ما در سرتاسر عمرمان « تا کنون » چند بار اقوام و دوستان خود را
به مهمانی دعوت کرده ایم؟
برادر ، عمو ، خاله ، فرزندان آنها و .... از بین این همه سفره که برای
افراد عادی انداخته ایم، گاهی سفره هایی که برای دوستان نزدیک
پهن شده ، بیشتر در خاطرمان مانده است...
می خواهم از خود بپرسم :
چند بار تا کنون برای امام زمانت سفره انداختی؟
چند بار در طول عمرت به یادش بوده ای و واقعا و جدا او را به مهمانی
خود دعوت کرده ای؟
می گویی: چگونه او را به مهمانی خود فرا خوانم؟
می گویم : هر بار یک فرد مومن نیازمند را در بخشی ولو اندک ـ از رفاه
و شادی خود سهیم کردی ، می توانی امام زمانت را به میهمانی
خود دعوت کنی.
نیازی به دیدن حضرتش در خواب یا بیداری نیست.
اصل بر انجام وظیفه است.
و هریک از ما ، در برابر نیازمندان مومن ، در حد امکانات خود ،
مسولیت دارد.
می توانیم اجر و پاداش الهی این اعمال را به امام عصرمان «ع» هدیه
کنیم و گامی در راه تقرب به حضرتش برداریم ،
خصوصا در ماه شعبان که توجه نسبت به آن امام همام بیشتر می شود
و در صلوات هر روزه ی آن ماه می خوانیم:
« و ارزقنی مواساة من قترت علیه من رزقک بما و وسعت علی من فضلک...»
خدایا !
نیکی کردن به کسانی را که رزق خود نسبت به آنها سخت گرفته ای ،
روزی من گردان ، به سبب وسعت و گشایشی که از فضل خود
به من داده ای...
اللهم عجل لولیک الفرج....
التماس دعا برای فرج مولا....
