تبیان، دستیار زندگی

علامه محمد جواد بلاغی فرزند شیخ حسن در سال 1282 قمری در نجف اشرف متولد شد. وی در محضر استادانی چون حاج آقارضا همدانی، علامه سیدمحمد هندی، شیخ محمد طه نجف، میرزا محمد تقی شیرازی و ملامحمد كاظم خراسانی تلمذ نمود. علامه بلاغی همراه میرزای شیرازی در نهضت استقلال‏‌طلبی علماء عراق شركت داشت. این شخصیت برجسته‏‌ی علمی هم‏چنین پایه‏‌گذار علم كلام نوین در حوزه‏‎ی علمیه‏‌ی نجف بود. برخی از آثار علامّه بلاغی عبارتند از: الُهدی الی دین المصطفی، آلاءِ الرَّحمن فی تَفسیرِ القرآن، التوحید و التَّثلیث، انوارالهدی‏و الرحله المدرسیه. این عالم ربانی در هفتاد سالگی در نجف اشرف درگذشت.

حاج شیخ محمدحسن مامقانی فرزند ملا عبدالله یکی از علما و مراجع مشهور؛ دانشمندی متبحر، فقیهی اصولی، مجتهدی متقی و پیکری از زهد و ورع و تقوا و تواضع و ایثار بود. مامقانی از افاضل شاگردان شیخ انصاری، سیدحسین ترک و اعلام دیگر عتبات بود که خود کانونی از صفا و صمیمیت و در نهایت تقوی و قناعت زندگی می‌‌‌‌‌‌‌نمود. فاضل مامقانی معاصر با فاضل شرابیانی از اجله علما و مراجع بلاد ترک بود. محدث قمی در القاب می‌‌‌‌‌‌‌نویسد: «مامقانی از بزرگان علمای امامیه و مرجع تقلید شیعیان بود که حال او بعد از ریاست تامه با قبل از مرجعیت کوچک‌‌‌‌‌‌‌ترین، تغییری نکرد. در خوراک و پوشاک و رفتار در نهایت پرهیزکاری بود. او دیناری از امرا و ستمکاران نمی‌‌‌‌‌‌‌گرفت و خود در وجوه شرعیه تصرف ننمود.» فاضل مامقانی در اصول فقه مهارت بیش‌‌‌‌‌‌‌تری داشت و علمائی چند از محضر او به درجه اجتهاد رسیدند.
وی در فقه و اصول آثاری نیکو از خویش به‌‌‌‌‌‌‌جا گذاشت: "مجلدات البشری" در اصول و "ذرایع‌‌‌‌‌‌‌الاحکام" در شرح شرایع محقق از تألیفات فقهی اوست. وی "حاشیه و شرحی بر مکاسب شیخ" و کتابی به‌‌‌‌‌‌‌نام "غایت آمال" به رشته تحریر درآورده است.مرحوم مدرس در ریحانه می‌‌‌‌‌‌‌نویسد: «علامه مامقانی عالمی است عامل، فاضلی ربانی، فقیهی صمدانی، ادیب لغوی و اصولی، عابد و متقی و متواضع. حوزه درس او مجمعی از فضلا و علمای مختلف بلاد بود.» مامقانی به سادات و ذراره آل رسول صلی‌‌‌‌‌‌‌الله علیه و آله خیلی علاقه داشت و آن‌‌‌‌‌‌‌ها را بیش از معمول اکرام می‌‌‌‌‌‌‌کرد. در کمک به مردم و اهل علم از طریق انصاف و عدالت عمل می‌‌‌‌‌‌‌نمود. مرجعی زاهد و متواضع، مطیع امر مولا و صائن به نفس خویش بود. او بر نفس اماره خویش مسلط بود. در سلام بر همه پیشی می‌‌‌‌‌‌‌گرفت، اما در رفتن یا داخل شدن از دیگران به‌‌‌‌‌‌‌خصوص از اولاد پیامبر صلی‌‌‌‌‌‌‌الله علیه و آله پیشی نمی‌‌‌‌‌‌‌گرفت. فاضل مامقانی به تمام فضائل انسانی آراسته و از کلیه رذائل اخلاقی به دور بود. مراتب علمی او بر همگان آشکار بود و در ایام زعامت و قبل از آن یکسان عمل می‌‌‌‌‌‌‌نمود. فاضل مذکور سرانجام در روز هجدهم محرم سال ۱۳۲۳قمری در نجف اشرف وفات نمود و پس از فوتش، فرزند علامه او آیت عظمی شیخ عبدالله مامقانی وارث علوم پدر گردید.

شاه شجاع در نه سالگی قرآن را حفظ كرد. وی مردی شجاع و دیندار و پادشاهی فاضل، شاعر دوست و ادیب پرور بود. خواجه حافظ شیرازی و عماد فقیه كرمانی از شعرای عصر این پادشاه هستند. شاه شجاع در شیراز مدفون است.

ابن‏ حَجر عسقلانی، فقیه، محدث، مورخ و شاعر مسلمان مصری در قاهره به دنیا آمد. در ده سالگی حافظ قرآن شد و از آن پس طی سفرهای فراوان، دانش زیادی فرا گرفت. ابن حجر عسقلانی چنان در علم حدیث مهارت یافت كه از او به نام حافظ بزرگ حدیث یاد كرده‌‏اند. او از مؤلفان پر كار جهان اسلام به شمار می‏‌رود به گونه‏‌ای كه تعداد آثار او بیش از یكصد و پنجاه جلد می‌‏باشد. از تالیفات ابن حجر كه بیشتر در علم حدیث و تاریخ است می‏‌توان به لِسان المیزان و نیز فَتحُ الباری اشاره كرد. وی در سال 852 قمری در 79 سالگی درگذشت.

ابوالثناء شهاب الدین محمود بن سلیمان بن فهد حلبی دمشقی معروف به شهاب محمود، شاعر و كاتب مشهور، نزد ابن النجار فقه و از ابن مالك فنون ادبیه آموخت. او در حُسن نظم وكتابت از معاصران خود پیشی گرفت و در معرفت احوال بزرگان، آگاه بوده و دارای آثار قلمی متعددی است. اَهنَی المنائح فی اَسفی المدائح و حُسنُ التوسل الی صناعة الترَّسُّل از آن جمله‏‎اند. شهاب محمود در 81 سالگی وفات یافت و در دامنه‎‏ی كوه قاسیون دمشق مدفون گشت. 

محمد بن علی بن شهرآشوب مازندرانی معروف به "ابن شهرآشوب" ملقب به "زین ‏الدین و رشیدالدین" متكلم، واعظ، ادیب و قاضی معروف شیعی مذهب، در مازندران متولد شد. بنا به دلایل مذهبی ناچار به ترك ایران در دوره سلجوقیان شد و به حلب رفت. او از دانشمندترین عالمان زمان خود و مورد قبول و احترام پیروان اهل تسنن نیز بود. ابن شهر آشوب از عالمانی چون زمخشری، امام محمد غزالی و خطیب خوارزمی اجازه نقل حدیث داشت. پاره‏‌ای از آثار مهم او عبارتند از: مَعالِم العُلَماء، مناقِب آل‏ابی‏طالب، مُتَشابِهِ القرآن و الاربعین. مقبره‏ی او در "جبل الجوشن" در نزدیكی مشهد حسینی قرار دارد.

استاد علامه حجت الاسلام و الملسمین سید سعید اختر رضوی، یكی از مبلغین بزرگ اسلام و تشیع در قاره آفریقا، در سال 1305 شمسی (1345 قمری) در یكی از روستاهای منطقه بیهار در شرق هند در بیت علم و فضیلت زاده شد. وی پس از فراگیری تحصیلات مقدماتی نزد پدر دانشمندش، در 15 سالگی سطوح عالی و زبان‌‏های اردو، انگلیسی و فارسی را آموخت و درجه فخرالاَفاضل دریافت كرد. او بعدها علاوه بر این، زبان‏‎های عربی، هندی، گجراتی و سواحیلی را به خوبی فراگرفت و بر هفت زبان مسلط شد. سید سعید اختر پس از سالیانی كه در هند به تبلیغ دین می‎‏پرداخت، بر حسب احساس وظیفه، در 35 سالگی راهی تانزانیا در شرق آفریقا شد و با قدمی استوار به نشر معارف اهل بیت (ع) اقدام نمود در حالی كه در ابتدا هیچ اسم و رسمی از شیعه در آن دیار وجود نداشت.
وی توانست با همت فراوان و پس از نامه نگاری‎‏های بسیار با علمای شیعه در مناطق آفریقا، مؤسسه بلال را تأسیس نماید و پس از مدتی در كشورهای آفریقایی، شُعباتی را افتتاح كند. سید سعید در این راستا توانست پنجاه هزار نفر را به مذهب حقه جعفری رهنمون سازد و حدود 200 كتاب از جمله تفسیر المیزان و الغدیر را به زبان‏‎های گوناگون منتشر ساخته، ده‏‎ها مسجد، مدرسه، كتابخانه، حوزه علمیه و درمانگاه و... تأسیس نماید. آن مرد بزرگ عمرش را یكسره به تحقیق و تألیف و تبلیغ گذراند و بیش از چهل اثر به زبان‏‌های انگلیسی و سواحیلی از خود بر جای نهاد كه الحجاب، یوم القیامه، الاسلام، العدل الالهی و الامامه از آن جمله‏اند. علامه رضوی سرانجام پس از 43 سال اقامت در تانزانیا در سی‏ام خرداد 1381 شمسی برابر با هشتم ربیع‏الثانی 1423 قمری، در 76 سالگی در دارالسلام پایتخت این كشور درگذشت و پس از تشییع باشكوه در قبرستان شیعیان این شهر به خاك سپرده شد.

در بعدازظهر سی‏ام خرداد 1372 شمسی برابر با عاشورای سال 1415 قمری، در حالی كه مردم عزادار در اوج برگزاری مراسم بزرگداشتِ قیام تاریخی امام حسین(ع) بودند، توسط منافقین كوردل بمبی داخل حرم مطهر و در نزدیكی ضریح منور امام رضا(ع) در مشهد منفجر شد. در پی این انفجار، ده‏ها تن از زائران و علاقه‏‎مندان اهل بیت(ع) در حرم امام رضا(ع) شهید یا مجروح شدند و خسارت زیادی به حرم رضوی وارد آمد. پس از این اقدام ضد بشری، مقام معظم رهبری حضرت آیت‏‎اللَّه خامنه‎‏ای طی پیامی فرمودند: "منافقین كوردل نشان دادند كه برای حریم مقدس اهل بیت عصمت و طهارت(ع) نیز هیچ گونه حرمتی قائل نیستند. دشمنان منافق، معاند و سنگدل، با این جنایت نشان دادند كه به هیچ یك از موازین انسانی پایبند نیستند و دشمنی آنان با ملت غیور و مؤمن ایران، هیچ حد و مرزی را نمی‎‏شناسد".

با گسترده‏‎تر شدن اختلاف نیروهای انقلابی با عناصر ضدانقلاب به رهبری منافقین و بنی صدر، طرح عدم كفایت سیاسی بنی صدر در مجلس عنوان گردید و حضرت امام، طی حكمی در بیستم خرداد 1360، وی را از فرماندهی كل قوا عزل كردند. در این میان نیروهای انقلابی خواستار سرعت عمل در عزل این عنصر غرب‏زده توسط مجلس و تأیید حضرت امام بودند كه در روز 30 خرداد 1360 در بیرون مجلس تجمع كردند. از آن سو، گروهك‏‎های ضدانقلاب و طرفدار بنی‎‏صدر، كه تدارك وسیعی برای ایجاد آشوب و جلوگیری از كار مجلس دیده بودند، اعلان مبارزه مسلحانه كردند. در بعد از ظهر این روز این گروه‎ك‏ها به خیابان‎‏ها ریختند و به تخریب اموال عمومی و قتل و غارت و آشوب در تهران و بسیاری از شهرستان‎‏ها پرداختند. كم كم نیروهای مردمی، سپاه و كمیته‏‎ها به مقابله با آشوبگران برخاستند كه در این میان درگیری‏‎های متعددی روی داد. سرانجام با مقاومت شدید انقلابیون، آشوبگران شكست خورده و متفرق شدند.

عزت‌الله انتظامی متولد ۱۳۰۳ تهران بازیگر پر سابقهٔ تئاتر و سینمای ایران است.پدر او که از شهر اشتهارد برای خدمت سربازی به تهران آمده بود با مادر وی که یک اشراف زاده بود آشنا می‌شود و عزت‌الله حاصل ازدواج این زن و شوهر می‌شود.داریوش مهرجویی کارگردان گاو (۱۳۴۸) استعداد انتظامی را کشف کرد و پروراند. بازی‌های او در دیگر آثار مهرجویی همچون آقای هالو، دایره مینا، پستچی، اجاره نشین‌ها، هامون و بانو باعث بروز توانایی‌های بسیار او شد. انتظامی علاوه بر نقش آفرینی در آثار مهرجویی، در فیلم‌های کارگردانان دیگری چون علی حاتمی و محسن مخملباف نیز بازی کرده است.او در فیلم مستند عشق پرداز (به کارگردانی: محمد هادی (حمید) کاویانی) در کنار استاد محمود فرشچیان حضور داشته است.