مردی برای اصلاح سر و صورتش به آرایشگاه رفت در بین کار گفت و گوی جالبی بین آنها در گرفت.
آنها در مورد مطالب مختلفی صحبت کردند وقتی به موضوع خدا رسید
آرایشگر گفت: من باور نمی کنم که خدا وجود دارد.
مشتری پرسید: چرا باور نمی کنی؟
آرایشگر جواب داد: کافیست به خیابان بروی تا ببینی چرا خدا وجود ندارد؟ شما به من بگو اگر خدا وجود داشت این همه مریض می شدند؟ بچه های بی سرپرست پیدا می شد؟ اگر خدا وجود داشت درد و رنجی وجود داشت؟
نمی‌توانم خدای مهربانی را تصور کنم که اجازه دهد این همه درد و رنج و جود داشته باشد.

مشتری لحظه‌ای فکر کرد اما جوابی نداد چون نمی‌خواست جر و بحث کند.
آرایشگر کارش را تمام کرد و مشتری از مغازه بیرون رفت به محض اینکه از مغازه بیرون آمد مردی را دید با موهای بلند و کثیف و به هم تابیده و ریش اصلاح نکرده ظاهرش کثیف و به هم ریخته بود.
مشتری برگشت و دوباره وارد آرایشگاه شد و به آرایشگر گفت: میدونی چیه! به نظر من آرایشگرها هم وجود ندارند.
آرایشگر گفت: چرا چنین حرفی میزنی؟ من اینجا هستم. من آرایشگرم. همین الان موهای تو را کوتاه کردم.
مشتری با اعتراض گفت: نه آرایشگرها وجود ندارند چون اگر وجود داشتند هیچکس مثل مردی که بیرون است با موهای بلند و کثیفو ریش اصلاح نکرده پیدا نمی شد.
آرایشگر گفت: نه بابا! آرایشگرها وجود دارند موضوع این است که مردم به ما مراجعه نمیکنند.

مشتری تاکید کرد: دقیقا نکته همین است. خدا وجود دارد. فقط مردم به او مراجعه نمیکنند و دنبالش نمی گردند.
برای همین است که این همه درد و رنج در دنیا وجود دارد.!

کلمه‌ها و اندیشه‌ها دارای امواجی نیرومند هستند که به زندگی‌مان شکل می‌دهند. ما می‌توانیم با استفاده از کلمه‌ها و اصطلاح‌های مثبت، انرژی مثبت را بین همه پخش کنیم. برای مثال ما می‌تونیم از جایگزین‌های زیر در صحبت هایمون استفاده کنیم:

به جای پدرم درآمد؛ بگوییم : خیلی راحت نبود
به جای خسته نباشید؛ بگوییم : خدا قوت
به جای دستت درد نکنه ؛ بگوییم : ممنون از محبتت، سلامت باشی
به جای ببخشید مزاحمتون شدم؛ بگوییم : از این که وقت خود را در اختیار من گذاشتید متشکرم
به جای گرفتارم؛ بگوییم : ‌در فرصت مناسب با شما خواهم بود
به جای دروغ نگو؛ بگوییم : راست می گی؟ راستی؟
به جای خدا بد نده؛ بگوییم : خدا سلامتی بده
به جای قابل نداره؛ بگوییم : هدیه برای شما
به جای شکست خورده؛ بگوییم : با تجربه
به جای فقیر هستم؛‌بگوییم : ثروت کمی دارم
به جای بد نیستم؛ بگوییم :‌ خوب هستم
به جای بدرد من نمی خورد؛ بگوییم : مناسب من نیست
به جای مشکل دارم؛ بگوییم : مسئله دارم
به جای جانم به لبم رسید؛ بگوییم : چندان هم راحت نبود
به جای فراموش نکنی؛ بگوییم : یادت باشه
به جای من مریض و غمگین نیستم؛‌ بگوییم :‌ من سالم و با نشاط هستم
به جای غم آخرت باشد؛ بگوییم : شما را در شادی ها ببینم

به جای جملاتی مانند چقدر چاق شدی؟، چقدر لاغر شدی؟، چقدر خسته به نظر می‌آیی؟، چرا موهات را این قدر کوتاه کردی؟، چرا ریشت را بلند کردی؟، چراتوهمی؟، چرا رنگت پریده؟، چرا تلفن نکردی؟، چرا حال مرا نپرسیدی؟  بگوییم: سلام به روی ماهت، چقدر خوشحال شدم تو را دیدم،  همیشه در قلب من هستی و....

انرژی مثبت بگیرید :

<< نام و یاد خداوند بخشنده و مهربان آرامش بخش قلبهاست >>

...

تفکر انسان مانند چتر نجات است هنگامی کاراست که باز باشد.

موفقیت یعنی آنچه را می خواهید به دست آورید و شادمانی یعنی از آنچه که به دست آورده اید لذت ببرید.

هیچ کس نمی تواند بدون رضایت شما در شما احساس حقارت به وجود آورد.

مردم درست به همان اندازه خوشبختند که خودشان تصمیم می گیرند.

همیشه قطعی ترین راه برای موفقیت این است که یک بار بیشتر تلاش کنید.

هر چه به فداکاری و خوشبختی خو بگیریم ، کامل تر و خوشبخت تر خواهیم شد.

وقتی عشق و مهارت توام با هم کار کنند انتظار یک شاهکار را داشته باشید.

شادی ها و لذات زندگی را به تعویق مینداز.

انجام کاری را که می توانی ، یا می اندیشی که می توانی، آغاز کن.

بهترین و زیباترین چیزها در جهان دیده نمی شوند آن ها بایستی در درون قلب احساس شوند.

شاید زندگی آن جشنی نباشد که آرزویش را داشتی ، اما حالا که به آن دعوت شدی تا می توانی زیبا برقص.

الماس حاصل فشارهای سخت است اگر در خودتان لیاقت الماس شدن می بینید از فشارهای سخت نترسید.

سعی کن در زندگی مثل زودپز باشی یعنی در اوج جوش آوردنت سوت بزنی.

همیشه بهترین راه را برای پیمودن می بینیم اما فقط راهی را می پیماییم که به آن عادت کرده ایم.

مهربانی را وقتی دیدم که کودکی می خواست آب شور دریا را با آب نبات کوچکش شیرین کند.

هیچ وقت عشق را گدایی نکن چون معمولا چیز با ارزشی رو به گدا نمی دن.

آن چه مغز انسان تصور و باور کند به آن می رسد.

شادی توانایی لذت بردن از گذر زمان است.

اعتماد به نفس نخستین راز موفقیت است.

شادی معنا و هدف زندگی ، و همه آرزو و غایت زندگی بشریت است.

راه شادی در آسمان ها نیست ، آن را در قلب ها جستجو کن.

مهربانی کوششی است که هرگز از بین نمی رود.

 اگر نمی توانی بالا بروی سیب باش تا افتادنت اندیشه ای را بالا ببرد.

همیشه دلیل شادی کسی باش نه قسمتی از شادی او و همیشه قسمتی از غم کسی باش نه دلیل غم او.

زندگی تفسیر 3 کلمه است 1: خندیدن 2: بخشیدن 3: فراموش کردن . پس  تا می توانی بخند ، ببخش و فراموش کن.
 عشق ورزیدن را از کویر بیاموز که دریا بودنش را به آفتاب بخشید.

 پیش از آن که اخم کنی کاملا مطمئن باش که هیچ چیز دیگری برای لبخند زدن وجود ندارد.
 وقتی زندگی چیز زیادی به شما نمی دهد ، دلیلش آن است که شما هم چیز زیادی از او نخواسته اید
 یک قلب پاک از تمام معابد و مساجد زیبای جهان زیباتر است
خوشبختی یه حس زیبا ، یه هدیه قشنگ از طرف خداوند است
 موفقیت یعنی انجام دادن ، عمل کردن ، عشق ورزیدن ، خلق کردن و تفکر
 دریای توفانی ناخدای لایق می سازد پس همیشه ممنون لحظات سخت زندگی باش

چرخ های سنگین و زنگ زده زندگی ، با دست های نامریی امید می چرخد
آدمی ساخته افکار خویش است ، فردا همان خواهد شد که امروز می اندیشیده است
پروردگارا ! آرامشی عطا فرما تا بپذیرم آن چه را نمی توانم تغییر دهم ،  شهامتی که تغییر دهم آن چه را که می توانم و دانشی که تفاوت آن دو را بدانم
با اراده اگر دری را بکوبی گشاده می شود 
انسان با آرزوی خود پیش می رود
هر انسانی لبخندی از خداوند است ، تبریک به تو که زیباترین لبخند خداوندی خوشبختی درونی است نه بیرونی، و از این رو به آن چه هستیم بستگی دارد ، نه آنچه داریم در نگاه کسانی که پرواز را نمی فهمند ، هر چه بیشتر اوج بگیری کوچک تر خواهی شد
شجاعت همیشه فریاد زدن نیست ، گاهی صدای آرامی است که در انتهای روز می گوید فردا دوباره تلاش خواهم کرد
قطره آب اگر زنده نیست ، زندگی می دهد  و سرسبزی یادگار اوست
سنگی که طاقت ضربه های تیشه را ندارد لایق تندیس شدن نیست.در مقابل سختی ها مقاوم باش که وجودت شایسته تندیس شدن است

دو تا گرگ بودند كه از كوچكی با هم دوست بودند و هر شكاری كه به چنگ می آوردند با هم می خوردند و تو یك غار با هم زندگی می كردند. یك سال زمستان بدی شد و بقدری برف رو زمین نشست كه این دو گرگ گرسنه ماندند و هر چه ته مانده لاشه های شكارهای پیش مانده بود خوردند كه برف بند بیاید و پی شكار بروند اما برف بند نیامد و آنها ناچار به دشت زدند اما هر چه رفتند دهن گیره ای گیر نیاوردند، برف هم دست بردار نبود و كم كم داشت شب می شد و آنها از زور سرما و گرسنگی نه راه پیش داشتند نه راه پس.

یكی از آنها كه دیگر نمی توانست راه برود به دوستش گفت: "چاره نداریم مگه اینكه بزنیم به ده."

ـ "بزنیم به ده كه بریزن سرمون نفله مون كنن؟"

ـ "بریم به اون آغل بزرگه كه دومنه كوهه یه گوسفندی ورداریم در ریم."

ـ "معلوم میشه مخت عیب كرده. كی آغلو تو این شب برفی تنها میذاره. رفتن همون و زیر چوب و چماق له شدن همون. چنون دخلمونو میارن كه جدمون پیش چشممون بیاد."

ـ "تو اصلاً ترسویی. شكم گشنه كه نباید از این چیزا بترسه."

ـ "یادت رفته بابات چه جوری مرد؟ مثه دزد ناشی زد به كاهدون و تكه گنده هش شد گوشش"

ـ "بازم اسم بابام رو آوردی؟ تو اصلاً به مرده چكار داری؟ مگه من اسم بابای تو رو میارم كه از بس كه خر بود یه آدمیزاد مفنگی دست آموزش كرده بود برده بودش تو ده كه مرغ و خروساشو بپاد و اینقده گشنگی بهش داد تا آخرش مرد و كاه كردن تو پوستش و آبرو هر چی گرگ بود برد؟"

ـ "بابای من خر نبود از همه دوناتر بود. اگر آدمیزاد امروز روزم به من اعتماد می كرد، می رفتم باش زندگی می كردم. بده یه همچه حامی قلتشنی مثه آدمیزاد را داشته باشیم؟ حالا تو میخوای بزنی به ده، برو تا سر تو بِبُرن، بِبَرن تو ده كله گرگی بگیرن."

ـ "من دیگه دارم از حال میرم. دیگه نمی تونم پا از پا وردارم."

ـ "اه" مث اینكه راس راسكی داری نفله میشی. پس با همین زور و قدرتت میخواسی بزنی به ده؟"

ـ "آره، ‌نمی خواسم به نامردی بمیرم. می خواسم تا زنده ام مرد و مردونه زندگی كنم و طعمه خودمو از چنگ آدمیزاد بیرون بیارم."

گرگ ناتوان این را گفت و حالش بهم خورد و به زمین افتاد و دیگر نتوانست از جایش تكان بخورد. دوستش از افتادن او خوشحال شد و دور ورش چرخید و پوزه اش را لای موهای پهلوش فرو برد و چند جای تنش را گاز گرفت. رفیق زمین گیر از كار دوستش سخت تعجب كرد و جویده جویده از او پرسید:

ـ "داری چكار می كنی؟ منو چرا گاز می گیری؟"

ـ "واقعاً كه عجب بی چشم و روی هستی. پس دوستی برای كی خوبه؟ تو اگه نخوای یه فداكاری كوچكی در راه دوست عزیز خودت بكنی پس برای چی خوبی؟"

ـ "چه فداكاری ای؟"

ـ "تو كه داری میمیری. پس اقلاً بذار من بخورمت كه زنده بمونم."

ـ منو بخوری؟"

ـ "آره مگه تو چته؟"

ـ "آخه ما سالهای سال با هم دوست جون جونی بودیم."

ـ "برای همینه كه میگم باید فداكاری كنی."

ـ "آخه من و تو هر دومون گرگیم. مگه گرگ، گرگو می خوره؟"

ـ "چرا نخوره؟ اگرم تا حالا نمی خورده، من شروع می كنم تا بعدها بچه هامونم یاد بگیرن."

ـ "آخه گوشت من بو نا میده"

ـ "خدا باباتو بیامرزه؛ من دارم از نا می رم تو میگی گوشتم بو نا میده؟

ـ "حالا راس راسی میخوای منو بخوری؟"

ـ "معلومه چرا نخورم؟"

ـ "پس یه خواهشی ازت دارم."

ـ "چه خواهشی؟"

ـ "بذار بمیرم وقتی مردم هر كاری میخوای بكن."

ـ "واقعاً كه هر چی خوبی در حقت بكنن انگار نكردن. من دارم فداكاری می كنم و می خام زنده زنده بخورمت تا دوستیمو بهت نشون بدم. مگه نمی دونی اگه نخورممت لاشت میمونه رو زمین اونوخت لاشخورا می خورنت؟ گذشته از این وقتی كه مردی دیگه بو میگیری و ناخوشم می كنه."

گرگ نابكار این را گفت و زنده زنده شكم دوست خود را درید و دل و جگر او را داغ داغ بلعید ...

نتیجه گیری اخلاقی :

1. گرگها همدیگر را می درند و در هیچ زمانی به یكدیگر ترحم نمی كنند

2. به کمتر دوستی می توان اعتماد کرد، چون شناسایی رفیق و نارفیق كمی سخت است

3. گرگها که سود و زیان ندارند این هستند، پس چه برسد به بعضی از انسانها ...

4. جوانمردی پیر و جوان ندارد، حتی زن و مرد هم ندارد. بیاییم همیشه جوانمرد باشیم

 هشت روش برای تقویت اعتماد به نفس

آیا می دانستید که گاهی به هم می رسیم و می گوییم 120 سال زنده باشی یعنی چه و از کجا آمده؟ برای چه نمی گوییم 150 یا 100 سال یا ...

 در ایران قدیم، سال کبیسه را به این صورت محاسبه می کردند که به جای اینکه هر 4 سال یک روز اضافه کنند و آن سال را سال کبیسه بنامند هر سال را بصورت 365 روز محاسبه می کردند و پس از 120 سال 365 روزه یک ماه به آن سال اضافه می کردند. یعنی 30 روز کبیسه در یک ماه جمع می شد و پس از 120 سال یکجا اشتفاده می شد!!!

(حتما می دانید که تقویم فعلی که بنام تقویم جلالی نامیده می‌شوند حاصل زحمات خیام و سایر دانشمندان قرن پنجم هجری است) هر 120 سال یک ماه را جشن می گرفتند و کل ایران این جشن برپا بود و برای این که بعضی ها ممکن بود یک بار این جشن را ببینند و عمرشان جواب نمی داد تا این جشن ها را دوباره ببینند (و بعضی ها هم این جشن را نمی دیدند) به همین دلیل دیدن این جشن را به عنوان بزرگترین آرزو برای یکدیگر خواستار بودند و هر کسی برای طرف مقابل آرزو می کرد تا آنقدر زنده باشی که این جشن باشکوه را ببینی و این به صورت یک تعارف و سنتی بی نهایت زیبا درآمد که وقتی به هم می رسیدند بگویند 120 سال زنده باشی.