تبیان، دستیار زندگی

از آن اشخاصی بود كه دایم باید در میان گودال های قبر مانند سراغش را می گرفتی. یك سره مشغول ذكر و عبادت بود. پیشانی بندی داشت با عنوان «یا زیارت، یا شهادت» كه حقش را خوردند. از آنجا مانده و از اینجا رانده شده! هر وقت هم برای پاك سازی میدان مین داوطلب می شد نامش درنمی آمد. آخر جنگ بچه ها پارچه ای تهیه كرده و روی آن نوشته بودند: «كمك كنید. روی دست خدا باد كرده، دعا كنید تیر غیب بخورد».

با هم این حرف ها را نداشتیم. گفتم: «این روزها حسابی نوربالا می زنی حواست هست؟ بیشتر مواظب خودت باش پسر» گفت: «چیزی نیست، فكر می كنم كمی ترسیده ام. رنگم پریده. به خودت نگاه كردی؟ ما رو چه به این حرف ها، ما بادمجان بمیم، آفت مافت نداریم.» گفتم: «شما كه اینو بگی تكلیف ما معلومه. یعنی نور ما فكر می كنم در واقع مال آتیش جهنم باشه كه زبونه  می كشه این طور نیست؟» با اینكه تعارف كرده بودم خیلی جدی گفت: «چرا همین طوره!»

پدر شهید عرض کرد: نه آقا ، من دیشب حاج آقا روح الله را در  خواب دیدم . پسرم علی رضا نیز در کنار امام ( ره) نشسته بود . امام (ره) رو به من کردند و فرمودند: فلانی ، فردا شب مهمان عزیزی داری ، از مهمانت پذیرایی کن . گفتم: مهمان من کیست؟ فرمودند: رهبر مهمان شماست ، با تعجب گفتم رهبر می خواهد به خانه ما بیاید؟! پسرم گفت : بله بابا ، رهبر می خواهد به خانه ما بیاید از ایشان پذیرایی کنید.
  حجت الاسلام احدی ( از اساتید حوزه علمیه قم) 

حضرت آیت الله بهجت فرمودند:

در منطقه جاسب قم گروهی از کشاورزان در زمان گذشته با شتر و قاطر به زیارت حضرت ثامن الحجج علیهم السلام مشرف می شوند و هنگام مراجعت  و وارد شدن در محدوده جاسب پیرمردی از اهل محل را می بیند که در گرمای روز کوله باری از علف به دوش کشیده و با مشقت بسیار به خانه می رود، مسافرین مشهد مقدس که او را می بینند زبان به شماتت و سرزنش می گشایند که: پیرمرد، زحمت دنیا را ول کن نیستی، آخر بیا تو هم لااقل یک بار به مشهد مقدس سفر کن. و این سخن را تکرار و او را بسیار توبیخ می کنند. پیرمرد خسته و پاک دل زبان می گشاید و می گوید: شما که به زیارت آقا رفتید و به آقا سلام دادید، جواب گرفتید یا نه؟ می گویند: پیرمرد، این چه حرفی است که می زنی مگر آقا زنده است سلام ما را جواب بدهد؟! پیرمرد می گوید: عزیزان، امام که زنده و مرده ندارد، ما را می بیند و سخنان ما را می شنود، زیارت که یک طرفه نمی شود.آنان می گویند: آیا تو این عُرضه را داری؟ وی می گوید: آری ، و از همان جا رو به سمت مشهد مقدس می کند و می گوید:« ألسلام علیک یا امام هشتم » و همه با کمال صراحت می شنوند که به آن پیرمرد به نام خطاب می شود که: علیکم السلام آقای فلانی » و بدین ترتیب زائرین همگی خجالت کشیده و پشیمان می شوند که چرا سبب دلشکستگی این مرد نورانی شدند.