خدایا! دیدار تو خواسته ی من است و رضایت تو آرزوی من، پس توفیق دیدار و رضایتت را به من ببخش.

آغاز همه از اوست و انجام همه بدوست بلکه خود، همه، اوست.

(خواجه طوسی(ره)) 

یکی درد و یکی درمان پسندد 

یکی وصل و یکی هجران پسندد

من از درمان و درد وصل و هجران

پسندم آنچه را جانان پسندد

(بابا طاهر) 

یکی در حرب(جنگ)احد بود. گفت:بسیاری از صحابه (یاران)شهید شدند، آب برداشتم و گرد تشنگان می گشتم تا که را رمقی از حیات باقی است. 

سه صحابه را مجروح یافتم، از تشنگی می نالیدند. چون آب را به نزدیک یکی بردم، گفت:((بدان دیگری ده که از من تشنه تر است.))

به نزدیک دوم بردم، به سیم (سوم) اشارت کرد، سیم نیز به اول اشارت کرد. به نزدیک اول آمدم،از تشنگی هلاک شده بود،به نزد دوم و سیم رفتم،نیز جان داده بودند.

معاش اهل مروت بدین نسق (روش) بوده است***که جان خود به مروت نثار می کردند

  به اتفاق زبهر حیات یکدیگر***هلاک خویش همه اختیار می کردند

(روضه ی خلد)

نماز =میزان اعمال، عامل رحمت، ستون دین، کارخانه ی انسان سازی، نشانه ی حکومت صالحان، نردبان ترقی، ارتباط خلق با خالق، بازدارنده از گناه، وسیله ی شفاعت، تشکر از خداوند،آرامش قلب، کلید بهشت

فتحعلی شاه قاجار گه گاه شعر می سرود و روزی شاعر دربار را به داوری گرفت. شاعر هم که شعر را نپسندیده بود، بی پروا نظر خود را بازگفت. فتحعلی شاه فرمان داد او را به طویله برند و در ردیف چهارپایان به آخور بندند. شاعر ساعتی چند آنجا بود تا آنکه شاه دوباره او را خواست و از نو شعر را برایش خواند. سپس پرسید :((حالا چطور است؟)) شاعر هم بی آنکه پاسخی بدهد، راه خروج پیش گرفت. شاه پرسید:((کجا می روی؟)) گفت:((به طویله!)) (از سعدی تا آراگون، دکتر جواد حدیدی) 

روزی صحبت از پیری بود. نورالدین جهانگیر، چهارمین پادشاه گورکانی هندی، فی البداهه گفت:چرا خم گشته می گردند پیران جهان دیده؟((نورجهان))فوری گفت:به زیر خاک می جویند ایام جوانی را.

ای خدای بزرگ آن قدر به ما عظمت روح و تقوا عطا کن که همه ی وجود خود را با عشق و رغبت قربانی حق کنیم.

خدایا!آن چنان تار و پود وجود ما را به عشق خود عجین کن که در وجودت محو شویم.

خدایا!ما را از گرداب خودخواهی و از گردباد هوا و هوس نجات ده و به ما قدرت ایثار عطا کن.

خدایا!در این لحظات سخت امتحان،نور ایمان را بر قلب ما بتابان و ما را از لغزش نگاه دار.

خدایا!ما را قدرت ده که طاغوت خودپرستی را به زیر پا افکنیم و حق و حقیقت را فدای منفعت های شخصی نکنیم.

(شهید دکتر مصطفی چمران)  

شبی سی و چند کس از درویشان و جوانمردان نزد بوالحسن انطاکی جمع شدند و او را گرده ای دو سه نان بود چندان که پنج مرد را دشوار بس باشد. نان ها همه پاره کردند و چراغ بکشتند و بر سفره نشستند تا نان خورند و هر یکی دهان می جنبانید تا دیگران پندارند که همی خورد چون سفره برداشتند نان بر حال خود بود و هیچ یک نخورده بودند جهت ایثار به دیگران.(تحفه الاخوان عبد الرزاق کاشانی) 

امام زمان(عج) می فرمایند:

هرگاه خواستید به وسیله ما به خدای تعالی و ما توجه کنید آنچنان که خداوند فرموده بگویید:سلام ٌعلی آل یاسین.