تبیان، دستیار زندگی

۵ نکته در مورد خانم ها که آقایان دوست ندارندزن ها بدون اینکه متوجه باشند گاهی کارهایی را انجام می دهند که باعث فراری دادن مرد ها میشوند. این پنج مورد از موارد مهم برای این امر
.

به شمار می رود.
● اعتماد به نفس پایین
زنهایی که اعتماد به نفس پایین دارند مرد ها را فراری می دهند. مرد ها جذب زنهایی که مشکلات زیادی دارند نمی شوند. مرد ها علاقه دارند در اطراف زنهایی باشند که کمترین دردسر را درست می کنند. مردها دوست ندارند در کنار کسی باشند که مدام در حال گریه کردن است. همچنین متنفرند در کنار زنانی باشند که مدام دیگران را برای اشتباهات سرزنش می کنند به جای آنکه در صدد رفع آن مشکل بر می آیند.
● کنترل کردن
مردها زنهایی را که می خواهند مرد را کنترل کنند دوست ندارند. زنهایی که آنها را یاد غر غر کردن های مادرشان می اندازد. زنهای کنترل کننده تاثیری بر روی مردان ندارند. مردهایی که کنترل می شوند پشت سر زنانشان دروغ می گویند و دزدکی همه کاری انجام می دهند. این امکان را به او می دهید تا زمان کمتری را با شما بگذراند. زن های کنترل کننده مسئله عدم امنیت و اخبار های نا درستی را برای مردان ایجاد می کنند. مرد ها هرگز با زنانی که آنها را کنترل می کنند نمی مانند اهمیتی ندارد که شما چقدر خوب و خوشگل هستید. زنها نباید مرد ها را به مانند بچه ها بزرگ کنند.
● آویزان بودن
هیچکس دوست ندارد در اطراف زنی باشد که مثل چسب به او چسبیده است، هیچکس دوست ندارد با کسی قرار بگذارد که او را یاد بچه ها می اندازد. مردها دوست ندارند اطراف زنی باشند که نیاز به توجه دارد. چسبیدن به مردها کاملا آنها را دفع می کند. مردها دوست دارند که هر چند گاهی با دوستانشان بیرون بروند بدون اینکه زنی مزاحم آنها باشد.
● بیکار
مرد ها دوست ندارند اطراف زنان بیکار بچرخند. مردها زنانی که پولشان را به باد می دهند دوست ندارند. مردها زنانی را می خواهند که بتوانند از پس خودشان بر بیایند. که پیشینه شغلی خوبی داشته باشند. زنی که از این شغل به آن شغل می پرد جذابیتی برای هیچ مردی ندارد. زنی که نمی تواند شغل خود را نگه دارد چگونه می تواند مرد خود را نگه دارد. از مرد ها هیچ وقت پول نخواهید و راجع به مشکلات مالیتان با انها صحبت نکنید چون این مسئله او نیست پس به آن اهمیتی نمی دهد.
● فرار کردن به خانه مادرتان
مردها از زنهایی که در شرایط سخت به مادرشان رجوع می کنند تا مشکلشان را برایشان حل کند، فرار می کنند

۱) نقش ژنتیک و تستوسترون در طرز رویش ریش و سبیل: رویش موی صورت بستگی به پایه ساختار ژنتیکی شما و مدت زمان پاسخ به درمان با تستوسترون دارد. درواقع رویش موی صورت به مدت زمان شروع رویش موی صورت در دوران بلوغ مربوط می‌شود. بنابراین هم مقدار و مکان رویش مو و هم کیفیت موی صورت بر پایه ژنتیک استوار است. بعضی ممکن است دارای نواحی طاس در قسمت ریش باشند یا ریش آنها به صورت غیرکامل و تکه‌ای باشد. این حالت ارتباط قوی با ویژگی?های ژنتیکی آنها دارد و ممکن است با نسبت پدری فرد ارتباط قوی نداشته باشد یعنی در صورت پرمویی پدر یا برادر این قضیه رد نمی‌شود. به طور کلی موی صورت طی چند سال تمایل به ضخیم شدن دارد و غالبا پسران پس از شروع بلوغ چند سال طول می‌کشد که موی صورت ضخیم و پری داشته باشند. بسیاری از آقایان موهای تکه‌تکه در اوایل دهه دوم زندگی دارند ولی ریش آنها در اواخر دهه دوم زندگی یا اوایل دهه سوم پرتر می‌شود.

۲) نقش تراشیدن ریش و سبیل در ضخیم‌تر شدن موهای صورت: نه، این یک احساس نادرست است. دلایل متفاوتی وجود دارد که موی صورت شما پس از اصلاح کردن
به نظر ضخیم‌تر برسد. موها در نزدیکی ریشه مو کلفت‌تر و تیره‌تر هستند بنابراین با تراشیدن مو، مو را از نزدیکی ریشه می‌برید و بنابراین کلفت‌ترین ناحیه مو در نزدیک پوست وجود دارد که این منظره را ایجاد می‌کند. خارج شدن از سطح پوست موی تراشیده شده باعث ایجاد حالت زبری روی سطح پوست یک یا ۲ روز پس از اصلاح کردن می‌شود و با ادامه رشد مو، این حالت زبری کمتر خواهد شد. اگر این باور درست باشد بیشتر افرادی که هر روز اصلاح می‌کنند، باید ریش پر و کاملی داشته باشند در حالی که بسیاری از آنها دارای ریش‌های ناکامل و تکه‌ای هستند.

۳) نقش استفاده از رنگ مو در ضخیم‌تر شدن ریش و سبیل: استفاده از رنگ مو ممکن است موی صورت را ضخیم‌تر و پرتر نشان دهد ولی در صورتی که موی صورت خیلی نازک باشد رنگ کردن آن چندان موثر نیست و نمی‌تواند منظره ریش و سبیل یک فرد بالغ را نشان دهد. ولی با ایجاد یک سایه می‌تواند منظره ریش و سبیل را پرتر نشان دهد و در مورد افرادی که ریش?های بور دارند، منظره پرتری از ریش نمایان کند. در صورتی که تمایل به رنگ کردن ریش و سبیل دارید از محصولاتی استفاده کنید که منحصر به موی صورت هستند از جمله (فقط برای آقایان) که برای سبیل و ریش استفاده می‌شود و مطمئن باشید که این محصول باعث بروز واکنش آلرژیک یا راش نمی‌شود. بهتر است قبل از انجام این کار آن را آزمایش کنید

بسیاری از زنان تصور می کنند که همسرانشان قوی ولی خیلی کم حرفند. در واقع خانم ها در شگفتند که این همسران قوی چرا در باره احساسات و افکار خود چیزی نمی گویند یا به اصطلاح همه اش توی خودشان هستند.

اما، واقعیت این است که مردان هم دوست دارند در باره امید ها و آرزو ها، ترس ها و افکار، احساسات و عواطف خود حرف بزنند. شما سعی می کنید ساعتی را با همسرتان و به دور از جار وجنجال بچه ها تنها بمانید به آن امید که شاید کمی هم در باره خودتان و زندگی مشترکتان با هم گفت وگو داشته باشید اما، غالبا مثل مجسمه ابو الهول ساکت می ماند.

آن وقت است که از خودتان می پرسید: چی شده؟ چرا چشم از تلویزیون بر نمی دارد؟ چرا از خودش، روابطمان یا مسائل و مشکلات مالی که داریم حرفی نمی زند؟ چرا به سر و وضع خانه نمی رسد؟ چرا نمی تواند ۱۰ دقیقه، فقط ۱۰ دقیقه، از خودش، کارهاش و از خودمان برایم بگوید؟!

در واقع، از هر ۵ زن، یکی از اینکه همسرش با او ارتباط کلامی خوبی ندارد، گله مند است. ۳۰ در صد آقایان هم مهم ترین دلیل اختلاف در زندگی مشترکشان را،

ناتوانی آنان در ایجاد ارتباط کلامی با همسرانشان می دانند. به راستی چرا؟
پاسخ این است: حتی مردانی که علاقه مندند در باره احساسات و عواطف و خواسته های خود با همسرانشان حرف بزنند یا درد دل کنند؛ یعنی با آنها رابطه کلامی برقرار کنند، این را کاری ساده و راحت نمی بینند.

دلا یلی وجود دارد که باعث می شود مردان به جای بیان احساسات خود لب فرو بندند؛ از جمله: مردها کمی وحشت زده هستند؛ بی تردید، زنان در ایجاد رابطه با دیگران مهارت بسیار دارند.

زنان معمولا بعداز نوشیدن یکی دو فنجان چای و کمی گپ زدن، شروع به پرسش می کنند؛ با تمام انرژی حرف می زنند؛ از همه چیز سر در می آورند؛ از هر دری سخن می گویند؛ و در این کارچنان استادانه عمل می کنند و تمامی مهارت ها و ترفند های خود را به کار می برند که همواره و در بسیاری از مواقع سر رشته کلام را در دست می گیرند.

اما زنان، همیشه در صحبت کردن گوی سبقت را از دیگران می ربایند. البته، آقایان این را به خوبی می دانند؛ وهمین طور هم می دانند که بیش از یک سوم زنان عقیده دارند که مردها به کلی نمی توانند با همسرانشان رابطه کلامی خوبی بر قرار کنند و قادر به درک آنان نیستند و نتیجه اینکه، مردها از حرف زدن خیلی می ترسند؛ چون اگر ضمن صحبت اشتباه کنند، دچار درد سر می شوند.

مرد ها در خانه نیاز به آرامش دارند؛ از نظر یک زن، وقتی مرد قدم به خانه می گذارد باید از سیر تا پیاز همه آنچه را که طی روز در بیرون از خانه برایش اتفاق افتاده با همسرش در میان بگذارد.

بنا بر این، وقتی مرد از محیط کاری پر تنش به خانه بر می گردد و با همسری روبه رومی شود که انتظار دارد با او وارد یک بحث جدی بشود، تنها یک راه برایش می ماند؛ گریز از ورود به بحث و البته گاهی اوقات هم برعکس تسلیم می شود.

مرد ها دوست ندارند در تنگنا قرار گیرند؛ وقتی زن از همسرش می خواهد که بیشتر با او به گفت وگو بنشیند و مرد در مقابل این خواست همسرش مثل گذشته بر خورد می کند، اختلافات آنها بالا می گیرد.

روشن است که بسیاری از مردها دوست ندارند  مثل یک شاهد عینی یا مجرم از سوی همسر خود زیر بمباران سؤال قرار گیرند اما، یک تاکتیک قدیمی هست که استفاده از آن، جریان امورو روابط زناشویی را بهتر می کند و آن این است:

از این همه دخالت در کارهای همسرتان دست بر دارید ؛ به او فرصت حرف زدن بدهید؛ و نتیجه اینکه به احتمال زیاد زبان به گفتن خواهد گشود.

رنگ کردن مو قدمتی دیرینه دارد. انسان‌ها از زمان‌های بسیار دور علاقه بسیاری به رنگ کردن موهایشان داشته‌اند و با استفاده از گیاهانی مثل حنا موهایشان را رنگ می‌کردند. البته این علاقه تا امروز نیز ادامه یافته است. تا چند سال پیش استفاده از رنگ موها به ویژه رنگ‌موهای شیمیایی بیشتر در بین زنان و آن هم برای پوشاندن موهای سفید رواج داشت، اما متاسفانه امروزه استفاده از رنگ موهای شیمیایی در بین جوانان و نوجوانان نیز شایع شده که البته می‌تواند صدمات زیادی را هم به دنبال داشته باشد.

لازم است بدانید هر محصول آرایشی و بهداشتی و به ویژه از نوع شیمیایی آن بدون عارضه ی جانبی نیست و با وجود آن که هر چند وقت یک بار، خبرهایی در مورد عوارض استفاده از رنگ موهای شیمیایی از سوی محققان انتشار می‌یابد، اما همچنان آمار مصرف این ماده شیمیایی رو به افزایش است.

حالا که نمی‌توان افراد را از رنگ کردن موها بازداشت و رنگ کردن مو لازم به نظر می‌رسد و نمی‌توانید از آن صرف‌نظر کنید، پس دست‌کم به طور اصولی و درست از آن ها استفاده کنید و حتی‌الامکان از رنگ‌های گیاهی به جای رنگ‌های شیمیایی استفاده نمایید.

رنگ طبیعی موها

هر تار مو از دو قسمت اصلی غلاف و ریشه تشکیل شده است. غلاف همانی است که دور تا دور ساقه و ریشه را می‌پوشاند. ساقه مو دو نوع رنگدانه دارد: رنگدانه‌های قهوه‌ای تا سیاه و رنگدانه های طلایی تا قرمز. بسته به نژاد افراد، نوع رنگدانه و در نتیجه رنگ موی آن ها با هم متفاوت است و چنانچه رنگدانه‌ها از بین بروند، مو سفید می‌شود.

آشنایی با رنگ موهای شیمیایی

رنگ موها به دو دسته تقسیم می‌شوند: رنگ‌ موهای موقت و رنگ‌ موهای دائمی.

الف) رنگ موهای موقت

در زیر شاخه رنگ موهای موقت، یک دسته دیگر هم وجود دارد که به آنها نیمه‌موقت می‌گویند. رنگ موهای موقت رنگ‌هایی هستند که فقط به اندازه یک بار شامپو زدن دوام دارند. این رنگ‌ها به داخل مو نفوذ نمی‌کنند و تنها روی ساقه مو قرار می‌گیرند. رنگ‌های نیمه‌موقت که بیشتر برای موهای سفید کاربرد دارند، به اندازه ۴ تا ۶ بار شامپو زدن روی مو ماندگاری دارند. این رنگ‌ موها به دلیل داشتن مواد اکسیدان ضعیف و نداشتن آمونیاک به موها صدمه کمتری می‌زنند و حتی گاهی به عنوان تقویت‌کننده رنگ طبیعی مو نیز به کار می‌روند.

ب) رنگ موهای دائمی یا ثابت

ماندگاری و پایداری این رنگ ها، روی موها بیشتر و طولانی‌تر است. این رنگ‌ها رایج‌ترین رنگ‌های مصرفی در سالن‌های آرایشی هستند و اغلب مردم ترجیح می‌دهند که از این رنگ‌ها استفاده کنند، اما از تاثیرات مخرب احتمالی آنها روی مو و پوست سر غافل هستند.

رنگ موی دائمی، حاوی آمونیاک و اکسیدان است. اکسیدان به عنوان کاتالیزور عمل کرده و باعث می‌شود که رنگ به صورت دائمی روی مو باقی بماند، اما به دلیل آسیبی که اکسیدان‌های قوی به مو می‌زنند، بهتر است از اکسیدان‌های ضعیف‌تر استفاده شود. اکسیدان‌های قوی، سولفورهای بیشتری از مو را پاک می‌کنند، در نتیجه مو سفت شده و قطرش کاهش می‌یابد.

آمونیاک با جدا کردن کوتیکول مو، به رنگ اجازه می‌دهد که به داخل مو نفوذ کند، اما در برخی از رنگ‌ موها میزان آمونیاک به قدری زیاد است که پیوندهای سولفور مو را بیش از حد از هم جدا می کند، در نتیجه مو نازک و شکننده می‌شود.

موهای سپید، پدیده‌ای فراگیر

این روزها سفید شدن مو در سنین کم بسیار شایع شده است. سفید شدن مو به عوامل مختلفی بستگی دارد که یکی از مهم‌ترین آنها زمینه ارثی است. البته بیماری‌هایی مثل ویتیلیگو نیز می‌تواند عامل سفیدی مو باشد. این بیماری‌ علاوه بر موها، پوست و بعضی از نواحی بدن را هم سفید می‌کند. از عوامل مهم دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد تغذیه غلط است. کمبود ویتامین‌هایی مثل ویتامین های گروه B و کمبود روی و سلنیوم در سفید شدن مو موثر است.

اگر سفید شدن مو زمینه ارثی داشته باشد، درمان دارویی تاثیری در جلوگیری از سفید شدن آن ندارد، ولی چنانچه سفید شدن مو به دلیل بیماری یا تغذیه نادرست باشد، با درمان دارویی می‌توان از سفید شدن بیشتر آن جلوگیری کرد.

به هر حال یکی از دلایل مهم و انگیزه اصلی اغلب مردم برای رنگ کردن موها، مخفی کردن همین موهای سفید است. حتما شما هم با افرادی برخورد کرده‌‌اید که می‌گویند نمی‌دانم چرا موهای سفیدم، پس از چند بار شستشو رنگ‌اش را از دست می‌دهد، یا برخی می‌گویند تار موهای سفیدم رنگ نمی‌گیرند. در واقع باید بگوییم که موهای سفید، به ویژه در برخی از نقاط سر مثل اطراف شقیقه‌ها در برابر رنگ مو مقاوم هستند، یا به سرعت رنگ خود را از دست می‌دهند.

هر چیزی که باعث شود ساختار طبیعی مو از حالت عادی خارج شود، برای مو مضر محسوب می شود. به همین علت باید تا حد امکان از مواد شیمیایی مخصوص فر کردن، رنگ کردن و… کمتر استفاده شود.

رنگ کردن مو در دوران بارداری ممنوع

از آنجایی که تحقیقات در این زمینه هنوز تکمیل نشده، نمی‌توان ادعا کرد که صددرصد رنگ مو تاثیر مضری بر روی جنین دارد، اما همان‌طور که می‌دانید پوست کف سر می‌تواند مقداری از مواد شیمیایی موجود در رنگ را جذب کرده و وارد جریان خون کند و از آنجایی که سه ماهه اول بارداری، زمان شکل‌گیری جنین بوده و جنین در این زمان بسیار حساس و آسیب‌پذیر است، پس به زنان باردار توصیه می‌شود بهتر است که تا پایان دوران بارداری از رنگ‌های شیمیایی استفاده نکنند، خصوصا در سه ماه اول بارداری.

این رنگ‌ها می‌توانند باعث سقط جنین شوند، لذا استفاده از آن در دوران بارداری به هیچ وجه توصیه نمی‌شود.

عوارض رنگ مو

برخی از محققان معتقدند که استفاده زیاد از رنگ موهای شیمیایی باعث سرطان مثانه و لنفوم غیر هوچکین (نوعی سرطان خون) می‌شود.

همچنین استفاده مکرر یا نادرست از رنگ موها به خصوص رنگ موهای دائمی، باعث آسیب موها و بروز موخوره می شود. خشک و زبر شدن و شکنندگی موها نیز از آسیب‌هایی است که در اثر از بین رفتن چربی مو به وجود می‌آید.

استفاده مکرر از رنگ مو سبب ایجاد حساسیت‌های پوستی، شوره سر ، خارش و حتی قرمزی پوست سر می‌شود. چنانچه مواد شیمیایی موجود در رنگ قوی باشد و فرد نسبت به این مواد حساسیت داشته باشد، ممکن است سوختگی در سر ایجاد شود که اثرات آن حتی می‌تواند تا آخر عمر باقی بماند. این حساسیت به دلیل وجود ماده‌ای به نام پارافنیلین دیامین (PPD)‌ در رنگ مو است. معمولا علائم این حساسیت شامل قرمزی پوست سر، خارش، سوزش و ایجاد تاول و کنده شدن پوست سر است. به دلیل حساسیتی که این ماده در برخی از افراد ایجاد می‌کند، در تعدادی از کشورها استفاده از این ماده در رنگ موها ممنوع شده و در بسیاری از رنگ موها درصد آن بسیار کاهش یافته است، اما به هر حال افرادی که به این ماده حساسیت دارند، نباید از این رنگ موها استفاده کنند.

توصیه هایی برای کاهش اثرات مضر رنگ مو

برای رنگ کردن موها توصیه می‌شود که به متخصصان امر مراجعه کنید و هرگز خودتان اقدام به این کار نکنید.

همچنین برای کاهش اثرات سوء رنگ‌های شیمیایی بهتر است:

- از رنگ موهای استاندارد استاندارد و دارای مجوز وزارت بهداشت استفاده کنید.

ـ بیشتر از زمان مورد نیاز، رنگ را بر روی سر باقی نگذارید.

ـ بعد از استفاده از رنگ، سر را با آب خوب بشویید.

ـ رنگ موهای مختلف را باهم مخلوط نکنید، زیرا ممکن است مواد مضری ایجاد شود.

ـ هنگام استعمال رنگ مو از دستکش استفاده کنید.

ـ قبل از رنگ کردن مو با یک شامپوی مناسب، موها را شستشو دهید.

ـ هرگز بعد از رنگ کردن موها از مواد صاف‌کننده یا فرکننده استفاده نکنید.

ـ پس از رنگ کردن، از مواد تقویت‌کننده مو استفاده کنید.

- از تعویض مکرر رنگ مو اجتناب کنید.

- رنگ مو را در فاصله های زمانی طولانی تری استفاده کنید، زیرا هر چند عوارض رنگ مو در درازمدت پدید می آید، ولی هر چه فاصله زمانی رنگ کردن موها طولانی تر شود، بهتر است.