تبیان، دستیار زندگی

چيزهايي كه پس از سالها كوشش مي سازي

ممكن است يه شبه نابود شود

با اين حال در فكر ساختن باش !

كاش مي شد لحظه ها را قاب كرد

روزهاي تيره را خواب كرد

كاش دنيا تا هميشه مهربون و ساده بود

يا به آدمهايش درس عاشقي آموخته بود

كاش ميشد با محبت قفل دل را باز كرد

چشمهايم را كور ميكنم

گوشهايم را كر ميكنم

پاهايم را مي شكنم

انگشتانم را بند بند ميكنم

سينه ام را مي شكافم

قلبم را مي شكنم

حتي زبانم را مي برم

و لبم را مي دوزم

اگر كسي را دوست ميداري !

نه برايش ستاره باش و نه آفتاب

چون هر دو زود گذرند

يه سنگ كافيه براي شكستن شيشه

يه جمله كافيه براي شكستن يه قلب

يه ثانيه كافيه براي غرق شدن در عشق

هر كس بد ما به خلق گويد

ما چهره به او نمي خراشيم

ما خوبي او به خلق گوئيم

تا هر دو دروغ گفته باشيم

هرگز اميد كسي را نا اميد مكن

شايد ...

نمي تونم كه دل بردارم از تو

مي دونم مردن من آرزوته من ميميرم

كه شايد دلت رضاشه تو رو از دست نميدم

شب ميرم تو خانقاه ؛ ميشينم رو به خدا

بگوئيد بر گورم بنويسند :

زندگي را دوست داشت ؛ ولي آنرا نشناخت

مهربون بود ؛ ولي مهر نورزيد

طبيعت را دوست داشت ؛ ولي از آن لذت نبرد

در آبگير قلبش جنب و جوش بود ؛ ولي كسي بدان راه نيافت

در زندگي احساس تنهايي نمود ؛ ولي هرگز دل به كسي نداد

و خلاصه بنويسيد كه :