تبیان، دستیار زندگی

ناگزیر حضرت فاطمه علیهاالسلام وارد عرصه قیامت مى شود در حالى كه پیراهنش به خون حسین آغشته است واى بر آن كسانى كه شفیعانشان دشمنان مدعى آنهاست و صور در قیمامت دمیده خواهد شد.
نگهدارى خون و لباس مقتول ، نزد امت عرب و امت هاى دیگر اشاره به این است كه هنوز قصاص خون خواهى نشده است دل مجروح بعد از خونخواهى الیتام كامل مى یابد.

سوگوارى و عزادارى براى فقید از دست رفته ، طبیعى بشر است و از مهر و محبت بر مى خیزد، چون سرشت بشر به مهر آمیخته است بشرى كه مهر ندارد، بشر نیست اگر مهرى در كار نباشد، سوگى و عزایى نخواهد بود از دست رفتن انسانى عزیز و محبوب ، زیان زندگان خواهد بود، اشك زنده بر مرگ عزیزان بیشتر از احساس محرومیت ریشه مى گیرد، به ویژه اگر انسان از دست رفته بزرگ باشد، شهید باشد، در راه خدا جانبازى كرده باشد، عزاى حسین انسانى گذشته از مهر رنگ حیاتى دارد و تكامل بشرى را در پى خواهد داشت عزاى شهید زنده نگه داشتن شهادت است .
اسارت بانوى بانوان شهادت پیشواى شهیدان را همگانى و جاودانى كرد، سوگوارى بر آنحضرت ، شهادت و اسارت را همه دانى و جاودانى مى كند.
اگر سوگوارى پیشواى شهیدان نبود كسى امروز حسین را نمى شناخت ، راه حسین را نمى شناخت و بشر از راهنماى هاى امام حسین علیه السلام و نیاكان حسین و فرزندان حسین بهره اى نداشت و محروم بود!
اگر سوگوارى پیشواى شهیدان نبود، كسى امروز یزید را نمى شناخت راه یزید را نمى شناخت یزیدیان را نمى شناخت ، سعادت بشرى تامین نمى شد، شهید رهبر اجتماع بشرى است در همه زمان ها و همه مكان ها.
رهبرى شهید وقتى است كه شهید شناسا باشد، شهید ناشناخته نمى تواند رهبرى كند سوگوارى و عزادارى براى شهید، جامعه را شهید شناس ، فرد را شهید شناس مى سازد اشك بر شهید از دل بر مى خیزد و دل را به سوى راه شهید رهبرى مى كند.
سوگوارى براى شهید، نفرت طبیعى را به سوى ظالم و ستمگر بر مى انگیزد ناله ها و اشك هات سندى هاى زنده ظلم ظالمان هستند، سندهاى گویایى كه حكومت هاى ظالم و بیدادگرى را رسوا مى سازند اشك بر شهید، حقایقى را كه قدرت هاى ظالمانه نهان كردند فاش مى سازد.
سوگوارى بر شهید، در پرورش اجتماع و آموزش مردم تاثیر كلى دارد.

شهید معلم جامعه است و سوگوارى بر او، درس ها و تعلیمات او را بیان مى كند و بلندگوى سخنان شهید براى جهانیان است عاطفه بشرى رهنماى بشر است عاطفه اگر به سوى خیر رهنما گردد بشر را سعادتمند و خوشخبت مى سازد و اگر به سوى شر رهنما شد بشر را شقى و بدبخت مى كند و سوگوارى بر شهید عاطفه را به سوى خیر راهى مى كند زندگانى هستند كه حیاتشان براى بشر، سود است و مرگشان زیان مانند نیكوكاران و خدمتگزاران بشر زندگانى هستند كه مماتشان براى بشر سود است و حیاتشان زیان بخش ، مانند ستمكاران و قلدران بشرى حسین در سطح بالاترى از نیكوكاران قرار دارد، چون حیاتش براى بشر سودمند بود و شهادتش نیز براى بشر سودمند است پس بزرگداشت شهادت موجب تامین سعادت بشر است و سوگوارى براى شهید راهى است براى بزرگداشت شهادت.

اشك از مهر ریشه مى گیرد، و مهر از اشك بر مى خیزد، مهر اشك مى ریزد و اشك مهر مى ریزد اشك عاطفه انگیز است آزادى روحى مى بخشد و بشر را از اسارت عقده هاى روحى مى رهاند،و به سوى راه حسین روانه مى سازد.
مجرمى كه به راه امام حسین علیه السلام برود، محرم مى گردد، و پلیدى كه دست به دامان حسین علیه السلام بزند پارسا مى شود اشك دعوتى است به سوى راه امام حسین علیه السلام .
دعوت اشك با زیان است ، با قلم نیست ، دعوت اشك دعوت با دل است ، دعوت كننده دل است و دعوت شونده دل .
داعى و مدعو، در اشك یكى است و میان آن دو اتحاد برقرار است اتحاد داعى و مدعو تاثیر را چند برابر مى كند، چون دو گانگى و بیگانگى در میان آن دو نیست هر دو یكى هستند، و دو تا نیستند، دعوت پذیر اشك ، دعوت را آزادى مى پذیرد نه اسیر زور است و نه گرفتار زر، دعوت با زور، دعوت با زر، آزادى ندارد، انسان ساز نیست .
انسان سازى دعوت وقتى است كه با زور و زر همراه نباشد انسان شدن وقتى است كه طمعى و ترسى در كار نباشد ، و دعوت پذیر ، آزادى عمل داشته باشد بتواند به دعوت رو كند و بتواند به دعوت پشت كند این وقت است كه دعوت نتیجه مى دهد و انسان مى آفریند.
اشك ، حس كنجكاوى ، را بر مى گزیند، و پرسش هاى پى در پى مى آورد.

حسین علیه السلام كه بود ؟ قاتلش كه بود ؟ چرا كشته شد؟ چه مى خواست ؟ راضش چه بود ؟
از مشخصات حسین علیه السلام مى پرسند و از مشخصات قاتل امام حسین علیه السلام .
پاسخ این پرسش ها، دل تیره را روشن مى سازد و دل غافل را هشیار مى كند.

فقیه ابن مغازلى (واسطى) در كتاب المناقب روایت مى كند :
در اطراف قبر حسین علیه السلام چهل هزار فرشته پریشان مو و غبار آلود تا قیامت بر او مى گریند و در نقل ابوبكر زاغونى هفتاد هزار فرشته آمده است از اینها ثابت مى شود كه اندوه و زارى بر سبط پیامبر صلى الله علیه و آله دامنه اش تا قیامت كشیده خواهد شد تا هنگامى كه عزاى عمومى حسین در روز رستاخیز برگزار شود بارش اشك ها ادامه دارد، عزایى كه با شركت تمام مخلوقات در صحنه محشر به پا مى گردد.

زید بن ابى زیاد روایت كرده كه روزى رسول خداصلى الله علیه و آله از خانه عایشه به طرف خانه فاطمه علیهاالسلام رفت و شنید حسین بن على علیه السلام مى گرید فرمود: آیا نمى دانى كه گریه او مرا ناراحت مى كند

 كشف الغمه ، ج 2، ص 243.

عده زیادى از صحابه از معاذ بن جبل روایت كرده اند كه رسول خدا (ص) با رنگى پریده بر ما وارد شد و فرمود:
من محمدم ، اولین و آخرین را به من داده اند مادام كه در میان شما هستم اطاعتم كنید و هنگامى كه از این دنیا رفتم به كتاب خدا تمسك جویید، حلالش را حلال و حرامش ‍را حرام بدانید تا در نتیجه مرگ با راحتى و مسرت شما را دریابد،قضاى الهى گرفته و مشتمل گشته كه بعد از من فتنه هایى چون پاره هاى شب دیجور به شما رو مى آورد هر گاه رسولانى مى رفتند ، رسولان دیگر جایگزین مى شدند تا آن جا كه چهره واقعى نبوت دگرگون شد و به صورت سلطنت در آمد خداوند رحمت كند كسى كه نبوت را به درستى دریافت كند و به صدق و سلامت از عهده آن بر آید اى معاذ ! نگهدار و بشمار.
معاذ مى گوید: آن حضرت هنگامى كه در شمردن به پنجمى رسید فرمود :
یزید، خداوند در یزید بركت قرار ندهد آنگاه چشمانش پر از اشك شد و فرمود :
خبر شهادت امام حسین علیه السلام را به من دادند و تربت قلتگاه او را برایم آورده و به من خبر دادند كه قاتلش كیست سوگند به خدایى كه جانم به دست اوست ؛ مردمى كه حسین در بین آنها كشته مى شود و آنها از كشته شدنش جلوگرى نكنند خداوند بین سینه ها و قلوبشان اختلاف مى افكند اشرارشان را بر آنها مسلط مى گرداند و آنان را درچار تفرق مى سازد آنگاه فرمود:
آه و افسوس بر آل محمد چه مصیبتى كه از جانب خلیفه انتصابى عیاش ‍ شهوت پرست به دردانه هاى آل محمد علیهم السلام رو مى آورد، فرزند من و فرزندانش را مى كشد

راه و روش ، ص 174.

ابن قولویه به اسنادش از ابى عماره منشد نقل مى كند كه گفت : در هیچ روزى به نام حسین بن على نزد امام صادق علیه السلام برده شد كه آن روز آن حضرت خندان دیده شود تا شب و آن حضرت مى گفت :
الحسین عبرة كل مومن .
حسین علیه السلام سبب ریزش اشك هر مومنى است

نفس المهموم ، ص 17، جلاء الیعون ،ص 306.

گریستن بر حضرت ابى عبدالله الحسین علیه السلام اگرچه از افعال جوارح و اعضا و كار چشم است ، اما سبب آن محبت قلبى است كه از تصور ورود آن مصائب عظمیم بر آن محبوب خداوند تبارك و تعالى قلب به سوزش در آید و سبب شود براى بیرون آمدن اشك از دیدگان است رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:
به درستى كه براى شهادت حضرت ابى عبدالله علیه السلام حرارتى در دل هاى مومنان است كه هرگز سرد نشود 

لو لو و مرجان ، چاپ تهران ، ص 38.

در كامل الزیارات و ثواب الاعمال و امالى مروى است كه امام جعفر صادق (ع) به ابى عماره منشد یعنى شعر خوان فرمود:
هر كه در مصیبت حسین بن على شعرى بخواند و پنجاه نفر را بگریاند، بهشت از آن اوست ، و هر كه بخواند در مصیبت امام حسین علیه السلام یك بیت و سى نفر را بگریاند، باز بهشت از آن اوست ، و هر كه بخواند در مصیبت حسین علیه السلام و بیست نفر را بگریاند، بهشت براى اوست ، و هر كه بخواند در مصیبت حسین علیه السلام شعرى پس بگریاند، یكى نفر را بهشت براى اوست ، و هر كه بخواند در مصیبت حسین علیه السلام ، پس ‍ خود را به گریه در آورد، بهشت از آن اوست

لو لو و مرجان ، ص 5.