تبیان، دستیار زندگی

ظریفی به عیادت حاکم بیماری رفت که بسیار ستمگر بود.پرسید:« ای حاکم تو را چه شده است؟» حاکم ناله ای کرد و گفت: تب دارم و گردنم درد می کند، شکر خدا چند روز است که تبم شکسته است اما گردنم هنوز درد می کند.

گفت:« نگران مباش که آن نیز به امید خدا همین روزها می شکند!»

حکایت می آورند که حق- تعالی- می فرماید که ای بنده من حاجت تو را در حالت ناله و دعا زود برآوردمی ، اما در اجابت جهت آن تاخیر می افتد تا بسیار بنالی که آواز و ناله تو مرا خوش می افتد.

مثلا دو گدا بر در شخصی آمدند یکی مطلوب و محبوب است و ان دیگر مغبوض است. خداوند خانه گوید به غلام که زود، بی تاخیر تا به آن مغبوض نان پاره بده تا از در ما زود آواره شود و آن دیگری را که محبوب است وعده دهد که هنوز نان نپخته اند صبر کن تا نان برسد.

تا در  نرسد  وعده  هر کار که  هست

سودی ندهد یاری هر یار که هست

تا زحمت سرمای زمستان نکشد

پر گل نشود دامن هر خار که هست

ساقیا آمدن عید مبارک بادت

وان مواعید که کردی مرود از یادت

در شگفتم که درین مدت ایام فراق

بر گرفتی زحریفان دل و دل میدادت

برسان بندگی دختر رز گو بدر آی

که دم و همت ما کرد ز بند آزادت

شادی مجلسیان در قدم و مقدم تست

جای غم باد هر آن دل که نخواهد شادت

شکر ایزد که ز تاراج خزان رخنه نیافت

بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت

چشم بد دور کز آن تفرقه ات باز آورد

طالع نامور و دولت این کشتی نوح

ورنه طوفان حوادث ببرد بنیادت

                                                                                                                 حافظ

وقتی تو نیستی

نه هست های ما

چونان که بایدند، نه باید ها

مثل همیشه آخر حرفم را

و حرف آخرم را

با بغض می خورم

عمری است

لبخندهای لاغر خود را

در دل ذخیره می کنم

برای روز مبادا....

اما

در صفحه های تقویم

روزی به نام روز مبادا نیست

آن روز هر چه باشد

روزی شبیه دیروز

روزی شبیه فردا

روزی درست مثل همین روزهای ماست

اما کسی چه می داند

شاید امروز نیز روز مبادا باشد

وقتی تو نیستی

نه هست های ما

چونان که بایدند، نه بایدها

هر روز بی تو

روز مباداست.

                            قیصر امین پور

انَّما یُوفّی الصّابرونَ اجرَهُم بغیر حسابٍ

براستی آنانکه صبر می کنند اجر و مزد آنها بی حساب داده می شود.

                                           سوره زمر آیه 10

کسی که قانع باشد از غم و زحمت راحت می شود.

              امام علی (ع)

                           فاش می گویم و از گفته خود دلشادم                                        بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم       

                             طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق                                                 که درین دامگه حادثه چون افتادم

                                                                                                                                             حافظ

فاضلی به یکی از دوستان صاحب راز خود نامه می نوشت. شخصی پهلوی او نشسته بود و به گوشه ی چشم نوشته ی او را می خواند. بر وی دشوار آمد، بنوشت: اگر در پهلوی من دزدی ننشسته بودی و نوشته مرا نمی خواندی همه ی اسرار خود بنوشتمی.

آن شخص گفت والله مولانا من نامه تو را نمی خواندم. گفت: ای نادان پس از کجا دانستی که یاد تو در نامه است؟

                                                                                               بهارستان

خدا یا از آنچه کرده ام اجر نمی خواهم و به خاطر فداکاری های خود به تو فخر نمی فروشم، آنچه داشته ام تو داده ای و آنچه کرده ام تو میسر نمودی، همه استعدادهای من ، همه قدرت من، همه وجود من زاده اراده توست، من از خود چیزی ندارم که ارائه دهم، از خود کاری نکرده ام که پاداشی بخواهم.

تو ای خدای من در مواقع خطر مرا تنها نگذاتی تو در تنهایی انیس شبهای تار من شدی، تو در ظلمت ناامیدی دست مرا گرفتی و هدایت کردی. در ایامی که هیچ عقل و منطقی قادر به محاسبه نبود تو بر دلم الهام کردی و به رضا و توکل مرا مسلح نمودی..

خدایا تو را شکر می کنم که مرا بی نیاز کردی تا از هیچ کس و از هیچ چیز انتظاری نداشته باشم.

                 شهید  چمران