هر قدرناله کنم باز کم است             بس که در سینه شکوفای غم است

مجتبی آن گل گلزار رسول              قائد اعظم وفرزند بتول

وارث ختم رسولان مبین                زاده ی حیدر وفرمانده ی دین

آنکه مامور به صلح است وصفا          پیرو خط نبی بود وخدا

زشجاعت زشهامت زکمال             بود همتای حسین در همه حال

سنگردین خدا را افسر                 بود بعد پدرش او رهبر

مکتبش مکتب مردان خدا               آنچنان داشت زحق نشو ونما

بهر رسوایی طاغوت زمان             دید ره نیست بجز دادن جان

جان فدا کرد پی یاری دین             تا جهانگیر شود دین مبین

آه از آن دم که زجور اعدا             بر تنش کرد اثر زهر جفا

آنچنان زهر جفا زد شررش           که به یک لحظه برون شد جگرش

نخل توحید زپادر افتاد               لرزه بر عالم اکبر افتاد

گفت با زینب محزون وفکار          خواهرم خیز و برو طشت بیار

آنچنان خسته وبی تاب شدم            سوختم شمع شدم آب شدم

خواهرم خیز به لب آمده جان           خبرم را به حسینم برسان

گوبیاید دم مردن به برم              که شده پاره تمام جگرم

چون حسین آمد واین حالت دید         اشک ازدیده ی گلنار چکید

ناله زد گفت که ای جان اخا           به چنینروز که افکنده ترا

گل رویت زچه پژمرده شده          قلب پاکت زچه آزرده شده

ناگهان طشت پر از خون را دید         جگر پاره ی گلگون را دید

گفت : ای جان برادر چکنم           من چسان درد ترا چاره کنم

مجتبی گفت : به لب آمده جان          به یقین می روم از دار جهان

چون دهیغسل ونمایی کفنم             خاک کن نزد پیمبر بدنم

گر عدو منع کند دفن مرا             بدنم را به بقیع دفن نما

نیستم راضی اگر خون ریزد           آتش جنگ وجدل برخیزد

درره یاری اسلام عزیز            این زمان صبر به از خنجر تیز

بهر نابودی این قوم دغا             انقلاب تو بودکرببلا

خون گلرنگ تو ای جان جهان         می کند کاخ ستم را ویرا

(کربلایی) همه در سوز وگداز         شد شکوفای غمش از همه باز

به نقل از شکوفه های غم -جلد دوم -صص 101-104 -اثر طبع نادعلی کربلایی -انتشارات خزر -تهران

موکب غم زره شام بلا می آید              کاروان پسر شیر خدا می آید

ای صبا گوی به زهرا بنگر زینب را                          به سر قبر تو با خوف ورجا  می آید

پسر جعفر طیار برو استقبال                        زاین سفرآن قمر برج حیامی آید

کس نپرسید که این قافله ، ای ام بنین            بی علمدار وسپهدار چرا می آید

پیشواز آی رسول مدنی زانکه کنون              آل اطهارتو از شام  بلا میآید

بلبل قافله گردید سکینه اکنون               زغم گلبن زهرا به نوا می آید

شو سیه پوش مدینه زغم شاه شهید               چونکه از کرببلا بانگ عزامی آید

تاشفا یابد ازآن محنت ورنج وغم خویش               عابدین در حرم بدر دجا می آید

خود سیه پوش چرا محمل این قافله است          مگر این قافله از کرببلا می آید

بشنو این وقعه ی جانسوز ز (آهی ) وببین         برسر عترت مظلوم چها می آید

   کیست زینب؟ دختر شیر خدا             کیست زینب، قرمان کربلا

  کیست زینب، میوه ی قلب بتول           کیست زینب ، دسیار مجتبی

  کیست زینب ،اختر عزووقار              کیست زینب ، یادگار مصطفی

کیست زینب، آنکه عالم مات اوست          در شجاعت، در بلاغت، در وفا

کیست زینب آنکه در ترویج دین           بابرادر کردهستی را فدا

کیست زینب،آنکه دین را زنده کرد          همچو جدش با بیان دلربا

کیست زینب آنکه بایک خطبه اش        کند از جا پرچم شرک وریا

 کیست زینب ،انکه با حق گوئیش         پرچم توحید را کردی بپا

کیست زینب ، آنکه زد همچون علی         بر دهان کفر ، مشت عدل را  

قامت دین از قیامش شد علم               گرچه قدش شدز بار غم دو تا

مشعل توحیدرا روشنگراست              دست یاررهبر راه  بقا 

  آنکه کاخ ظلم را ویران نمود          بهر یاری شهید کربلا

درس عصمت درس عفت ، درس دین    بر بشر آموخت در راه خدا

تاابد در قلب خوبان جهان             زنده باشدنام نیکویش بجا

(کربلایی) را گلستان کرد ورفت      دختر ارزنده ی  شیر خدا  

   اربعین شه گلگون گفن است                ملک وجن وبشر در محن است 

چونکه از شام بلا آل رسول                  کربلاآمده گریان وملول

هر یکی امده با شور ونوا                    بسر تربت پاک شهدا

زینب غمزده با شیون وشین                 یکسر آمد بسر کوی حسین

بر سر قبر برادر چو رسید                 از جگر ناله ی جانسوز کشید

گفت : ای خسرو صد پاره بدن              شکوه دارم ببرت از دشمن 

بین که آزرده وبا ناله وآه                  میهمان بهر تو آمد ای شاه

خیز واز ما بنما استقبال                  بین که اطفال تو آمد به چه حال

روی طفلان تو گشته نیلی                چون عدو بر  رخشان زد سیلی

ای برادر زجفای عدوان                  منزل ما شده اندر ویران

من چه گویم که چه آمد بسرم              خون شد ازداغ رقیه جگرم

چون که خوابیده به ویرانه ی شام          من ندارم زفراقش آرام 

داد جان طفل سه ساله ببرت              تا نظر کرد حسین جان بسرت 

داغ او کرد مرا زار وغمین            چون به غربت شده ویرانه نشین

دیده بست از من وجمع اسرا            کرده  در گوشه ی ویران  ماوا

چون نیاورده ام آن طفل صغیر          خجلم از تو ، سراغش  تو مگیر 

من و(واله ) زغمت دیده تریم          بهر تو جان اخا  نوحه گریم

---به نقل از صص 255-257 کتاب گلبانگ غم -گرداورنده : محمد غلامی -توسطمحمد تقی زنگی(جوادی) -مداح .قم 

 آرزوی دیدن کرببلادارم بدل           شوق دیدار حسین سر جدا دارم بدل

دردلم باشد شب وروز آرزوی کربلا      مرغ دل پر می زند هردم بسوی کربلا

این دل غمدیده اندر جستجوی کربلا         من هوای خاک پاک کربلا دارم بدل

ای بشیر اکنون ببر من را بسوی شاه دین    زندگیم بستگی دارد ببوی شاه دین

تاببوسم مرقد پاک نکوی شاه دین          شوق دیدار عزیز مصطفی دارم بدل

ص -101 -گلزار حسینی -انتشارات قاشمی -مشهد مقدس    ------------

-------اربعین---برسر تربت حسین زینب مضطرآمده --------

بر سر تربت حسین زینب مضطر آمده          همره کودکان شه دختر حیدرآمده

دختر فاطمه رسد از سفر بلای شام             تاکه مگر بیان کند محنت و ماجرای شام

در دل او چونی بود ناله ای ازنوای شام         باز بدشت کربلا زینب مضطر آمده

بر سر قبر شاه دین زینب مضطر ایستاد        ناله کشید ازجگر ، آه کشید از نهاد

گفت که ای حسین من ، وای ززاده ی زیاد       عمر من از جفای او جان اخا ! سر آمده

خیز که در مزار تو غمزده زینب آمده          روز به پیش دیده اش تیره تر از شب آمده

جان عزیز خواهرت بهر تو بر لب آمده         از سفر جفای شام سوی تو خواهر آمده

زینب ، ای عزیز من از غم تو کباب شد         خانه ی صبر خواهرت از غم تو خراب شد

قلب من از فراق تو جان برادر آب شد          روح من از فراق توبرون زپیکرآمده

بازویم ای عزیز حق زکعب نی سیاه شد       بچرخ چهارمین مرا فغان وشور وآه شد

سکینه ی تو دربدر زظلم این سپاه شد         کنار قبرت این زمان بدیده ی تر آمده

سر تو پیش چشم بروی نیزه ی سنان         تن توپایمال شد زسم اسب کوفیان

بریده دست اطهرت زراه کینه ساربان         شنیده ام بدیدنت حمیده مادر آمده

بگریه از غمت اخا زمین وآسمان شده          بناله از برای تو رسول انس وجان شده

کبود تا لب حسین زچوب خیزران شده          بلرزه بهر تو ببین که عرش اکبر آمده

رقیه را عزیز من به شام غم گذاشتم            بجان اطهرت قسم که چاره ای نداشتم

بروی قبر کوچکش بدست خود نگاشتم         زتازیانه عمراو دراین جهان سر آمده

میرسد از سفر کنون عابد داغدار تو           سکینه ی عزیز تو رسیده در کنارتو

رضایی روزوشب شده زغصه اشکبارتو       گدای درگه توای سبط پیمبر آمده

برسر تربت حسین زینب مضطر آمده          همره کودکان شه دختر حیدر آمده

-اثر طبع رضایی -به نقل ازگلزار حسینی -صص 99-100-انتشارات قاسمی-مشهد مقدس

 از آن روزی که از کویت برادر جا ن سفر کردم       چه صبری در مصیبتها من خونین جگرکردم

برای حفظ جان کودکانت در بردشمن           بپیش تازیانه بازوی خود را سپر کردم

سر از محمل شکستم بر دردروازه ی کوفه      هلال آسا بروی  نی سرت را چون نظر کردم

ببزم زاده ی سفیان گذشتم از سر واز جان       دفاع از دین وقرآن در برآن بد سیر کردم

چومی زد برلبت چوب جفا آن شوم بد اختر       لباس صبر بر تن چاک زان بیدادگرکردم

به شهر شام بهرت آنچنان بزم عزا چیدم         که اهل شام را ازحق وباطل باخبرکردم

اگر چه قامتم خم گشت ومویم شد سپید اما        چو در راه تو کوشیدم نمی گویم ضرر کردم

برای انتقام خون پاکت ای برادر جان           بساط ظلم را با خطبه ای زیر وزبر کردم

چه گویم من زمرگ دختر شیرین زبان تو       شبی که صبح در ویرانه ی بی بام ودر کردم

رقیه داد جان یک بار، من صدبار جان دادم     کنار نعش آن مظلومه تا شب را سحر کردم

چوشمعی سوختم از آتش غم (کربلایی) را   هر آن دم یاد آن پروانه ی بی بال وپر کردم

به نقل از ارمغان کربلا -کتاب سوم -صص262-263-اثر طبع ناد علی کربلایی-انتشارات خزر -تهران

رقیه دخت شاه دین شبی در شام غم افزا           زهجر باب خود گشتی بسی درشیون وغو غا

سرشک ازدیدگان جاری همی نالید ومی گفتا      که ای بابا ی مظلومم بکوی که گذر کردی

-------چرا از محفل ما ای پدرعزم سفر کردی ---------------------

یتیمم در بدرگشتم همی نالم زهجرانت          بیا بابا دم دیگر مرابنشان بدامانت

کجا رفتی توای باباسر وجانم بقربانت           زما افسردگان بابا چرا قطع نظر کردی

-----------چرااز محفل ما ای پدر عزم سفر کردی ------------------

غریب وبی معینم من ندارم یار وغمخواری      نباشد از برای من دگریار وپرستاری

بنالم درفراق تو کنم از دیده خون جاری        زهجر روی خود بابا مرا نیلی ببر کردی

----------چرااز محفل ما ای پدر عزم سفر کردی---------------

نباشد طاقتم دیگر بگریم از برای تو            کنم خاک سیه بر سر پدر جان در عزای تو

کجایی ای پدر تا آنکه چینم من بلای تو          نمی دانم سفر اندر کدامین بوم بر کردی

-----------چرا از محفل ماای پدر عزم سفر کردی --------------

زضرب سیلی اعدا رخم نیلی شده بابا           شکیبایی نمی باشد توانم رفته از اعضا

زدل این عقده ام بابا زوصل روی خود بگشا      زفقدانت مرا افسرده وخونین جگر کردی

----------چرا از محفل ما ای پدر عزمسفر کردی  -------------

دراین ماتم سرا (ساعی) توبا خیل عزاداران     نوا کن بهر آن طفل فکار شاه  مظلومان

بیابی باعزاداران  جزا ازایزد منان           زنظم جانگدازخود جهان را نوحه گر کردی

-----چرا از محفل ما ای پدر عزمسفر کردی-------

به نقل از معراج عاشورا -اثر طبع حسینعلی خوانساری -صص 149-150-کتابفروشی اشرفی خوانسار---------------------------بشارت شیعیان !شد ماه شعبان ماه پیغمبر                       فزون شد بر خلایق لطف وجود خالق اکبر