسرعت هرچه تمام‌تر خاتمه یابد. اما اگر مغز انسان احساس کند که باید برنامه کاری‌اش را با سرعت به پایان برساند چه اتفاقی می‌افتد؟ اغلب اوقات ممکن است فرد اصلا کار مورد نظر را آغاز نکند. پس شروع یک کار بدون شتاب بهتر از اصلا شروع نکردن است.

همیشه خود‌تان را با خود‌تان مقایسه کنید نه با دیگران:

مقایسه خود با دیگران و اینکه نتیجه تلاشتان چه بوده و در چه جایگاهی قرار گرفته‌اید، کشنده انگیزه و قوه خلاقیت انسان است. همیشه افراد بی‌شماری هستند که از شما تواناترند و معدود افرادی هم هستند که از همه پیشی گرفته‌اند؛ هم از بعد مادی و هم معنوی، بنابراین فقط قوای خود را روی خود، برنامه‌ای که در پیش دارید و البته نتیجه‌ای که عایدتان می‌شود، متمرکز کنید و دریابید که چگونه می‌توانید برنامه‌ریزی ذهنی‌تان را بهبود ببخشید و به مرحله اجرا در آورید. بررسی مجدد نتایج حاصله نیز اهمیت زیادی دارد. با این کار شما می‌توانید اشتباه‌های گذشته را پیدا کرده و از تکرار مجدد آن یا انجام خطاهای مشابه جلوگیری کنید. یکی دیگر از مزایای بررسی مجدد نتایج به‌دست آمده، ایجاد انگیزه مضاعف است. درک این موضوع که حاصل تلاش‌های شما چه بوده و در چه جایگاهی قرار گرفته‌اید، توان و اشتیاق شما را چند برابر می‌کند و اغلب از موفقیت و پیروزی خود شگفت‌زده خواهید شد.

موفقیت خود را همیشه به‌یاد داشته باشید:

همیشه و در همه حال به جای فکر کردن به شکست‌ها و ناکامی‌ها، موفقیت‌ها و کامیابی‌هایتان را به‌خاطر بسپارید. بهتر آن است که آنها را یادداشت کنید؛ حتی با ذکر جزئیات، زیرا فراموش کردن موفقیت بسیار آسان است و گاهگاهی مراجعه به نوشته‌هایتان می‌تواند خاطرات خوبی را در شما زنده کند و البته انگیزه کار و تلاش را در وجود شما زنده و تازه نگه دارند.

مانند یک قهرمان رفتار کنید:

داستان زندگی قهرمانان را بخوانید و رفتار و کردار آنان را سرمشق خود قرار دهید و به سخنان آنان گوش فرادهید. کشف کنید که در کار و تلاش آنان چه ویژگی خاصی وجود داشته که سبب موفقیت‌شان شده. اما همیشه به‌خاطر داشته باشید این افراد همانند ما و سایر افرادند و بنابراین، به جای اینکه آنان را در مقام رفیعی بنشانید و تحسینشان کنید، اجازه دهید که الهام‌بخش شما باشند.

سعی کنید محیط کارتان را با کمی تفریح قابل تحمل کنید:

به‌خاطر داشته باشید که در فضای کاری‌ای که خلق می‌کنید یا در برنامه‌ای که در نظر دارید، جایی هم برای کمی تفریح و شوخی در نظر بگیرید. با این‌کار انگیزه کافی برای انجام کار و به‌پایان رساندن آن خواهید داشت.

فقط به‌دنبال راحتی نباشید:

با بی‌حالی که نوعی تنبلی است، خداحافظی کنید و برای ایجاد انگیزه در خود، با مشکلات مبارزه کنید.

از شکست نهراسید:

به‌جای هراس از شکست، آن را به‌عنوان نوعی اطلاعات مفید و ضروری و یک بخش طبیعی از موفقیت بپذیرید. یکی از بسکتبالیست‌های مشهور می‌گوید: بیش از 9هزار خطا داشتم و تقریبا 300بازی را باختم. 26مرتبه به من اعتماد کردند تا ضربه پیروزی را بزنم و من موفق نشدم. بارها و بارها در زندگی شکست خوردم و به همین دلیل است که در زندگی موفق شده‌ام. بنابراین از شکست‌هایتان تجربه کسب کنید و از خود بپرسید این بار، این شکست چه درسی به من می‌دهد؟

در مورد کاری که می‌خواهید انجام دهید، مطالعه کنید:

هنگامی که کاری را آغاز می‌کنید، درباره فرایند کار پژوهشی به‌عمل بیاورید. با این‌کار شما از میزان کاری که در پیش رو دارید و مشکلاتی که ممکن است با آن برخورد کنید، آگاه می‌شوید. گاهی اوقات توقع یا انتظار بی‌جا سبب کاهش انگیزه و هدر رفتن اشتیاق و جدیت اولیه فرد می‌شود. با مدیریت خواسته‌هایتان می‌توانید از هدر رفتن نیروی حاصله از اشتیاق جلوگیری کنید و انگیزه و توانایی‌هایتان را تا پایان کار حفظ کنید. دانستن این موضوع که بر سر کسانی که در موقعیت مشابه شما قرار داشته‌اند، چه آمده، چه مسیری را طی کرده و چه گام‌هایی برداشته‌اند، بسیار مفید و آموزنده است. می‌توانید با تلفیق روش انتخابی آنها و آنچه خود در ذهن دارید، روش کاری مناسبی را انتخاب و فعالیت خود را شروع کنید. این وضعیت میزان نگرانی‌های شما را کاهش می‌دهد و بهتر می‌توانید اوضاع کاری را تحت کنترل خود داشته باشید؛ چه از بعد احساسی و چه از بعد عملی، چون حداقل تا حدودی می‌دانید که دیگرانی که چنین راهی را رفته‌اند با چه وقایعی مواجه شده‌اند و این آگاهی از بعد احساسی و عملی سبب تشویق و دلگرمی شما می‌شود.

معین کنید که چرا می‌خواهید این کار را انجام بدهید:

اگر نمی‌دانید که به چه دلیل می‌خواهید چنین کاری را انجام دهید یا اینکه دلیل کافی برای انجام آن ندارید، پس خاتمه دادن آن برای شما بسیار مشکل خواهد بود. کاری را برگزینید که دلیل قوی و کافی برای انجام آن داشته باشید. اگر نتوانستید، انجام این فعالیت را متوقف کنید و به جای آن، فعالیت دیگری را که دلایل انجام آن قوی‌تر و واضح‌تر است آغاز کنید.

هدف‌های خود را یادداشت کنید:

هدف و منظور خود را از انجام آن فعالیت بنویسید، سپس آن را روی دیوار، رایانه، یا آینه بچسبانید. با این کار در طول روز، مراحل انجام کار را مرور می‌کنید و این آگاهی تداوم کار را برای شما آسان‌تر می‌کند.

با دید مثبت برای انجام کار فعالیت کنید (برای مثبت‌اندیشی تلاش کنید):

بیاموزید که بیشتر اوقات مثبت‌اندیش باشید و یاد بگیرید که افکار منفی را قبل از آنکه سد راه شما باشند، از سر بیرون کنید. ممکن است که همه نتوانیم همیشه مثبت‌اندیش باشیم، اما باور کنید که بیشتر ما می‌توانیم این حس را در خود تقویت کنیم و نتیجه حاصل نیز می‌تواند به تلاش بیشتر ما کمک کند.

کمتر تلویزیون تماشا کنید:

آیا از جمله کسانی هستید که زیاد تلویزیون تماشای می‌‌کنند؟ تلاش کنید که کمتر به تماشای برنامه‌های تلویزیونی بنشینید و فعالیت‌های مورد علاقه خود را در زندگی واقعی دنبال کرده و با روش‌های خودتان انجام دهید.

برنامه کاری‌تان را به چندین برنامه کوچک‌تر تبدیل کنید:

هنگامی که پروژه بزرگی در دست دارید، آن را به چند بخش کوچک‌تر تقسیم کنید، سپس با تمرکز روی نخستین بخش کار‌، فعالیت خود را آغاز کنید و وقتی این بخش تمام شد، بخش بعدی را آغاز کنید. موفقیت‌های کوچکی که در انجام بخش‌های اولیه به‌دست می‌آورید، انگیزه شما را افزایش می‌دهد و از تمرکز روی کل کار که ممکن است سبب دلسردی شما شود، جلوگیری می‌کند. اگر این روش را دنبال کنید خود شما هم از نتیجه‌ای که می‌گیرید، شگفت‌زده خواهید شد.

اطلاعات موجود را بازنگری کنید:

داشتن اطلاعات لازم در آغاز هرکاری، امری ضروری است، اما گاهی جامعه و رسانه‌ها اطلاعاتی را به انسان منتقل می‌کنند که بار منفی دارد. پس محفوظات ذهنی خود را ارزیابی کنید. نکات منفی را حذف کرده و با توجه به بینش خود، از اطلاعات مفید و مثبت برای دستیابی به هدف‌تان استفاده کنید.

قوه خلاقیت خود را به‌کار بگیرید:

کاغذی را بردارید و در بالای کاغذ بنویسید که دوست دارید در چه زمینه‌ای فعالیت کنید. شاید هدف شما کسب درآمد بیشتر یا مبارزه با بیماری و به‌دست آوردن نهایت سلامتی باشد. اکنون 20 روش، ایده یا عقیده در مورد موضوع مورد نظر بنویسید. سعی کنید 10ایده دیگر به لیست خود اضافه کنید؛ البته همه این ایده‌ها مفید یا خوب نیستند. اکنون از قوه خلاقیت خود استفاده کرده و ایده‌هایی را که در رسیدن به هدف برای شما مفیدند، پیدا کنید. حسن این کار این است که نه تنها قوه خلاقیت خود را به‌کار گرفته‌اید، بلکه دریافته‌اید که تا چه حد خلاق هستید؛ هم انگیزه انجام کار را در خود زنده کرده‌ و هم از نظر روحی شرایط مناسبی برای خود فراهم کرده‌اید.

در یابید که چه چیزی سبب شادی و خوشحالی شما می‌شود:

همه ما می‌دانیم که شرایط ویژه‌ای یا کار‌های خاصی سبب شادی ما می‌شوند، پس کاری که شما را شاد می‌کند، انجام دهید؛ هر اندازه که می‌توانید یا می‌خواهید. البته باید مراقب باشید که این خواسته با آداب و رسوم اجتماعی که در آن زندگی می‌کنید و با باور‌های انسانی و مذهبی در تضاد نباشد.

به گفته‌های حکیمانه گوش دهید:

یک کتابخانه کوچک برای خود ترتیب دهید. جمله‌هایی را که سبب پیشرفت فردی و ایجاد انگیزه می‌شود بنویسید یا ضبط کنید. زمانی که سوار اتوبوس یا مترو هستید، هنگام رانندگی، دوچرخه‌سواری، دویدن یا پیاده روی، به آن گوش کنید یا در حالی که مشغول انجام کاری هستید، یادداشت‌هایتان بخوانید.

فراتر از محیط زندگی و حد توانایی‌تان فکر کنید:

تصور نکنید که آینده را فقط توانایی‌های شما و آنچه اکنون دارید، می‌سازد. دنیا محدود نیست. توانایی‌های شما بسیار بیشتر از آنی است که تصور می‌کنید. با به‌کارگیری تجربه‌هایی که تاکنون به‌دست آورده‌اید و آنچه اکنون هستید، آینده‌ای را برنامه‌ریزی کنید که در آن محدودیت‌های کمتری وجود داشته باشد؛ یعنی افق دید خود را وسیع‌تر کنید.

زمان را در نظر داشته باشید:

هر روز را بشمارید. شما همه روز‌های دنیا را در اختیار ندارید. زندگی کوتاه است، بنابراین امروز را دریابید و کاری را که می‌خواهید انجام دهید. فردا هم کار‌های دیگری برای انجام دادن وجود دارد.

همشهری

جمعه 5/8/1391 - 19:42
تزیینات و دکوراسیون



یخچال پرکارترین وسیله برقی آشپزخانه است. با رعایت نکات ساده زیر آن را همواره تمیز نگه دارید.

طبقات، سینی‌های متحرک و کشوها را داخل آب داغ و صابون ملایم قرار دهید. (قبل از گذاشتن قسمت‌های شیشه‌‌ای داخل آب داغ، بگذارید دمای اتاق را پیدا کنند، در غیر این صورت ترک خواهند خورد.)

روی مواد غذایی چسبیده به سینی، چند دقیقه دستمال گرم و مرطوب قرار دهید تا خیس خورده، موقع شستشو راحت پاک شوند. پشت سینی‌های فلزی مشبک را نیز که محل جمع شدن کثیفی است، بشویید.

تمیز کردن داخل یخچال

داخل یخچال را با 1 پیمانه جوش‌شیرین و 7 پیمانه آب تمیز کنید. ( در مورد مواد شیمیایی دقت کنید بوی آن‌ها به غذا منتقل خواهد شد.)

از بالا به پایین تمیز کنید تا سطوحی که تمیز کرده‌اید، مجددا کثیف نشوند.

از یک مسواک کهنه یا خلال دندان برای تمیز کردن درزها و قسمت‌هایی که دسترسی به آن‌ها سخت است (مانند لولاها) استفاده کنید. تمام قسمت‌ها را بعد از تمیز کردن با حوله تمیز خشک کنید.

تمیز کردن نوار لاستیکی

به نوار لاستیکی دور در توجه کنید. باید تمیز و قابل انعطاف باقی بماند. برای شستشوی عادی از آب گرم و صابون استفاده کنید.

در صورت دیدن کپک، وایتکس مصرف کنید. نوار را شسته و خشک کنید.

برای جلوگیری از خشک شدن نوار، روی آن کمی وازلین بمالید.

اقدامات اولیه

با وجود کثیف بودن ظرف‌های داخل یخچال و میوه‌ها و سبزیجاتی که در حال خراب شدن هستند، شروع به پر کردن مجدد یخچال نکنید. چیزهای مشکوک را دور بریزید.

قطره‌ها و ذرات چسبیده روی شیشه‌ها، قوطی‌ها و درها را با آب و جوش‌شیرین تمیز کنید.

حتما از دستمال تمیز استفاده کنید و هر چیز را قبل از قرار دادن سر جای خود کاملا خشک کنید.

همشهری آنلاین- ندا شریف

جمعه 5/8/1391 - 18:53
كودك
هرگونه احساس تبعیض از سوی والدین،كودكان را اذیت می‌کند

وقتی در گفت‌وگو با هنرمندان از آنها پرسیده می‌شود بهترین اثرشان چیست یا این كه كدام اثرشان را بیشتر دوست دارند، اغلب آنها پاسخ مشتركی دارند. آنها می‌گویند آثارشان مانند فرزندانشان است و نمی‌توانند بین آنها یكی را انتخاب كنند. این جمله نشان می‌دهد ​باید برای والدین، همه فرزندان​شان یكسان محسوب شوند و امكان ندارد پدر یا مادری بتواند بین فرزندانش تفاوت قائل شود، اما آیا در همه خانواده‌ها و برای همه والدین این مساله صادق است؟ آیا ممكن است برخی ​ خانواده‌ها به شكل ناخودآگاه بین فرزندان​شان تفاوت قائل شوند؟ آیا پدر یا مادری اجازه دارد به اختیار خود فرزندی را بیشتر مورد توجه قرار دهد؟ آیا تفاوت قائل شدن از نگاه كارشناسان حوزه خانواده طبیعی یا مورد تایید است؟

متاسفانه تجربه نشان داده است كه در برخی​خانواده‌ها تفاوت گذاشتن بین فرزندان اتفاق می‌افتد. شاید والدین همه فرزندان​شان را به یك اندازه دوست داشته باشند، اما ممكن است در كلام، رفتار و عمل به گونه‌ای برخورد كنند كه تلقی فرزندان از عملكرد آنها، فرق گذاشتن بین آنها محسوب شود.

این در حالی است كه رفتاری یكسان نداشتن نسبت به فرزندان می‌تواند آثار بسیار سوئی داشته و آینده آنها را به شكلی منفی تحت‌الشعاع قرار دهد. والدینی كه بین فرزندان خود تفاوت قائل می‌شوند در واقع خودشان را زیر سوال می‌برند چرا كه فرزندان​شان محصول رفتار و تربیت آنها هستند و اگر مشكلی در فرزندشان می‌بینند باید در ابتدا در رفتار خودشان تجدیدنظر كنند.

هیچ پدر یا مادر بدون نقصی وجود ندارد و به همین نسبت فرزندان آنها نیز مجموعه‌ای از رفتار و شخصیت خوب و بد را دارا هستند.

اگر یكی از فرزندان برخلاف بقیه رویه ناسازگاری را در پیش می‌گیرد، تفاوت قائل شدن، بدترین تنبیهی است كه والدین می‌توانند در پیش بگیرند خصوصا كه هرگز نمی‌تواند وسیله‌ای باشد تا فرزندشان به اشتباه خود پی ببرد. تفاوت قائل شدن در واقع سبب می‌شود بیشتر از رفتار فرزند، رفتار والدین مورد انتقاد باشد.

تفاوت‌ها را وسیله قرار ندهید

متاسفانه برخی​ والدین از تفاوت‌های فرزندان به شكل نابجا و نادرستی سوءاستفاده می‌كنند مثلا اگر یكی از فرزندان نمرات بهتری می‌گیرد و دانش‌آموز ممتازی محسوب می‌شود، از این مساله برای تخریب بقیه
فرزندان​شان استفاده می‌كنند. برای فرزندی كه شاگرد بهتری در مدرسه محسوب می‌شود، امتیازاتی را در نظر می‌گیرند و به شكل مشخص و آشكاری آن امتیازات را در اختیار او قرار می‌دهند تا مثلا فرزندان دیگر تحت تاثیر قرار گیرند، در حالی كه این مساله نمی‌تواند دلیلی برای تفاوت قائل شدن میان فرزندان باشد و استفاده از این روش نه‌تنها بقیه فرزندان را برای بیشتر درس خواندن ترغیب نمی‌كند بلكه آثار منفی و غیرقابل جبرانی نیز بر آنها می‌گذارد.

اگر یكی از فرزندان سجایای اخلاقی بیشتری دارد، مسلما قابل توجه است، اما این مساله نباید دلیلی برای تفاوت قائل شدن بین فرزندان باشد خصوصا كه توجه بیشتر به یكی از فرزندان نه‌تنها نمی‌تواند تاثیر مثبتی داشته باشد بلكه رفتارهای منفی را در فرزند دیگر تقویت می‌كند.

بر این اساس كارشناسان حوزه تربیتی و خانواده توصیه می‌كنند كه والدین باید هر كدام از فرزندان را با همه خوبی‌ها و بدی‌هایشان بپذیرند و فراموش نكنند كه رفتارهای مثبت و نگاه یكسان آنها به فرزندانشان می‌تواند باعث بهبود رفتارهای منفی آنها شود و تفاوت قایل شدن، سرزنش كردن و ابزار قرار دادن رفتارها در امتیاز دادن به آنها هیچ نكته تربیتی مثبتی را در برنخواهد داشت.

تفاوت​گذاشتن به صورت ناخودآگاه

در برخی موارد والدین به شكل ناخودآگاه و ناخواسته بین فرزندان تبعیض قائل می‌شوند. در واقع این نوع تفاوت قائل شدن بین فرزندان به شكلی ناخواسته اتفاق می‌افتد در حالی كه پدر یا مادر همه فرزندانشان را به یك میزان دوست دارند، اما در رفتار به گونه‌ای عمل می‌كنند كه عمل آنها می‌تواند تداعی‌كننده تبعض باشد.

در این موارد ممكن است وابستگی یكی از فرزندان نسبت به والدین بیشتر باشد و همین وابستگی سبب شود تا والدین نسبت به آن فرزند رفتار محبت‌آمیزتری داشته باشند و همین مساله فرزند یا فرزندان دیگر را دلخور و ناراحت كند.

در این‌گونه موارد اطرافیان و نزدیكان پدر و مادر كه می‌توانند متوجه موضوع شوند، بهتر است آنها را نسبت به رفتارشان آگاه كنند تا والدین با تجدیدنظر در رفتارشان موجب آزار فرزندانشان نشوند. تبعیض والدین میان فرزندان، مقایسه فرزندان با یكدیگر و با دوستان و آشنایان، تحقیر و سرزنش در حضور جمع و دوستان، به احساس ناامنى، پایین آمدن خودباورى، ایجاد حس حسادت میان فرزندان، نگرانى، ترس و گریز از خانواده در فرزند منجر می‌شود. این عوامل از نگاه جامعه شناسان، سبب گرایش فرزندان به ناسازگارى با محیط اجتماعى و خانواده و در نهایت، گرایش به رفتارهای نامناسب می‌شود.

بر این اساس، وجود تبعیض و بى‌عدالتى میان فرزندان، بذر كینه و دشمنى را در دل آنان مى‌كارد و به آنها روحیه‌اى ناسازگار مى‌دهد و درنتیجه، زمینه بزهكارى در آنان فراهم مى‌شود.

پسر یا دختر؛ مساله این نیست؟

یكی از بدترین تفاوت‌هایی كه می‌تواند از سوی والدین نسبت به فرزندان​شان اعمال شود، تفاوت‌های جنسیتی محسوب می‌شود. متاسفانه برخی از خانواده‌ها به خاطر نداشتن آگاهی برعكس توصیه‌های دین اسلام و همه كارشناسان امور خانواده، بین فرزندان پسر و دخترشان تفاوت قائل می‌شوند. در این گروه از خانواده‌ها، پسرها دارای ارزش بیشتر هستند و حتی از فرزندان دخترشان توقع دارند، نسبت به برادر یا برادرانشان حرف​شنوی داشته و تابع نظرات آنها باشند. تفاوت قائل شدن از این منظر بسیار نادرست و مورد انتقاد است چراكه فرزندان در جنسیت خود هیچ نقشی ندارند و نگاه تبعیض‌آمیز نسبت به فرزند دختر نه‌تنها از لحاظ تربیتی و روان‌شناسی تاثیرات منفی و غیرقابل جبرانی در دختران ایجاد می‌كند بلكه از لحاظ آموزه‌های دینی والدینی كه چنین نگاهی دارند، گناهكار محسوب می‌شوند. شاید تا چند دهه پیش كه جوامع بر محور كارهای كشاورزی و كارگری می‌چرخید و نقش دختران محدود در كارهای منزل بود، می‌شد ارجحیت داشتن فرزند پسر را توجیه كرد، اما در زندگی‌های امروز كه موفقیت و توانایی‌ها در جنسیت تعریف نمی‌شود، تفاوتی در فرزندان دختر یا پسر وجود ندارد و خانواده‌هایی كه هنوز چنین نگاهی دارند، باید در نگاه خود تجدیدنظر كنند.

متاسفانه چنین نگاهی می‌تواند به همان اندازه كه در دختران خانواده ضعف در اعتماد به نفس ایجاد كند، می‌تواند با بخشیدن اعتماد به نفس كاذب در فرزندان پسر، راه‌های رسیدن به موفقیت را برای آنها سد كند. فرزند خوب و مفید برای جامعه، فرزند بهتری محسوب می‌شود و جنسیت نمی‌تواند موفقیت فرزندان را تعیین كند. البته عكس این موضوع نیز دیده شده و در برخی از خانواده‌ها سعی می‌شود به فرزند دختر توجه بیشتری شود و این مساله نیز به همان اندازه مخرب و ناپسند است. كودكان باید معناى ارزشمندى و دوست داشتن را بفهمند و این وظیفه والدین است كه به فرزندانشان یاد بدهند كه یكدیگر را دوست داشته باشند و به هم احترام بگذارند.

والدین باید بگذارند فرزندان دختر و پسر خانواده كه در حال مشاجره هستند، اجازه پیدا كنند كه خود مشكلاتشان را حل كرده و والدین با مداخلات خود به این مشاجرات دامن نزنند. آنها براى حل مشاجرات بین خواهر و برادرها باید نقش یك مشاور و راهنما را بازى كنند و باید همیشه به رابطه ارزشمند خواهر و برادرى تاكید كنند. آنها فارغ از جنسیت فرزندان باید از فرزند كوچك‌تر بخواهند كه به خواهر یا برادر بزرگ‌ترش احترام بگذارد و به فرزند بزرگ‌تر نیز یاد بدهند كه چگونه مراقب خواهر یا برادر كوچك خود باشد.

اولیای مدرسه بخوانند

محیط مدرسه در شكل‌دهى شخصیت دانش‌آموزان نقش بسزایى دارد و بخشى از آینده دانش‌آموز، در مدرسه رقم مى‌خورد. معلمان خوب و شایسته نقش بسیار مهمی در شكل‌گیری شخصیت دانش‌آموزان دارند. بسیاری از افراد موفق ریشه موفقیت‌های خــود را در داشتن معلمان خوب می​دانند.

از طرفی به اعتقاد كارشناسان، می‌توان شكل‌گیری برخی ناهنجارى‌هاى رفتارى را نیز در مدرسه ریشه‌یابی كرد.

تبعیض و بى‌عدالتى اولیای مدرسه میان دانش‌آموزان و تحقیر آنها، از عواملى است كه حتی می‌تواند دانش‌آموزان را از آموزش و مدرسه گریزان كند و در بروز برخی ناهنجاری‌ها میان آنها نقش داشته باشد.

بر این اساس توصیه می‌شود اولیای مدرسه نیز به این مساله توجه كنند و هرگز بین دانش‌آموزان تبعیض قائل نشوند، بلكه از روش‌های تشویقی برای رشد و پرورش آنها استفاده كنند.

در واقع مدرسه و معلم خوب، دانش‌آموزان را مثبت بار می​آورد و مدرسه بد، شخصیتى منفی را در آنها شكل می‌دهد.

روش‌های تربیتی یكسان

گاهی پدر سختگیر است و مادر آسان‌گیر، گاهی پدر زیادی مهربان است و مادر بداخلاق و عصبی. روش تربیتی پدر قهری است، اما مادر با خوشرویی از خطاهای فرزندان می‌گذرد. هرچند كه این روش‌های تربیتی ریشه در شخصیت والدین دارد، اما استفاده از روش‌های متفاوت و مختلف تربیتی سبب سردرگمی فرزندان می‌شود و بر همین اساس كارشناسان معتقدند كه والدین باید از روشی مشخص و شبیه به هم برای تربیت فرزندان بهره ببرند. سختگیری زیاد یا محبت بی‌اندازه برای تربیت فرزندان بی‌ثمر و حتی مضر است، بنابراین با اتخاذ رفتار و سبكی مشترك میان والدین، تربیت فرزندان نیز سمت و سوی مشخص و تعریف شده‌ای به خود می‌گیرد.

اختلاف میان والدین در انتخاب شیوه یكسان تربیتی سبب می‌شود فرزندان دچار سرگردانی شده و شیوه سومی را كه براساس تعریف خودشان به دست آمده انتخاب كنند و مسلما نمی‌تواند درست و مورد تائید باشد.

چرا تفاوت قائل شویم؟

حتی دو قلو‌ها هم از لحاظ شخصیتی با هم متفاوت هستند بنابراین هیچ كس نمی‌تواند انتظار داشته باشد كه فرزندانش رفتار و منش یکسانی داشته باشند، بلكه هر فرزندی شخصیت مخصوص به خودش را دارد. بر همین اساس ممكن است یكی از فرزندان آرام‌تر، مطیع‌تر و بیشتر به حرف‌های پدر و مادرش توجه كند و فرزند دیگر كاملا برعكس شلوغ، پرسر و صدا یا حتی لجباز باشد. شاید بر همین اساس نوع رفتار والدین با این دو فرزند متفاوت باشد كه كاملا طبیعی است. مثلا برای فرزندی كه لجباز است مسلما باید دقت بیشتری در رفتار به خرج دهند در حالی كه برای فرزند مطیع حتی نیازی نباشد، همه چیز توضیح داده شود، اما همه این تفاوت‌ها دلیل نمی‌شود كه والدین در میزان علاقه و توجه‌ای كه به آنها نشان می‌دهند، تفاوت قائل شوند. والدین باید به همه فرزندانشان به شكلی مناسب، شفاف و یكسان توجه، علاقه و دقت داشته باشند تا احساس فرق گذاشتن به هیچ كدام از آنها دست ندهد. خوبی‌ها و بدی‌های آنها می‌تواند مورد بررسی و تحلیل والدین قرار گیرد، اما نباید مورد سرزنش یا تحقیر قرار گیرد.

دختر بابا، پسر مامان!

در فرهنگ عامیانه گفته می‌شود دخترها «بابایی» هستند و پسرها «مامانی»، به این معنا كه دخترها بیشتر مورد توجه پدرشان هستند و پسرها نیز با مادرها ارتباط بهتری دارند. شاید از منظر روان‌شناسی و در برخی موارد این مساله صادق باشد، اما این كه همین موضوع پایه روابط خانواده را شكل دهد و بر همین اساس قرار باشد رابطه دخترها با مادران و پسرها با پدرها خوب نباشد، یك اشتباه محسوب می‌شود.

هیچ نسخه‌ای نمی‌توان برای روابط فرزندان و والدین از پیش پیچید، تنها نسخه قابل توجه در روابط خانوادگی كه مورد تائید همه كارشناسان است، می‌گوید روابط باید بر اساس احترام و مهربانی شكل بگیرد و هیچ تفاوت و استثنایی بین این روابط توجیه‌پذیر نیست. اگر در خانواده‌ای دختر یا پسری نمی‌تواند با مادر یا پدرش ارتباط درستی برقرار كند، جایی از رابطه دچار مشكل است و هیچ قانونی وجود ندارد كه تعیین كند روابط پدرها و دخترها و از آن سو، مادرها و پسرها باید خوب باشد یا این كه برعكس این موضوع درست است.

برای داشتن روابط خوب خانوادگی، سعی كنید نسبت به این پیش‌فرض‌ها كاملا بی‌تفاوت باشید و از همان ابتدای كودكی روابط درست و مثبتی را پایه‌گذاری كنید.

اختلاف میان فرزندان

یكی از آثار سوء تفاوت قائل شدن بین فرزندان، ایجاد اختلاف بین آنهاست. روابط خانوادگی خوب و مثبت به روابطی گفته می‌شود كه در آن بین اعضای خانواده صداقت، محبت و عشق وجود داشته باشد و اگر در خانواده‌ای اختلاف بین اعضای آن باشد یعنی اصول روابط در آن خانواده براساس معیارهای اشتباهی بنا شده است.

بر این اساس وقتی پدر یا مادری بین فرزندان تفاوت قائل می‌شود در واقع سبب می‌شود بین آنها اختلاف ایجاد شود. فرزندی كه محبوب پدر یا مادر است، مورد غضب بقیه قرار می‌گیرد و همین مساله می‌تواند آتش اختلاف بین روابط فرزندان را روشن كند.

در واقع والدین با این برخورد اشتباه براحتی كانون خانواده را دچار آسیب می‌كنند و ممكن است این اشتباه قابل جبران نباشد و روابط فرزندان تا بزرگسالی سرد و منفی باقی بماند.

اما وقتی كه والدین رابطه‌ای یكسان با فرزندان دارند همین مساله سبب می‌شود اگر اختلافی هم بین آنها باشد، به مرور رفع شود و آنها روابط خوب و محبت‌آمیز پدر و مادر را در روابط خودشان الگو قرار دهند.

مفهوم شیرین عدالت

برای تفهیم اثرات منفی تبعیض به والدینی كه بین فرزندانشان تفاوت قائل می‌شوند، باید مثال‌ها و موقعیت‌های مشابه را به تصویر كشاند. این پدر یا مادرها وقتی در محل كارشان با رفتار مشابه از سوی مافوق خود قرار می‌گیرند، بشدت اعتراض می‌كنند.

هیچ كدام از این والدین حاضر نیستند محل كاری را كه بین آنها و سایر همكاران تبعیض قائل می‌شوند تحمل كنند، اما در موقعیت مشابه در منزلشان ممكن است همین رفتار را با فرزندان خود داشته باشند.

این در حالی است كه وظیفه والدین آشنا كردن فرزندان با مفهوم عدالت از همان دوران كودكی است. عدالت، ارزشى است كه در اوایل زندگى از تعامل با والدین، معلمان و دیگر افرادى كه سرمشق هستند كسب مى​شود. روان‌شناسان معتقدند رفتار والدین در برخورد با فرزندانشان اعتقاد به عدالت را در آنها شكل مى دهد. همچنین یاد دادن مقررات جامعه و مقررات عادلانه اجتماعى نیز در شكل‌گیرى عدالت در آنها موثر است.

فرزندان معمولا بر سر دارایى‌ها و استفاده از آنها دچار اختلاف می‌شوند. بهترین اتاق نصیب چه​كسى شود، بهترین غذا را چه كسى بخورد و ‎ كدام اسباب‌بازی متعلق به چه كسی باشد از موضوعاتی است كه سبب اختلاف میان آنها می‌شود. آنها همچنین بر سر وظایفى كه دارند نزاع مى‌كنند. این والدین هستند كه مى‌توانند عدالت را میان آنها برقرار كرده و رفتار عادلانه را به كودكانشان بیاموزند.

تبعیض بكارید، حسادت درو می​كنید

والدین باید به فرزند خود كمك كنند تا نقاط قوت خود را بشناسد. همچنین به او كمك كنند تا بدون مقایسه خود با دیگران توانایی‌های خود را به كار گیرد.

به اعتقاد روان‌شناسان حوزه كودك، تبعیض قائل شدن بین فرزندان سبب بروز حس حقارت در یكی و حس خودبزرگ‌بینی در دیگری می‌شود كه همین موضوع می‌تواند سبب بروز حسادت شود.

حسادت نوعی ناراحتی از شخصی است كه دارای امتیازات و موفقیت‌های بیشتری نسبت به طرف مقابل خود است و این احساس می‌تواند در بین فرزندان یك خانواده به طور معمول دیده شود، به عبارتی دیگر زمانی كه حضور فرزندی دیگر در خانواده سبب كم شدن توجه به فرزند بزرگ‌تر یا كوچك‌تر شود و فرزندان به مقایسه یكدیگر بپردازند، این احساس حسادت می‌تواند بروز كند. اگر والدین در تفاوت گذاشتن میان فرزندان نقش داشته باشند، حس حسادت مسلما با شدت بیشتری در آنها بروز می‌كند.

‌هر گونه شرایطی كه این احساس را در كودكی ایجاد كند كه نسبت به توانایی‌های خود دچار خودكم‌بینی شود و دیگران را دارای توانایی‌های بالاتر از خود بداند، می‌تواند عاملی برای بروز احساس حسادت در كودكان و در كنار آن رفتارهای پرخاشگرانه، لجبازی و سرپیچی از والدین​باشد.

بر این اساس توصیه می‌شود والدین برای جلوگیری از چنین احساسی در كودك، مراقب رفتار خود باشند، به گونه‌ای ‌كه به تصدیق حس فرزندان نسبت به هم پرداخته و به جای تحقیر كردن آنها، سعی كنند آنها را حمایت و تقویت كنند، چراكه برخورد تحقیرآمیز با یكی از فرزندان، می‌تواند زمینه حسادت را در او ایجاد كند. چنین برخوردهایی احساس تنفر و حسادت را در فرزندان بخصوص فرزندان كوچك‌تر تقویت می‌كند.


پنج شنبه 27/7/1391 - 17:43
مورد توجه ترین های هفته اخیر
فعالترین ها در ماه گذشته
(0)فعالان 24 ساعت گذشته