تبیان، دستیار زندگی

ک

کف لیس جدید رسید!
حاضریم کف کلیسا را لیس بزنیم و ثابت کنیم کرونا وجود ندارد!

یک کشیش در ایالت آرکانزاس آمریکا در واکنش به درخواست ها برای تعطیلی کلیسا گفته: نیمی از اعضای کلیسای من حاضرند کف کلیسا را لیس بزنند تا نشان دهند که هیچ ویروسی در کلیسا نیست و بحران كرونا وجود! 😐

🔴 کشیشی که مردم کره جنوبی را کرونایی کرد

🔹 بر اساس تصاویر دوربین‌های مدار بسته به تاریخ 8 مارس از کلیسایی در «سیونگ نام» ، کشیش به پیروان آب نمک حاوی کروناویروس می‌دهد.

🔹 طبق تصاویر آب نمک به دهان پیوران اسپری شده و همگی کرونا گرفته‌اند.

🔹 46 تن از جمله کشیش«کیم» و همسرش کرونایی شده‌اند و کشیش که به بازنشستگی اجباری تن داده، از مردم و پیروانش عذرخواهی کرده است.

🔹 گفتنی است فرقه مذهبی دیگری به رهبری «لی مان هی»در این کشور منبع اصلی شیوع ویروس کشنده بوده است که رهبر آن به جرم قتل تحت تعقیب قضایی قرار گرفته است.

@weed_lash

🔴«سردرد» نشانه ابتلا به کروناست؟

🔹دکتر بابک افشار متخصص مغز و اعصاب با انتقاد از مصرف خودسرانه مردم از برخی داروها با هدف پیشگیری از ابتلا به
کرونا، گفت: غالبا سردرد هایی که این روزها تعداد زیادی از مردم دچار آن شده‌اند ناشی از اسپاسم‌های عضلانی است و ربطی به کرونا ندارد./فارس

🇷🇺 درخواست روسیه برای لغو تحریم‌های آمریکا علیه ایران

▪️وزارت امور خارجه روسیه در بیانیه‌ای به تاثیر منفی تحریم‌های آمریکا بر مبارزه ایران با شیوع کرونا ویروس جدید اشاره کرده و خواستار لغو آن‌ها شد.

🔺عابدی: شرایط قرنطینه در ایران با دیگر کشورها قابل مقایسه نیست

عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس:
🔹 اگر بخواهیم شهرها را قرنطینه کنیم مایحتاج عمومی مردم دچار مشکل می‌شود.
🔹 در ایران شرایط قرنطینه تعاریف خاص خود را دارد و این موضوع را نباید با دیگر کشورها مقایسه کرد.
🔹 باید برخی مشاغل و گروه‌های سنی را محدود کرد و افراد ۶۰ سال به بالا را نباید اجازه خروج از منزل داد.
🔹 نیازی به باز بودن برخی مغازه‌ها مانند فروشگاه‌های لباس و پوشاک نیست و مسئولان نباید در این خصوص کوتاه بیایند. 

🦠

‍ ‍☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

شب چهارشنبه سوری

چهارشنبه‌سوری که با نام‌های جشن چهارشنبه پایان سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شناخته می‌شود یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب واپسین چهارشنبهٔ سال (از غروب سه‌شنبه) برگزار می‌شود و اولین جشن از مجموعه جشن‌ها و مناسبت‌های نوروزی است.
این جشن در نزد ایرانیان قبل از اسلام در روز خاصی انجام نمی‌گرفت و معمولاً در اواخر زمستان در حالی که زمین درحال گرم شدن بود انجام می‌شد، ولی پس از اسلام و حمله اعراب، این جشن به آخرین چهارشنبه سال موکول می‌شد. زیرا چهارشنبه در نزد اعراب روزی نحس و شوم بود.
واژهٔ «چهارشنبه‌سوری» از دو واژهٔ چهارشنبه — نام یکی از روزهای هفته — و سور به معنای جشن و شادی ساخته شده است. طبق آیین باستان در این روز آتش بزرگی برافروخته می‌شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می‌شود. این آتش معمولاً در بعدازظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند، آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد. به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به دین یا قومیّت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.

یکی از جشن‌های آتش که در ایران باستان برای پیش درآمد یا پیشواز نوروز برگزار می‌شده و آمیزه‌ای از چند آیین گوناگون است، جشن سوری بوده است. سوری به یک معنی سرخی است و اشاره به سرخی آتشی است که در این روز می‌افروخته‌اند. در تاریخ بخارا آمده‌است: «چون امیر سدید منصور بن نوح به ملک نشست، هنوز سال تمام نشده بود که در شب سوری چنان‌که عادت قدیم است آتشی عظیم افروختند.» این آتش را در شب سوری که هم‌زمان با روزهای «بهیژک» یا «پنچهٔ دزدیده» بود برای گریزاندن سرما و فراخوانی گرما، آن هم بیشتر بر روی بامها می‌افروختند که هم شگون داشته و هم به باور پیشینیان، تنورهٔ آتش و دود بر بامها، فروهر درگذشتگان را به خانه‌های خود رهنمون می‌کرده است.
به دیگر سخن این آتش‌افروزی بر بام خانه‌ها، آخرین گام از آیین‌های «گاهنبار پنجه» یا ده روز پایان سال است. این ده روز را ده روز فروردیان یا فروردیگان می‌گویند که دربرگیرندهٔ پنجه کوچک (پنج روز نخست -اشتاد روز تا اناران- از ماه اسفند در گاهشماری زرتشتی، برابر با بیست و پنجم اسفند ماه بنا به گاهشمار رسمی کشور) و پنجه بزرگ (پنجهٔ دزدیه، پنج روز پایان سال) می‌باشد.
چند روز پیش از نوروز مردمانی به نام آتش‌افروزان که پیام‌آور این جشن اهورایی بودند به شهرها و روستاها می‌رفتند تا مردم را برای این آیین آماده کنند. آتش‌افروزان، زنان و مردانی هنرمند بودند که با برگزاری نمایشهای خیابانی، دست افشانی‌ها، سرودها و آوازهای شورانگیز به سرگرم کردن و خشنود ساختن مردمان می‌پرداختند؛ آنها از هفت روز پیش از نوروز تا دو هفته پس از نوروز با پدید آمدن تاریکی شامگاه، در تمامی جایهای شهر و ده آتش می‌افروختند و آن را تا برآمدن خورشید روشن نگاه می‌داشتند. این آتش، نماد و نشانهٔ نیروی مهر و نور و دوستی بود. هدف آتش‌افروزان برگرداندن نیروی فزاینده و نیک به مردمان برای چیره شدن بر غم و افسردگی بود. همین هدف مهمترین دلیل برپایی جشن سده در میانه زمستان هم هست.

ه❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌ه

هم‌میهنان گرامی
با توجه به اوضاع کنونی و شیوع
" کروناویروس " و لزوم پرهیز از تجمع و دستور پزشکان برای در خانه ماندن، باید از برگزاری این مراسم به گونه هرساله خودداری کنیم. ❌

#برگی_از_تقویم_تاریخ

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

تاریخ

۲۷ اسفند زادروز مجتبی میرزاده

( زاده ۲۷ اسفند ۱۳۲۴ کرمانشاه -- درگذشته ۲۶ تیر ۱۳۸۴ تهران ) آهنگساز کلاسیک، سنتی و پاپ و نوازنده ویلون ، کمانچه و سه تار

مجتبی میرزاده به سبب شغل پدرش که کارمند دولت بود، به مدت چند سال به ایلام رفتند و زمانی که ۱۴ سال داشت به کرمانشاه بازگشتند و پدرش به اصرار یکی از آشنایان که علاقهٔ مجتبی را به ویلون دیده بود برای او یک ویلون خرید. او پیش از آن مدتی با سنتور برادر بزرگتر تمرین موسیقی کرده بود. پس از خریدن ویلون، چون معلمی برای یادگیری نیافت، خود با استفاده از آهنگ‌های آن زمان رادیو شروع به تمرین ویلون کرد.
سه سال بعد در مسابقات اردوی رامسر شرکت جست و رتبه اول را در رشته نوازندگی ویلون کسب کرد (مقام دوم را محمد یاحقی فرزند حسین یاحقی کسب کرد). سه سال بعدی نیز به ترتیب رتبهٔ دوم سنتور، نقاشی و آبرنگ و تار را در اردوهای رامسر احراز داشت.
در سال ۱۳۳۹ همکاری خود را با رادیو کرمانشاه آغاز کرد و در این مدت آثاری ماندگار در موسیقی کردی با همکاری و سرپرستی وی خلق شد.
در سال ۱۳۴۶ به تهران آمد و در سال ۱۳۴۷ همکاری خود را با ارکسترهای باربد، نکیسا و فارابی به عنوان نوازنده ویلون آغاز کرد.
ساز تخصصی او، ویلون و کمانچه بود و با سه تار و سنتور آشنایی کامل داشت.
مجتبی میرزاده را اعجوبه ویلون نوازی می‌دانند. او در برنامه کاف شو سیزده بدر سال ۱۳۵۶ با تکنیک بالای نوازندگی، باله در یاچه قو اثر چایکوفسکی را تبدیل به یک رنگ شش و هشت کرد.
در کارنامه او، تعداد زیادی آثار موسیقی سنتی، فولکلور و پاپ همراه با بیش از ۴۰ موسیقی فیلم به چشم می‌خورد. وی در ۶۰ سالگی درگذشت.

#برگی_از_تقویم_تاریخ

عبدالحسین زرین کوب

۲۷ اسفند زادروز عبدالحسین زرین کوب

( زاده ۲۷ اسفند ۱۳۰۱ بروجرد -- درگذشته ۲۴ شهریور ۱۳۷۸ تهران ) ادیب، تاریخنگار، نویسنده و مترجم.

زرین کوب تحصیلات ابتدایی و متوسطه را تا سال پنجم در زادگاهش انجام داد و برای کلاس ششم عازم تهران شد و رشتهٔ ادبی را برگزید و در سال ۱۳۱۹ تحصیلات دبیرستانی را به اتمام رسانید. سال بعد به بروجرد بازگشت و به تدریس در دبیرستانهای خرم‌آباد و بروجرد پرداخت. در همین دوره نخستین کتاب او به نام فلسفه، شعر یا تاریخ تطور شعر و شاعری در ایران در بروجرد منتشر شد.
در سال ۱۳۲۴ پس از آنکه در امتحان ورودیِ «دانشکدهٔ علوم معقول و منقول» و «دانشکدهٔ ادبیات» حائز رتبهٔ اول شده ‌بود، وارد رشتهٔ ادبیات فارسی دانشگاه تهران شد. در سال ۱۳۲۷ دورهٔ لیسانس ادبیات فارسی را با رتبهٔ اول به پایان رساند و سال بعد وارد دورهٔ دکتری رشتهٔ ادبیات دانشگاه تهران شد. در سال ۱۳۳۴ از رسالهٔ دکتریِ خود با عنوان نقد شعر تاریخ و اصول آن که زیرنظر بدیع‌الزمان فروزانفر تألیف شده ‌بود با موفقیت دفاع کرد. دکتر زرین‌کوب در سال ۱۳۳۰ در کنار عده‌ای از فضلای عصر، همچون محمد معین، ناتل خانلری، غلامحسین صدیقی و عباس زریاب خویی برای مشارکت در طرح ترجمهٔ مقالات دائرةالمعارف اسلام (طبع هلند) دعوت شد.
از سال ۱۳۳۵ با رتبهٔ دانشیاری کار خود را در دانشگاه تهران آغاز کرد و عهده‌دار تدریس تاریخ اسلام، تاریخ ادیان، تاریخ کلام و تاریخ تصوف در دانشکده‌های ادبیات و الهیات شد. او چندی نیز در «دانشسرای عالی تهران» و «دانشکدهٔ هنرهای دراماتیک» تدریس کرد و از سال ۱۳۴۱ به بعد در فواصل تدریس در دانشگاه تهران، در دانشگاه‌های آکسفورد، سوربن، هند و پاکستان و در سالهای ۱۳۴۷ تا سال ۱۳۴۹ در آمریکا به‌عنوان استاد میهمان در دانشگاه‌های کالیفرنیا و پرینستون به تدریس پرداخت.
وی در سالهای ورودش به دانشکده با خانم قمر آریان آشنا شد. قمر آریان در گفت‌وگویی که در سال ۱۳۸۳ در روزنامهٔ جام جم چاپ شد ، تعریف کرد که آشنایی آنها در فضای دانشکده نزدیک به ۹ سال ادامه یافته‌ بود و سرانجام از آریان خواستگاری کرد. به گفتهٔ آریان، زمانی که ماجرا را با پدرش مطرح کرد، پدرش گفت که به‌ خوبی با زرین‌کوب آشناست و مقالاتی از او خوانده، اما گمان می‌کرده که نویسندهٔ آن مقالات باید مردی ۵۰ ساله باشد.
آریان و زرین‌کوب در سال ۱۳۳۲ با هم ازدواج کردند و تحصیلات خود را در مقطع دکتری نیز ادامه دادند (زرین‌کوب نفر اول و آریان نفر دوم در کنکور دکتری بود) و پس از فارغ‌التحصیلی، سالهای سفرشان آغاز شد. قمر آریان سالهای بسیاری را همراه با همسرش در هند و چندین کشور اروپایی و عربی و لبنان گذراند.
زرین‌کوب کتابی تحت عنوان دو قرن سکوت درمورد حوادث و اوضاع تاریخیِ ایران در دو قرن اول اسلام ( از حملهٔ عرب تا ظهور دولت طاهریان ) نگاشته و در سال ۱۳۳۶ در چاپ دوم کتاب به بسیاری از سؤالات مطرح‌شده توسط منتقدان و نیز شبهات وارده‌ بر مطالب چاپ اول کتاب پاسخ داده‌است.
دکتر عبدالحسین زرین کوب در ۷۷ سالگی درگذشت.

#برگی_از_تقویم_تاریخ

1. ☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

☘ ☘ برگی از تقویم تاریخ ☘ ☘

۲۷ اسفند زادروز مهدی آذر یزدی( زاده ۲۷ اسفند ۱۳۰۰ یزد -- درگذشته ۱۸ تیر ۱۳۸۸ تهران ) نویسنده کودک و نوجوان

• آذر یزدی هیچگاه ازدواج نکرد و به کار دولتی مشغول نشد. در واقع، تنها لذت زندگی‌اش، کتاب خواندن بود.
  معروفترین اثر او مجموعه «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» نام دارد. او جایزه یونسکو و نیز جایزه سلطنتی کتاب سال را پیش از انقلاب دریافت کرده بود و سه کتاب او توسط شورای کتاب کودک به‌عنوان کتاب برگزیده سال انتخاب شده بودند. آذریزدی که او را پرتیراژترین نویسنده‌ تاریخ ادبیات کودک و نوجوان ایران میدانند، در مجموع بیش از ۲۰ عنوان کتاب برای بچه‌ها نوشته است.
  چند جلد «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» نوشته و «قصه‌های تازه از کتاب‌های کهن» را از «قند و عسل» شعر گفته و از «گربه‌ی ناقلا» و «گربه‌ی تنبل» داستان.
  برای «بچه‌ خوب» «مثنوی» سروده و «مجموعه قصه‌های ساده» را نوشته و البته برای بزرگترها هم «مثنوی» مولوی را تصحیح کرده است که می‌گفت، برایش ادعای زیادی هم دارد.
  مهدی آذر یزدی در ۸۸ سالگی درگذشت.☘☘☘☘☘