تبیان، دستیار زندگی

فزت و رب الکعبه

دیده بگشا ای به شهد مرگ نوشینت رضا

دیده بگشا بر عدم ای مستی هستی فضا

دیده بگشا ای پس از سوءالقضاء حسن القضاء

دیده بگشا از کرم رنجور دردستان...علی

بحر مروارید غم گنجور مردستان....علی

دیده بگشا رنج انسان بین و سیل اشک وآه

کبر پستان بین و جام جهل و فرجام گناه

تیر و ترکش...خون و آتش...خشم سرکش...بیم چاه

دیده بگشا بر ستم درین فریبستان...علی

شمع شبهای دوژم...ماه غریبستان ...علی

دیده بگشا...نقش انسان ماند با جامی تهی

سوخت لعل و مرد لیلی خشک شد سرو سهی

ز آگهیمان جهل ماند و جهل ماند از آگهی

دیده بگشا ای صنم ای ساقی مستان...علی

تیره شد از بیش و کم آیینه هستان...علی

مهر مادري

دو زن در عهد خلافت عمر بر سر كودكي نزاع داشتند،هر يك كودك را بدون شاهد فرزند خود ميدانست.

حكم بر عمر مشتبه شد و به حضرت علي(ع) متوسل گرديد  تا خاطرش را از اين پيشامد آسوده سازد.

حضرت علي(ع) هر دو را خواند و اندرزشان داد و از خدا ترسانيد.ولي اثري نبخشيد و بر نزاع خود باقي ماندند.

حضرت علي چون ديد دست از جدال بر نميدارند فرمود:"اره اي به من بدهيد!"

گفتند:"اره را براي چه ميخواهيد؟!"

حضرت فرمود : "ميخواهم كودك را به دو نيم بكنم و هر يك را نيمي از آن بدهم!...."

يكي از آنها در برابر اين حكم ساكت ماند،ولي ديگري فرياد زد:"من از حق خود گذشتم و كودك را به او بخشيدم!"

حضرت علي(ع)  فرمود:"اين كودك از آن توست زيرا اگر فرزند او بود دلش به حال وي ميسوخت."

آن يكي زن به اقرار آمد و گفت:كودك فرزند اوست!..."

عمر خوشحال شد و حضرت علي(ع) را به واسطه كشف قضيه دعا كرد.

شيعه يعني گريه با صوت جلي

هم نوا در چاه با آه علي

شيعه بايد چاه را معني كند

درد سر الله را معني كند

شيعه يعني سوز تب هاي علي

شارح اسرار شب هاي علي

مهربانا

سايبانی از جنس اشک و نياز می خواهم
تا سجاده دلم را در آن بگسترانم
و با دستان خسته قنوتم
از تو بخواهم
که بر وجود سردم
نور نگاهت را بتابانی
و گل های زيبای عشق و ايمان را
بار دگر در من تازه گردانی ...

.

خانه ای در ملک ، کوچک ولی در ملکوت ،بس وسیع

یا بسیار بسیار تنگ و ضیق

خانه ای در ظاهر خالی از هر پیرانه

ولی در باطن پر از زیور و آرایه

یا مالامال از آتش و شراره

خانه ای که در برون نمایی ندارد

ولی در درون بس نمادها و نمود ها دارد

از لطف  و رحمت ، یا نکبت و ذلت

آری ، خانه ی دو متری قبر که یا حفره و چاله ای است آتش بار

و یا روضه و بستانی است گلبار ...

.

.

دلا اصلا نترسی از ره دور     

           دلا اصلا نترسی از ته گور

                                    دلا اصلا نمی ترسی که روزی   

                                                                شوی بنگاه مار و لانه مور

در قدرت حق نظاره کردن چه خوش است

وز مردم بد کناره کردن چه  خوش  است

هر  دل   که   در   او   مهر   الهی  نبود

آن دل به هزار پاره کردن چه خوش است

قطار میرود

تومیروی

تمام ایستگاه میرود

ومن چقدر ساده ام

که سالهای سال

در انتظار تو

کنار این قطار رفته ایستاده ام

و همچنان

به نرده های ایستگاه رفته

تکیه داده ام!!!!!!

باغبانی بنفشه می انبود

گفت:ای گوژ پشت جامه کبود

در جوانی تو را چه پیش امد

پیر ناگشته در شکستی زود!

گفت:پیران شکسته دهرند

در جوانی شکسته باید بود

ابن یمین