تبیان، دستیار زندگی

کلمه «سیاست‏» به معناى تادیب، تربیت و سرپرستى امور است. سائس یعنى مؤدب، مربى و اداره کننده. امام على علیه السلام در وصف پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم مى‏فرماید: «ثم فوض الى النبى‏ امر الدین و الامة لیسوس عباده‏»:خدا امور دین و امت را به پیامبر واگذارد تا بندگانش را تربیت کند. «سیاست‏» یعنى زعامت و رهبرى جامعه به گونه‏اى که سعادت دنیا و آخرت مردم تامین گردد. از اینروست که مى‏گوییم ائمه: بزرگترین سیاستمداران عصر خود بودند. در زیارت جامعه کبیره، امام هادى علیه السلام در وصف ائمه معصومین علیهم السلام) مى‏فرماید: «و قادة الامم واولیاء النعم... و ساسة العباد و ارکان البلاد.»

على بن ابى‏طالب(ع) در نخستین روز حکومت‏خود، به صراحت و روشنى، سیاست‏خود را چنین بیان نمودند: «انگیزه من از حکومت احیاى دین و برقرارى قسط و عدل در جامعه مى‏باشد و روش من همان سیره رسول اکرم(ص) خواهد بود و در این امر با احدى مداهنه و مماشات نمى‏کنم. به خدا قسم، من در مورد دینم سازش و مماشات نخواهم کرد و اگر من از دید شما غایب گردم چه کسى به روش رسول خدا(ص) در میان شما رفتار خواهد کرد؟» برقرارى عدالت در زمینه‏هاى گوناگون اقتصادى و اجتماعى نیزاز اهداف مهم آن حضرت به شمار مى‏رفت.

دراین‏باره، مى‏فرماید: «قد الزم نفسه العدل، فکان اول عدله نفى الهوى عن نفسه. یصف الحق و یعمل به‏»; خود را ملزم به عدالت نموده و نخستین مرحله عدالت این است که خواستهاى دل را بیرون راند، حق بگوید و بدان عمل کند.
نگاه امیرالمؤمنین علیه‏السلام به حکومت، نگاهی الهی است؛ نگاهی که با نگاه دنیا مدارانه و قدرت محورانه به حکومت تفاوت اساسی دارد. از نگاه حضرت علی علیه‏السلام ساختار حکومت نه صرفا به دلیل نقش آن در مدیریت امور اقتصادی و اجتماعی و تأمین امنیت و آبادانی و رفاه مردم، بلکه مهم‏تر از آن به دلیل نقش حکومت در شکل‏گیری رفتار و اخلاق جامعه و سرشت و سرنوشت معنوی مردم، جایگاه برجسته و مهمی پیدا می‏کند.

چنان که حضرت علی علیه‏السلام می‏فرمایند: «النّاسُ بِاُمَرائِهِمْ أَشْبَهُ مِنْهُمْ بِابائِهِمْ''؛مردم به زمامدارانشان بیش از پدرانشان شباهت دارند''.» هدف و غایت حکومت در اندیشه علوی، اعلای کلمه حق و اعتلای همه جانبه مردمان است و این بدان معنی نیست که تأمین معاش و رفاه مردم و رشد اقتصادی جامعه به فراموشی سپرده شود، بلکه در پرتو همین عنایت، به بُعد مادی زندگی مردمان نیز پرداخته می‏شود. حکومت در این چهارچوب فکری، مردم را برای همراهی و پیروی از خود و یا تأمین خواسته‏های حکام نمی‏خواهد، بلکه آنان را برای خدا می‏خواهد و هدف امام عادل از بسیج توده‏های مردم برای همراهی با حکومت، تحقق آرمانهای الهی است؛ آرمان مقدسی که محور اصلی آن اعتلای امت است.

اندیشه سیاسی امام علی علیه‏السلام

در اندیشه سیاسی غالبا دو طرز تفکر در مورد سیاست وجود دارد: گروهی معتقد هستند که برای دست یافتن به قدرت از هر وسیله و ابزاری و از هر راه ممکنی می‏توان استفاده نمود. براساس این دیدگاه، سیاست بر هیچ یک از ارزشهای انسانی متمرکز نیست و سیاست‏مدار کاری به حق و باطل ندارد و فقط هدف او اعمال قدرت و تسلط بر جامعه می‏باشد که اکثر سیاست‏مداران جهان چنین هستند.تفکر دیگر، سیاستی است که هدف محوری آن خدا می‏باشد و بر پایه ارزشهای انسانی استوار است.

در چنین نوع سیاستی، سیاست مدار مجاز نیست برای رسیدن به حکومت به هر نوع ابزار و وسیله‏ای تمسک جوید.سیره سیاسی و حکومتی امام علی علیه‏السلام هم مبتنی بر نوع دوم و دیدگاه گروه دوم است که هدف از دست‏یابی به حکومت در آن، این است که جامعه انسانی را به سوی تکامل مادی و معنوی و در نهایت به طرف خداوند سوق دهد و عدالت اجتماعی را برقرار نماید و زندگی سالم و مسالمت‏آمیزی را برای مردم فراهم آورد.علی علیه‏السلام احیاگر حکومت و سیاستی بود که پیامبر بنا نهاد و اگرچه خود نیز در پیش برد حکومت نبوی نقش به سزایی داشت، امّا 25 سال پس از رحلت پیامبر، زمانی که زمام حکومت را شخصا به دست گرفت، می‏دید چهره حکومت اسلامی کاملاً دگرگون شده و از اهداف پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله فاصله گرفته است و برای باز گرداندن جامعه به سیره پیامبر و قرآن باید تلاشی پی گیر و طاقت فرسا انجام دهد.

حضرت علی علیه‏السلام در خطبه 131 نهج البلاغه انگیزه خود را از پذیرش حکومت، چنین بیان می‏دارد:«پروردگارا! تو می‏دانی آنچه ما انجام دادیم، نه برای این بود که ملک و سلطنتی به دست آوریم و نه برای اینکه از متاع پست دنیا چیزی تهیه کنیم، بلکه بدان سبب بود که نشانه‏های از بین رفته دینت را بازگردانیم و صلح و اصلاح را در شهرهایت آشکار سازیم تا بندگان ستم دیده‏ات در ایمنی قرار گیرند و قوانین و مقررات تو که به دست فراموشی سپرده شده بار دیگر عملی شود.» یکی از مشکلات خلافت او مسأله صراحت و صداقت او در سیاست بود که این را هم باز عده‏ای از دوستانش نمی‏پسندیدند ، می‏گفتند :

" سیاست اینهمه‏ صداقت و صراحت بر نمی‏دارد ، یک مقدار خدعه و دغلبازی هم باید در آن‏ قاطی کرد ، چاشنی سیاست دغلبازی است و حتی بعضی می‏گفتند علی سیاست ندارد ، معاویه را ببین چقدر سیاستمدار است ! می‏گفت : « و الله ما معاویة بادهی منی ، و لکنه یغدر و یفجر ، و لولا کراهیة الغدر لکنت من ادهی الناس ، و لکن‏ کل غدرة فجرة ، و کل فجرة کفرة ، و لکل غادر لواء یعرف به یوم القیامة ». فرمود : ''به خدا قسم اشتباه می‏کنید ، معاویه از من زیرکتر نیست ، اما او دغلباز است ، فاسق است ، من نمی‏خواهم دغلبازی بکنم ، من نمی‏خواهم از جاده حقیقت منحرف شوم ، فسق و فجور مرتکب بشوم ، اگر نبود که خدای‏ تبارک و تعالی دغلبازی را دشمن می‏دارد آنوقت می‏دیدید که زرنگترین مردم‏ دنیا علی است ، دغلبازی فسق است ، فجور است ، و اینگونه فجورها کفر است و من می‏دانم که هر فریبکاری در قیامت محشور می‏شود در حالی که یک‏ پرچمی دارد'' ( ظاهر مقصود این است که فریبخوردگان هم در زیر پرچم فریب‏ دهنده هستند ) .

تحقیقات نشان می دهد در کشور هایی نظیر چین و ژاپن که مصرف ماهی و غذاهای دریایی یک پای ثابت وعده های غذایی مردم این کشورهاست ، افسردگی کمتر از دیگر جوامع مانند جوامع آمریکایی که مصرف ماهی در این کشور چندان بالا نیست دیده می شود.

مردم کشورهای چین و ژاپن با مصرف ماهی به میزان فراوان توانسته اند که حجم کلسترول در بدن خود را به میزان قابل قبولی نگه دارند.

معرفی عارضه:

این عارضه اغلب به دنبال خشکی پوست کف پا و راه رفتن بدون کفش و به خصوص روی موکت با پای برهنه به وجود می آید. این عارضه را می توانید با پوشیدن صندل های مخصوص، عدم راه رفتن بر روی موکت، مرطوب نگه داشتن پا، و پوشیدن پوشش های مخصوص ترک پا معالجه کنید.

درمان عارضه:

نرم کننده ها در ردیف اول درمان قرار دارند. ساخت این نرم کننده بسیار ساده بوده و شما می توانید آن را به راحتی درمان کنید.

برای تهیه این کرم به فرمول زیر مراجعه کنید!

اوسرین 20 گرم

لانولین 20 گرم

روغن بادام شیرین 10 گرم

کرم اکسید دو زنگ 20 گرم

کرم دکسپانتنول 20 گرم

البته می توانید توسط پزشک معالج خود و با کمک دکتر دارو ساز 85 اوره یا 1/9 درصد سالیسیلیک اسید به آن اضافه نمایید.

و نحوه تهیه فراورده:

مواد توضیح داده شده همگی جزء روغن ها هستند و حتی اکسید دوزنگ در غالب کرم تهیه شده است. بنابراین برای تهیه آن شما می توانید با افزودن ساده آن با هم و هم زدن فراورده تا ایجاد نمایی یک دست به تهیه آن مبادرت ورزید.

عصری است غریب و آسمان دلگیر است

افسوس برای دل سپردن دیر است

هر بار بهانه ای گرفتیم و گذشت

عیب از من و توست ، عشق بی تقصیر است

 طبق قولی که قبلا" داده بودم قرار شد اول از درس ریاضی شروع کنیم که معضل بسیار بزرگی است .

درس ریاضی برای رشته ی ریاضی ، مباحث بسیار گسترده و مهمی را شامل می شود که بیشترین ضریب را دارد و در بالا و پایین شدن تراز خیلی موثر است .
مواردی که باید در یادگیری ریاضی در نظر گرفته شود ، به قرار زیر است :

1- بهتر است ریاضیات را از همان اول دبیرستان کم کم و پله پله سر کلاس خوب یاد بگیریم، زیرا که ریاضی، درسی زنجیروار است و وقتی سنگ بنای یک مبحث را بد بگذارید، روی فهمیدن و یادگیری خیلی از موارد دیگر تاثیرجبران ناپذیری می گذارد (قابل توجه بچه های سال اول یا دوم که می خواهند از الان خود را برای کنکور آماده کنند )

2- کتب درسی ریاضی بسیار مهمند ، و این در حالی است که 99درصد دانش آموزان ریاضی را فقط از روی جزوه و کتابهای کمک آموزشی می خوانند .

3- برای شروع، از کتاب اول دبیرستان شروع کنید (البته چون مباحث آن بسیار ساده است و اکثرا"در سالهای بالا تکرار شده است ، لزومی ندارد خط به خط کتاب را بخوانید و مثالها را حل کنید. فقط به دوره ی فرمولهای ارائه شده و حل تمرینهای سخت آخر هر مبحث بپردازید.)

4- با این کار قشنگ روی غلتک می افتید و متوجه می شوید که چگونه باید با کتاب درسی ریاضی کنار بیایید و چقدر مفید است .

5 – خوب حالا کتابهای سنگینتر مثل : ریاضی سال دوم ، آمار، حسابان ، جبرواحتمال ، هندسه ، دیفرانسیل، گسسته ، هندسه تحلیلی (برای رشته ی ریاضی ) ، ریاضی سال دوم و سوم و پیش دانشگاهی (برای رشته ی
تجربی و انسانی ) را به ترتیب زیر بخوانید :

در ادامه ی مقالات قبلی که داشتیم بهترین راهکارهای صحیح درس خواندن را با توجه به روند تغییر کنکور بررسی می کردیم ، حال ادامه ی بحث را پی می گیریم :

بینش اسلامی :
خوشبختانه کتب درسی بینش ، بیشترین مورد استفاده را بین داوطلبان دارد. ولی باز هم اشکالاتی در مطالعه ی آن دیده می شود ، مثلا" اکثر داوطلبان به کتابهای قرآن 2و3 توجه نمی کنند در حالیکه بین 5 تا6 سوال از آنها مطرح خواهد شد .

خود کتاب بینش را هم کاملا" سطحی ، طوطی وار حفظ می کنند .
به همه ی اسمها و کتابها و تاریخها و آیه ها توجه نمی کنند ، پس حتی همین بینش به ظاهر ساده را هم باید بهتر از اینها بخوانیم ، چگونه ؟؟؟
1- همه ی درسهای کتاب بینش را خیلی خوب می خوانیم و یاد می گیریم .
2- سعی می کنیم عربی و فارسی تمام آیه ها را و اینکه این آیه یا حدیث در مورد چه موضوعی است را خوب یاد بگیریم و به خاطر بسپاریم .
3- تمام اسامی و نام کتابها و تاریخهای مهم ( خصوصا" دروس امامها در بینش دوم ) را که حتی در زیر نویس آمده ، به خاطر می سپاریم .
4- قرآن 2و3 را خوب و بخش به بخش عربی و فارسی باهم ، می خوانیم و یاد میگیریم تمام سر فصلها و اینکه کدام سوره مربوط به کدام موضوع
است را خوب به خاطر می سپاریم .
5- بسیار مهم !!!
مساله ی اصلی بسیاری از داوطلبان برای بینش فراموش کردن آن است نه خواندن آن .

برای جلوگیری از این پدیده به دستورات زیر عمل کنید :
_ زود به زود دروس خوانده شده را دوره کنید و تستهای آنها حداقل یک هفته پس از آخرین دوره بزنید.
_ بهتر است دوره فقط از روی کتاب درسی خودتان باشد ، چون وقتی شما برای اولین بار از روی کتاب درسی مطلب را حفظ کرده اید ، دقیقا" در حافظه ی بینایی شما شکل و رنگ و طرح و مطالب آن صفحه حک می شود ، پس اگر دوره هم همیشه از روی یک منبع باشد ، می تواند به یاد آوری توسط حافظه ی بینایی کمک کند .
_از خواندن جزوات خلاصه شده و گلچین شده ی بینش بپرهیزید ، زیرا خط به خط کتاب و حتی زیر نویسها مهم هستند و مورد سوال واقع خواهند شد .
_ احکام را خوب یاد بگیرید بعد حفظ کنید ، زیرا که جملات دروس احکام کمی ثقیل هستند و اگر شما درست حکم را متوجه نشوید ، قطعا" تست را اشتباه خواهید زد .

زبان انگلیسی :
کتاب زبان هم تقریبا" محروم واقع شده است .
اکثر داوطلبان گرامر را از روی جزوات می خوانند و معنی لغات را هم از آخر هر درس و یا لغتهای نوشته شده ، همراه با معنی ( به صورت فلش کارت و ....) حفظ می کنند .
در حالی که لغات زبان بسیار زیاد و فرارند و باید راهکارهای بهتری برای یادگیری آنها به کار گیریم . چگونه ؟؟؟
1- کتاب زبان ( مخصوصا" پیش دانشگاهی ) را از ابتدا شروع می کنید به خواندن و در آوردن معنی لغات از دیکشنری ( زیرا لغتی که در جمله یاد گرفته شود و با پیدا کردن به حافظه سپرده شده باشد ، خیلی عمیقتر و بهتر از لغتی که خارج از جمله با معنی حاضر و آماده حفظ شده است ،
در ذهن باقی می ماند ).
2- تمام بخشهای کتاب زبان از جمله لغات ، متنها ، صورت و پاسخ تمرینها و....
را باید بخوانید و لغاتش را در آورید نه اینکه به لغات آخر هر درس اکتفا کنید .
2- از معلم خود بخواهید تمام تمرینها را حل کند .
3- لغتها را سعی کنید با یک یا چند مترادف انگلیسی یاد بگیرید .
4- لغتهای مترادف و متضاد در کنار هم بسیار راحتتر به خاطر سپرده می شوند .
5- تستهای زبان را به صورت مخلوط بزنید نه طبقه بندی .
6- در هنگام زدن تست چه گرامر باشد چه درک مطلب و چه تست لغت ، صورت تست و گزینه ها را معنی کرده و لغات جدید را فیش برداری کنید.
این کار به شما کمک می کند دایره ی لغاتتان بسیار وسیع شود .
مخصوصا" اگر داوطلب شرکت در کنکور منحصرا" زبان هم هستید .
این یکی از کارهای واجب بر شما خواهد بود .
7- صحبت کردن در کلاس با همکلاسی ها یا در خانه با یکی از افراد تحصیلکرده ، به زبان انگلیسی دشوار ولی بسیار مفید خواهد بود.
8– لغات زبان را ، از روی کتاب درسی خودتان و درجمله دوره کنید .
9- لغات مهم را فیش برداری کنید تا در وقتهای تلف شده (اتوبوس ، مترو ، مطب دکتر یا صفهای مختلف ) بتوانید مروری برآنها داشته باشید.

اخطار !!!
داوطلبان علاقمند به زبان، فقط به شرکت در کنکور منحصرا" زبان اکتفا نکنید.
حتما" کنکور رشته ی اصلی خود را بدهید و در کنار آن در کنکور منحصرا" زبان هم شرکت کنید .
چرا که ظرفیت پذیرش و تنوع رشته در منحصرا" زبان بسیار پایین است .

در ادامه ی این سری مقالات در مورد دروس اختصاصی رشته های مختلف (به ترتیب : ریاضی ، تجربی ، انسانی ، ....) صحبت خواهیم کرد.

در ادامه ی صحبتهای قبل ،حال به اینجا می رسیم که آیا در واقع ،راهکارهای عملی برای درس خواندن وجود دارد که منجر به موفقیت در کنکور شود ؟
بله !!!

الف ) باید در طول سال تحصیلی حداکثر استفاده را از مدرسه ، کلاسها ، معلمین و دانش آموزان زرنگ کلاس بکنیم .
چگونه ؟؟؟

1- قبل از کلاس ، روزنامه وار درسی را که قرار است تدریس شود را می خوانیم .

2- خیلی خوب و دقیق به درس و صحبتهای معلم (که باعث بهتر جا افتادن مطلب می شود) گوش می کنیم و فعالانه نکات مهم و اشکالات خود را یادداشت می کنیم .

3- در آخر کلاس تمام اشکالاتی را که در ذهنمان است را می پرسیم .
( تا اینجا 60% یادگیری انجام شده است ) حال 40% بقیه :

4- دروس آن روز را همان روز می خوانیم و برخی تمرینهای کلیدی را انجام می دهیم تا درس و کاربرد آن کاملا" جا بیفتد و به بهترین وجه در حافظه حک شود .

5 – دوره ی دروس و تکمیل تمرینهای حل نشده را به روزی که فردای آن ، این دروس را داریم موکول می کنیم .

6- حل تستها و تمارین بیشتر را به روزهای تعطیل و جمعه موکول می کنیم .

7- برخی مطالب (مانند لغات زبان ، مترادفهای فارسی ، تاریخ ادبیات ، نام اشخاص و مکانها و تاریخ حوادث مهم ، فرمولهای ریاضی و فیزیک و...) را یادداشت کرده ، در وقت های تلف شده (داخل مترو یا اتوبوس ، زنگ تفریح و زنگهای بیکاری ، منتظر ماندن در مکانهای مختلف ) مرور می کنیم .

ب) باید از منابع موثق و مفید برای درس خواندن استفاده کنیم .
چگونه؟؟؟

به تاکید موکد سازمان سنجش، طراحان سوالات کنکور باید از متن کامل کتابهای درسی تدریس شده در دبیرستان و پیش دانشگاهی سوال دربیاورند، مخصوصا" در 2-3 سال اخیر که از قسمتهای بسیار ساده ی کتابها ( فیزیک ، در کنکور 84 ) چند سوال مفهومی درآورده بودند که نزدیک به 85% دانش آموزان نتوانسته بودند به آن جواب دهند .

پس واضح و مشخص است که اکثریت داوطلبان به متن کتابها اصلا" اهمیت نمی دهند .

اکثر داوطلبان با متن کتابها اینگونه برخورد می کنند :

زبان و ادبیات فارسی :
از تاریخ ادبیات ، فقط اسم نویسنده و نام کتابها را حفظ می کنند.
درمورد نثرها فقط کلمات مهم و خود آزمایی ها را می خوانند .
در مورد شعرها به معنی شعر و اصطلاحات مهم اکتفا می کنند .
درحالی که ، برای پاسخ دادن به سوالات ادبیات (بخصوص در 3-4 سال اخیر)
باید به همه ی کتاب مسلط می بودیم ، چگونه ؟؟؟:

1- تمام درآمدها و تاریخ ادبیاتها را خط به خط می خوانیم و به همه ی نکاتش از قبیل املا، نگارش ، صنایع ادبی اشاره شده ، نام مکانها ، اشخاص و
سبک ادبی آنها، کتب ، تاریخ حوادث و وقایع و... توجه می کنیم ، و موارد مهم را فیش برداری * می کنیم .

2- متن تمام درسها چه شعر ، چه نثر ، چه داستان و ... را خط به خط می خوانیم و موارد زیر را در هنگام خواندن بکار می بریم :
_ دور کلمات مهم از نظر املایی خط می کشیم .
_ زیر کلمات مهم از نظر معنایی خط می کشیم .
_ صنایع ادبی(مخصوصا" تشبیهات ، تلمیحات ، کنایه ها ، مجازها و...) موجود در متن را با مداد کنار هر جمله می نویسیم .
_ قسمت توضیحات را دقیق و کامل می خوانیم و تمام معانی آورده شده برای یک کلمه یا اصطلاح را حفظ می کنیم ، نه یک یا دو معنی را.

3-از معلم خود می خواهیم تمام خود آزمایی ها و پرسشهای آخر درس را تک به تک حل کند و در مورد آنها سر کلاس صحبت کند !!!
چون در کنکور 2 سال پیش دقیقا" از شعری که اصلا" در کتابهای درسی نبود سوالی داده بودند که حتما" باید آن شعر را همرا با معنی و مفهوم آن بلد می بودی تا بتوانی پاسخ آن تست را بدهی ، بعد از بررسی متوجه شدیم که در یکی از خود آزمایی ها فقط گفته بود فلان شعر را در کلاس بخوانید و در مورد آن بحث کنید .

4- اعلام و فهرست منابع و اشخاص و مکانها را از آخر هر کتاب بخوانید و فیش برداری کنید .

5- کتاب زبان فارسی (دستور یا گرامر) را خط به خط بخوانید (فقط به خواندن تعاریف اکتفا نکنید) و تمام مثالها و تمرینهای موجود را حل کنید، قواعد را حفظ نکنید بلکه یاد بگیرید تا بتوانید در هنگام نوشتن و خواندن متون دیگر از این قواعد استفاده کنید و برای جلوگیری از پدیده ی فراموشی ، به دوره ، از روی کتاب درسی خودتان ، فیش برداری های خودتان و تستهای سالهای قبل بپردازید .

عربی :
اکثر داوطلبان به هیچ عنوان از کتاب درسی استفاده نمی کنند ، چون این درس در پیش دانشگاهی (بجز در رشته ی انسانی ) تدریس نمی شود ،
کتب عربی به فراموشی سپرده می شوند و همه به خواندن یک کتاب کمک درسی یا جزوه و زدن تستهای طبقه بندی قناعت می کنند ، در حالی که در سالهای اخیر خیلی به ترجمه و درک مطلب در عربی اهمیت داده شده است و خیلی از تستهای قواعد هم در صورت معنی کردن درست سوال و گزینه ها حل می شوند .

پس باید به کل کتاب اشراف داشته باشید . اما چگونه ؟؟؟
1- ابتدا باید قواعد هر درس را از روی کتاب و جزوه ی مدرسه بخوانیم .
2- تمرینهای هر درس را بدون نگاه کردن به پاسخها حل می کنیم و تک تک آنها را در طول حل کردن معنی می کنیم .
3- بعد از جا افتادن قواعد، متن آن درس را خط به خط می خوانیم و جملات را تجزیه و تحلیل و معنی می کنیم .
4- سعی کنید معنی کلمات را در جمله یاد بگیرید تا بهتر در ذهن بماند .
5- تستهای عربی را به صورت مخلوط بزنید نه به صورت طبقه بندی ، زیرا مثلا" وقتی شما در حال زدن تست مجرورات هستید ، مسلما" ناخودآگاه گزینه ای که کسره دارد را انتخاب می کنید و متوجه نمی شوید بالاخره آن درس را یاد گرفته اید یا نه!!!
6- در حین زدن تست، سوالها و تک تک گزینه ها را معنی کنید حتی اگر تست ترجمه نباشد و فقط قواعد را در نظر داشته باشد.

یکی از بزرگترین دقدغه های ذهنی داوطلبان این است که به چه روشی باید برای کنکور، درس بخوانند .
آیا باید متفاوت از دوران مدرسه درس بخوانند ؟
آیا حتما" باید از کلاسهای کنکورو روشهای تستی استفاده کنند؟
آیا باید از کتابها و جزوات خاصی استفاده کنند؟
آیا باید خط به خط مطالب را حفظ کنند؟
آیا باید شب و روز درس بخوانند؟
آیا باید از خواب و خوراک و ورزش و تفریح بگذرنند؟
چه باید کرد ؟ کدام راه به موفقیت در کنکور ختم می شود ؟ و .....
از این به بعد سعی می کنم ، جواب این سوالات را به همراه مطالب جدید و دانستنیهای مفید در هر مقاله بگنجانم .
ولی برای شروع، اضطرار بحث چگونگی درس خواندن ، بیشتر محسوس است .

اولا" به علت مهم بودن معدل در کنکورهای سال آینده، باید در طول تحصیل بسیار خوب و عمیق درس بخوانید و با معدل عالی دیپلم بگیرید ، در راستای همین برنامه سازمان سنجش هم با مفهومی کردن سوالات در یکی دو سال اخیر داوطلبان کنکور را به خواندن دقیق کتب درسی و عدم استفاده از روشهای کوتاه و تستی تشویق کرده است .

این جملات را شاید خیلی شنیده باشید :
کنکور خیلی سخت بود !!!
سوالات وقت گیر بود ، هر چی حل می کردم به جواب نمی رسیدم !!!
همه ی اونارو حفظ بودم ولی نمی تونستم از 4 گزینه یکی رو انتخاب کنم !!!
بعضی سوالا اصلا" از کتاب نبود !!! و....
چرا ؟
چرا اینگونه شده ؟
چرا داوطلبان نمی توانند آن طور که باید و شاید به سوالات جواب دهند؟
بعد از بررسی سوالات 10 سال گذشته ی کنکور و مقایسه و تحلیل روند سوالات به این نتیجه رسیدیم که سوالات به سمت مفهومی و دقیق شدن پیش می روند ، یعنی کاملا" از کلیشه ای بودن خارج شده اند .

همچنین سازمان سنجش تصمیم گرفته است، دقیقا" فقط از متون ،مثالها و تمارین کتب درسی و مطالب مفهومی وابسته به آنها سوال طرح کنند .
گزینه ها را طوری طراحی کنند که فقط کسانی که آن مطلب را کامل فهمیده و یادگرفته اند، بتوانند از بین گزینه ها درست ترین را انتخاب کنند .
در سوالات ، کاملا" مشهود است که داوطلبان باهوش تر ، پرتلاش تر ،ماهرتر، دقیقتر و بهتر را غربال خواهند شد .

متاسفانه چون برخی مراکز پیش دانشگاهی و دبیرستانها و مخصوصا" کلاسهای کنکور دانش آموزان را به سوی سطحی خواندن و حفظ کردن مطالب سوق می دهند و دانش آموزان به جای اینکه دروس را تشریحی و دقیقتر بیاموزند و نقاط ضعف خود را مرتفع کنند ، روش تستی خواندن و نحوه ی تست زدن را می آموزند.

در این میان سازمان سنجش برای مقابله با این نظام غلط و غیر اصولی ، سیاستهایی ( مفهومی ترکردن سوالها و تاثیر معدل نهایی سال سوم متوسطه ) را در پیش گرفته است تا داوطلبان برای فراگیری دقیق و عمیق درسها ارزش بیشتری قائل شوند .

سازمان سنجش ادعا کرده :
سوالات به طور متوسط در سطح پاسخگویی 20تا25درصد از داوطلبان است که از سطح علمی خوبی برخوردارند و برای ما توان پاسخگویی آنها مهم است .
در حقیقت در کنکور سراسری سوالی خوب و استاندارد است که در یک گروه آزمایشی بین 10تا30 درصد داوطلبان بتوانند به آن پاسخ صحیح بدهند.

حال با این اوصاف ، پس باید برای موفقیت در کنکور 85 چگونه درس بخوانیم ؟!!!

استاد مطهری در کتاب آزادی معنوی می فرماید: یادم افتاد دو سه شب‏ پیش كه راجع به فضیل بن عیاض بن عیاض صحبت كردم بعد نامه‏ای بمن دادند از یك‏ خانم محترمه‏ای كه در آن نوشته بودند شما اگر به مستمعین خودتان احترام‏ میگذارید، این را هم در جلسه بگوئید. چون گفتنش مانعی ندارد، بلكه‏ بهتر هم هست من میگویم: ایشان نوشته بود كه من فقط یك شب برای اولین بار به اینجا آمدم و شدیدا تحت تأثیر قرار گرفتم، تصمیم گرفتم باز هم به اینجا بیایم. امشب آمده‏ام و شبهای دیگر هم خواهم آمد. من لیسانسیه علوم تربیتی هستم، مدیره هستم (حالا یادم نیست در دبستان یا دبیرستان). شما اینهمه گفتید فضیل بن عیاض یك آیه قرآن را شنید و منقلب شد یا راجع به نماز و حضور قلب گفتید. من بدبخت كه اساسا معنی قرآن را نمی‏فهمم چه كنم؟ من كه معنی نماز را نمی‏فهمم، حضور قلب برای من چه‏ مفهومی و معنایی دارد؟ به زبان حال كأنه نوشته كه ما كودكستان رفتیم و دبستان و دبیرستان رفتیم و دانشگاه را طی كردیم ولی قرآن را بما یاد ندادند كه ندادند. پس شما در اینجا وسیله‏ای فراهم كنید برای اینكه زبان‏ عربی را تعلیم بدهند تا حدودی كه مردم كم و بیش با معانی قرآن آشنا بشوند، با معنی نماز آشنا بشوند و لااقل بتوانند نماز را با روح بخوانند، قرآن‏ را با روح تلاوت كنند، یك آیه قرآن كه خوانده میشود، بفهمند.

من میخواهم یك جواب عمومی بدهم (با مشورت رفقا). اینجا (حسینیه ارشاد) همیشه اعلام‏ كرده است و این را از اوجب واجبات می‏داند كه مسلمانها با زبان عربی‏ آشنا بشوند، بفهمند كه در نماز چه میگویند، قرآن خودشان را بفهمند. ولی چه باید كرد، حرص دنیا آنچنان ما را گرفته است كه چون زبان انگلیسی‏ كلید در آمد و مادیات است، بچه هفت ساله مان را هم می‏فرستیم تا زبان‏ انگلیسی یاد بگیرد. كمتر خانواده‏ای است كه لااقل یك نفر در آن زبان‏ انگلیسی را نداند ولی حاضر نیستیم یك كلاس عربی تشكیل بدهیم و زبان عربی‏ را بخاطر خدا یاد بگیریم، بخاطر نمازمان یاد بگیریم، بخاطر قرآنمان یاد بگیریم. برای چندمین بار اعلام می‏كنیم كه ما در اینجا آمادگی تشكیل دادن‏ كلاس هم برای زنان و هم برای مردان را داریم. یك عده بیایند و نام نویسی‏ كنند، خانمها در كلاس خودشان و آقایان در كلاس خودشان. این مؤسسه حاضر است برای اینها بطور رایگان وسیله فراهم بكند تا زبان عربی را یاد بگیرند، چون واجب‏ است. 

امام علی علیه السلام دو موضوع را فرمود كه شرط كمال توبه واقعی است. فرمود: توبه، آنوقت توبه است كه این گوشتهایی را كه در حرام رویانیده‏ای، آب كنی. اینها گوشت انسان نیست. یعنی چه؟ یعنی این گوشتهائی كه در مجالس شب نشینی در بدن تو آمده است، این هیكلی كه درست كرده‏ای از حرام و استخوانت از حرام است، پوستت از حرام است، گوشتت از حرام‏ است، خونت از حرام است، باید كوشش كنی كه اینها را آب كنید و بجای‏ اینها گوشتی كه از حلال روئیده باشد، پیدا شود. خودت را ذوب كن. حتما باور نمی‏كنید.

ابوی ما نقل می‏فرمودند كه مرحوم حاج میرزا حبیب رضوی خراسانی كه‏ شعرهایش را حالا زیاد می‏شنوید و یكی از مجتهدین بزرگ خراسان و مردی عارف‏ و فیلسوف و حكیم بوده است، هیكل خیلی بزرگی داشت و مرد بسیار چاقی‏ بود. این مرد در اواخر عمرش با شخصی كه اهل دل و معنا و حقیقت بوده‏ مصادف می‏شود. حاج میرزا حبیب با آن مقامات علمی و با آن شهرت‏ اجتماعی و با اینكه مجتهد درجه اول خراسان بود، رفت پیش این مرد زاهد متقی و اهل معنی زانو زد. ایشان گفتند بعد از مدتی حاج میرزا حبیب با آن هیكل را دیدم در حالیكه كوچك شده بود (مردم می‏روند اروپا برای لاغر شدن رژیم غذایی می‏گیرند!) ما دیدیم هیكل حاج میرزا حبیب در آخر عمرش‏ كوچك شده آب شده. مصداق سخن علی (ع) شد كه این گوشتهائی را (البته‏ من به ایشان جسارت نمی‏كنم و نمی‏گویم از راه حرام) كه در حال غفلت روئیده است، آب كن.

دومین شرط را هم برایتان عرض بكنم، فرمود به این بدن كه اینهمه لذت‏ معصیت را چشیده است، رنج طاعت را بچشان، از نازك نارنجی بودن بیرون‏ بیا، با نازك نارنجی گری آدم بنده خدا نمی‏شود، اصلا انسان نمی‏شود، آدم‏ نازك نارنجی انسان نیست. روزه می‏گیری سخت است، مخصوصا چون سخت‏ است بگیر. شب میخواهی تا صبح احیا بگیری برایت سخت است، مخصوصا چون‏ سخت است این كار را بكن. یك مدتی هم بخودت رنج سختی بده، خودت را تأدیب كن.

مولای متقیان‏ در زمینه شرط موفقیت مصلح دینی در حکمت 110 نهج‏البلاغه بیان می کند: «انما یقیم امر الله سبحانه من لا یصانع و لا یضارع و لا یتبع المطامع تنها کسی می تواند، فرمان خدا را به پا دارد که سازشکاری و هم رنگی نکند، و از پی مطامع خود نرود».

در این جمله ها سخن از برپا داشتن فرمان خدا است، سخن از چیزی‏ است که از صد سال پیش در زبان مصلحین اسلامی از آن به " احیاء اندیشه‏ اسلامی " تعبیر می‏شود، سخن از اینست که مواقعی می‏رسد که فرمانهای خدا در یک جامعه زمین می‏خورد و نیاز به اینست که از نو بنیاد شود. سخن در اینست که چه کسی قادر است این کار پیامبرانه را انجام دهد. آیا هر فردی در هر شرائط روحی و اخلاقی و با هر نوع شخصیت معنوی موفق به برداشتن‏ چنین گامی پیامبرانه می‏شود؟ علی علیه السلام با قید کلمه « انما » که مفید حصر است می‏فرماید کسی چنین توفیقی حاصل می‏کند که سه صفت بزرگ در او راه نیافته باشد: مصانعه، مضارعه، طمع بندگی.

مصانعه
برای مصانعه یک معادل فارسی دقیق نیست. شاید بشود گفت سازشکاری، یاملاحظه‏کاری، یا معامله‏گری، اما نه، همه اینها مصانعه هستند، ولی مصانعه بیش از اینها است. آنگاه که به علی پیشنهاد کوتاه آمدن در عزل معاویه می‏شد، این کار در تعبیرات علی و یارانش نوعی مصانعه تعبیر می‏شد. علی‏ حتی از اینکه به خاطر مصلحت، از آن نوع مصلحتهائی که سیاستمداران خود را با آنها تطبیق می‏دهند، یک ساعت اجازه دهد معاویه سر کار خود بماند امتناع کرد و آن را مصانعه می‏دانست. اصحاب و دوستان احیانا می‏آمدند و در حضورش او را ستایش می‏کردند، او را محتشم می‏شمردند، با القاب و عناوین یاد می‏کردند، از اینکه اگر نقصی‏ در کارها به نظرشان برسد و ابراز کنند خودداری می‏کردند و علی به شدت‏ آنها را از این روش نهی می‏کرد و این عمل آنها را نوعی مصانعه می‏خواند و می‏گفت: «لا تخالطونی بالمصانعة و لا تکلمونی بما تکلم به الجبابرة » (نهج البلاغه، خطبه 216). با من با سبک مصانعه معاشرت نکنید ، با من به طرزی که با جباران و ستمگران سخن گفته می‏شود ، یعنی چاپلوسانه و تملق آمیز و مداحانه و در لفافه القاب مطنطن و عناوین مجلل، سخن مگوئید. صریح می‏گفت من دوست‏ دارم مردم آنگاه که با من روبرو می‏شوند به جای تعارفات و مداحیها، نقصها و عیبهائی که به نظرشان می‏رسد با کمال صراحت رو در روی من بگویند. رو در بایستی در اجراء امر خدا داشتن مصانعه است. ملاحظه دوست و رفیق‏ و فرزند و خویشاوند و مرید را در کارها دخالت دادن مصانعه است.

قرآن کریم لغت " ادهان " را به کار برده است که معمولا در عرف امروز " مداهنه " به کار برده می‏شود. ادهان یعنی روغن مالی، در اصطلاح امروز فارسی زبانان، " شیره مالی " یا " ماست مالی " گفته می‏شود. این تعبیر معمولا در موردی به کار برده‏ می‏شود که یک امری به جای اینکه به طور جدی اجرا شود، به صورتسازی بدون‏ حفظ محتویات قناعت می‏شود. قرآن می‏فرماید که کفار دوست دارند که تو اهل مداهنه می‏بودی تا مداهنه می‏کردند، مثلا صورت توحید، صورت برادری و برابری، صورت ممنوعیت ربا محفوظ می‏بود، اما حقیقت و محتوا، نه. خلاصه اینکه دوست داشتند تو اهل مصانعه بودی، و نیستی. پس سمبل کردن، به صورتسازی قناعت کردن مصانعه است. گفتیم رفیق بازی، ملاحظه دوستان، فرزندان، خویشاوندان و مریدان را در اجراء امر خدا دخالت دادن مصانعه‏ است.

داستانی از علی علیه السلام در تاریخ مسطور است که از این جهت‏ آموزنده است: آنگاه که علی علیه السلام به فرماندهی یک سپاه با سربازانش از یمن برمی‏گشت و حله‏های یمنی همراه داشت که متعلق به بیت المال بود، نه خودش‏ یکی از آن حله‏ها را پوشید و نه به یکی از سپاهیان اجازه داد در آنها تصرف کند. یکی دو منزل نزدیک مکه ( آنوقت رسول خدا برای حج به مکه‏ آمده بود )، خود برای گزارش زودتر به حضور رسید و سپس برگشت که با سربازانش با هم وارد مکه شوند. وقتی که به محل سربازان رسید، دید آنها آن حله‏ها را آورده و پوشیده‏اند. علی بدون هیچ ملاحظه و رو در بایستی و مصلحت اندیشی سیاسی، همه را از تن آنها کند و به جای اول گذاشت. سربازان ناراحت شدند. وقتی که به حضور رسول خدا رسیدند، از جمله چیزهائی که رسول خدا از آنها پرسید این بود که از رفتار فرمانده‏تان راضی هستید؟ گفتند بلی، اما . . . و قصه حله‏ها را به عرض‏ رساندند. اینجا بود که رسول خدا جمله تاریخی را در باره علی فرمود: انه لا خیشن فی ذات الله »  علی‏ آنجا که پای امر الهی برسد، از هرگونه مصانعه و ملاحظه کاری به دور است‏. مصانعه و مصانعه دوستی نوعی ضعف و زبونی است و نقطه مقابل خشونت‏ اصولی است که نوعی شجاعت و قوت است.

مضارعه:
مضارعه یعنی مشابهت آنکس که می‏خواهد جامعه‏ای را اصلاح‏ کند و تغییر دهد، خودش نباید همرنگ همان مردم باشد و همان نقاط ضعف‏ که در مردم هست، در خودش وجود داشته باشد. کسی موفق به اصلاح نقاط ضعف می‏شود که خود از آنها مبرا باشد.

و غیر تقی یأمر الناس بالتقی ***طبیب یداوی الناس و هو علیل
اگر در بیماریهای جسمی احیانا یک بیمار بتواند بیمار دیگری را معالجه‏ کند، در مداواهای روحی و اجتماعی میسر نیست. خودسازی بر جامعه سازی‏ مقدم است. علی علیه السلام فرمود : " به خدا سوگند من شما را به هیچ‏ کاری فرمان ندادم مگر آنکه پیش از آنکه فرمان دهم خودم به کار بستم، و از هیچ چیز شما را منع نکردم، مگر آنکه پیش از آنکه شما را منع کنم، خودم از آن دوری کردم " و همچنین آن حضرت فرمود: " آنکس که خود را در مقام امام و رهبر مردم قرار می‏دهد، نخست خود را تعلیم دهد، سپس مردم‏ را. معلم و مؤدب خویشتن، بیش از معلم و مؤدب دیگران، شایسته اکرام‏ و احترام است ".

اما طمع بندگی:
علی (ع) در حکمت 180 نهج البلاغه  فرمود: «الطمع رق موبد؛ طمع بردگی جاوید است». در هر بردگی امید رهائی از طرف مالک هست مگر بردگی از نوع طمع‏، که امیدی از جانب مالک به رهائی نیست. در اینجا اختیار رها شدن به‏ دست برده است نه مالک. آنکس که می‏خواهد امر خدا را بپا دارد، باید از این اسارت رها باشد. حریت و آزادی معنوی شرط توفیق مصلح دینی است. همچنانکه یک زبون ملاحظه کار توفیق اصلاح خدائی نمی‏یابد، و همچنانکه‏ یک گرفتار بیمار موفق به مداوای جامعه خود نمی‏گردد، یک اسیر و بنده‏ مطامع نفسانی نیز موفق نخواهد شد دیگران را از اسارتهای اجتماعی یا معنوی‏ باز دارد.