تبیان، دستیار زندگی

آخرین تصمیمات درباره قرعه کشی و اعزام ثبت نام کنندگان جدیدعمره

رئیس سازمان حج و زیارت آخرین تصمیمات اتخاذ شده برای قرعه کشی ثبت نام کنندگان جدید عمره و همچنین جزئیات اعزام این افراد را تشریح کرد.

علی لیالی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: براساس آخرین تصمیمات اتخاذ شده در قرعه کشی که به منظور اعزام ثبت نام کنندگان جدید به عمره مفرده انجام می شود فقط دو میلیون و 400 هزار نفر انتخاب خواهند شد. به گفته وی، سایر افرادی که اسامی آنها در قرعه کشی انتخاب نشود باید سپرده خود را از بانک پس بگیرند. رئیس سازمان حج و زیارت تاکید کرد: در گذشته هنوز تصمیم نهایی گرفته نشده بود اما پس از اتخاذ آخرین تصمیمات قرار براین شد که دو میلیون و 400 هزار نفر طی سه سال اعزام شوند و البته تعداد اندکی نیز به عنوان رزرو انتخاب می شوند که در صورت انصراف متقاضیان جایگزین خواهند شد. لیالی افزود: سازمان حج هیچ تعهدی در قبال اعزام تمامی ثبت نام کنندگان ندارد و این موضوع در هنگام ثبت نام در بانکها قید شده بود. وی با اشاره به اینکه اعزام های جدید از سال 93 تا 95 به طول می انجامد گفت: برای سال آینده و همچنین سال 92 نیز پشت نوبتی های گذشته اعزام خواهند شد. رئیس سازمان حج و زیارت با تاکید براینکه قرعه کشی از طریق نرم افزار انجام می شود و تدوین نرم افزار ویژه این کار در مراحل پایانی است اظهار داشت: قرعه کشی برای انتخاب متقاضیان جدید عمره تا پایان این هفته انجام می شوند

در فاصله 130 كیلومتری شمال شرقی اصفهان ، شهری بازمانده از تاریخ به نام زواره وجود دارد كه به آرامی در بستر كویر روزگار می گذارند . زواره یا مدینه السادات شهر تاریخ و شهر مردم دلیر و با استقامت است كه در افسانه ها بنیانگذاری آن را به زواره برادر رستم نسبت داده اند .
این شهر در طول تاریخ دراز و پر حادثه خود بزرگان و دلیرانی را در خود پرورانده است ،كه از
آن جمله اند سید بهاءالدین حیدر ، آیت الله سید حسن مدرس و ... .
از آنجا كه شرح مبارزات خستگی ناپذیر و دلاوری های سید زواره ای شهید آیت الله سید حسن مدرس در روزنامه ها و كتب به كرار بیان شده است در این مقاله گذری كوتاه داریم به شرحی از زندگی سید بهاءالدین حیدر سر سلسله سادات طباطبایی كه در مبارزه با مغولان كشته می شود .
در گذشته شهر زواره را حصارهایی بلند با برج هایی محكم محافظت می كرد كه هنوز هم قسمتی از بقایای آنها موجود است . در خارج از حصار در بخشی از دشت زواره كه امروزه به آن كلانتر میگویند ، نهری جریان داشت كه اهالی زواره از آب آن برای شستشوی ظروف و البسه خود استفاده می كردند .
نقل است هنگام سلطه مغولان بر ایران روزی یكی از شاهزادگان مغول هنگامی كه سوار بر اسب در حال عبور از پشت حصار زواره بوده ، یكی از زنان كه مشغول شست و شوی لباس و ظروف وبرداشتن آب بود ، توجهش را جلب كرد و به شیوه مغولی مبادرت به ربودن وی جهت همسری خود كرد . این حركت موجب بر آشفتگی عده ای از ناظران كه اغلب از سادات بودند ، شد . لذا برای حفظ حیثیت اجتماعی خود و تادیب شاهزاده مغول در مقابل آسیاب سوم زواره راه را بر او بستند و وی را به قتل رساندند . قبر شاهزاده مقتول مغول تا چند سال قبل در همان محلی كه به هلاكت رسیده بود وجود داشت . ولی بعد از تعریض جاده زواره آثار آن از بین رفت . بعد از قتل شاهزاده مغول به دستور نایب الحكومه اصفهان سربازان زیادی به زواره اعزام شدند و چون به علت بسته بودن دروازه ها امكان ورود به زواره نداشتند ، مدت چهل روز آن را به محاصره نگه داشتند . طی این مدت نسبتا طولانی به تدبیر سید بهاءالدین حیدر كه یكی از سادات طباطبایی بود و اغلب سادات فعلی زواره و سادات طباطبایی از اولاد و احفاد او هستند ،مردم از طریق كانال های تدارك دیده شده از زواره خارج شدند و توانستند جان خود را نجات دهند . علت پراكندگی سادات طباطبایی در ایران و اینكه تمام سادات طباطبایی منتصب به زواره اند ، از اینجا نشات می گیرد. فقط تعدادی از پیر زنان و پیر مردانی كه به علت كبر سن ، بیماری و ... قادر به حركت نبودند ،‌همراه با خود سید بهاء الدین حیدر در قلعه باقی ماندند .استاد سید محمد محیط طباطبایی در مجله یغما سال 9 شماره 3 در مقاله ای به عنوان خواجه نصیر و مردم زواره در این زمینه می نویسد : « پس از اینكه از محصورین {زواره} جز معدودی پیر و فرتوت كهنسال دیگر كسی در داخل حصار باقی نماند و در موقع تمهید مقدمه فرار دیگران امر دفاع از برج و بازو را همین دسته بر عهده گرفته بودند ، به قشون محاصر در خواست تسلیم كردند مشروط به اینكه بر عجزه ناتوان ببخشایند . ولی پس از ورود سپاه فاتح در داخل حصار جز پیران سالخورده كه بایستی از هلاكت و اسیری معاف بمانند ، كسی را نیافتند و دیگران روز ها بلكه هفته ها بود كه خود را به نقاط دور دست رسانیده بودند . مغول وقتی این زبر دستی را از سادات دیدند یكی از روسای طایفه را كه پیرمردی ناتوان و زاهد و عابد به نام میر حیدر یا بهاء الدین حیدر بود ،‌در خانه او به قتل رساندند و بر سایرین نیز رحم نیاوردند و پس از آنكه عمارات را خراب و باغستان ها را به همراه كشتزارها بایر كردند ، قنات های زواره را بیانباشتند چنانكه وقتی زواره را ترك میكردند ، دیگر از عمران و حیات نشانی در آنجا باقی نمانده بود . »
بعدها مردم شهر وقتی به سرزمین خود برگشتند با مزار آن سید كه جان خود را فدای نجات همنوعشان نموده بود ، روبرو شدند و آن را زیارتگاه خویش ساختند . آرامگاه سید بهاءالدین حیدر هنوز در نزدیك حسینیه بزرگ زواره یعنی در همان منزلش قرار دارد و به مناسبت اینكه سادات زواره خود را از اولاد و احفاد او می دانند ، مورد احترام مردم می باشد . اینك چند قرن است كه در پایان هر هفته عده بی شماری از مردم زواره به پاس قدر دانی از مردی كه حماسه بشری شور انگیزی را آفرید ، بر مزار آن سید بزرگوار حاضر میشوند و بر روح پر فتوحش درود می فرستند وبرای شادی روح او فاتحه می خوانند .

اكنون با توجه به شخصیت اجتماعی سید بهاءالدین حیدر و اینكه مقبره آن سید یكی از بناها ی تاریخی و زیبای شهر زواره به شمار می رود .خوب است از این مكان مقدس و با ارزش به عنوان مكانی فرهنگی ( فرهنگستان زبان و ادب فارسی ،‌موزه مردم شناسی ،‌كانون فرهنگی ،كتابخانه و . . . )استفاده شود تا رونق آن دو چندان شود .

گزارش از محمدرضا شواخی

 

 

 

در زواره رو کن و صد افتخارش راببین مردم خوب و نجیب و باوقارش را ببین

برگ برگ سبز تاریخ زواره افتخار زر نشان تاریخ آن آل و تبارش را ببین

چون نگینی از زمرد در کف دشت کویر سبز و خرم مانده بر جا اقتدارش را ببین

خاک آن زرخیز و چون خلد برین آب و هوا آسمان روشن و شبهای تارش را ببین

مردمانش اهل دین و دانش و علم و کمال در همه ادوار بوده اشتهارش را ببین

مجمر و سید حسن یا که مدرس هر کدام صاحب عز و جلال و افتخارش را ببین

در شمالش جنگل سرسبز اطراف کویر در جنوبش کوهساران چشمه سارش را ببین

شرق آن شهراب و مزد آباد غربش تلک آباد روستاهای ریگستان در جوارش را ببین

در دو فرسنگ شمال شرقی این شهر خوب شیخ رجب برسی لقب آن نامدارش را ببین

ایستگاه راه آهن در جنوبش مستقر منتظر آنجا بمان سیر قطارش را ببین

گر که از آثار تاریخی بخواهی یک به یک مسجد جامع برو و آن افتخارش را ببین

گنبد و محراب و ایوانهای با سقف بلند گچبریهای قشنگ خوش نگارش را ببین

گر که تاریخ بنا خواهی به «محرابش» نگر در هنر والا مقام استاد کارش را ببین

بعد آن بگذار پا در مسجد بن کویه اش مسجد و محرابها دیدی منارش را ببین

هست تاریخ بنای این مناره «را کمر» قد رعنای بلند و استوارش را ببین

دو حسینیه بزرگ و کوچک و بازار را چون که دیدی زود رو برج و حصارش را ببین

در دو سوی سوق آن با شد دو تا کاروانسرا یاد آن داد و ستد کن کسب و کارش را ببین

در شمال شهر یخچالی است در پشت حصار سقف گنبد گونه مخروط وارش را ببین

قلعه های توی در تو برج و باروی بلند با در و دیوارهای خاکسارش را ببین

خانه های باستانی چارتاقیهای خوب بادگیرهای بلند تاجدارش را ببین

پیر های عارفی بغنوده در این سرزمین گنبد سبز بلندی در مزارش را ببین

چونکه پا بگذاشتی اندر مزارش با ادب رو شهیدان عزیز گلعذارش را ببین

از شهیدانش چه گویم گشته از صد هم فزون مادران داغ دیده اشکبارش را ببین

دو امام زاده که از نسل امام کاظمند کن زیارت لوحه اصل و تبارش را ببین

حوزه علمیه با نام امام باقر است حجره های با صفای خوش نگارش را ببین

چند آب انبار هم باشد ز آثار قدیم حاج سید مهدی و نو با پامنارش را ببین

هیچ می دانی رباطی هم در اینجا بوده است جای آن اکنون دبیرستان قرارش را ببین

چند تا عصار خانه بوده اندر شهر ما سنگ و محور چوبهای استوارش را ببین

داشته شش آسیا آبی که گردیده خراب سنگهایش مانده بر جا آن مدارش را ببین

قدمت این شهر گویا قبل میلاد مسیح پر حوادث در کتب و آن روزگارش را ببین

در مسیر راه ابریشم چو بوده این دیار زین سبب آباد بوده اعتبارش را ببین

هر کجا باشد در این کشور ز سادات طبا از زواره خاسته اصل و تبارش را ببین

نوبت ویرانی این شهر در عهد مغول چون که شد تمهید خلق هوشیارش را ببین

در جنایات هلاکو کار چون دشوار شد نقبها زیر زمین راه فرارش را ببین

کوچه هایش نامهای مختلف دارد ولی کوچه کفرود و دربند پامنارش را ببین

کوچه میران و باغبازان و سامع دین همه کوچه دشت و وداعدان همجوارش را ببین

کوچه شیرین و شور و کوچه شوگاه را کوچه شومالخانه جویبارش را ببین

از شاعر معاصر اسماعیل عابدان زاده زواره

برگرفته از سایت زواره نگینی در كویر

 

 

اصفهان از شهرهای بسیار قدیمی است و در دوره های آل زیاد و آل بویه و سلاجقه و صفویه پایتخت ایران بوده است. ارتفاع متوسط آن از سطح دریا حدود ۱۶۲۰متر است.

استان اصفهان از شمال به استان سمنان و مرکزی و قم،از مشرق به استانهای یزد و خراسان جنوبی و چهارمحال بختیاری محدود است.

مهمترین رودخانه مرکز فلات ایران (زاینده رود) که از زردکوه بختیاری سرچشمه میگیرد و از غرب به شرق ادامه دارد و به باتلاق گاوخونی میریزد در این استان قرار دارد.

آثار تاریخی و دیدنی اصفهان بسیار زیاد است و شاید اگر هفته ها و حتی ماهها را هم در آن بگذرانیم موفق به دیدن همه آنها نشویم با این حال در اینجا مشهورترین آثار آن را که خودم هم از آنها دیدن کردم را به اختصار بیان میکنم.

آثار تاریخی مشهور اصفهان:

مسجد جامع:

این مسجد مجموعه ای از معماریهای دوره های بعد از اسلام تاریخ ایران است قسمتهای دیدنی این مسجد عبارتند از :

- صفه های کوچک سمت راست دالان ورودی که ستونهای مدور با تزیینات گچبری دارد و از آثار دوره دیلمی قرن ۴ می باشد.

- چهلستون واقع در سمت چپ دالان ورودی که به سبک ابنیه دوره سلجوقی می باشد.

- گنبد خواجه نظام الملک وزیر مشهور ملکشاه سلجوقی که در ضلع جنوبی مسجد قرار دارد.

- چهلستونهای طرفین این گنبد که مربوط به دوره دوم سلجوقی میباشد.

- چهلستونی که در انتهای غرب این ضلع واقع شده است که از دوره شاه عباس اول صفوی است.

- تزیینات کاشیکاری اطراف صحن که از دوره حسن بیک ترکمان معروف به اوزون حسن است.

- ایوان شرقی مسجد،ایوان شاگرد است که متعلق به دوره سلجوقی است.

- ایوان غربی مسجد،ایوان استاد است که متعلق به قرن ششم است.

- در شمال ایوان غربی مسجد کوچکی از دوره اولجاتیو، ایلخان مسلمان مغول واقع شده است.

- در مغرب ایوان غربی و مسجد اولجاتیو، شبستانی از دوره حکومت سلطان محمد بایسنقر تیموری قرار دارد.

- ایوان شمالی مسجد معروف به صفه درویش که متعلق به قرن ششم است.

- در طرفین ایوان شمالی چهلستونهایی از قرن ششم است که چهلستون شرقی دارای طاقهای متعدد با نقوش مختلف آجری است.

- و بالاخره شمالی ترین اثر تاریخی مسجد جامع گنبد تاج الملک است که به گنبد خاکی مشهور است.

 

 

 

 

میدان امام(نقش جهان):

در محل این میدان (قبل از آنکه شهر اصفهان به پایتختی صفویه انتخاب شود )باغی وسیع وجود داشته

است به نام نقش جهان. در دوره شاه عباس اول،آن باغ را تا حدود امروزی وسعت داده اند و در اطراف آن

مشهورترین و عظیم ترین بناهای تاریخی اصفهان مانند مسجد جامع عباسی،مسجد شیخ لطف

ا...،عمارت عالی قاپو و سر در قیصریه بوجود آمده است.طول این میدان از شمال به جنوب بیش از ۵۰۰

متر و عرض آن حدود ۱۶۵ متر است. در قرن یازدهم(قرن هفدهم میلادی) این میدان یکی از بزرگترین

میدانهای جهان بوده است و در دوره شاه عباس و جانشینان او محل بازی چوگان و رژه ارتش و چراغانی

و محل نمایشهای مختلف بوده است و دو دروازه سنگی چوگان از آن دوره هنوز در شمال و جنوب میدان

از عظمت دیرین آن حکایت میکند.

ادامه دارد...