به نظر شما فضای بین ستاره ها در فضا چقدر است؟  و درچه فاصله ای ازهم قرار دارند؟
سی گرم از اجرام آسمانی در چه میزان مساحتی پراکنده شده؟
ستارگان دارای صورت فلکی مشخصی هستند چینش ستارگان با کیست؟
نگه داشتن ستارگان از انحراف از مدار خویش با کیست؟
ژرژ گاموف که عمر خود را در شناسایی ستارگان و وسعت فضا صرف کرده است میگوید :
فضا به اندازه ای وسیع است که اگر هرستاره رابه اندازه یک ماسه به قطر ١ میلیمتر فرض کنید در هر کیلومتر مکعب ازفضا فقط یک دانه از این ماسه ها موجود است،
سپس گفت فاصله فضایی میان این ستاره ها بقدری زیاد است که حتی اگر دو ستاره مجاور مستقیما به طرف یکدیگر به حرکت در آیند پنجاه هزار سال طول خواهد کشید تا با هم تصادم کنند!
مولف کتاب از کهکشان تا انسان می گوید :
اگر جرم تمام کهکشان‌ها را بطور مساوی در فضا پخش می کردند؛
به هر 1609000000000000000کیلومتر مربع،
فقط سی گرم. ماده می رسید!
اما عجیب تر از این هم نگاه داشتن این اجرام. در فضا به گونه ای است که مسیر مشخصی دارند
که از مدارها منحرف نمیشوند و مسیر ثابت را طی می کنند و اگر هم از مسیر ثابت خارج شوند قدرت قرار دادن دوباره این ستاره ها در مسیرش با کیست به نحوی که با هم برخوردی نداشته باشند
همه این ها را خدا جون در کتاب آسمانیش قرآن مجید هزار و چهارصد سال پیش به ما گوشزد فرموده!
به این آیات توجه بفرمایید :
(( خدا آفریدگاری است که آسمان را (باهمه اجرام موجود در ارتفاع دهها و صدها و هزاران میلیون سال نوری)  برافراشته و با ستون هایی که شما نمی بینید نگاه داشته است))  < رعد/٢ >
این مطلب اشاره است به نگهداری اینها اما جالب است بدانید که نگهداری اینها به حرکت دادن اینهاست نه لزوما ثابت نگه داشتن اینها!
تا حالا شده که سطل ماستی را بچرخانید ولی ماستهایش نریزد دلیل آن چیزی جز نیروی گریز ازمرکز وقانون جاذبه نیست؛
حال اگر لحظه ای ظرف را در هوا ثابت نگه دارید چه می شود درست است ماست سرتاپای انسان را سفید می کند!
))  بی تردید خداوند آسمانها و زمین را از اینکه منحرف و زایل شوند نگه می دارد و جز او نمی تواند آنها را از انحراف نگه دارد( واوست که اگر بخواهد از انحراف نگه می‌دارد آنها را حتی بعد از انحراف یا نابود می گرداند))  < فاطر /41>
خیلی جالب است بدانید که خداوند در اینجا برای اصلاح بندگان بعضا سرکشش از نوعی تضاد استفاده فرمودند؛
شما ببینید خداوند مهربان آنجا که بحث ستارگان و انحراف آنها از مسیر اصلی است آخر آیه می فرماید که (( من بردبار و بخشنده هستم(پس از انحراف و بازگشت به مسیر) ))
آیا این ستارگان تکلیف دارند؟
نه این برای آگاهی به ماست که ببینیم این خدایی که ستاره های میلیاردی را جا به جا می کند همان خداییست که ما در دنیا برزخ و قیامت با چشم دل میبینیم که ما را باید ببخشد،
و خداوند در این جا که محل جلوه نمایی و اظهار قدرت و نشان دادن وذکر قدرت نامنتهای خویش است که چنین ستاره هایی آفریده و به حرکت در آورده از این فرصت استفاده می کند و برای هدایت ما می فرماید : من بردبار و بخشنده ام واین آدم عاصی و غافل هرچه که هست از کواکب و ستاره ها که بزرگتر نیست که هر گاه از مسیر اصلی منحرف شوند به اذن خداوند قابل بازگشتند آدمی هم همین گونه است که میتواند بازگردد اگر خدا بخواهد و راه بازگشتش را سد نکرده باشد و این تنها خداست که بخشنده است.
اما در سه آیه بعد می بینیم با این که زمین و تمام موجوداتش در مقابل گیتی کمتر از یک گرده غبار است برای اینکه به این انسان فراموشکار قدرتش را یادآوری کند و او را جای خودش بنشاند آخر آیه می فرماید (( خداوند همواره عالم و قدرتمند است))  < فاطر /۴۴>
شاید هم به خاطر این است که مردم مخصوصا در صدر اسلام هیچ درک و تصویری از عالم بالا نداشتند و از طرفی هم خداوند متعال اراده فرموده بود که در آینده یادآوری برای مومنین و تلنگری به کافرین باشد و در هر صورت خداوند آگاه است بر همه هستی

 تعالی الله عن ما یصفون

به نظر شما فضای بین ستاره ها در فضا چقدر است؟  و درچه فاصله ای ازهم قرار دارند؟
سی گرم از اجرام آسمانی در چه میزان مساحتی پراکنده شده؟
ستارگان دارای صورت فلکی مشخصی هستند چینش ستارگان با کیست؟
نگه داشتن ستارگان از انحراف از مدار خویش با کیست؟
ژرژ گاموف که عمر خود را در شناسایی ستارگان و وسعت فضا صرف کرده است میگوید :
فضا به اندازه ای وسیع است که اگر هرستاره رابه اندازه یک ماسه به قطر ١ میلیمتر فرض کنید در هر کیلومتر مکعب ازفضا فقط یک دانه از این ماسه ها موجود است،
سپس گفت فاصله فضایی میان این ستاره ها بقدری زیاد است که حتی اگر دو ستاره مجاور مستقیما به طرف یکدیگر به حرکت در آیند پنجاه هزار سال طول خواهد کشید تا با هم تصادم کنند!
مولف کتاب از کهکشان تا انسان می گوید :
اگر جرم تمام کهکشان‌ها را بطور مساوی در فضا پخش می کردند؛
به هر 1609000000000000000کیلومتر مربع،
فقط سی گرم. ماده می رسید!
اما عجیب تر از این هم نگاه داشتن این اجرام. در فضا به گونه ای است که مسیر مشخصی دارند
که از مدارها منحرف نمیشوند و مسیر ثابت را طی می کنند و اگر هم از مسیر ثابت خارج شوند قدرت قرار دادن دوباره این ستاره ها در مسیرش با کیست به نحوی که با هم برخوردی نداشته باشند
همه این ها را خدا جون در کتاب آسمانیش قرآن مجید هزار و چهارصد سال پیش به ما گوشزد فرموده!
به این آیات توجه بفرمایید :
(( خدا آفریدگاری است که آسمان را (باهمه اجرام موجود در ارتفاع دهها و صدها و هزاران میلیون سال نوری)  برافراشته و با ستون هایی که شما نمی بینید نگاه داشته است))  < رعد/٢ >
این مطلب اشاره است به نگهداری اینها اما جالب است بدانید که نگهداری اینها به حرکت دادن اینهاست نه لزوما ثابت نگه داشتن اینها!
تا حالا شده که سطل ماستی را بچرخانید ولی ماستهایش نریزد دلیل آن چیزی جز نیروی گریز ازمرکز وقانون جاذبه نیست؛
حال اگر لحظه ای ظرف را در هوا ثابت نگه دارید چه می شود درست است ماست سرتاپای انسان را سفید می کند!
))  بی تردید خداوند آسمانها و زمین را از اینکه منحرف و زایل شوند نگه می دارد و جز او نمی تواند آنها را از انحراف نگه دارد( واوست که اگر بخواهد از انحراف نگه می‌دارد آنها را حتی بعد از انحراف یا نابود می گرداند))  < فاطر /41>
خیلی جالب است بدانید که خداوند در اینجا برای اصلاح بندگان بعضا سرکشش از نوعی تضاد استفاده فرمودند؛
شما ببینید خداوند مهربان آنجا که بحث ستارگان و انحراف آنها از مسیر اصلی است آخر آیه می فرماید که (( من بردبار و بخشنده هستم(پس از انحراف و بازگشت به مسیر) ))
آیا این ستارگان تکلیف دارند؟
نه این برای آگاهی به ماست که ببینیم این خدایی که ستاره های میلیاردی را جا به جا می کند همان خداییست که ما در دنیا برزخ و قیامت با چشم دل میبینیم که ما را باید ببخشد،
و خداوند در این جا که محل جلوه نمایی و اظهار قدرت و نشان دادن وذکر قدرت نامنتهای خویش است که چنین ستاره هایی آفریده و به حرکت در آورده از این فرصت استفاده می کند و برای هدایت ما می فرماید : من بردبار و بخشنده ام واین آدم عاصی و غافل هرچه که هست از کواکب و ستاره ها که بزرگتر نیست که هر گاه از مسیر اصلی منحرف شوند به اذن خداوند قابل بازگشتند آدمی هم همین گونه است که میتواند بازگردد اگر خدا بخواهد و راه بازگشتش را سد نکرده باشد و این تنها خداست که بخشنده است.
اما در سه آیه بعد می بینیم با این که زمین و تمام موجوداتش در مقابل گیتی کمتر از یک گرده غبار است برای اینکه به این انسان فراموشکار قدرتش را یادآوری کند و او را جای خودش بنشاند آخر آیه می فرماید (( خداوند همواره عالم و قدرتمند است))  < فاطر /۴۴>
شاید هم به خاطر این است که مردم مخصوصا در صدر اسلام هیچ درک و تصویری از عالم بالا نداشتند و از طرفی هم خداوند متعال اراده فرموده بود که در آینده یادآوری برای مومنین و تلنگری به کافرین باشد و در هر صورت خداوند آگاه است بر همه هستی

 تعالی الله عن ما یصفون

در آمریکا باید چندین میلیارد دلار برای رفتن به ماه خرج کند تا حقانیت اسلام را برای مایی که روی زمین نشسته ایم اثبات کند و آن چیزی نیست جز معجزه پیامبر اکرم صل الله در صدر اسلام که آن را مورخان و کتاب آسمانی خدا قرآن در سوره نازعات آمده و اکنون بعد از 1400 سال آمریکا باید به ماه پا بگذارد و یکی از معجزات پیامبر ما را که دو نیم کردن ماه به درخواست مردم زمانش برای ایمان آوردن بود و اکنون نوبت مردم زمان ماست که نشانه های باقی مانده از این معجزه بزرگ را ببینند و به باور مابیشتر بیفزایند هر چند که خودشان این شیارها را که گردآگرد ماه را گرفته است ببینند ولی ندیده بپندارند!
هر چند که یک آمریکایی عامل ایمانش را همین سوره نازعات دانسته.

 *

 *

 *

اما ناسا کاش منو تا 

مریخ نشد ماه نشد ایستگاه فضایی نشد با بالن بالا پشتبون خونمون

میبرد هم این آنتن رو یه تکونی می دادم هم منم لذت پرواز رو میچشیدم!  

2 چهل تمدن بشری در فضا!؟ :

اکنون که ما در این جهان هستی هستیم حدود صد هزار میلیون خورشید وجود دارد که هر کدام یک کهکشان را مانند منظومه شمسی ما تشکیل می دهند که مرکز آن قرار می گیرند و حدود صدهزار میلیون ستاره دارند که سیارات و اقمار سیارات بر گرد آن می گردند و حاصل ضرب آن میشود ده هزار میلیارد میلیارد یعنی :
١٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠
خوب حالا اگر مثلا از دو قرن پیش آنطرف شخصی این حرفها را می زد می خندیدند و باورشان نمی شد اما امام صادق ما شیعه ها سلام خدا بر او 1400
سال قبل این مطلب را فرمودند و شیعه از او پذیرفت چرا که او را نایب حق در زمین می دانستند که آرامش گیتی از وجود مبارک اینهاست و حالاست که این سخن به مدد ماشیعه های آینده می آید وموجبات هدایت انسان را فراهم و او را از پلیدیها و رذالت رهانده و به یک آدم به تمام معنی بدل می نماید،  مگر می شود که آدمی این فرمایشات گهربار را که چون گنجی به ما رسیده بشنود و نستاید و در دل او طوفان نشود آری امام صادق علیه السلام فرموده :
همانا ورای این خورشید شما،  چهل خورشید دیگر در عالم هستی وجود دارد.
که این عدد چهل البته در قول عرب منظور مقدار زیاد است و نه فقط چهل تا همانطور که اشاره شد؛
اما ممکن است منظور امام صادق علیه السلام همین چهل فقط بوده باشد ولی منظور آندسته از خورشید هایی باشند که حیات می دهند و این با نظر دانشمندی که گفته ششصد ستاره قابل زندگی در کهکشان ما و ششصد میلیون در جهان وجود دارد)  اطلاعات سال چهل وسه)  و یا دانشمند دیگری که گفته در کهکشان ما که منظومه شمسی جزوش است هزار میلیون کره قابل مسکن وجود دارد با این قول امام اختلافی ندارد چرا که منظور به احتمال زیاد می تواند این باشد که ستاره هایی که درآن فعلا تمدن هست نه اینکه قابلیت مسکن را فقط داشته باشند و یا اینکه در آن مانند سبک زندگی هوشمند انسانی باشد و نه زندگی حیوانی یا نباتیش همانطور که ازکلام امام بر می آید که فرمودند( اربعین عین شمس)  و این عین در عربی بمعنی چشم هست به معنی چشمه هم هست که این حیات را احتمال دارد برساند و قرآن هم که کلام خداست هم بیان میدارد که((در زمین و آسمانها موجوداتی هستند(ناشناخته و از هم بی اطلاع )که خدا می فرماید اما ما به اجتماع اینها قدرت داریم هر زمانی که بخواهیم)) < شوری بیست و نه>
البته این انسان با کندو کاوهایی که در زمین و غواصان غواصی هایی که در دریاها انجام داده تا حدی به دنیای ناشناخته ها رسیده ولی در آسمان علیرغم فضاپیماهایی که ساخته و ماهواره هایی که انداخته در آسمانها فقط تحیر و حقارت خود را بیشتر کرده!
اما چون آسمانها آورده شده می فهماندکه فقط جو زمین ملاک نیست و آسمانها فراتر از آن را شامل می شود که قطعا موجودی هست الا اینکه منظور از آسمانها هفت آسمان که به برزخ و بهشت میخورد و منظور اجتماع قیامت و روحی باشد و خداوند داناتر است.
البته حضرت امام صادق علیه السلام در جای دیگری هم سری از اسرار فضا و ستاره ها را بیان فرموده که تازه به آن رسیده اند و آن میزان سرعت ستارگان است امام زمانیکه مردم اصلا نمی دانستند ستاره چیست و یا اگر هم می دانستند ثابت می دانستند فرموده که ستاره‌ها یا آرام میروند یا متوسط یا به سرعت، و باید قرنها بگذرد تا دانش بشر بیشتر شود واین کشف شود و عقیده ما محکمتر و شیعه بیشتر شود؛
دانشمند های عصر ما می گویند سرعت ستاره ها از ده کیلومتر در ثانیه هست تا سیصد چهار صد و در نهایت ستاره هایی با سرعت سرسام آور 3000هزار کیلومتر هم در فضا هست در ثانیه