نگات قشنگه ولیكن یه كم عجیب و مبهمه
من از كجا شروع كنم دوست دارم یه عالمه
من و گذاشتی و بازم یه بار دیگه رفتی سفر
نمی دونم شاید سفر برای دردات مرهمه
تا وقتی اینجا بمونی یه حالت عجیبیه
من چه جوری واست بگم بارون قشنگ ونم نمه
هوای رفتن كه كنی واسه تو فرقی نداره
اما به جون اون چشات مرگ گلای مریمه
آخرشم دق می كنم تا من و دوست داشته باشی
مردن كه از عاشقیه یک دفعه نیست كه كم كمه
من نمی دونم تو چرا اینجور نگاهم می كنی
زیر نگاه نافذت نگاه عاشقم خمه
می پرسم از چشمای تو ممكنه اینجا بمونی ؟
می خندی و جواب می دی رفتن من مسلمه
برو به خاطر خودت اما به من قول بده
هرجای دنیا كه بری دیگه نشو مال همه
رسمه كه لحظه ی سفر یادگاری به هم می دن
قشنگ ترین هدیه ی تو تو قلب من یه مشت غمه
شاید این و بهم دادی كه همیشه با من باشه
حق با تو،تو راست می گی غمت همیشه پیشمه
دیدی گلا شب كه میشه اشكاشونو رو پاک می كنن
یادت باشه چشم منم همیشه غرق شبنمه
تو می ری و اسم من واز رودلت خط می زنی
اسم قشنگ تو ولی همیشه هرجا یادمه
چشمای روشنت یه كم كاش هوای من رو داشت
تنها توقعم فقط یه بار جواب نامه
