تبیان، دستیار زندگی

برخی مقایسه ای مابین صلح امام حسن (علیه السلام) با معاویه، و قیام و عدم مصالحه امام حسین (علیه السلام) با یزید می كنند و آنگاه می پرسند: اگر صلح صحیح بود، چرا امام حسین (علیه السلام) صلح نكرد؟ و اگر قیام و جهاد صحیح بود، چرا امام حسن (علیه السلام) صلح كرد؟

و اما پاسخ این سوال:

1- اگر اعتقاد داشته باشیم كه امام حسن(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) دو امام معصوم هستند، پس باید درستی و صحّت عمل ایشان را بپذیریم، هرچند كه حكمت قیام امام حسین(علیه السلام) و علت مصالحه امام حسن(علیه السلام) را نفهمیم.

2- شرایط زمانی كه امام حسن(علیه السلام) با آن درگیر بود، با شرایط زمان امام حسین(علیه السلام) متفاوت بود، بنابراین مقایسه بین عملکرد آنها هم صحیح نیست، در زمان امام حسن(علیه السلام) مردم به معاویه به عنوان یك صحابی نگاه می كردند و ردّ حكومت معاویه هیچ توجیهی برایشان نداشت، به اعتبار اینكه معاویه در طول دو دهه از سوی عمر و عثمان والی شام بود، بر خلاف زمان امام حسین(علیه السلام) كه یزید صحابی نبود، بلكه به فسق و فجور و ارتكاب علنی منكرات معروف بود... با اینكه فساد حكومت اموی در آن زمان عیان و آشكار شده بود، و امویان در طول حكومت خود اموال بیت المال را در بین خود دست بدست می كردند و بندگان خدا را به بردگی خود كشیده بودند.

3- معاویه از امام حسن(علیه السلام) مطالبه بیعت نكرد، بر خلاف یزید كه بالاجبار از امام حسین(علیه السلام) خواست بیعت بگیرد و امام را در قبول یا ردّ بیعت مخیّر نكرد، در صورتی كه امام بر حقّ هرگز با شخص باطل بیعت نمی كند، پس چاره ای نبود جز ردّ بیعت با یزید. هرچند كه برایش گران تمام شود، چنانكه امام حسین(علیه السلام) خطاب به یزید فرمود: هان ای پسر زناكار كه فقط به دو امر متمركز شده ای: بركشیدن شمشیر برای جنگ و یا ذلّت برای بیعت، و هیهات منّا الذلّة...

4- در احادیث صحیح از نبی اكرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) روایت شده كه خبر داده اند كه امام حسن(علیه السلام) صلح می كند، و امام حسین(علیه السلام) به ناحق كشته می شود.

در صحیح بخاری 2/962 ، روایتی از ابوبكر است كه پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلم) را بر منبر دید، در حالی كه حسن(علیه السلام) در كنارش بود، پیامبر یكبار به حسن(علیه السلام) نگاه می كرد و یكبار به مردم، و می گفت: همانا پسرم (این سیّد) امید است كه خداوند به وسیله او، بین دو گروه بزرگ از مسلمانان صلح برقرار نماید.

نجی الحضرمی روایت می كند كه در سفر به صفّین همراه با علی(علیه السلام) بودم تا اینكه نزدیك نینوا شدیم، امام در آنجا ندا داد: صبر كن اباعبدالله، صبركن اباعبدالله، اینجا شطّ فرات است.

گفتم: چه شده؟

فرمود: روزی بر پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلم) وارد شدم و دیدم چشمانش اشك می ریزد،

گفتم: آیا كسی شما را ناراحت کرده؟ چه شده كه گریه می كنید؟

فرمود: هم اكنون جبرئیل از نزد من برخاست و به من گفت كه حسین(علیه السلام) نزدیك شطّ‌ فرات كشته می شود، آیا می خواهی بوی تربت او را استشمام كنی؟

گفتم: بله، و مقداری از خاكی كه در دست داشت، به من داد، و اكنون گریه من به این خاطر است.[1]

این دو حدیث و دیگر احادیث موجود در این زمینه به روشنی دلالت دارد بر اینكه نبی اكرم(صلّی الله علیه و آله وسلم) عمل این دو امام را درست می دانسته است و به آن رضایت داشته است، و اگر غیر از این بود، آنها را نهی می نمود و ایشان را از عاقبت كارشان برحذر می داشت. 

منبع : cloob

چفیه‌ی من بوی شبنم می‌دهد
عطر شب‌های محرم می‌دهد
چفیه‌ی من، سفره‌ی دل می‌شود
جمعه، با مهدی، مقابل می‌شود
چفیه یعنی یار می‌آید شبی
چفیه یعنی لشکر پاک نبی (ص)
چفیه یعنی شعرهای باوضو
درد داری؟ درد خود با ما بگو
چفیه یعنی کوفه معنا می‌شود
چفیه یعنی بازکوچه، باز درد
ذکر « یا زهرای » شب‌های نبرد
چفیه یعنی « یاد یاران » یاد باد !
شب‌نشینی، زیر باران یاد باد !
چفیه یعنی ما شناسایی شدیم
بی‌شهیدان غرق رسوایی شدیم
چفیه یعنی وسعتی مثل غدیر
ناله‌های شرقی حاجی بصیر
چفیه یعنی من کجا ؟ همت کجا ؟
بچه‌های صاف و باغیرت کجا ؟
چفیه یعنی جمعه آقا می‌رسد
باز با ام‌ابیها می‌رسد
چفیه یعنی وقت خوش عهدی بود
آخرین فریاد « انا المهدی » بود
چفیه یعنی ناله‌های بی‌شکیب
شب پر از بوی خوش « امن‌یجیب »
چفیه یعنی نینوایی رفته است
یک « شهید شیمیایی » رفته است
چفیه می‌گوید: دل من پیر شد
فصل پرواز « مسافر » دیر شد
با علی با گریه « یا هو » می‌زنیم
پیش زهرا باز زانو می‌زنیم
آی چفیه ! ما عنایت دیده‌ایم
باز تا معراج، با هم می‌رویم
فارغ از غم‌های عالم می‌رویم
از دلم تا کربلا یک یا حسین
مثل آواز خوش پیر خمین
ای بستی عهد و پیمان با ولی
تا شهادت نیست راهی، یا علی !
منبع :cloob

حضرت آیه الله العظمی وحید خراسانی(حفظه الله) در درس خارجشون فرمودند:

کسی که هر شب سوره یاسین را قبل خواب بخواند وثواب
قرائت ان سوره شریفه را هدیه بدهد به روح حجه الله علی الحجج حضرت
صدیقه طاهره زهرای مرضیه (سلام الله علیها)

و هر روز بعد از نماز صبح دعای عهد بخواند و هدیه بدهد
به روح  مادر مکرمه امام زمان(روحی له الفداء) خانم نرجس خاتون سلام
الله علیها

اینجاش را خیلییییییییییییی بلند فریاد زدند و فرمودند:

قطعا عاقبت بخیر خواهد شد چه بخواهد و چه نخواهد

دوستان این مسئله مجربه و بسیار تاثیر گذاره حتما اهتمام به این دو نکته داشته باشید

دانلود سخنرانی آیت الله وحید خراسانی  (46 دقیقه - 7 مگابایت) از این آدرس

http://dlserver.yasinmedia.com/v87/Ayatollah%20Vahid-Arbain%2086/Arbain%2086%20%28ayatollah%20vahid%29%20%5Byasinmedia.com%5D.mp3

http://farsi.khamenei.ir/ndata/news/8127/B/khamenei-sher.jpg

منبع : cloob

منبع :cloob

یک قناسه چی ایرانی که به زبان عربی مسلط بود اشک عراقی ها را درآورده بود. با سلاح دوربین دار مخصوصش چند ده متری خط عراقی ها کمین کرده بود و شده بود عذاب عراقی ها. چه می کرد؟
بار اول بلند شد و فریاد زد:« ماجد کیه؟» یکی از عراقی ها که اسمش ماجد بود سرش را از پس خاکریز آورد بالا و گفت: « منم!»
ترق!
ماجد کله پا شد و قل خورد آمد پای خاکریز و قبض جناب عزراییل را امضا کرد! دفعه بعد قناسه چی فریاد زد:« یاسر کجایی؟» و یاسر هم به دست بوسی مالک دوزخ شتافت!
چند بار این کار را کرد تا این که به رگ غیرت یکی از عراقی ها به نام جاسم برخورد. فکری کرد و بعد با خوشحالی بشکن زد و سلاح دوربین داری پیدا کرد و پرید رو خاکریز و فریاد زد:« حسین اسم کیه؟» و نشانه رفت. اما چند لحظه ای صبر کرد و خبری نشد. با دلخوری از خاکریز سرخورد پایین. یک هو صدایی از سوی قناسه چی ایرانی بلند شد:« کی با حسین کار داشت؟» جاسم با خوشحالی، هول و ولا کنان رفت بالای خاکریز و گفت:« من!»
ترق!
جاسم با یک خال هندی بین دو ابرو خودش را در آن دنیا دید!

منبع: cloob