تبیان، دستیار زندگی

غرق غمم و قرار جانم مهدیست

دل خسته ام و تاب  و توانم مهدیست

هر جمعه رسد به چشم گریان گویم

من بنده و صاحب الزمانم مهدیست

***

از بس که هواها و هوس دارم من

در هجر تو، تنگی نفس دارم من

آقا تو بیا که حال من خوب شود

دانی که زیاده ،خار و خس دارم من

***

در غیبتی و به تو خیانت کردم

با هر گنهم تو را جسارت کردم

امروز تو را قسم دهم بر زهرا

آقا تو ببخش اگرچه غفلت کردم

***

انگار فرج برای ما حاصل نیست

انگار كه توبه های ما كامل نیست

از بس كه گناه كرده ام ، می دانم

دلم انگاری گرفته قد بغض یا کریما

عصر جمعه توی ایوون می شینم مثل قدیما

تو دلم می گم آقا جون تو مرادی من مریدم

من به اندازه ی وسعم طعم عشقتو چشیدم

کاشکی از قطره ی اشکت کمی آبرو بگیرم

یعنی تو چشمه ی چشمات با نگات وضو بگیرم

برای لحظه ی دیدار از قدیما نقشه داشتم

یه دونه هدیه ی ناچیز واسه تو کنار گذاشتم

یادم یکی بهم گفت هر کی تنهاست توی دنیا

یه دونه نامه ی خوش خط بنویسه واسه آقا

کاغذ نامه رو بعدش توی رودخونه بندازه

بنویسه واسه مولاش خاطرت خیلی عزیزه

خاطرت خیلی عزیزه

دنیا بد است ، بی‌تو مکان بدی شده‌ست

ای صاحب زمانه! زمان بدی شده‌ست

حتی پیامی از تو به اینجا نمی‌رسد

بعد از تو باد ، نامه‌رسان بدی شده‌ست

برگرد ، تا هوای زمین را عوض کنی

حالا که نیستی ، خفقان بدی شده‌ست

حالا که نیستی ، همه ساکت نشسته‌اند

حتّی زبان شعر ، زبان بدی شده‌ست

ساعت ، به سرعت و نگران پیش می‌رود

این تیک تاک‌ها ، هیجان بدی شده‌ست

دست مرا بگیر که یخ زد بدون تو

جان مرا بگیر که جان بدی شده‌ست

مهدی جان

تو که بیایی نه زلزله ای خانه برانداز به پا می شود،

نه سیل های مهیب جاری می شود،

نه آسمان، تازیانه کوبنده ی طوفان خویش را بر خانه ها خواهد کوفت،

نه دریاها طغیان می کنند و نه آتشفشان ها فوران خواهند نمود؛

زیرا دوران عصیان سپری شده،

زمان طغیان گذشته و عصر تاریک غیبت به اتمام رسیده است.

باران می بارد اما به نرمش،

باد می وزد اما به آرامش،

و زمین می گردد اما به آسایش.

در تمام گیتی، طراوت و لطافت پدید می آید و هستی به کمال خود می رسد.

چه ظهورت برکت و رحمت و نعمت به همراه دارد...

پس برادرم، خواهرم،

هر چه بیشتر برای تعجیل ظهورش دعا کن...

وقتی هم میاییم کلی دلتنگی داریم

میگیم ای بابا چرا اینجوریه

چرا هیچی اونی که ما میخواییم نمیشه

همش نق می زنیم

الان که فکر می کنم می بینم

یاد ما از خدا هم همینجوریه و همچنین آقا

وقتی دلتنگیم میگیم ای خدا ... میگیم یا مهدی (عج)

بعدشم هی شکایت می کنیم هی حرف

اگه واسه آدما درد دل کنیم

میگن برو بابا دلت خوشه

چی میگی واسه خودت

اما خدا و آقا صبورانه گوش میدن

باید از دوست بخواهیم هـــــدف گم نشود

ای جماعت بپذیریــــم کـــه صف گم نشود

رهــــروانی کــــه بــه دنبال نگــــار آمده اید

خیمه ی دوست پی آب و علف گـــم نشود

این همه آمدوشد شام وسحرکوی به کوی

بهر آن است ره عز و شـــرف گـــــم نشود

راه طــــــولانی و انواع بلاهـــــا ، هشدار !

گــــوهری را که دل آورده به کف گم نشود

راه مـــــا راه ولایــــــی است به امید علی

مدد از غیب رســـد راه نجـــــــف گم نشود

کشته ی دوست شدن قـدمت خلقت دارد

همتی شیوه ی خوبان ســـــلف گم نشود

راه و بیراهه زیــــاد است ولـــــی ای یاران

عاشق و دلشــــده ی وادی طف گم نشود

آری ای منتظـــــران بانــــگ ظهــــور دلــــبر

در هیاهوی نی و نغمه ی دف گــــم نشود

سید محمد میرهاشمی